Among children in two-parent famili

Among children in two-parent families, those living with both biological parents in a low-conflict marriage tend to do better on a host of outcomes than those living in step-parent families. Outcomes for children in step-parent families are in many cases similar to those for children growing up in single-parent families.[5],[6] Children whose parents are divorced also have lower academic performance, social achievement, and psychological adjustment than children with married parents.[7] Reliance on kin networks (for example, living with grandparents) can provide social and financial support for some families, particularly single-parent families. However, the evidence suggests that children who live in households with single mothers in some cases fare better, and in other cases worse, when also living with a grandparent.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหมู่เด็กในครอบครัวหลักสอง ผู้ที่อาศัยอยู่กับทั้งพ่อและแม่ทางชีวภาพในการแต่งงานความขัดแย้งต่ำมักจะทำดีในโฮสต์ของผลมากกว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในครอบครัวเลี้ยงขั้นตอน ผลลัพธ์สำหรับเด็กในครอบครัวขั้นตอนหลักอยู่ในหลายกรณีคล้ายกับที่สำหรับเด็กที่โตขึ้นในครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว [5], [6] เด็กพ่อแม่จะหย่ามีผลการเรียนต่ำ สังคม ความสำเร็จการปรับปรุงจิตใจมากกว่าเด็กที่มีพ่อแม่แต่งงานกัน [7] พึ่งพาญาติพี่น้องเครือข่าย (เช่น อยู่กับปู่ย่าตายาย) สามารถให้การสนับสนุนทางสังคม และทางการเงินสำหรับบางครอบครัวที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวได้ อย่างไรก็ตาม หลักฐานแสดงให้เห็นว่า เด็กที่อาศัยอยู่ในครัวเรือนกับมารดาเดียวในบางกรณี อัตราค่าโดยสารที่ดีขึ้น และ ในกรณีอื่น ๆ เลว เมื่อยัง อาศัยอยู่กับปู่ย่าตายาย [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหมู่เด็กในครอบครัวสองแม่ผู้ที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่ทั้งสองชีวภาพในการแต่งงานต่ำความขัดแย้งมีแนวโน้มที่จะทำดีในการเป็นเจ้าภาพของผลลัพธ์ที่มากกว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ขั้นตอนที่ผู้ปกครอง ผลลัพธ์สำหรับเด็กในครอบครัวที่ขั้นตอนที่ผู้ปกครองอยู่ในหลาย ๆ กรณีคล้ายกับที่สำหรับเด็กเติบโตขึ้นมาในครอบครัวเดียวกับผู้ปกครอง. [5] [6] เด็กที่พ่อแม่หย่าร้างยังมีประสิทธิภาพต่ำวิชาการความสำเร็จทางสังคมและการปรับตัวทางด้านจิตใจมากกว่า เด็กที่มีพ่อแม่แต่งงาน. [7] การพึ่งพาเครือข่ายญาติ (ตัวอย่างเช่นที่อาศัยอยู่กับปู่ย่าตายาย) สามารถให้การสนับสนุนทางสังคมและทางการเงินสำหรับบางครอบครัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งครอบครัวเดียวกับผู้ปกครอง อย่างไรก็ตามหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเด็กที่อาศัยอยู่ในครัวเรือนที่มีมารดาเดียวในบางกรณีค่าโดยสารที่ดีขึ้นและในกรณีอื่น ๆ ที่เลวร้ายยิ่งเมื่อยังมีชีวิตอยู่กับปู่ย่าตายาย. [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างเด็กสองครอบครัว พ่อ แม่ ผู้ที่อาศัยอยู่กับผู้ปกครองทั้งทางชีวภาพในการแต่งงานความขัดแย้งต่ำมีแนวโน้มที่จะทำให้ดีกว่าบนโฮสต์ของผลลัพธ์ที่มากกว่านั้นอยู่ในขั้นตอนที่ผู้ปกครองครอบครัว ผลลัพธ์สำหรับเด็กในขั้นตอนที่ผู้ปกครอง ครอบครัว ในหลายกรณีคล้ายกับเด็กที่เติบโตขึ้นในครอบครัวพ่อแม่เดี่ยว [ 5 ] [ 6 ] เด็กที่มีพ่อแม่หย่าร้างก็มีระดับการปฏิบัติงานวิชาการ , ผลสัมฤทธิ์ทางสังคม และการปรับตัวด้านจิตใจมากกว่าเด็กที่มีพ่อแม่แต่งงาน [ 7 ] การพึ่งพาเครือข่ายญาติ ( ตัวอย่างเช่น อาศัยอยู่กับปู่ ย่า ตา ยาย ) สามารถให้การสนับสนุนทางสังคมและการเงินสำหรับบางครอบครัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ปกครองคนเดียว ครอบครัว อย่างไรก็ตาม หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเด็กที่อาศัยอยู่ในครัวเรือนที่มีมารดาเดียว ในบางกรณี คุณภาพดีกว่า และในกรณีอื่น ๆเลว เมื่อยังมีชีวิตอยู่กับปู่ย่าตายาย [ 8 ]