Phonology and phonetics.Our percept

Phonology and phonetics.
Our perception of language is frist of all a sensory perception. We hear it or we see it. However, we seldom reflect on what we actually hear or what we actually see. Usually we are too busy interpreting the meaning of what we hear and what we see think about the actual sounds or the actual shapes we are perceiving. Usually, it is only when we hear or see language in a foreign, unknown togue, or alphabet that we become conscious of individual sound or shapes that compose the language text. In such a situation we cannot understand the meaning, and the brain can give its undivided attention to the pure experience of sound as symbol.
One of the distinguishing characteristics of literary texts is the way in which they manipulate their sounds or letters. In ordinary texts we expect sound and symbol to be transparent to meaning. But in literature it often happens that the sounds or symbols of the medium become important in themselves. There are not there just to encode a meaning- their peculiar arrangement constitutes part of the meaning of the text. In losing their transparency, they become objects of attention. We are fotced to reflect on the features of the medium of language,not just on the meaning which the medium conveys.
We are considering only the sounds of language. There sounds are already familiar to you as "consonants" and "vowels" . Taken together we call these the"segmental" sounds, because each consonant and vowel constitutes one small segment of the whole spoken text. The term "phonology" refers to the way in which language is encoded in its medium as sound. The term" phonetics" refers to the way in which individual sounds are formed by the apparatus of speech, or detected by the apparatus of hearing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรและสัทศาสตร์เรารู้ภาษาเป็นโรของการรับรู้ทางประสาทสัมผัสทั้งหมด เราได้ยิน หรือเราเห็น อย่างไรก็ตาม เราค่อยไตร่ตรองอะไรเราจะได้ยินหรือเราจะเห็น โดยปกติเราจะไม่ตีความความหมายของสิ่งที่เราได้ยินและสิ่งที่เราเห็น คิดเกี่ยวกับเสียงจริงหรือรูปร่างที่แท้จริง เราเป็น perceiving มักจะ ได้เฉพาะเมื่อเราได้ยิน หรือดูภาษาใน togue ต่างประเทศ ไม่รู้จัก หรือตัวอักษรที่เรากลายเป็นจิตสำนึกของแต่ละเสียงหรือรูปร่างที่ประกอบด้วยข้อความภาษา ในสถานการณ์ที่ เราไม่สามารถเข้าใจความหมาย และสมองสามารถให้ความสนใจประสบการณ์บริสุทธิ์ของเสียงเป็นสัญลักษณ์ของ undivided ลักษณะที่แตกต่างของวรรณคดีข้อความอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นวิธีที่พวกเขาใช้เสียงหรือตัวอักษรของพวกเขา ในข้อความธรรมดา เราคาดหวังว่าเสียงและสัญลักษณ์เพื่อให้เข้าใจความหมาย แต่ในวรรณคดี ก็มักเกิดขึ้นที่เสียงหรือสัญลักษณ์ของสื่อเป็นสิ่งสำคัญในตัวเอง ไม่มีมีเพียงการ เข้ารหัสมีความหมาย-การจัดแปลกถือเป็นส่วนหนึ่งของความหมายของข้อความ ในการสูญเสียความโปร่งใสของพวกเขา พวกเขากลายเป็นวัตถุของความสนใจ เราเป็น fotced ตามคุณลักษณะของสื่อภาษา ไม่เพียงแต่ในความหมายที่สื่อต้องสื่อถึงเราจะพิจารณาเฉพาะเสียงของภาษา เสียงได้แล้วคุ้นเคยกับคุณเป็น "สระ" และ "พยัญชนะ" มาร่วมกันเราเรียกเหล่านี้เสียง "งานติด segmental" เนื่องจากพยัญชนะและสระแต่ละถือส่วนหนึ่งขนาดเล็กของข้อความทั้งหมดพูด คำว่า "วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร" หมายถึงวิธีการที่ภาษาถูกเข้ารหัสในสื่อที่เป็นเสียง คำ"สัทศาสตร์" หมายถึงวิธีการที่เสียงจะเกิดขึ้นจากเครื่องเสียง หรือตรวจพบ โดยเครื่องมือของการได้ยิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยาและการออกเสียง.
การรับรู้ของเราของภาษาเป็นเฟิร์สทุกประสาทสัมผัสการรับรู้ เราได้ยินหรือที่เราเห็นมัน แต่เราไม่ค่อยจะสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่เราได้ยินจริงหรือสิ่งที่เราเห็นจริง เรามักจะยุ่งเกินไปตีความความหมายของสิ่งที่เราได้ยินและสิ่งที่เราเห็นคิดเกี่ยวกับเสียงที่เกิดขึ้นจริงหรือรูปร่างที่เกิดขึ้นจริงเราจะรับรู้ โดยปกติแล้วมันก็เป็นเพียงเมื่อเราได้ยินหรือเห็นภาษาในต่างประเทศ togue ที่ไม่รู้จักหรือตัวอักษรที่เรากลายเป็นจิตสำนึกของเสียงบุคคลหรือรูปทรงที่ประกอบด้วยข้อความภาษา ในสถานการณ์เช่นนี้เราไม่สามารถเข้าใจความหมายและสมองสามารถให้การแบ่งแยกความสนใจในการประสบการณ์ที่บริสุทธิ์ของเสียงเป็นสัญลักษณ์.
หนึ่งในลักษณะที่แตกต่างของวรรณกรรมเป็นวิธีที่พวกเขาจัดการกับเสียงของพวกเขาหรือตัวอักษร ในตำราสามัญที่เราคาดหวังเสียงและสัญลักษณ์ให้เกิดความโปร่งใสความหมาย แต่ในวรรณคดีก็มักจะเกิดขึ้นว่าเสียงหรือสัญลักษณ์ของกลางกลายเป็นสิ่งสำคัญในตัวเอง นอกจากนี้ไม่ได้มีเพียงแค่การเข้ารหัส meaning- จัดที่แปลกประหลาดของพวกเขาถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของความหมายของข้อความ ในการสูญเสียความโปร่งใสของพวกเขาพวกเขากลายเป็นวัตถุที่ให้ความสนใจ เรากำลัง fotced ที่จะสะท้อนให้เห็นถึงคุณสมบัติของกลางของภาษาที่ไม่เพียง แต่ในความหมายที่บ่งบอกถึงปานกลาง.
เรากำลังพิจารณาเพียงเสียงของภาษา เสียงที่มีอยู่แล้วคุ้นเคยกับคุณว่า "พยัญชนะ" และ "สระ" เหล่านี้นำมารวมกันที่เราเรียกว่า "ปล้อง" เสียงเพราะแต่ละพยัญชนะและสระที่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งเล็ก ๆ ของข้อความที่พูดทั้งหมด คำว่า "ระบบเสียง" หมายถึงวิธีการที่มีการเข้ารหัสภาษาในสื่อที่เป็นเสียง คำว่า "การออกเสียง" หมายถึงวิธีการที่เสียงของแต่ละบุคคลจะเกิดขึ้นจากเครื่องมือในการพูดหรือตรวจพบโดยเครื่องมือของการได้ยิน