A key finding of the current study

A key finding of the current study was that higher paternal challenging behaviour was associated with lower report of child anxiety symptoms. This is consistent with the theoretical model proposed by Bögels and Phares (2008), as well as Majdandžić and colleagues' recent empirical study (Majdandžić et al., 2014). However, the logistic regression analysis demonstrated that fathers' challenging parenting behaviour did not predict child anxiety at the diagnostic level (Table 5). Although this result may appear inconsistent with the hypothesis and the theoretical model proposed by Bögels and Phares (2008), perhaps fathers' challenging parenting behaviour is more influential at the symptomatic level of child anxiety and is not a strong enough characteristic alone to discriminate between children with an anxiety diagnosis and those without. Further, as this is the first study to use a diagnostic tool for the assessment of child anxiety, as opposed to observational and parent report (see Majdandžić et al. (2014)), the relationship between this parenting behaviour and child anxiety diagnosis needs to be replicated in future studies, and across measurement methods. Additionally, for the purposes of this study, challenging parenting behaviour was measured by the total score on the CPBQ (Majdandžić et al., 2010) and thus as a broad construct. It may be that sub-domains of this measure, for example rough-and-tumble play or risk-taking, may be a better indication of fathers' challenging behaviour, and more specifically affect child anxiety (Bögels and Phares, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นหาคีย์ของการศึกษาปัจจุบันได้ว่า พฤติกรรมท้าทายพ่อสูงเกี่ยวข้องกับรายงานลดอาการวิตกกังวลของเด็ก นี่คือสอดคล้องกับแบบจำลองทางทฤษฎีที่เสนอ โดย Bögels และ Phares (2008), เป็น Majdandžić และเพื่อนร่วมงานศึกษาเชิงประจักษ์ (Majdandžić et al. 2014) อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกแสดงให้เห็นว่า พฤติกรรมการเลี้ยงดูความท้าทายของพ่อไม่ได้ทำนายความวิตกกังวลของเด็กในระดับวิเคราะห์ได้ (ตาราง 5) แม้ว่าผลอาจปรากฏไม่สอดคล้องกับสมมติฐานและแบบจำลองทางทฤษฎีที่เสนอ โดย Bögels และ Phares (2008), บางทีพฤติกรรมการเลี้ยงดูความท้าทายของพ่อมีอิทธิพลมากขึ้นในระดับอาการของความวิตกกังวลของเด็ก และไม่ลักษณะพอเพียงลำพังการแยกแยะระหว่างเด็กที่ มีการวินิจฉัยโรควิตกกังวลและผู้ที่ไม่ เพิ่มเติม เช่นนี้เป็นการศึกษาแรกจะใช้เครื่องมือวินิจฉัยสำหรับการประเมินผลของลูกความวิตกกังวล ตรงข้ามกับเชิงสังเกตการณ์ และหลักรายงาน (Majdandžić et al. (2014) ดู), ความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงดูเด็กและมีความวิตกกังวลวินิจฉัยโรคนี้ ต้องถูกจำลองแบบ ในการศึกษาในอนาคต และวิธีการวัด นอกจากนี้ สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ ท้าทายพฤติกรรมการเลี้ยงดูโดยวัดจากคะแนนรวม ใน CPBQ (Majdandžić et al. 2010) และ เป็นโครงสร้างดี อาจได้ว่า โดเมนย่อยของวัดนี้ ตัวอย่างเช่นเล่น rough-and-tumble หรือเสี่ยง เป็นการบ่งชี้พฤติกรรมท้าทายของพ่อที่ดี และอื่น ๆ โดยเฉพาะมีผลต่อความวิตกกังวลของเด็ก (Bögels และ Phares, 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นพบที่สำคัญของการศึกษาในปัจจุบันคือการที่พฤติกรรมที่ท้าทายพ่อที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับการลดลงของการรายงานอาการวิตกกังวลของเด็ก ซึ่งสอดคล้องกับรูปแบบทางทฤษฎีที่เสนอโดยBögelsและ Phares (2008) เช่นเดียวกับMajdandžićและเพื่อนร่วมงานการศึกษาเชิงประจักษ์ที่ผ่านมา (Majdandžić et al., 2014) อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกแสดงให้เห็นว่าบรรพบุรุษพฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ท้าทายไม่ได้คาดการณ์ความวิตกกังวลของเด็กในระดับการวินิจฉัย (ตารางที่ 5) แม้ว่าผลนี้อาจปรากฏไม่สอดคล้องกับสมมติฐานและรูปแบบทางทฤษฎีที่เสนอโดยBögelsและ Phares (2008) อาจจะเป็นบรรพบุรุษพฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ท้าทายมีอิทธิพลมากขึ้นในระดับที่มีอาการของความวิตกกังวลของเด็กและไม่ได้เป็นความแข็งแรงพอที่ลักษณะคนเดียวที่จะเห็นความแตกต่างระหว่างเด็ก กับการวินิจฉัยความวิตกกังวลและผู้ที่ไม่มี นอกจากนี้คือการศึกษาแรกในการใช้เครื่องมือการวินิจฉัยสำหรับการประเมินความวิตกกังวลเด็กเมื่อเทียบกับการสังเกตและรายงานผู้ปกครอง (ดูMaj​​dandžić et al. (2014)) ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเลี้ยงดูและการวินิจฉัยความวิตกกังวลที่เด็กต้องการที่จะ ทำซ้ำในการศึกษาในอนาคตและข้ามวิธีการวัด นอกจากนี้เพื่อวัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้พฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ท้าทายโดยวัดจากคะแนนรวมใน CPBQ (Majdandžić et al., 2010) และทำให้เป็นโครงสร้างในวงกว้าง อาจเป็นได้ว่าโดเมนย่อยของการวัดนี้เช่นหยาบและเกลือกกลิ้งเล่นหรือความเสี่ยงอาจจะเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีขึ้นของพฤติกรรมที่ท้าทายบรรพบุรุษและมากขึ้นโดยเฉพาะส่งผลกระทบต่อความวิตกกังวลของเด็ก (Bögelsและ Phares 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้นหาคีย์ของการศึกษาในปัจจุบันพบว่าสูงกว่าบิดาก็เกี่ยวข้องกับการลดพฤติกรรมท้าทายรายงานอาการวิตกกังวลในเด็ก ซึ่งสอดคล้องกับแบบจำลองทางทฤษฎีที่เสนอโดย B öเจลและ phares ( 2008 ) , เช่นเดียวกับ majdand žผมćและเพื่อนร่วมงาน ' ล่าสุด การศึกษาเชิงประจักษ์ ( majdand žผมć et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกพบว่าบรรพบุรุษของพฤติกรรมท้าทายพ่อแม่เด็กไม่ได้ทำนายความวิตกกังวลในระดับการวินิจฉัย ( ตารางที่ 5 ) แม้ว่าผลนี้อาจปรากฏไม่สอดคล้องกับสมมติฐาน และ แบบจำลองทางทฤษฎีที่เสนอโดย B öเจลและ phares ( 2008 ) บางทีบรรพบุรุษพฤติกรรมท้าทายพ่อแม่มีอิทธิพลมากขึ้นในระดับอาการของความวิตกกังวลของเด็กและไม่แข็งแรงเพียงพอที่จะแยกแยะลักษณะคนเดียวระหว่างเด็กกับการวินิจฉัยความวิตกกังวล และผู้ที่ไม่มี . เพิ่มเติม เช่น การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่จะใช้เครื่องมือการวินิจฉัยสำหรับประเมินความวิตกกังวลของเด็กเมื่อเทียบกับรายงานสังเกตการณ์และผู้ปกครอง ( ดู majdand žผมć et al . ( 2014 ) , ความสัมพันธ์ระหว่างการอบรมเลี้ยงดู และพฤติกรรมเด็ก การวินิจฉัยโรคนี้ต้องนำความวิตกกังวลในการศึกษาในอนาคต และในวิธีการวัด นอกจากนี้สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษาพฤติกรรมท้าทายพ่อแม่ถูกวัดโดยคะแนนรวมใน cpbq ( majdand žผมć et al . , 2010 ) และ จึง เป็น กว้าง สร้าง มันอาจเป็นได้ว่าโดเมนย่อยของวัดนี้ สำหรับตัวอย่างและเกลือกกลิ้งหยาบเล่นหรือเสี่ยง อาจเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของบรรพบุรุษของพฤติกรรมท้าทายและมากขึ้นโดยเฉพาะมีผลต่อความวิตกกังวล เด็ก ( B öเจลและ phares , 2008 )