(fran POV)Opening my eyes, and seei

(fran POV)

Opening my eyes, and seeing the sunlight seeping through the gaps of the curtains, I woke up hurriedly and a sharp pain ran through my whole body.

I writhed in agony on top of the bed.

Thinking about what was happening in my chaotic head, I realized that this room was much more modest than my own room.

And then I finally remembered that i was currently travelling.

“aaa…..”

A voice that did not seem suitable for a young girl like me leaked from my mouth.

As I endured the pain for some time, I finally became able to move.

And finally, I slowly raised my body.

Currently I was wearing a pajama that really doesn’t suit an adventurer.

“……it hurts.”

It had hurt even when I had to sleep outside for the first time and had ended up pulling an all-nighter, but right now the pain is worse than that time.

Since it’s the first time I’m having muscular pains like these, I don’t know what I should really do about it.

The man travelling with me did say to massage well but since I was too tired I had fallen asleep soon after taking a bath.

I think, that’s probably the main reason.

I regretted as I hung my head,

But, no matter how much I dwell on it now, my muscular pains won’t go away. So resigning myself, I endured it and decided to change my clothes.

Removing my silk pajamas, I put on thick adventurer like shirt and trousers.

I had chosen clothes that wouldn’t emphasize my body line too much but I guess the womanly curves would end up showing even then.

I don’t know whether I should be happy for that as a girl or should I feel bad as an adventurer.

Thinking about such things, after changing I sat on my bed.

I was told that today I should rest but I can’t think of anything to do.

Or rather, the pains make me don’t want to move at all.

Even while I sit like this, my joints are still aching with pain.

“I wonder how everyone is doing.”

Saying that, I became a bit anxious.

Did everyone at school, already finished their exams?

Everyone was challenging the monster subjugation exams along with those god slaying heroes.

For the heroes who saved the world, it would be an easy task.

But, for us who haven’t travelled like this, it was extremely difficult.

Actually, I had been really at a loss when I ended up having to travel alone.

I had invited those who had been unable to make a party with the heroes but for some reason I never got an answer back from them.

Maybe they had some pressure from home.

Anyway, I ended up having to travel alone.

If I had kept waiting, I would have run out of time.

Where should I go? What should I do? Without knowing anything, and roaming around in a carriage, I had almost ended up dying in the village I had ended up reaching.

Even though I am a student of the Magic Academy, I don’t have any combat experience.

I had believed, without any reason, that it would be easy to fight monsters with magic.

If people of the same age as me could become God Slayers, I could also at least fight.

I’m sure, everyone else is also thinking like that.

It’d be nice if everyone is fine. Thinking that, I slowly stood up.

As expected, every part of my body still hurts.

Enduring the pain, I exited through the door.

“I’m feeling hungry……”

Judging by the height of the sun from the window, it should be around noon right now.

This is the first time I had overslept like this. I could only smile wryly at that.

As I came down to the first floor that had been made into a diner, I saw the man travelling with me taking his breakfast right now.

Renji-san.

An adventurer.

The man who saved me when I was about to die.

Defeating all those goblins instantly, he is an amazing man…….I think.

I’m not sure.

He’s probably strong but, but I can’t understand what kind of guy he is.

He taught me various things as well.

He’s really reliable but he would sometimes look at me with the same perverted eyes as those guys of my own age.

I guess being older in age doesn’t mean much but for some reason I can’t seem to hate him for it.

He would soon avert his gaze and I can’t sense any evil thoughts like normal men.

It’s, as if, he’s just looking at me.

Am I paying too much attention to it, I wonder?

That’s why, I can’t understand him.

I should probably be a bit more cautious but I simply can’t think of him badly.

Whether that’s because he had saved me from those Goblins or was it Renji-san’s natural virtue, I do not know.

“Good Morning, Renji-san.”

“It’s already noon though.”(renji)

“……haha, mind if we share a table?”

Speaking that, I sat on the chair. Renji-san was, as usual, playing around by flicking his medal with his fingers.

A ping ping sound resounded in my ears.

He was simply sitting on his chair lazily and was flicking his medal but for some reason he still seemed good looking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(fran POV)เปิดตาของฉัน และเห็นแสงแดดที่ส่องผ่านช่องว่างของผ้าม่าน ฉันตื่นขึ้นมารีบ และปวดคมวิ่งผ่านร่างกายผม writhed ในด้านบนนอนคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในหัวของฉันวุ่นวาย ฉันตระหนักว่า ห้องนี้เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นกว่าห้องของตัวเองแล้ว ผมก็จำได้ว่า ผมเดินทางในปัจจุบัน"aaa..."เสียงที่ไม่ได้ดูเหมือนเหมาะสำหรับสาวที่ผม หลุดจากปากของฉันขณะที่ฉันทนความเจ็บปวดบางครั้ง ฉันในที่สุดก็สามารถย้ายและในที่สุด ผมค่อย ๆ ยกร่างกายของฉันขณะนี้ฉันใส่ชุดนอนที่จริง ๆ ไม่เหมาะกับนักแสวงโชคที่"... .it เจ็บ"มันมีเจ็บเมื่อฉันได้นอนนอกครั้งแรก และได้สิ้นสุดที่ดึง all-nighter เป็น แต่ขวาตอนนี้ความเจ็บปวดเป็นยิ่งกว่าเวลาเนื่องจากเป็นครั้งแรกที่มีอาการปวดกล้ามเนื้อเช่นนี้ ไม่ควรจริง ๆ อย่างไรเกี่ยวกับมันคนเดินทางกับผมได้ว่า นวดดี แต่ตั้งแต่ผมเหนื่อยเกินไปที่ ฉันได้ลดหลับลงหลังจากอาบน้ำผมคิดว่า นอกจากนี้ที่น่าจะเป็นเหตุผลหลักฉันรู้สึกเสียใจผมแขวนหัวแต่ ไม่ว่าเท่าใดฉันอาศัยอยู่ในขณะนี้ ปวดกล้ามเนื้อของฉันไม่หายไป ลาเพื่อตัวเอง ผมทนได้ และตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าผมถอดชุดนอนของฉันไหม ใส่นักหนาเช่นเสื้อและกางเกงฉันได้เลือกเสื้อผ้าที่ไม่เน้นสายร่างกายของฉันมากเกินไป แต่ผมคิดว่า โค้ง womanly สุดแสดงแม้แล้วฉันไม่รู้ฉันควรยินดีที่เป็นสาว หรือควรรู้สึกไม่ดีเป็นนักแสวงโชคที่ความคิดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ หลังจากเปลี่ยน ฉันนั่งอยู่บนเตียงของฉันบอกว่า วันนี้ฉันควรเหลือ แต่ฉันไม่สามารถคิดอะไรที่จะทำหรือมากกว่า อาการปวดทำให้ฉันไม่ต้องการย้ายที่ทั้งหมดแม้ในขณะที่ฉันนั่งเช่นนี้ รอยต่อของฉันจะยังคงมีการปวดเมื่อย ด้วยความเจ็บปวด"ฉันสงสัยว่า ทุกคนจะทำ"แจ้งว่า ฉันเป็นกังวลบิตไม่ทุกคนที่โรงเรียน เสร็จการสอบแล้วหรือไม่ทุกคนถูกท้าทายสอบเข้ามอนสเตอร์พร้อม ด้วยพระเจ้าเหล่านั้นฆ่าฮีโร่สำหรับวีรบุรุษผู้บันทึกโลก มันจะเป็นงานที่ง่ายแต่ สำหรับพวกเราที่ยังไม่ได้เดินทางไปเช่นนี้ มันเป็นยากมากจริง ๆ แล้ว ฉันได้จริง ๆ ที่สูญเสียเมื่อฉันสิ้นสุดขึ้นการเดินทางคนเดียวผมได้เชิญผู้ที่ได้รับไม่สามารถปาร์ตี้ กับวีรบุรุษ แต่สาเหตุที่ไม่ตอบกลับจากพวกเขาบางทีพวกเขาดันบางอย่างจากที่บ้านอย่างไรก็ตาม ฉันสิ้นสุดขึ้นการเดินทางคนเดียวถ้าผมมีเก็บไว้รอ ฉันจะได้ทำงานออกจากเวลาที่ไหน ควรทำอย่างไร โดยไม่รู้อะไร และปณิธานในการขนส่ง ฉันได้เกือบจบลงด้วยการตายในหมู่บ้านที่ฉันมีถึงสิ้นสุดแม้ว่าผมเป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ ผมไม่มีประสบการณ์ต่อสู้มีเด็ด ๆ โดยไม่มีเหตุผล ที่มันจะง่ายต่อการต่อสู้กับมอนสเตอร์ ด้วยเวทมนตร์ถ้าคนอายุเดียวกันเป็นฉันกลายเป็นเพชฌฆาตพระเจ้า ฉันยังน้อยสามารถต่อสู้ผมแน่ใจว่า ทุกคนเป็นยังคิดเช่นนั้นมันจะดีถ้าทุกคนเป็นดี คิดว่า ผมค่อย ๆ ลุกขึ้นตามที่คาดไว้ ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของฉันยังเจ็บยาวนานอาการปวด ออกผ่านประตูสามารถทำ"ฉันรู้สึกหิว..."ตัดสิน โดยความสูงของดวงอาทิตย์จากหน้าต่าง มันควรจะใกล้เที่ยงอยู่นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ overslept เช่นนี้ ฉันสามารถเพียงยิ้มให้ wryly ที่ผมมาลงชั้นหนึ่งที่เคยเข้าร้าน ผมเห็นคนเดินกับฉันทำอาหารเช้าอยู่เพิลส์ซังนักแสวงโชคที่คนที่ข้าถูกจะตายเอาชนะผีเหล่านั้นทั้งหมดได้ทันที เขาเป็นคนตื่นตาตื่นใจ... คิดผมไม่แน่ใจคงจะแข็งแกร่งแต่ แต่ฉันไม่เข้าใจเขาเป็นคนประเภทไหนเขาสอนฉันสิ่งต่าง ๆ เช่นเขาจะเชื่อถือได้จริง ๆ แต่เขาดูที่ฉันจะบางตาในทางที่ผิดเหมือนกันเป็นคนที่อายุของตัวเองผมคิดว่า มีอายุมากกว่าไม่ได้หมายความ แต่มากเหตุผลบางประการฉันไม่สามารถดูเหมือนจะเกลียดเขามันเขาเร็ว ๆ นี้จะเป็นสายตาของเขา และฉันไม่รู้สึกใด ๆ ความคิดชั่วร้ายเหมือนผู้ชายปกติออกของ ว่า เขาเพียงแค่ต้องที่ฉันจ่ายความสนใจมากเกินไป สงสัยจึง ฉันไม่สามารถเข้าใจเขาฉันอาจเป็นบิตเพิ่มเติมระวัง แต่ผมก็ไม่คิดว่า ของเขาไม่ดีว่า เป็น เพราะเขามีบันทึกฉันจากผี หรือถูกคุณธรรมธรรมชาติเพิลส์-ซาน ไม่ทราบ"สวัสดีตอนเช้า เพิลส์-ซาน""ก็แล้วเที่ยงแม้ว่า" (เพิลส์)"...ฮาฮา ใจถ้าเราแบ่งปันตาราง? "ฉันพูด ที่นั่งบนเก้าอี้ เพิลส์ซังถูก ตามปกติ เล่น โดยนั้นเหรียญของเขา ด้วยมือของเขาเสียงปิงปิง resounded ในหูของฉันเขาได้เพียงแค่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขามูม และถูกนั้นเหรียญของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขายังดูเหมือนดูดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

弗兰（POV）我的眼睛看到的开幕式，通过阳光中的缺口，我醒来时curtains游戏和一个锋利的hurriedly肌通过我的整体经营。在我地床上。agony的顶部。关于什么是发生在我的思维realized那混沌的头，我是这个房间比我自己更多的modest间。这是我和我finally currently remembered是旅行。“AAA……”这不是seem语音suitable A做为一个年轻的女孩，像我从我的口泄露。因此，我的一些时间，endured肌I finally变成了一个移动。和我的身体，我slowly finally raised。我是一个穿着睡衣的优化是一个adventurer suit真的不。“……它伤害。即使是有伤害到外面，当我有时间和睡眠的第一个游戏，有封闭式的，但现在all-nighter拉动worse肌比的是时间。因为它的I’m的第一时间，我喜欢这些营养不良的痛苦，想我不知道应该做什么，因为它是。男人说：“旅行与我一样好，但我是太massage自tired睡着后很快下降，以I有一浴法。我认为，这是一个主要的原因probably。我后悔，因为我挂我的头但是，没有多少问题，它现在在我的dwell不会营养不良的痛苦。所以我参加了resigning离开它，我和decided endured我的clothes to change。我Removing真丝睡衣，我喜欢穿上厚adventurer shirt和裤。我有clothes粒子是不太多，但我的身体emphasize线端的女人吗？我想起来回曲线你的地方。我不知道我应该是快乐的，这whether或作为一个女孩应该作为一个adventurer I感觉坏。事情是这样的思维，在不断变化的输入在我的床后。我是应该告诉我今天是休息，但我不认为事情可以做的。或者，让我痛苦！不想在所有移动。我喜欢坐在这，即使是初步的joints与肌疼痛。“我不知道大家都是怎么做的。”这一点，我Saying anxious变成了。每个人都是在他们的学校，exams已经完成？每个人的怪物是challenging subjugation exams一起诛杀那些英雄神。为saved的英雄是一个世界的任务，它会很容易。但是，谁没有旅行，我们喜欢这样的，它是困难的。extremely祖父真的有A）已经在游戏时拥有独立封闭式旅行到I。那些谁被邀请道，我有一个unable make a有一些原因，但与英雄，一个是没有得到我回来从他们。也许他们有一些压力从家。无论如何，我想旅行到独立封闭式游戏。如果我有，我会有kept waiting了运行时间。如果我去的地方吗？我应该做什么，没有知道，我在carriage漫游在一个几乎有封闭式游戏在封闭式dying村达到I有游戏。即使我是一个学生，尽管我的魔法学院，combat不有任何的经验。有没有任何原因，我认为它会很容易，这与魔战斗的怪物。如果人们能为我的年龄不相同者，我也能成为战斗在最小二乘。I’m肯定也没有，这是每个人的思维”。如果它是好的.大家好，我是这slowly stood思维游戏。在我的身体的一部分，每天都有expected仍然伤害。持久的，我通过肌门退出。“I’m feeling hungry……”通过该Judging height of window，它从最阳光的时间，应该是在现在。这是我第一次睡过头了。我喜欢这个有可能在那wryly ONLY商店。作为第一个下来我都是被做为一个有地板和旅行，我和我男人里面看。以他的早餐现在。Renji-san。一个adventurer。我：当我是男人谁saved ABOUT模具。所有这些goblins Defeating人，他是一个惊人的瞬间…….我想…I’m不肯定的。但他probably强大的，但我可以了解什么。他是一个和善的。他教我各种事情为好。但他真的可靠吗？有时我会看看那些相同的perverted眼睛与我自己作为人的年龄。我想，是不是在时代花生为多。但有些原因我可以恨他。seem来做。他将很快avert .他的目光和我可以像正常人thoughts任何邪恶的感觉。如果是的，以及，他只是在我。”我注意到它paying太多，我不知道？那是为什么，我可以了解他。.我应该是一个位，但更多的cautious probably I .他认为simply可以badly）。是的。不管是因为他有saved我从那些地精或是它的自然，我Renji-san virtue不要知道。“早上好，Renji-san。”“它的时间，尽管已经renji）。”“如果我们的心灵……哈哈，share a table？”坐在我身边，这是旁边的椅子上。Renji-san usual，已经通过，以及在他与他的fingers medal闪烁。在我的声音resounded A ping ping缺血性。他是坐在椅子上simply lazily和他的一些medal是原因，但看他仍然看起来又好。