I’ll let you in on a secret. I’m no

I’ll let you in on a secret. I’m not a fan of the name “Human-Computer Interaction.” When I design, I work very hard to make the interface experience feel like there’s a human on the other end, not a computer. It might sound like I’m splitting hairs, but names are important. Names shape our perceptions, and cue us into the ideas that fit within a category.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจะให้คุณในในความลับ ฉันไม่มีแฟนชื่อ "โต้ตอบมนุษย์คอมพิวเตอร์" เมื่อฉันออกแบบ ทำงานมากเพื่อให้ประสบการณ์การอินเทอร์เฟซที่รู้สึกเหมือนเป็นมนุษย์อยู่สุด คอมพิวเตอร์ไม่ มันอาจเสียงเหมือนฉันกำลังแบ่งเส้นขน แต่ชื่อสำคัญ ชื่อรูปภาพลักษณ์ของเรา และเลื่อนเราเป็นความคิดที่อยู่ภายในประเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันจะให้คุณในความลับ ฉันไม่ได้เป็นแฟนของชื่อ "คอมพิวเตอร์ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์." เมื่อฉันออกแบบผมทำงานอย่างหนักมากที่จะทำให้ประสบการณ์ของอินเตอร์เฟซรู้สึกเหมือนมีมนุษย์ในส่วนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ใช้คอมพิวเตอร์ มันอาจจะฟังเหมือนฉันขนแยก แต่ชื่อที่มีความสำคัญ ชื่อรูปร่างการรับรู้ของเราและคิวเราไปสู่​​ความคิดที่เหมาะสมกับภายในหมวดหมู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจะให้คุณในบนความลับ ฉันไม่พัดลมของชื่อ " คอมพิวเตอร์ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ . " เมื่อผมออกแบบ ผมทำงานอย่างหนักเพื่อให้ประสบการณ์อินเตอร์เฟซที่รู้สึกเหมือนมีคนปลายสาย ไม่ใช่คอมพิวเตอร์ มันอาจฟังดูเหมือนฉันกำลังขนแยก แต่ชื่อนี้เป็นสำคัญ ชื่อรูปร่างการรับรู้ของเรา และคิวเราเข้าไปในความคิดที่พอดีกับภายในประเภท