Previous Chapter | Project Page | N

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 453 – Meeting one’s foe (5)

Making time, allowing Nangong Liuyun enough time to recover. As long as he recovered, then wasn’t killing Li Aotian a matter that would take minutes?

But could it be that this, with regards to Su Luo, was too huge?

If her strength exceeded Li Aotian’s, then fine, but quite clearly, in front of Li Aotian, she was practically an ant-like, puny existence.

Su Luo’s heart was extremely mournful.

But, no matter how plaintive the things she needed to do was, she still must do it.

Su Luo ran at lightning speed, the trees on both sides continue to recede, and her ears were biting cold from the freezing wind.

Su Luo used the spirit dance steps to the pinnacle, but even though her speed was fast, still, every step she took was made with caution. As much as possible, she didn’t want to leave behind a trace of herself.

Li Aotian madly chased after Su Luo.

Originally, he thought that chasing after and killing a puny third rank would certainly be an easy matter, as simple as stretching out a hand.

However, until he truly met up with Su Luo in a head-to-head chase, he finally found out how cunning this loathsome girl was. She was like a slippery mudfish that kept escaping, before his hand could touch her, she would slip away, extremely nimbly.

But the more it was like this, the more Li Aotian relentlessly pursued, unwilling to let go.

The him right now had completely overlooked Nangong Liuyun and set him aside.

The jungle in the deserted mountain had many paths but were jumbled, this gave Su Luo, who was escaping, an extra opportunity to live.

She picked the especially difficult road to flee, however, with spirit dance steps assisting her, her speed was therefore still at its peak.

Very quickly, nightfall come.

This night, Su Luo did not light a fire, instead, she picked a small cave to hide herself in.

The cave was very small, it was barely able to hold Su Luo only after she curled herself up.

Tonight, the night was especially endless.

Outside the cave, the wind was biting cold, whistling and blowing.

In the sky, the moon was obstructed by clouds, leaving behind only a hazy shadow.

However, this kind of atmosphere, as far as Su Luo was concerned, was a small advantage that was given to her.

The wind’s howls could blow away any trace of her breathing that remained behind, then the difficulty for Li Aotian in pursuing her would only increase.

Suddenly, Su Luo felt some movements in her space, and she subconsciously entered inside to investigate.

What gave her a nice surprise was that inside her space, there were indications that the little divine dragon, that had originally been trapped in a coma-like state due to swallowing a huge amount of crystal stones, was starting to regain consciousness.

At the same time, Su Luo’s gaze looked towards the other side.

She saw that piece of fiery red stone.

At that time, in the Amethyst Fish Palace, her foot had kicked this stone, then her mind was almost taken away, and it had really left her with a lingering fear.

Su Luo took out that piece of fiery red stone from her space, turning it in her hands, she carefully examined it.

In the end, what was this piece of stone? What kind of mysterious past did it have?

Su Luo had always felt that this chunk of stone was not at all ordinary, it looked like it had a long and old story.

All of a sudden, Su Luo felt her finger hurting slightly. She discovered that when her fingertips were rubbing the fiery red stone, it left traces of blood.

And those traces of blood very quickly were absorbed by the fiery red stone, in a flash, all traces of blood was gone.

This stone could still swallow blood? Su Luo was immediately very curious.

She thought about it, then she punctured her finger, her scarlet blood, drop by drop, tumbled onto the fiery red stone.

“Hiss, sssss——” She seemed to be able to clearly hear the sound of the the fiery red stone absorbing a fair amount of blood.

This…how could it be possible?

Su Luo somewhat curiously turned this chunk of stone around while sizing it up, and didn’t supply it with more blood.

Suddenly, it seemed that the fiery red-colored stone was unhappy, and issued a penetrating sound: “Meow——”

Similar to the cries of a cat, an intense and ear-piercing sound resonated in the quiet mountain top.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 453 - การประชุมศัตรูหนึ่งของ (5) ทำเวลาช่วยให้ Nangong Liuyun เวลาพอที่จะกู้คืน ตราบใดที่เขาหายแล้วก็ไม่ได้ฆ่าหลี่ Aotian เรื่องที่จะใช้เวลาไม่กี่นาทีหรือไม่แต่มันอาจจะเป็นที่ว่านี้ด้วยการไปถึงซู Luo เป็นมากเกินไป? หากความแรงของเธอเกิน Li Aotian แล้วดี แต่ค่อนข้างชัดเจน ในด้านหน้าของหลี่ Aotian เธอเป็นจริงมดเหมือนการดำรงอยู่อ่อนแอ. หัวใจซู Luo ก็เศร้ามาก. แต่ไม่ว่าคร่ำครวญสิ่งที่เธอต้องทำคือเธอยังคงต้องทำมัน. ซู Luo วิ่งฟ้าผ่า ความเร็วต้นไม้ทั้งสองข้างยังคงลดลงและหูของเธอถูกกัดเย็นจากลมแช่แข็ง. ซู Luo ใช้ขั้นตอนการเต้นรำจิตวิญญาณที่จะจุดสุดยอด แต่แม้ว่าความเร็วของเธอเป็นไปอย่างรวดเร็วและยังคงทุกขั้นตอนเธอถูกสร้างขึ้นมาด้วย ความระมัดระวัง มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เธอไม่ต้องการจะทิ้งร่องรอยของตัวเอง. หลี่ Aotian อย่างบ้าคลั่งไล่ตามซู Luo. เดิมเขาคิดว่าไล่หลังและฆ่าอันดับสามอ่อนแอแน่นอนจะเป็นเรื่องง่ายง่ายเหมือนการยืด ออกจากมือ. อย่างไรก็ตามจนกระทั่งเขาได้พบอย่างแท้จริงขึ้นมาพร้อมกับซู Luo ในการไล่ล่าหัวหัวไปในที่สุดเขาก็พบวิธีไหวพริบสาวน่าขยะแขยงนี้คือ เธอเป็นเหมือน mudfish ลื่นที่เก็บหนีก่อนที่มือของเขาสามารถสัมผัสเธอเธอจะหลบลี้หนีหาย, หยอยมาก. แต่ยิ่งมันเป็นเช่นนี้มากขึ้นลี่ Aotian ไล่ตามอย่างไม่ลดละไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ไป. เขาในขณะนี้มี สมบูรณ์มองข้าม Nangong Liuyun และให้เขาอยู่กัน. ป่าในภูเขาร้างมีหลายเส้นทาง แต่ถูกรายละเอียดด้านล่างนี้ให้ซู Luo ที่ถูกหลบหนีเป็นโอกาสพิเศษที่จะมีชีวิตอยู่. เธอเลือกถนนยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะหลบหนี แต่ด้วยจิตวิญญาณ ขั้นตอนการเต้นรำการให้ความช่วยเหลือของเธอ, ความเร็วของเธอจึงยังคงอยู่ที่จุดสูงสุดของ. อย่างรวดเร็วค่ำมา. คืนนี้ซู Luo ไม่ได้จุดไฟแทนเธอหยิบถ้ำขนาดเล็กที่จะซ่อนตัวเองใน. ถ้ำมีขนาดเล็กมาก ก็แทบจะไม่สามารถที่จะถือ Su Luo เท่านั้นหลังจากที่เธอขดตัวเองขึ้น. คืนนี้คืนก็ไม่มีที่สิ้นสุดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. นอกถ้ำลมถูกกัดเย็นผิวปากและเป่า. ในท้องฟ้าดวงจันทร์ถูกบดบังด้วยเมฆทิ้งไว้ข้างหลังเท่านั้น เงาสลัว. แต่บรรยากาศแบบนี้เท่าที่ซู Luo เป็นห่วงเป็นประโยชน์ขนาดเล็กที่ถูกมอบให้กับเธอ. หอนลมอาจพัดไปร่องรอยของการหายใจของเธอที่อยู่เบื้องหลังแล้วความยากลำบากสำหรับหลี่ Aotian ในการใฝ่หาเธอเพียง แต่จะเพิ่มขึ้น. ทันใดนั้นซู Luo รู้สึกว่าการเคลื่อนไหวบางอย่างในพื้นที่ของเธอและเธอเดินเข้าไปในจิตใต้สำนึกภายในการตรวจสอบ. สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจที่ดีคือการที่อยู่ภายในพื้นที่ของเธอมีข้อบ่งชี้ว่ามังกรศักดิ์สิทธิ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีมา แต่เดิม ถูกขังอยู่ในอาการสาหัสเหมือนรัฐเนื่องจากการกลืนกินเป็นจำนวนมากของหินคริสตัลก็เริ่มที่จะฟื้น. ในเวลาเดียวกัน, จ้องมองซู Luo มองไปทางด้านอื่น ๆ . เธอเห็นชิ้นส่วนของหินสีแดงเพลิงที่. ในเวลานั้น ในปลาพาเลซอเมทิส, เท้าของเธอได้เตะหินก้อนนี้แล้วใจของเธอถูกนำตัวเกือบไปและมันก็ทิ้งเธอจริงๆกับความกลัวที่เอ้อระเหย. ซู Luo เอาชิ้นส่วนของหินสีแดงเพลิงที่มาจากอวกาศของเธอเปลี่ยนมันใน มือของเธอเธอมันตรวจสอบอย่างรอบคอบ. ในท้ายที่สุดสิ่งที่เป็นชิ้นส่วนของหินนี้หรือไม่? สิ่งที่ชนิดของอดีตลึกลับมันไม่ได้? ซู Luo เคยรู้สึกว่าก้อนหินก้อนนี้ไม่ได้เป็นธรรมดาที่ทุกคนก็ดูเหมือนว่ามันมีเรื่องยาวและเก่า. ทั้งหมดในทันทีที่ซู Luo รู้สึกว่านิ้วของเธอทำร้ายเล็กน้อย เธอค้นพบว่าเมื่อปลายนิ้วของเธอถูกถูหินสีแดงเพลิง, มันทิ้งร่องรอยของเลือด. และร่องรอยเหล่านั้นเลือดได้อย่างรวดเร็วถูกดูดซึมโดยหินสีแดงเพลิงในแฟลช, ร่องรอยของเลือดก็หายไป. หินก้อนนี้ยังคงกลืน เลือด? ซู Luo ทันทีอยากรู้มาก. เธอคิดว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเธอเจาะนิ้วของเธอเลือดสีแดงสดของเธอเหยาะร่วงลงบนหินสีแดงเพลิง. "ฟ่อ sssss--" เธอดูเหมือนจะสามารถที่จะได้ยินเสียงอย่างชัดเจน ของหินสีแดงเพลิงดูดซับจำนวนเงินที่ยุติธรรมของเลือด. นี้ ... ว่ามันอาจจะเป็นไปได้หรือไม่ซู Luo ค่อนข้างหันอยากรู้อยากเห็นก้อนหินก้อนนี้รอบในขณะที่การปรับขนาดขึ้นและไม่ได้จัดหาด้วยเลือดมากขึ้น. ทันใดนั้นก็ลำบาก ว่าคะนองหินสีแดงก็มีความสุขและออกเสียงแหลม "Meow--" คล้ายกับเสียงร้องของแมวเป็นเสียงที่รุนแรงและเจาะหูสะท้อนในด้านบนภูเขาที่เงียบสงบ