เมื่อผมรู้ว่าในช่วงชั้นปีที่ สาม ผมต้องได้รับการฝึกงาน ผมรู้สึกตื่นเต้น แล้ว ก็กระตือรือร้นที่อยากจะฝึกงานมาก เนื่องจากผมนั้น คิดว่า การที่เรียนแต่ในโรงเรียนอย่างเดียว และเอาแต่ศึกษาจากในตำรา มันไม่ได้ช่วยพัฒนา competency ของเราได้อย่างเต็มที่ ส่วนตัวแล้วผมชอบการทำงานมากกว่าการเรียนเพราะมันได้ประสบการณ์ตรง เมื่อผมเจอกับปัญหาจริงๆ ก็จะได้เรียนรู้ในการจัดการกับปัญหา และผมก็จะได้ มีความสามารถในการจัดการกับปัญหาเฉพาะหน้าได้อย่างดี นอกจากจะจัดการกับปัญหาเฉพาะหน้าแล้ว ยังได้เรียนรู้วิธีการอยู่ร่วมกันในสังคมการทำงาน การสร้างมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงาน รู้วัฒนธรรมองค์กร ผมนั้นไม่รู้สึกวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องฝึกงานเลย และเหตุผลที่ผมไม่วิตกกังวล หรือกลัวนั้น ก็คือ ในช่วงที่ผมกำลังเรียนอยู่ ตั้งแต่ มัธยมปลาย จน ถึง มหาวิทยาลัย ผมได้ทำงาน part time มาโดยตลอด เช่น เป็นพนักงานขายเสื้อผ้าในห้างสรรพสินค้า พนักงานขายอุปกรณ์ เชฟที่ร้านโออิชิราเมน ติวเตอร์ ด้วยเหตุผลนี้จึงทำให้ผมไม่รู้สึกกังวลหรือกลัวในเรื่องการฝึกงาน ในทางกลับกันผมชอบที่จะเรียนรู้จากประสบการณ์การทำงานจริงๆมากกว่าเรียนนหนังสือโดยที่ไม่รู้ว่าจะได้ใช้เมื่อไร และใช้อย่างไร
สุดท้ายนี้ผมก็หวังว่าอยากจะให้มีการฝึกงานอย่างนี้ต่อไป และหวังให้ ทางภาควิชาดำเนินเอกสารในการฝึกงานให้ดีกว่านี้ เนื่องจากว่า ยังมีหลายคน ด่าเรื่องการทำเอกสาร ที่ล่าช้า หรือทำเอกสารหายซึ่งมันอาจจะส่งผลเสียในอนาคตได้