A Community-Based Exercise Program

A Community-Based Exercise Program promotes Self-Efficacy for Exercise among Thai Women with Osteoarthritis of the Knee*

Tassanee Rawiworrakul , Yupapin Sirapo-ngam , Amy H . Tsang Davis, Porntip Malathum
Teerawat Kulthanan , Thawatchai Vorapongsathorn

Abstract: Osteoarthritis of the knee often occurs in middle-aged to older women and is an imp rtant reason for functiona l impairment. Exercise can help decrease knee pain and increase physical performance. However, to date there are no guidelines on the optimal type or dose of exercise exists. This quasi-experimental study examined whether a bi-weekly stationary cycling exercise provided beneficial outcomes in respect of symptom severity and physical performance at 4, 8, and 12 weeks. Of thirty participants in each group, there were 25 experimental and 28 control participants completed the study protoco l. A community-based exercise program , to support self-efficacy strategies, was conducted twice weekly for the experimental group. Control participants were asked to continue their usual activities. At baseline, the 4'h, 81h, and 12'h week of the study, self-efficacy and outcome expectations for exercise, severity of knee symptoms, and physical performance were assessed in both groups. Multivariate analyses and non-parametric ana lyses were used to detect differences between groups and changes over time. Results revealed no statistica l differences between groups with the exception of an improvement in self-efficacy for exercise, severity of knee symptoms, and physical performance at the 4'h week in the experimental group. The experimental group showed more improvements in self-efficacy for exercise, severity of knee symptoms, and physical performance, and learned to exercise safel y without developing knee pain . These data suggest that establishing an exercise facility in a communit y may provide beneficial outcomes for women with osteoarth ritis of the knee. Further experimental studies are required to provide conclusive evidence regarding the mode and frequency of exercise activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมออกกำลังกายชุมชนส่งเสริมประสิทธิภาพในตนเองสำหรับออกกำลังกายในหมู่ผู้หญิงไทยกับข้อเข่าเสื่อมเข่า *ทัศนีย์ รวิวรกุลทัศนีย์ Yupapin Sirapo งาม เอมี่ H Tsang เดวิส พรทิพย์ Malathumเขียนหนังสือ Kulthanan ธวัชชัย Vorapongsathornนามธรรม: ข้อเข่าเสื่อมมักจะเกิดขึ้นในผู้หญิงวัยกลางคนเก่า และเป็นเหตุผล rtant imp functiona l เผื่อ ออกกำลังกายสามารถช่วยลดอาการปวดเข่า และเพิ่มประสิทธิภาพทางกายภาพ อย่างไรก็ตาม เป็นวันที่มีแนวทางที่เหมาะสมชนิดหรือปริมาณของการออกกำลังกายที่มีอยู่ วิจัยกึ่งทดลองตรวจสอบว่าเครื่องเขียนสัปดาห์การขี่จักรยานออกกำลังกายมีผลประโยชน์เกี่ยวข้องกับความรุนแรงของอาการและประสิทธิภาพทางกายภาพสัปดาห์ 4, 8 และ 12 สามสิบคนในแต่ละกลุ่ม มี 25 ทดลอง และร่วมควบคุม 28 เสร็จ l protoco ศึกษา โปรแกรมการออกกำลังกายชุมชน เพื่อสนับสนุนกลยุทธ์ประสิทธิภาพในตนเอง ดำเนินการสัปดาห์ละสองครั้งสำหรับกลุ่มทดลอง ควบคุมผู้เรียนขอให้ดำเนินกิจกรรมตามปกติ พื้นฐาน 4' h, 81h และสัปดาห์ที่ 12' h ของศึกษา ประสิทธิภาพในตนเอง และผลความคาดหวังสำหรับการออกกำลังกาย ความรุนแรงของอาการเข่า และประสิทธิภาพทางกายภาพถูกประเมินในกลุ่ม การวิเคราะห์ตัวแปรพหุและ ana ไม่ใช่พาราเมตริก lyses ถูกใช้เพื่อตรวจหาความแตกต่างระหว่างกลุ่มและการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ผลเปิดเผยไม่ statistica l แตกกลุ่มยกเว้นการปรับปรุงในประสิทธิภาพในตนเองสำหรับออกกำลังกาย ความรุนแรงของอาการเข่า และประสิทธิภาพทางกายภาพที่สัปดาห์ 4' h ในกลุ่มทดลอง กลุ่มทดลองพบว่า เพิ่มเติมปรับปรุงประสิทธิภาพในตนเองสำหรับออกกำลัง กาย ความรุนแรงของอาการเข่า และประสิทธิภาพทางกายภาพ และเรียนรู้การออกกำลังกาย safel y โดยไม่มีอาการปวดเข่าที่กำลังพัฒนา ข้อมูลเหล่านี้แนะนำว่า สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกการออกกำลังกายในตัว y communit อาจให้ผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้หญิงที่มี osteoarth ritis เข่า การ ทดลองจะต้องให้หลักฐานที่แน่ชัดเกี่ยวกับโหมดและความถี่ของกิจกรรมออกกำลังกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรแกรมการออกกำลังกายชุมชนตามส่งเสริมสมรรถนะด้วยตนเองสำหรับการออกกำลังกายของสตรีไทยที่มีโรคข้อเข่าเสื่อม *

ทัศนีย์ Rawiworrakul, Yupapin Sirapo งาม, เอมี่เอช Tsang เดวิส, พรทิพย์ Malathum
ธีรวัฒน์กุลทนันทน์, ธวัชชัย Vorapongsathorn

บทคัดย่อ: โรคข้อเข่าเสื่อมมักจะเกิดขึ้นในวัยกลางคนกับผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าและเป็นเหตุผล rtant Imp สำหรับ functiona L ด้อยค่า การออกกำลังกายสามารถช่วยลดอาการปวดเข่าและเพิ่มสมรรถภาพทางกาย แต่วันที่มีแนวทางที่ไม่มีในชนิดที่ดีที่สุดหรือปริมาณของการออกกำลังกายที่มีอยู่ การศึกษากึ่งทดลองนี้ตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นรายปักษ์ออกกำลังกายนิ่งขี่จักรยานมีให้ผลประโยชน์ในส่วนที่เกี่ยวกับความรุนแรงของอาการและสมรรถภาพทางกายที่ 4, 8 และ 12 สัปดาห์ สามสิบเข้าร่วมในแต่ละกลุ่มมี 25 การทดลองและ 28 ผู้เข้าร่วมการควบคุมการเสร็จสิ้นการศึกษา protoco L โปรแกรมการออกกำลังกายชุมชนตามเพื่อสนับสนุนกลยุทธ์การรับรู้ความสามารถของตนเองได้ดำเนินการสัปดาห์ละสองครั้งสำหรับกลุ่มทดลอง ผู้เข้าร่วมการควบคุมถูกถามเพื่อดำเนินการต่อกิจกรรมปกติของพวกเขา ที่ baseline 4'H ที่ 81h และในสัปดาห์ 12'h ของการศึกษาด้วยตนเองประสิทธิภาพและผลความคาดหวังสำหรับการออกกำลังกายความรุนแรงของอาการที่หัวเข่าและสมรรถภาพทางกายได้รับการประเมินในทั้งสองกลุ่ม หลายตัวแปรวิเคราะห์และไม่ใช่พารา lyses Ana ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบความแตกต่างระหว่างกลุ่มและการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ผลการศึกษาพบไม่มีความแตกต่าง STATISTICA L ระหว่างกลุ่มที่มีข้อยกเว้นของการปรับปรุงในตนเองประสิทธิภาพสำหรับการออกกำลังกาย, ความรุนแรงของอาการที่หัวเข่าและสมรรถภาพทางกายที่ 4'H สัปดาห์ในกลุ่มทดลอง กลุ่มทดลองมีการปรับปรุงมากขึ้นในการรับรู้ความสามารถของตนเองสำหรับการออกกำลังกาย, ความรุนแรงของอาการที่หัวเข่าและสมรรถภาพทางกายและเรียนรู้ที่จะออกกำลังกายโดยไม่ต้อง safel Y พัฒนาอาการปวดเข่า ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกการออกกำลังกายใน Y communit อาจให้ผลลัพธ์ที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้หญิงที่มี ritis osteoarth ของข้อเข่า นอกจากนี้การศึกษาทดลองจะต้องให้หลักฐานแน่ชัดเกี่ยวกับโหมดและความถี่ของกิจกรรมการออกกำลังกาย