An apparent lull in the recent rate

An apparent lull in the recent rate of global warming that has been widely accepted as fact is actually an artifact arising from faulty statistical methods, Stanford scientists say.

The study, titled "Debunking the climate hiatus" and published online in the journal Climatic Change, is a comprehensive assessment of the purported slowdown, or hiatus, of global warming. "We translated the various scientific claims and assertions that have been made about the hiatus and tested to see whether they stand up to rigorous statistical scrutiny," said study lead author Bala Rajaratnam, an assistant professor of statistics and of Earth system science.

The finding calls into question the idea that global warming "stalled" or "paused" during the period between 1998 and 2013. Reconciling the hiatus was a major focus of the 2013 climate change assessment by the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC).

Using a novel statistical framework that was developed specifically for studying geophysical processes such as global temperature fluctuations, Rajaratnam and his team of Stanford collaborators have shown that the hiatus never happened.

"Our results clearly show that, in terms of the statistics of the long-term global temperature data, there never was a hiatus, a pause or a slowdown in global warming," said Noah Diffenbaugh, a climate scientist in the School of Earth, Energy & Environmental Sciences, and a co-author of the study.

Faulty ocean buoys

The Stanford group's findings are the latest in a growing series of papers to cast doubt on the existence of a hiatus. Another study, led by Thomas Karl, the director of the National Centers for Environmental Information of the National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) and published recently in the journal Science, found that many of the ocean buoys used to measure sea surface temperatures during the past couple of decades gave cooler readings than measurements gathered from ships. The NOAA group suggested that by correcting the buoy measurements, the hiatus signal disappears.

While the Stanford group also concluded that there has not been a hiatus, one important distinction of their work is that they did so using both the older, uncorrected temperature measurements as well as the newer, corrected measurements from the NOAA group.

"By using both datasets, nobody can claim that we made up a new statistical technique in order to get a certain result," said Rajaratnam, who is also a fellow at the Stanford Woods Institute for the Environment. "We saw that there was a debate in the scientific community about the global warming hiatus, and we realized that the assumptions of the classical statistical tools being used were not appropriate and thus could not give reliable answers."

More importantly, the Stanford group's technique does not rely on strong assumptions to work. "If one makes strong assumptions and they are not correct, the validity of the conclusion is called into question," Rajaratnam said.

A different approach

Rajaratnam worked with Stanford statistician Joseph Romano and Earth system science graduate student Michael Tsiang to take a fresh look at the hiatus claims. The team methodically examined not only the temperature data but also the statistical tools scientists were using to analyze the data. A look at the latter revealed that many of the statistical techniques climate scientists were employing were ones developed for other fields such as biology or medicine, and not ideal for studying geophysical processes. "The underlying assumptions of these analyses often weren't justified," Rajaratnam said.

For example, many of the classical statistical tools often assume a random distribution of data points, also known as a normal or Gaussian distribution. They also ignore spatial and temporal dependencies that are important when studying temperature, rainfall and other geophysical phenomena that can change daily or monthly, and which often depend on previous measurements. For example, if it is hot today, there's a higher chance that it will be hot tomorrow because a heat wave is already in place.

Global surface temperatures are similarly linked, and one of the clearest examples of this can be found in the oceans. "The ocean is very deep and can retain heat for a long time," said Diffenbaugh, who is also a senior fellow at the Woods Institute. "The temperature that we measure on the surface of the ocean is a reflection not just of what's happening on the surface at that moment, but also the amount of trapped heat beneath the surface, which has been accumulating for years."

While designing a framework that would take temporal dependencies into account, the Stanford scientists quickly ran into a problem. Those who argue for a hiatus claim that during the 15-year period between 1998 and 2013, global surface temperatures either did not increase at all, or they rose at a much slower rate than in the years before 1998. Statistically, however, this is a hard claim to test because the number of data points for the purported hiatus period is relatively small, and most classical statistical tools require large numbers of data points.

There is a workaround, however. A technique that Romano invented in 1992, called "subsampling," is useful for discerning whether a variable -- be it surface temperature or stock prices -- has changed in the short term based on limited amount of data. "In order to study the hiatus, we took the basic idea of subsampling and then adapted it to cope with the small sample size of the alleged hiatus period," Romano said. "When we compared the results from our technique with those calculated using classical methods, we found that the statistical confidence obtained using our framework is 100 times stronger than what was reported by the NOAA group."

The Stanford group's technique also handled temporal dependency in a more sophisticated way than in past studies. For example, the NOAA study accounted for temporal dependency when calculating sea surface temperature changes, but it did so in a relatively simple way, with one temperature point being affected only by the temperature point directly prior to it. "In reality, however, the temperature could be influenced by not just the previous data points, but six or 10 points before," Rajaratnam said.

Pulling marbles out of a jar

To understand how the Stanford group's subsampling technique differs from the classical techniques that had been used before, imagine placing 50 colored marbles, each one representing a particular year, into a jar. The marbles range from blue to red, signifying different average global surface temperatures.

"If you wanted to determine the likelihood of getting 15 marbles of a certain color pattern, you could repeatedly pull out 15 marbles at a time, plot their average color on a graph, and see where your original marble arrangement falls in that distribution," Tsiang said. "This approach is analogous to how many climate scientists had previously approached the hiatus problem."

In contrast, the new strategy that Rajaratnam, Romano and Tsiang invented is akin to stringing the marbles together before placing them into the jar. "Stringing the marbles together preserves their relationships to one another, and that's what our subsampling technique does," Tsiang said. "If you ignore these dependencies, you can alter the strength of your conclusions or even arrive at the opposite conclusion."

When the team applied their subsampling technique to the temperature data, they found that the rate of increase of global surface temperature did not stall or slow down from 1998 to 2013 in a statistically significant manner. In fact, the rate of change in global surface temperature was not statistically distinguishable between the recent period and other periods earlier in the historical data.

The Stanford scientists say their findings should go a long way toward restoring confidence in the basic science and climate computer models that form the foundation for climate change predictions.

"Global warming is like other noisy systems that fluctuate wildly but still follow a trend," Diffenbaugh said. "Think of the U.S. stock market: There have been bull markets and bear markets, but overall it has grown a lot over the past century. What is clear from analyzing the long-term data in a rigorous statistical framework is that, even though climate varies from year-to-year and decade-to-decade, global temperature has increased in the long term, and the recent period does not stand out as being abnormal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สแตนฟอร์ดนักวิทยาศาสตร์บอกว่า lull ตัวชัดเจนในอัตราล่าสุดของโลกร้อนที่มีการยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นความจริง จริงสิ่งประดิษฐ์เกิดจากวิธีการทางสถิติผิดพลาดการศึกษา ชื่อ "Debunking รอยร้าวสภาพภูมิอากาศ" และเผยแพร่ออนไลน์ในรายไอ เป็นการประเมินที่ครอบคลุมของการชะลอตัวเจตนา รอยร้าว ภาวะ "เราแปลอ้างทางวิทยาศาสตร์ต่าง ๆ และ assertions ที่ทำเกี่ยวกับรอยร้าว และทดสอบเพื่อดูว่า พวกเขายืนขึ้นเพื่อเข้มงวดสถิติ scrutiny กล่าวว่า ผู้เขียนรอศึกษา Bala Rajaratnam เป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์สถิติ และวิทยาศาสตร์ระบบโลกค้นหาที่เรียกเป็นคำถามคิดว่า ภาวะโลกร้อน "หยุดการทำงาน" หรือ "ชั่วคราว" ในช่วงเวลาระหว่างปีค.ศ. 1998 และ 2013 กระทบยอดรอยร้าวมีความสำคัญ 2013 สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงประเมิน โดยแผงว่าด้วยในสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง (IPCC)โดยใช้กรอบงานสถิตินวนิยายที่ได้รับการพัฒนาโดยเฉพาะสำหรับการศึกษากระบวนการธรณีเช่นความผันผวนของอุณหภูมิโลก Rajaratnam และทีมผู้ร่วมงานสแตนฟอร์ดได้แสดงให้เห็นว่า รอยร้าวที่ไม่เคยเกิดขึ้น"ผลของเราอย่างชัดเจนแสดงว่า ในแง่ของสถิติข้อมูลอุณหภูมิโลกระยะยาว ไม่มีรอยร้าวเป็น หยุดชั่วคราว หรือความล่าช้าในภาวะโลกร้อน กล่าวว่า โนอาห์ Diffenbaugh เป็นนักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศในโรงเรียนโลก พลังงาน และสิ่งแวดล้อมวิทยาศาสตร์ และผู้เขียนร่วมของการศึกษาทุ่นในมหาสมุทรที่ผิดพลาดผลการวิจัยของกลุ่มสแตนฟอร์ดล่าสุดในชุดเอกสารเพื่อโยนข้อสงสัยเกี่ยวกับการมีอยู่ของรอยร้าวเติบโตได้ ศึกษาอื่น นำ โดยคาร์ล Thomas ผู้อำนวยการศูนย์แห่งชาติข้อมูลสิ่งแวดล้อมแห่งชาติมหาสมุทรและบรรยากาศจัดการ (NOAA) และเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้ในสมุดรายวันวิทยาศาสตร์ พบจำนวนมากในมหาสมุทรทุ่นใช้วัดอุณหภูมิพื้นผิวของทะเลในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาให้อ่านเย็นกว่าวัดที่รวบรวมมาจากเรือ กลุ่ม NOAA แนะนำว่า ถ้าแก้ไขวัดทุ่น สัญญาณรอยร้าวหายไปในขณะที่กลุ่มสแตนฟอร์ดสรุปว่า ไม่มีรอยร้าว ความแตกต่างที่สำคัญหนึ่งของงาน ที่พวกเขาไม่ให้ใช้ทั้งแบบเก่า วัดอุณหภูมิ uncorrected เช่นเดียวกับใหม่ แก้ไขประเมินจากกลุ่ม NOAA"โดยใช้ทั้ง datasets ไม่มีใครสามารถอ้างว่า เราทำขึ้นใหม่เทคนิคทางสถิติเพื่อให้ได้ผลแน่นอน กล่าวว่า Rajaratnam ที่เป็นเพื่อนที่สแตนฟอร์ดป่า สถาบันสิ่งแวดล้อม "เราเห็นว่า มีการอภิปรายในชุมชนวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับรอยร้าวร้อนที่ทั่วโลก และเรารู้ว่า สมมติฐานในการใช้เครื่องมือทางสถิติคลาสสิกไม่เหมาะสม และจึง สามารถให้คำตอบที่น่าเชื่อถือ"สำคัญ เทคนิคของกลุ่มสแตนฟอร์ดไม่ต้องอาศัยสมมติฐานแข็งแรงทำงาน Rajaratnam กล่าวว่า "ถ้าหนึ่งทำให้สมมติฐานที่แข็งแรง และจะไม่ถูกต้อง ถูกต้องของข้อสรุปที่เรียกว่าเป็นคำถามวิธีที่แตกต่างกันRajaratnam ทำงานกับสแตนฟอร์ด statistician โจเซฟโรมาโนและโลกระบบวิทยาศาสตร์นักศึกษาบัณฑิตศึกษา Michael Tsiang จะดูสดที่อ้างรอยร้าว ทีม methodically ตรวจสอบไม่เพียงข้อมูลอุณหภูมิ แต่ยังเครื่องมือสถิติที่นักวิทยาศาสตร์ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ดูที่หลังเปิดเผยว่า เทคนิคทางสถิติที่มีการใช้นักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศมากมายมีคนพัฒนาสำหรับฟิลด์อื่น ๆ เช่นชีววิทยาหรือการแพทย์ และไม่เหมาะสำหรับการศึกษากระบวนการธรณี Rajaratnam กล่าวว่า "สมมติฐานพื้นฐานของการวิเคราะห์เหล่านี้มักจะไม่ชิดตัวอย่าง เครื่องมือสถิติที่คลาสสิกมากมายมักจะสมมติว่าการกระจายแบบสุ่มของจุดข้อมูล หรือที่เรียกว่าปกติหรือ Gaussian กระจาย นอกจากนี้พวกเขายังไม่สนใจขึ้นชั่วคราว และพื้นที่ที่มีความสำคัญในการศึกษาอุณหภูมิ ปริมาณน้ำฝน และอื่น ๆ ปรากฏการณ์ธรณีที่สามารถเปลี่ยนรายวันหรือรายเดือน และที่มักจะขึ้นอยู่กับประเมินก่อนหน้านี้ ตัวอย่าง ถ้าร้อนวันนี้ มีโอกาสสูงที่จะร้อนพรุ่งนี้เนื่องจากคลื่นความร้อนอยู่ที่อุณหภูมิพื้นผิวโลกในทำนองเดียวกันเชื่อมโยง และตัวอย่างที่ชัดเจนของอย่างใดอย่างหนึ่งสามารถพบได้ในมหาสมุทร "ทะเลจะลึกมาก และสามารถเก็บความร้อนเป็นเวลานาน กล่าวว่า Diffenbaugh ใครเป็นคนอาวุโสที่ สถาบันป่า "อุณหภูมิที่เราวัดบนพื้นผิวของมหาสมุทรคือ สะท้อนให้เห็นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวในขณะที่ แต่จำนวนความร้อนที่ติดอยู่ใต้ผิวน้ำ ซึ่งได้ถูกสะสมสำหรับปี"ในขณะออกแบบกรอบที่จะใช้อ้างอิงชั่วคราวบัญชี นักวิทยาศาสตร์ของสแตนฟอร์ดได้อย่างรวดเร็วประสบปัญหา ผู้ที่โต้แย้งสำหรับรอยร้าวอ้างว่า ช่วง 15 ปีระหว่างปีค.ศ. 1998 และ 2013 อุณหภูมิพื้นผิวโลกหรือไม่ได้ไม่เพิ่มขึ้นเลย หรือกุหลาบมากช้ากว่าในอัตราที่มากกว่าในปีก่อนปี 1998 ทางสถิติ แต่นี้ร้องยากทดสอบเนื่องจากจำนวนของจุดข้อมูลสำหรับรอบระยะเวลารอยร้าวเจตนาจะค่อนข้างเล็ก และเครื่องมือทางสถิติที่คลาสสิกที่สุดต้องใช้จุดข้อมูลจำนวนมากมีวิธีแก้ปัญหา อย่างไรก็ตาม เทคนิคที่คิดค้นโรมาโนใน 1992 เรียกว่า "subsampling อย่างฉลาดว่าตัวแปร - อุณหภูมิผิวหรือราคาหุ้น - มีการเปลี่ยนแปลงในระยะสั้นตามจำนวนจำกัดของข้อมูล "การศึกษารอยร้าว เราเอาความคิดพื้นฐานของ subsampling และปรับให้รับมือกับจำนวนตัวอย่างขนาดเล็กระยะเวลารอยร้าวถูกกล่าวหา โรมาโนว่า "เมื่อเราเทียบผลจากเทคนิคของเรากับคำนวณโดยใช้วิธีคลาสสิก เราพบว่าความเชื่อมั่นทางสถิติได้โดยใช้กรอบของเรา 100 เท่าแรงกว่าอะไรรายงานกลุ่ม NOAA"เทคนิคของกลุ่มสแตนฟอร์ดจัดการอ้างอิงชั่วคราวในวิธีมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าในอดีตศึกษายัง ตัวอย่าง การศึกษา NOAA คิดอ้างอิงชั่วคราวเมื่อคำนวณทะเลอุณหภูมิพื้นผิวที่เปลี่ยนแปลง แต่มันไม่ได้ดังนั้นในทางค่อนข้างง่าย มีอุณหภูมิหนึ่ง จุดรับผลกระทบเฉพาะจากอุณหภูมิจุดตรงก่อน "ในความเป็นจริง อย่างไรก็ตาม อุณหภูมิอาจมีผลมาจากไม่ได้เป็นเพียงจุดที่ข้อมูลก่อนหน้า แต่ 6 หรือ 10 จุดก่อน Rajaratnam กล่าวว่าดึงลูกหินออกจากขวดเข้าใจว่าเทคนิค subsampling ของกลุ่มสแตนฟอร์ดแตกต่างจากเทคนิคแบบคลาสสิกที่มี จินตนาการวางลูกหินสี 50 แต่ละคนแสดงปีเฉพาะ เป็นแบบขวด ช่วงลูกหินสีฟ้ากับสีแดง บ่งบอกแตกต่างค่าเฉลี่ยอุณหภูมิผิวโลก"ถ้าคุณต้องการกำหนดโอกาสของลูกหิน 15 ของรูปแบบบางสี คุณสามารถซ้ำดึงลูกหิน 15 ครั้ง พล็อตของสีเฉลี่ยบนกราฟ และดูที่เรียงหินอ่อนของเดิมตกกระจายที่ Tsiang กล่าวว่า "วิธีการนี้จะคล้ายคลึงกับนักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศจำนวนก่อนหน้านี้ได้ทาบทามปัญหารอยร้าว"ในทางตรงกันข้าม กลยุทธ์ใหม่ที่คิดค้น Rajaratnam โรมาโน และ Tsiang เป็นเหมือนกับร้อย marbles กันก่อนวางลงในขวด Tsiang กล่าวว่า "การกวนกันของลูกหินร้อยความสัมพันธ์หนึ่ง และอื่นที่ของเทคนิคของเรา subsampling ไม่ "ถ้าคุณละเว้นการอ้างอิงเหล่านี้ คุณสามารถเปลี่ยนความแข็งแรงของบทสรุปของคุณ ขึ้นได้มาถึงบทสรุปที่ตรงกันข้าม"เมื่อทีมที่ใช้เทคนิคการ subsampling ข้อมูลอุณหภูมิ พวกเขาพบว่า อัตราการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลกได้ไม่ถ่วง หรือชะลอจากปี 1998 ถึงปี 2013 ในลักษณะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในความเป็นจริง อัตราการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิพื้นผิวโลกไม่แตกต่างทางสถิติระหว่างรอบระยะเวลาล่าสุดและอื่น ๆ รอบระยะเวลาก่อนหน้านี้ในข้อมูลทางประวัติศาสตร์นักวิทยาศาสตร์สแตนฟอร์ดกล่าวว่า เปิดเผยควรไปแบบไปเรียกคืนความเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์พื้นฐาน และคาดคะเนการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิรุ่นที่มูลนิธิสำหรับสภาพภูมิอากาศDiffenbaugh กล่าวว่า "ภาวะโลกร้อนก็เหมือนระบบอื่น ๆ คะที่ผันผวนอาละวาด แต่ยังคง ทำตามแนวโน้ม "คิดว่า ตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกา: ได้มีตลาด bull และหมีตลาด แต่โดยรวม มันได้เติบโตขึ้นมากกว่าศตวรรษผ่านมา ชัดเจนจากการวิเคราะห์ข้อมูลระยะยาวในกรอบงานสถิติอย่างเข้มงวดคือที่ แม้ว่าสภาพภูมิอากาศตั้งแต่ปีปีทศวรรษทศวรรษ โลกอุณหภูมิมีมากขึ้นในระยะยาว และรอบระยะเวลาล่าสุดไม่โดดเด่นออกมาเป็นปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล่อมเห็นได้ชัดในอัตราที่ผ่านมาจากภาวะโลกร้อนที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นความจริงที่เป็นจริงเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เกิดจากวิธีการทางสถิติความผิดพลาดของนักวิทยาศาสตร์สแตนฟอกล่าวว่า. การศึกษาหัวข้อ "Debunking ช่องว่างสภาพภูมิอากาศ" และตีพิมพ์ออนไลน์ในวารสารภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง, คือการประเมินที่ครอบคลุมของการชะลอตัวของเจตนาหรือหายไปของภาวะโลกร้อน "เราแปลการเรียกร้องทางวิทยาศาสตร์ต่างๆและยืนยันที่ได้รับการทำเกี่ยวกับการหายไปและการทดสอบเพื่อดูว่าพวกเขายืนขึ้นเพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริงทางสถิติอย่างเข้มงวด" กล่าวว่าการศึกษาผู้เขียนนำ Bala Rajaratnam, ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านสถิติและวิทยาศาสตร์ระบบโลก. ผลการวิจัย โทรศัพท์ไปถามความคิดที่ว่าภาวะโลกร้อน "จนตรอก" หรือ "หยุดชั่วคราว" ในช่วงระหว่างปี 1998 และปี 2013 กลับมาคืนดีหายไปก็เป็นสิ่งสำคัญของการประเมินการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ 2013 โดยคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (IPCC). ใช้นวนิยาย กรอบทางสถิติที่ถูกพัฒนาขึ้นมาโดยเฉพาะสำหรับการศึกษากระบวนการทางธรณีฟิสิกส์เช่นความผันผวนของอุณหภูมิของโลก, Rajaratnam และทีมงานของเขาในการทำงานร่วมกันของสแตนฟอแสดงให้เห็นว่าที่หายไปไม่เคยเกิดขึ้น. "ผลของเราแสดงให้เห็นชัดเจนว่าในแง่ของสถิติของระยะยาวอุณหภูมิโลก ข้อมูลที่มีไม่เคยหายไป, หยุดหรือชะลอตัวของภาวะโลกร้อน "กล่าวว่าโนอาห์ Diffenbaugh นักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศในโรงเรียนของโลก, พลังงานและวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมและผู้เขียนร่วมของการศึกษา. ทุ่นทะเลผิดพลาดStanford ผลการวิจัยของกลุ่มเป็นรุ่นล่าสุดในซีรีส์ที่เพิ่มขึ้นของเอกสารที่จะโยนข้อสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของที่หายไป การศึกษาอื่นนำโดยโทมัสคาร์ลผู้อำนวยการของศูนย์แห่งชาติสำหรับข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมของมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติการบริหาร (NOAA) และเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสารวิทยาศาสตร์ที่พบว่าหลายทุ่นทะเลที่ใช้ในการวัดอุณหภูมิผิวน้ำทะเลในช่วง สองสามทศวรรษที่ผ่านมาให้อ่านเย็นกว่าวัดที่รวบรวมมาจากเรือ กลุ่ม NOAA ชี้ให้เห็นว่าโดยการแก้ไขวัดทุ่นสัญญาณหายไปหายไป. ในขณะที่กลุ่มสแตนฟอยังได้ข้อสรุปว่าไม่เคยมีหายไปหนึ่งความแตกต่างที่สำคัญของการทำงานของพวกเขาคือการที่พวกเขาเพื่อให้ใช้ทั้งเก่าวัดอุณหภูมิไม่ได้แก้ไขเป็น เดียวกับที่ใหม่กว่าวัดได้รับการแก้ไขจากกลุ่มโอเอ. "โดยการใช้ชุดข้อมูลทั้งไม่มีใครสามารถอ้างว่าเราทำขึ้นเป็นเทคนิคทางสถิติใหม่ในการสั่งซื้อเพื่อให้ได้ผลบางอย่าง" Rajaratnam ซึ่งยังเป็นเพื่อนที่วูดส์สแตนฟอกล่าวว่า สถาบันสิ่งแวดล้อม "เราเห็นว่ามีการอภิปรายในชุมชนทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการหายไปภาวะโลกร้อนและเราตระหนักว่าสมมติฐานของเครื่องมือทางสถิติคลาสสิกที่ถูกนำมาใช้ไม่เหมาะสมและทำให้ไม่สามารถให้คำตอบที่น่าเชื่อถือ." ที่สำคัญเทคนิคกลุ่มสแตนฟอร์ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสมมติฐานที่แข็งแกร่งในการทำงาน "ถ้าอย่างใดอย่างหนึ่งทำให้สมมติฐานที่แข็งแกร่งและพวกเขาจะไม่ถูกต้องความถูกต้องของข้อสรุปที่จะเรียกว่าเป็นคำถาม" Rajaratnam กล่าว. วิธีการที่แตกต่างกันRajaratnam ทำงานร่วมกับสแตนฟอสถิติโจเซฟโรมาโนและระบบการนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาวิทยาศาสตร์โลกไมเคิล Tsiang ที่จะใช้รูปลักษณ์ใหม่ที่ ช่องว่างการเรียกร้อง ทีมที่มีระบบการตรวจสอบไม่เพียง แต่ข้อมูลอุณหภูมิ แต่ยังเครื่องมือทางสถิตินักวิทยาศาสตร์ได้ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ดูที่หลังพบว่าหลายเทคนิคทางสถิตินักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศได้รับการจ้างคนที่ได้รับการพัฒนาขึ้นมาสำหรับสาขาอื่น ๆ เช่นชีววิทยาหรือยาและไม่เหมาะสำหรับการศึกษากระบวนการทางธรณีฟิสิกส์ "สมมติฐานพื้นฐานของการวิเคราะห์เหล่านี้มักจะไม่เป็นธรรม" Rajaratnam กล่าว. ยกตัวอย่างเช่นหลายเครื่องมือทางสถิติที่คลาสสิกมักจะคิดการกระจายแบบสุ่มของจุดข้อมูลหรือที่เรียกว่าการกระจายปกติหรือเสียน พวกเขายังไม่สนใจการอ้างอิงเชิงพื้นที่และเวลาที่มีความสำคัญเมื่อศึกษาอุณหภูมิปริมาณน้ำฝนและปรากฏการณ์ทางธรณีฟิสิกส์อื่น ๆ ที่สามารถเปลี่ยนรายวันหรือรายเดือนและซึ่งมักจะขึ้นอยู่กับการวัดก่อนหน้า ตัวอย่างเช่นถ้ามันร้อนวันนี้มีโอกาสสูงที่จะมีความร้อนในวันพรุ่งนี้เพราะคลื่นความร้อนที่มีอยู่แล้วในสถานที่. อุณหภูมิพื้นผิวโลกมีความเชื่อมโยงกันและเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่ชัดเจนของเรื่องนี้สามารถพบได้ในมหาสมุทร "มหาสมุทรลึกมากและสามารถเก็บความร้อนเป็นเวลานาน" กล่าวว่า Diffenbaugh ซึ่งยังเป็นเพื่อนอาวุโสที่สถาบันวูดส์ "อุณหภูมิที่เราวัดบนพื้นผิวของมหาสมุทรเป็นภาพสะท้อนที่ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวในขณะนั้น แต่ยังปริมาณความร้อนที่ติดอยู่ใต้พื้นผิวซึ่งได้รับการสะสมมานานหลายปี." ขณะที่การออกแบบกรอบ ที่จะใช้อ้างอิงชั่วเข้าบัญชีนักวิทยาศาสตร์ Stanford อย่างรวดเร็ววิ่งเข้าไปในปัญหา บรรดาผู้ที่เถียงที่หายไปอ้างว่าในช่วงระยะเวลาระหว่างปี 1998 และ 2013, อุณหภูมิพื้นผิวระดับโลกอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยหรือพวกเขาเพิ่มขึ้นในอัตราที่ช้ามาก 15 ปีกว่าในปีก่อนปี 1998 สถิติ แต่นี้คือ การเรียกร้องอย่างหนักในการทดสอบเพราะจำนวนของจุดข้อมูลในช่วงเวลาที่หายไปโดยอ้างว่ามีขนาดค่อนข้างเล็กและเครื่องมือทางสถิติคลาสสิกส่วนใหญ่ต้องการจำนวนมากของจุดข้อมูล. มีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร เทคนิคที่โรมาโนคิดค้นในปี 1992 เรียกว่า "subsampling" จะเป็นประโยชน์สำหรับฉลาดไม่ว่าจะเป็นตัวแปร - ไม่ว่าจะเป็นอุณหภูมิพื้นผิวหรือราคาหุ้น - มีการเปลี่ยนแปลงในระยะสั้นขึ้นอยู่กับจำนวนเงินที่ จำกัด ของข้อมูล "เพื่อที่จะศึกษาช่องว่างที่เราเอาแนวคิดพื้นฐานของ subsampling แล้วปรับให้รับมือกับขนาดของกลุ่มตัวอย่างเล็ก ๆ ของช่วงเวลาที่หายไปที่ถูกกล่าวหา" โรมาโนกล่าวว่า "เมื่อเราเมื่อเทียบกับผลที่ได้จากเทคนิคของเรากับผู้ที่คำนวณโดยใช้วิธีคลาสสิกที่เราพบว่าความเชื่อมั่นทางสถิติที่ได้รับโดยใช้กรอบของเราคือ 100 ครั้งดีกว่าสิ่งที่ถูกรายงานโดยกลุ่มโอเอ." เทคนิคของกลุ่มสแตนฟอยังจัดการพึ่งพาชั่วคราวใน วิธีที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่ผ่านมาในการศึกษา ยกตัวอย่างเช่นการศึกษา NOAA คิดพึ่งพาชั่วขณะเมื่อคำนวณการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิผิวน้ำทะเล แต่ก็ทำเช่นนั้นในทางที่ค่อนข้างง่ายที่มีจุดอุณหภูมิหนึ่งได้รับผลกระทบโดยเฉพาะจุดที่อุณหภูมิโดยตรงก่อนมัน "ในความเป็นจริง แต่อุณหภูมิที่อาจจะได้รับอิทธิพลจากไม่ได้เป็นเพียงจุดข้อมูลก่อนหน้านี้ แต่หกหรือ 10 คะแนนก่อน" Rajaratnam กล่าว. ดึงหินอ่อนจากขวดเพื่อให้เข้าใจถึงวิธีการเทคนิค subsampling ของกลุ่มสแตนฟแตกต่างจากเทคนิคคลาสสิกที่ ได้ถูกนำมาใช้ก่อนที่จะคิดวาง 50 หินอ่อนสีแต่ละคนเป็นตัวแทนของปีโดยเฉพาะอย่างยิ่งลงในขวด หินอ่อนช่วงจากสีน้ำเงินเป็นสีแดงหมายที่แตกต่างกันเฉลี่ยอุณหภูมิพื้นผิวระดับโลก. "ถ้าคุณต้องการที่จะตรวจสอบความน่าจะเป็นของการได้รับ 15 หินอ่อนที่มีรูปแบบสีบางอย่างคุณซ้ำ ๆ สามารถดึงออกมา 15 หินอ่อนในเวลาที่พล็อตสีเฉลี่ยของพวกเขาใน กราฟและดูว่าการจัดหินอ่อนเดิมของคุณตกอยู่ในการจัดจำหน่ายที่ "Tsiang กล่าวว่า "วิธีการนี้จะคล้ายคลึงกับวิธีการที่นักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศหลายคนเดินเข้ามาก่อนหน้านี้ปัญหาว่าง." ในทางตรงกันข้ามกลยุทธ์ใหม่ที่ Rajaratnam โรมาโนและ Tsiang คิดค้นจะคล้ายกับการคบหินอ่อนด้วยกันก่อนที่จะวางลงในขวด "คบหินอ่อนร่วมกันรักษาความสัมพันธ์ของพวกเขากับคนอื่นและนั่นคือสิ่งเทคนิค subsampling ของเราไม่" Tsiang กล่าวว่า "ถ้าคุณไม่สนใจการอ้างอิงเหล่านี้คุณสามารถปรับเปลี่ยนความแข็งแรงของข้อสรุปของคุณหรือแม้กระทั่งมาถึงข้อสรุปที่ตรงข้าม." เมื่อทีมงานที่ใช้เทคนิค subsampling ของพวกเขาเพื่อข้อมูลอุณหภูมิที่พวกเขาพบว่าอัตราการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลกไม่แผงลอย หรือชะลอ 1998-2013 ในลักษณะที่เป็นนัยสำคัญทางสถิติ ในความเป็นจริงอัตราการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิพื้นผิวโลกไม่ได้เป็นสถิติความแตกต่างระหว่างระยะเวลาที่ผ่านมาและช่วงเวลาอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ในข้อมูลทางประวัติศาสตร์. นักวิทยาศาสตร์สแตนฟอกล่าวว่าการค้นพบของพวกเขาควรจะไปทางยาวต่อการฟื้นฟูความเชื่อมั่นในด้านวิทยาศาสตร์พื้นฐานและสภาพภูมิอากาศแบบจำลองคอมพิวเตอร์ รูปแบบที่วางรากฐานสำหรับการคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ. "ภาวะโลกร้อนเป็นเหมือนระบบที่มีเสียงดังอื่น ๆ ที่มีความผันผวนอย่างรุนแรง แต่ยังคงเป็นไปตามแนวโน้ม" Diffenbaugh กล่าวว่า "คิดว่าหุ้นในตลาดสหรัฐ. มีตลาดวัวและตลาดหมี แต่โดยรวมจะมีการเติบโตมากในช่วงศตวรรษที่ผ่านมาสิ่งที่เห็นได้ชัดจากการวิเคราะห์ข้อมูลในระยะยาวในกรอบทางสถิติอย่างเข้มงวดคือว่าแม้ว่าสภาพภูมิอากาศ แตกต่างจากปีต่อปีและทศวรรษต่อทศวรรษที่ผ่านมาอุณหภูมิของโลกได้เพิ่มขึ้นในระยะยาวและระยะเวลาที่ผ่านมาไม่โดดเด่นเป็นที่ผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเห่กล่อม ปรากฏ ใน อัตราล่าสุดของภาวะโลกร้อน ที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นข้อเท็จจริงเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เกิดจากวิธีการทางสถิติความผิดพลาดของนักวิทยาศาสตร์ Stanford พูด

ศึกษา เรื่อง " debunking บรรยากาศที่หายไป " และเผยแพร่ออนไลน์ในวารสารภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง คือการประเมินที่ครอบคลุมของการชะลอตัว , เจตนา หรือช่องว่าง ของภาวะโลกร้อน" เราแปลต่าง ๆทางวิทยาศาสตร์ การเรียกร้องและยืนยันว่าได้รับการทำเกี่ยวกับโครงสร้าง และทดสอบเพื่อดูว่าพวกเขายืนขึ้นเพื่อให้เข้มงวดการตรวจสอบสถิติ กล่าวว่า การศึกษาผู้เขียนหลักบาลาออสเตรเลีย , อาจารย์ผู้ช่วยของสถิติและวิทยาศาสตร์ระบบโลก

การโทรเข้ามาถามว่าโลกร้อน " จนตรอก " หรือ " หยุด " ในช่วงระหว่างปี 2013 คืนดี hiatus คือโฟกัสใหญ่ของ 2013 อากาศเปลี่ยนแปลงการประเมินโดยคณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( IPCC ) .

การใช้กรอบที่ถูกพัฒนาขึ้น โดยเฉพาะนวนิยายเชิงสถิติเพื่อศึกษากระบวนการฟิสิกส์ เช่น ความผันผวนของอุณหภูมิโลก , ออสเตรเลียและทีมงานของเขาจากสแตนฟอร์ด ผู้ร่วมงานได้แสดงให้เห็นว่าช่องว่างไม่เคยเกิดขึ้น

" ผลของเราแสดงให้เห็นชัดเจนว่า ในแง่ของสถิติของระยะยาวทั่วโลกข้อมูล อุณหภูมิ ไม่เคยมีช่องว่างการหยุดหรือชะลอตัวลงในภาวะโลกร้อน กล่าวว่า " โนอาห์ Diffenbaugh , ภูมิอากาศวิทยาศาสตร์ในโรงเรียนของโลก พลังงาน&สิ่งแวดล้อมวิทยาศาสตร์และผู้เขียนร่วมของการศึกษา .

ผิดพลาดมหาสมุทรทุ่น

Stanford กลุ่มข้อมูลล่าสุดในชุดของเอกสารเพื่อการโยนข้อสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของ ช่องว่าง . อีกการศึกษา นำโดยโทมัสคาร์ลผู้อำนวยการศูนย์สารสนเทศสิ่งแวดล้อมแห่งชาติบริหารมหาสมุทรและบรรยากาศแห่งชาติ ( NOAA ) และได้รับการตีพิมพ์เมื่อเร็วๆนี้ในวารสารวิทยาศาสตร์ พบว่าหลายแห่งมหาสมุทรทุ่นที่ใช้ในการวัดอุณหภูมิผิวหน้าน้ำทะเลในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาให้อ่านดีกว่า วัดได้จากเรือกลุ่มทุ่น NOAA ชี้ให้เห็นว่าโดยการแก้ไขการวัดสัญญาณหายไปหายไป

ส่วนกลุ่มสแตนฟอร์ดยังสรุปได้ว่ามีความแตกต่างที่สำคัญหนึ่งที่เป็นช่องว่าง ของงานที่พวกเขาทำดังนั้นการใช้ทั้งเก่า uncorrected อุณหภูมิวัดเป็นวัดใหม่ แก้ไขจากกลุ่ม NOAA .

" โดยใช้ข้อมูลทั้ง ,ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่า เราสร้างขึ้นใหม่ โดยใช้วิธีเพื่อให้ได้ผลที่แน่นอน กล่าวว่า ออสเตรเลียซึ่งเป็นเพื่อนที่สถาบันสแตนฟอร์ดป่า เพื่อสิ่งแวดล้อม เราเห็นว่ามีการอภิปรายในชุมชนทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับช่องว่างและปัญหาโลกร้อนและเรารู้ว่าสมมติฐานคลาสสิกของเครื่องมือทางสถิติที่ใช้ไม่เหมาะสมและดังนั้นจึงไม่สามารถให้คำตอบที่น่าเชื่อถือ "

ที่สำคัญคือ เทคนิค สแตนฟอร์ด กรุ๊ป ไม่พึ่งพาสมมติฐานแข็งแรงทำงาน” ถ้าใครทำให้สมมติฐานที่แข็งแกร่งและพวกเขาจะไม่ถูกต้อง ความถูกต้องของบทสรุป เรียกว่าเป็นคำถาม " ออสเตรเลียกล่าวว่า .



ที่แตกต่างกัน วิธีการออสเตรเลียทำงานร่วมกับ Stanford ยุคชุนชิวโจเซฟโรมาโน่และดินวิทยาศาสตร์บัณฑิตระบบนักเรียนไมเคิล tsiang ดูสดช่องว่างการเรียกร้อง ทีมมีระบบการตรวจสอบไม่เพียง แต่อุณหภูมิข้อมูล แต่ยังเครื่องมือที่นักวิทยาศาสตร์ใช้ในการรวบรวมข้อมูลดูที่หลังพบว่าหลายเทคนิคทางสถิติที่ใช้คือ สภาพภูมิอากาศที่นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาด้านอื่นๆ เช่น ชีววิทยา หรือ ยารักษาโรค และไม่เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการศึกษากระบวนการฟิสิกส์” ภายใต้สมมติฐานของการวิเคราะห์เหล่านี้มักจะไม่พ้น " Rajaratnam บอกว่า

ตัวอย่างหลายคลาสสิกของเครื่องมือทางสถิติมักจะถือว่าการกระจายแบบสุ่มของจุดข้อมูลที่รู้จักกันเป็นปกติหรือการแจกแจงแบบปกติ . พวกเขายังละเว้นการอ้างอิงพื้นที่และเวลาที่สำคัญเมื่อศึกษาอุณหภูมิ ปริมาณน้ำฝน และปรากฏการณ์ทางอื่นที่สามารถเปลี่ยนรายวันหรือรายเดือนซึ่งมักจะขึ้นอยู่กับการวัดก่อน ตัวอย่างเช่น ถ้ามันร้อนวันนี้มีความเสี่ยงสูงว่ามันจะร้อน พรุ่งนี้ เพราะคลื่นความร้อนแล้วในสถานที่

ทั่วโลกอุณหภูมิจะเชื่อมโยงกัน และหนึ่งในตัวอย่างที่ชัดเจนของนี้สามารถพบได้ในมหาสมุทร " มหาสมุทรลึกมาก และสามารถเก็บความร้อนมานาน กล่าวว่า Diffenbaugh ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ป่าของสถาบัน" อุณหภูมิที่เราวัดบนพื้นผิวของมหาสมุทร มันสะท้อนไม่เพียง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวในช่วงเวลานั้น แต่ยังมีปริมาณกักความร้อนใต้พื้นผิวซึ่งได้ถูกสะสมมานานหลายปี . "

ในขณะที่การออกแบบกรอบที่จะใช้และพึ่งพาเข้าบัญชี สแตนฟอร์ด นักวิทยาศาสตร์ รีบวิ่งเข้าไปในปัญหาผู้โต้เถียงสำหรับช่องว่างอ้างว่า ในช่วง 15 ปี ช่วงระหว่างปี 1998 และปี 2013 อุณหภูมิพื้นผิวโลกไม่ได้เพิ่มเลย หรือพวกเขาจะเพิ่มขึ้นในอัตราที่ช้ากว่าในช่วงก่อนปี 2540 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตาม นี้เป็นการอ้างยากที่จะทดสอบเนื่องจากจำนวนของจุดข้อมูลในช่วงเวลาว่างที่อ้างว่ามีขนาดค่อนข้างเล็กและเครื่องมือทางสถิติคลาสสิกส่วนใหญ่ต้องใช้จำนวนมากของจุดข้อมูล .

มีวิธีแก้ปัญหาอย่างไร เทคนิคที่โรมาโน คิดค้นในปี 1992 เรียกว่า " ค่า " จะเป็นประโยชน์สำหรับทุกคนไม่ว่าตัวแปร -- ไม่ว่าจะเป็นอุณหภูมิพื้นผิวหรือราคาหุ้น -- มีการเปลี่ยนแปลงในระยะสั้นขึ้นอยู่กับจำนวน จำกัด ของข้อมูล” เพื่อศึกษาช่องว่างเราเอาแนวคิดพื้นฐานของค่าแล้วปรับให้รับมือกับขนาดตัวอย่างเล็กของผู้ต้องหาช่องว่างระยะเวลา " โรมาโน่กล่าว เมื่อเราเปรียบเทียบผลที่ได้จากเทคนิคของเรากับผู้ที่คำนวณโดยใช้วิธีคลาสสิก เราพบว่า ความเชื่อมั่นทางสถิติได้ใช้กรอบของเราเป็น 100 ครั้งกว่าสิ่งที่ถูกรายงานโดยกลุ่ม NOAA "

เทคนิค Stanford กลุ่มยังจัดการเวลาการพึ่งพาในลักษณะที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าในอดีต โดย ตัวอย่างเช่น , NOAA ศึกษาคิดชั่วคราวพึ่งพาเมื่อคำนวณการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิผิวน้ำทะเล แต่ไปในทางที่ค่อนข้างง่ายกับอุณหภูมิจุดหนึ่งที่ได้รับผลกระทบโดยเฉพาะจุดอุณหภูมิโดยตรงก่อนที่จะ . ในความเป็นจริง อย่างไรก็ตามอุณหภูมิที่อาจจะได้รับอิทธิพลจากไม่เพียง แต่ข้อมูลก่อนหน้าจุด แต่เป็น 6 หรือ 10 คะแนน ก่อนที่ " Rajaratnam บอกว่า

ดึงลูกหินออกจากขวด

เข้าใจว่าเทคนิคค่า Stanford กลุ่มแตกต่างจากคลาสสิก เทคนิคที่ใช้ ก่อน คิดวางหินอ่อนสี 50 หนึ่งเป็นตัวแทนของแต่ละปีโดยเฉพาะในขวดหินอ่อนช่วงจากน้ำเงินเป็นสีแดง ซึ่งแสดงถึงค่าเฉลี่ยทั่วโลกอุณหภูมิ

" ถ้าคุณต้องการที่จะหาโอกาสของการได้รับ 15 ลูกหินของบางรูปแบบสี , คุณสามารถซ้ำดึงออก 15 ลูกหินที่เวลาแปลงสีเฉลี่ยของพวกเขาในกราฟและดูที่การหินอ่อนของคุณอยู่ในนั้น การกระจาย " tsiang กล่าว" วิธีการนี้จะคล้ายกับวิธีการหลายนักวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศที่เคยเข้าหาช่องว่างปัญหา . "

ในทางตรงกันข้าม , กลยุทธ์ใหม่ที่ Rajaratnam โรมาโน และ tsiang คิดค้นคล้ายกับเอ็นหินอ่อนด้วยกันก่อนที่จะวางพวกเขาลงในขวด " . เอ็นหินอ่อนด้วยกันรักษาความสัมพันธ์ของกันและกัน และนั่นคือสิ่งที่เทคนิคค่าของเรา " tsiang กล่าว" ถ้าคุณละเว้นการอ้างอิงเหล่านี้ คุณสามารถปรับเปลี่ยนความแรงของการสรุปของคุณหรือแม้กระทั่งมาถึงข้อสรุปตรงกันข้าม "

เมื่อทีมของพวกเขาค่าใช้เทคนิคกับอุณหภูมิข้อมูล พวกเขาพบว่า อัตราการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลก ไม่ถ่วงเวลา หรือชะลอตัวลงจากปี 1998 ถึงปี 2013 ในลักษณะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ . ในความเป็นจริงอัตราของการเปลี่ยนแปลงในอุณหภูมิพื้นผิวโลกไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างช่วงระยะเวลาและระยะเวลาอื่น ๆก่อนหน้านี้ในข้อมูลทางประวัติศาสตร์

Stanford นักวิทยาศาสตร์บอกว่า การค้นพบของพวกเขาน่าจะไปทางยาวต่อการฟื้นฟูความเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์พื้นฐานและแบบจำลองภูมิอากาศคอมพิวเตอร์ฟอร์ม มูลนิธิเพื่อการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ คาดคะเน .

" โลกร้อนเหมือนอื่น ๆระบบที่ผันผวนอย่างเสียงดัง แต่ก็ยังตามเทรนด์ " Diffenbaugh กล่าว คิดว่าตลาดสหรัฐมีตลาดตลาดกระทิงและหมี แต่โดยรวมมันได้เติบโตขึ้นมากกว่าศตวรรษที่ผ่านมา อะไรที่ชัดเจนจากการวิจัยระยะยาวในกรอบที่เคร่งครัด สถิติคือแม้ว่าสภาพอากาศที่แตกต่างกันไปในแต่ละปีและทศวรรษทศวรรษ อุณหภูมิโลกเพิ่มขึ้นในระยะยาว และที่ผ่านมาจะไม่โดดเด่นเป็นที่ผิดปกติ