(ATSDR) enlisted endosulfan as a pe

(ATSDR) enlisted endosulfan as a persistent toxic pollutant, and in
2011 it was declared a persistent organic pollutant (POP) by the
Stockholm Convention (UNEP/POPS/POPRC, 2008). However,
endosulfan is still considered an environmental concern because
the POP convention relaxed the ban on endosulfan use for a few
cropepest complexes with a five-year phase-out period (UNEP/
POPS/POPRC, 2008). Technical-grade endosulfan consists of a
mixture containing 95% of two diastereoisomers, known as aendosulfan
and b-endosulfan, in ratios varying from 2:1 to 7:3
(Kennedy et al., 2001). Endosulfan isomers can be transformed to
the more hydrophilic endosulfan diol, lactone and hydroxy ether
metabolites, but the main degradation product formed through
biological transformation is endosulfan sulfate (Goswami et al.,
2009).
The persistence of endosulfan in soil and water environments
has been reported under different conditions (Singh and Singh,
2014). Thus, endosulfan residues might be still found in soil samples,
representing a source of pollution to the environment despite
the recent laws banning its use (Jia et al., 2010). Much of the
concern over these compounds is related to their toxicity and
biomagnification through aquatic and terrestrial food chains (Kelly
and Gobas, 2001). Thus, strategies for endosulfan removal from the
environment should be studied to develop remediation techniques.
Phytoremediation might be used to remove organic contaminants,
including organochlorine pesticides, from soil based on
several plant mechanisms or plantemicrobe interactions (Gerhardt
et al., 2009). The plant species intended for use in phytoremediation
should grow well in pesticide-contaminated soils,
because several reports indicate that organochlorine pesticides are
toxic to several plant species (Sharada et al., 1999; Perez et al.,
2008). Additionally, to show the toxic effects on plant growth
that will limit phytoremediation success (Susarla et al., 2002), other
variables, including biochemical responses, can occur and influence
the pollutant uptake or metabolism. Several organic compounds
are known to increase the generation of reactive oxygen species
(ROS), leading to oxidative damage, including membrane lipid
peroxidation (LPO). As a result, an increase in LPO levels due to
plant exposure to 1,1,1-trichloro-2,2-bis(4-chlorophenyl)ethane
(DDT) and endosulfan was reported for several plant species
(Mitton et al., 2014; Ramirez Sandoval et al., 2011) indicating the
utility of this biochemical response as a toxicity indicator.
The main objective of this study was to evaluate the endosulfan
phytoremediation potential of different crops species. For this
purpose, plant uptake, soil levels and rhizospheric enhancement
were evaluated in conjunction with LPO as a toxicity biomarker
9ahexahydro-
6, 9-methano-2, 3, 4-benzodioxyanthiepin-3-oxide)
represents the last organochlorine pesticide broadly being used in
worldwide agriculture. It was commonly applied on fruits, cotton,
vegetables, tobacco, sugarcane, and tea for the control of tsetse
flies, mites, home garden pests, and cabbage worms, as well as its
use as awood preservative (Rice et al., 1997; Antonious et al., 1998).
In 2001, the Agency for Toxic Substances and Disease Registry

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ATSDR) เกณฑ์เอนโดซัลแฟน เป็นมลพิษเป็นพิษอย่างสม่ำเสมอ และ2011 มันถูกประกาศมลพิษอินทรีย์ถาวร (POP) โดยการอนุสัญญาสตอกโฮล์ม (UNEP/ป๊อป/POPRC, 2008) อย่างไรก็ตามเอนโดซัลแฟนก็ยังถือว่ามีความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเนื่องจากการประชุม POP ผ่อนบ้านการใช้เอนโดซัลแฟนกี่cropepest คอมเพล็กซ์ มีระยะเวลาห้าปี phase-out (UNEP /ป๊อป/POPRC, 2008) เอนโดซัลแฟนเกรดเทคนิคประกอบด้วยการส่วนผสมที่ประกอบด้วย 95% ของสอง diastereoisomers เรียกว่า aendosulfanและ b-เอนโดซัล แฟน ในอัตราส่วนที่แตกต่างจาก 2:1 7:3(เคนเนดี้และ al. 2001) เอนโดซัลแฟน isomers สามารถเปลี่ยนไปไดเอนโดซัลแฟนน้ำขึ้น ไซโตโครม และอีเทอร์ไฮดร็อกซี่สาร แต่ผลิตภัณฑ์ลดหลักที่เกิดขึ้นผ่านการเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพเป็นซัลเฟตเอนโดซัลแฟน (Goswami et al.,2009)ความคงทนของเอนโดซัลแฟนในสภาพแวดล้อมดินและน้ำมีรายงานภายใต้เงื่อนไข (สิงห์และสิงห์2014) . ดังนั้น เอนโดซัลแฟนตกค้างอาจยังคงพบในตัวอย่างดินแสดงแหล่งที่มาของมลพิษสิ่งแวดล้อมแม้มีกฎหมายล่าสุดที่ห้ามใช้ (เจีย et al. 2010) มากกังวลสารเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับความเป็นพิษของพวกเขา และbiomagnification ผ่านน้ำ และภาคพื้นดินห่วงโซ่อาหาร (เคลลี่และ Gobas, 2001) ดังนั้น กลยุทธ์สำหรับเอนโดซัลแฟนออกจากตัวควรศึกษาสภาพแวดล้อมในการพัฒนาด้านเทคนิคอาจใช้ Phytoremediation เป็นกำจัดสิ่งปนเปื้อนอินทรีย์รวมพืช organochlorine จากดินตามหลายโรงงานกลไกหรือโต้ตอบ plantemicrobe (Gerhardtet al. 2009) พืชที่ใช้ใน phytoremediationควรปลูกในดินปนเปื้อนยาฆ่าแมลงเนื่องจากรายงานหลายฉบับบ่งชี้ว่า เป็นศัตรูพืช organochlorineเป็นพิษกับพืชหลายชนิด (Sharada et al. 1999 เปเรซ et al.,2008) . นอกจากนี้ การแสดงเป็นพิษ ผลพืชเจริญเติบโตที่จะกำหนดความสำเร็จ phytoremediation (Susarla et al. 2002), อื่น ๆตัวแปร รวมถึงการตอบสนองทางชีวเคมี สามารถเกิดขึ้น และมีอิทธิพลต่อการดูดซึมของมลพิษหรือเผาผลาญ สารอินทรีย์ต่าง ๆเป็นที่รู้จักเพื่อเพิ่มการสร้างสายพันธุ์ปฏิกิริยาออกซิเจน(ROS), นำไป โรครวมทั้งเยื่อไขมันperoxidation (LPO) เป็นผล การเพิ่ม LPO ระดับการโรงงานแสง 1,1,1 trichloro 2.2 bis(4-chlorophenyl) อีกแห่งหนึ่ง(ดีดีที) และเอนโดซัลแฟนมีรายงานสำหรับพืชหลายชนิด(Mitton et al. 2014 Ramirez ที่แฟ et al. 2011) ระบุการประโยชน์ของการตอบสนองทางชีวเคมีนี้เป็นตัวบ่งชี้ความเป็นพิษวัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้เป็นการ ประเมินเอนโดซัลแฟนphytoremediation ศักยภาพของสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน สำหรับการนี้วัตถุประสงค์ พืชดูดซึม ระดับดิน และเพิ่มประสิทธิภาพของ rhizosphericมีประเมินร่วมกับ LPO เป็นไบโอมาร์คเกอร์มีความเป็นพิษ9ahexahydro-6, 9-methano-2, 3, 4-benzodioxyanthiepin-3-ออกไซด์)แสดงแมลง organochlorine ครั้งสุดท้ายที่ถูกใช้อย่างกว้างขวางในการเกษตรทั่วโลก มักใช้ในผลไม้ ผ้าฝ้ายผัก ยาสูบ อ้อย และชาสำหรับ tsetseบิน ไร แมลงศัตรูพืชสวนบ้าน และ หนอนกะหล่ำปลี เป็นของใช้เป็นสารกันบูด awood (ข้าวและ al. 1997 Antonious et al. 1998)ในปี 2001 หน่วยสำหรับรีจิสทรีโรคและสารพิษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(ATSDR) เกณฑ์ endosulfan เป็นพิษของสารมลพิษถาวรและใน
ปี 2011 ได้รับการประกาศให้เป็นถาวรสารมลพิษอินทรีย์ (POP) โดย
อนุสัญญาสตอกโฮล์ม (UNEP / POPS / POPRC 2008) อย่างไรก็ตาม
endosulfan ถือว่ายังคงความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเนื่องจาก
การประชุม POP ผ่อนคลายห้ามเกี่ยวกับการใช้ endosulfan สำหรับไม่กี่
คอมเพล็กซ์ cropepest มีระยะเวลาระยะออกห้าปี (UNEP /
POPS / POPRC 2008) endosulfan เทคนิคชั้นประกอบด้วย
ส่วนผสมที่มี 95% ของทั้งสอง diastereoisomers ที่รู้จักในฐานะ aendosulfan
และ B-endosulfan ในอัตราส่วนที่แตกต่างจาก 2: 1-7: 3
(. เคนเนดี, et al, 2001) ไอโซเมอ endosulfan สามารถเปลี่ยนไป
diol endosulfan ชอบน้ำมากขึ้น lactone และอีเทอร์ไฮดรอกซี
สาร แต่ผลิตภัณฑ์ที่ย่อยสลายหลักรูปแบบที่ผ่าน
การเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพคือ endosulfan ซัลเฟต (Goswami et al.,
2009).
ความคงทนของ endosulfan ในสภาพแวดล้อมดินและน้ำ
ที่ได้รับ รายงานภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน (ซิงห์และซิงห์,
2014) ดังนั้นตกค้าง endosulfan อาจจะยังคงพบในตัวอย่างดิน
ที่เป็นตัวแทนของแหล่งที่มาของมลพิษต่อสิ่งแวดล้อมแม้จะมี
กฎหมายที่ผ่านการห้ามการใช้งาน (เจี่ย et al., 2010) มากจาก
ความกังวลเรื่องสารเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับความเป็นพิษของพวกเขาและ
biomagnification ผ่านน้ำและบกโซ่อาหาร (เคลลี่
และ Gobas, 2001) ดังนั้นกลยุทธ์ในการกำจัด endosulfan จาก
สภาพแวดล้อมที่ควรมีการศึกษาเพื่อพัฒนาเทคนิคการฟื้นฟู.
บำบัดอาจจะใช้ในการลบสิ่งปนเปื้อนอินทรีย์
รวมทั้งสารกำจัดศัตรูพืช organochlorine จากดินขึ้นอยู่กับ
กลไกของพืชหรือการโต้ตอบ plantemicrobe หลายคน (Gerhardt
et al., 2009) พืชชนิดนี้ไว้สำหรับใช้ในการบำบัด
ควรจะเจริญเติบโตได้ดีในดินที่ปนเปื้อนยาฆ่าแมลง,
เพราะหลายรายงานระบุว่าสารกำจัดศัตรูพืช organochlorine เป็น
พิษต่อพืชชนิดหลาย (Sharada et al, 1999;.. เปเรซ, et al,
2008) นอกจากนี้เพื่อแสดงให้เห็นความเป็นพิษต่อการเจริญเติบโตของพืช
ที่จะประสบความสำเร็จในการบำบัด จำกัด (Susarla et al., 2002), อื่น ๆ
ตัวแปรรวมทั้งการตอบสนองทางชีวเคมีสามารถเกิดขึ้นและมีผลต่อ
การดูดซึมสารมลพิษหรือการเผาผลาญอาหาร สารประกอบอินทรีย์หลาย
เป็นที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มการสร้างออกซิเจน
(ROS) ที่นำไปสู่ความเสียหายออกซิเดชันรวมทั้งเยื่อไขมัน
peroxidation (LPO) เป็นผลให้การเพิ่มขึ้นของระดับ LPO เนื่องจากการ
ปลูกการสัมผัสกับ 1,1,1-trichloro-2,2-Bis (4-Chlorophenyl) อีเทน
(ดีดีที) และ endosulfan มีรายงานสำหรับพันธุ์พืชหลาย
(Mitton et al., 2014. รามิเรซโก et al, 2011) แสดงให้เห็น
. ยูทิลิตี้ของการตอบสนองทางชีวเคมีนี้เป็นตัวบ่งชี้ความเป็นพิษ
วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมิน endosulfan
ศักยภาพบำบัดของพืชชนิดที่แตกต่างกัน สำหรับเรื่องนี้
วัตถุประสงค์การดูดซึมของพืชระดับดินและการเพิ่มประสิทธิภาพ rhizospheric
ได้รับการประเมินร่วมกับความเป็นพิษ LPO biomarker
9ahexahydro-
6, 9-methano-2, 3, 4 benzodioxyanthiepin-3-ออกไซด์)
หมายถึงสารกำจัดศัตรูพืช organochlorine ที่ผ่านมาถูกนำมาใช้ในวงกว้าง ใน
การเกษตรทั่วโลก มันถูกนำมาใช้โดยทั่วไปบนผลไม้, ผ้าฝ้าย,
ผัก, ยาสูบอ้อยและชาสำหรับการควบคุมกำเนิด
แมลงวันไรศัตรูพืชสวนบ้านและหนอนกะหล่ำปลีเช่นเดียวกับ
การใช้เป็นสารกันบูด awood (ข้าว et al, 1997. Antonious et al., 1998).
ในปี 2001 หน่วยงานสำหรับสารพิษและโรครีจีสตรี