The vancomycin resistance was initi

The vancomycin resistance was initially identified to be conferred by an operon of eight genes (Figure 1). Vancomycin resistance is known to be transferable [2] and many transferable resistance mechanisms are the result of single genes; vancomycin resistance thus showed a quantum leap in the sophistication of resistance determinants. The original operon was bound by insertion sequences encoding transposon Tn1546 [3]. The two genes of a classic class II transposon ensure the migration of the gene between replicons and different strains. Three essential genes (vanH, vanA and vanX) are responsible for initiating an alternative route to peptidoglycan synthesis that removes the glycopeptide binding site of the d-alanyl-d-alanine group on the pentapeptide. This alternative route involves reversing the formation of the d-alanyl-d-alanine moiety (VanX) to release free d-alanine, hydrogenating pyruvate to form lactate (VanH), which is then ligated with the freed d-alanine to provide d-alanyl-lactate (VanA). This moiety is now incorporated in the normal peptidoglycan synthesis and is no longer susceptible to glycopeptide inhibition. On cross-linking during transpeptidation, the terminal lactate is removed, often by the non-essential gene product VanY [4] ( Figure 2). An additional non-essential gene (vanZ) has no known function. The vanA operon is inducible, which is also rare for a transferable resistance mechanism, by a two-component induction system. VanS is a transmembrane protein that autophosphorylates when it detects an incoming glycopeptide, which then phosphylates VanR that acts on the essential promoter of the operon. The vanA operon is effective against all glycopeptides that can initiate induction including teicoplanin. There are several similar operons in VRE; the second in importance is the vanB operon in Tn1547, which confers lower resistance to vancomycin and none to teicoplanin because this glycopeptide does not act as an inducer [5]. The vanC and vanE operons employ serine instead of lactate as the glycopeptide-insusceptible terminal moiety in the pentapeptide in peptidoglycan synthesis 4. and 6..

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความต้านทานต่อ vancomycin ถูกเริ่มระบุการได้รางวัล โดยการ operon แปดยีน (รูปที่ 1) ต้านทาน vancomycin เป็นที่รู้จักกันจะโอน [2] และกลไกต้านทานโอนจำนวนมากเป็นผลของยีนเดียว ต้านทาน vancomycin พบเผ่นควอนตัมในของดีเทอร์มิแนนต์ต้านทานดังนั้น Operon เดิมถูกผูกพันตามลำดับแทรกเข้า transposon Tn1546 [3] ยีนสองของ transposon II ระดับคลาสสิกให้การย้ายยีนระหว่าง replicons และสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน 3 ยีนที่สำคัญ (vanH วนา และ vanX) มีหน้าที่ในการเริ่มต้นกระบวนการผลิตที่สำรองการสังเคราะห์เปบทิโดไกลแคนที่เอาไซต์ผูก glycopeptide กลุ่ม d-alanyl-d-อะลานีนใน pentapeptide เส้นทางนี้เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของ moiety d-alanyl-d-อะลานีน (VanX) จะปล่อยฟรี d-อะลานีน hydrogenating pyruvate เพื่อ lactate (VanH), ซึ่งเป็นแล้วควบกับอะลาที่อิสระ d-นีนให้ d-alanyl-lactate (วนา) กลับ Moiety นี้เป็นส่วนประกอบในการสังเคราะห์เปบทิโดไกลแคนปกติตอนนี้ และไม่ไวต่อการยับยั้ง glycopeptide บน cross-linking ระหว่าง transpeptidation, lactate เทอร์มินัลจะถูกลบออก มักตามผลิตภัณฑ์ไม่จำเป็นยีน VanY [4] (รูปที่ 2) มียีนไม่จำเป็นเพิ่มเติม (vanZ) ฟังก์ชันไม่ทราบได้ Operon วนาเป็น inducible ซึ่งก็หายากสำหรับกลไกต้านทานโอน ระบบเหนี่ยวนำสองส่วน รถตู้มีโปรตีน transmembrane autophosphorylates นั้นเมื่อตรวจพบการ glycopeptide ขาเข้า ที่ phosphylates แล้ว VanR ที่กระทำกับโปรโมเตอร์สำคัญของ operon Operon วนามีประสิทธิภาพกับ glycopeptides ทั้งหมดที่ใช้แม่เหล็กไฟฟ้ารวมทั้ง teicoplanin มีหลายคล้าย operons ใน VRE สองความสำคัญคือ operon vanB ใน Tn1547 ที่ confers ความต้านทานต่อ vancomycin ต่ำและไม่มีการ teicoplanin เพราะ glycopeptide นี้ทำหน้าที่ไม่เป็นเป็น inducer [5] Operons vanC และ vanE จ้างแถแทน lactate เป็น moiety เทอร์มินัล glycopeptide insusceptible ใน pentapeptide ในสังเคราะห์เปบทิโดไกลแคน 4 และ 6 ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้านทาน vancomycin ถูกระบุในตอนแรกที่จะมีการประชุมโดย Operon แปดยีน (รูปที่ 1) ต้านทาน vancomycin เป็นที่รู้จักกันเปลี่ยนมือได้ [2] และกลไกการต้านทานเปลี่ยนมือได้จำนวนมากเป็นผลมาจากยีนเดียว; ต้านทาน vancomycin จึงแสดงให้เห็นว่าก้าวกระโดดในความซับซ้อนของปัจจัยต้านทาน Operon เดิมถูกผูกพันตามลำดับการแทรกการเข้ารหัส transposon Tn1546 [3] สองยีนของชั้นที่สองทรานสคลาสสิกให้แน่ใจว่าการย้ายถิ่นของยีนระหว่าง replicons และสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน สามยีนที่จำเป็น (VanH วนาและ vanX) มีความรับผิดชอบสำหรับการเริ่มต้นเส้นทางทางเลือกในการสังเคราะห์ที่เอา glycopeptide เว็บไซต์ผูกพันของกลุ่ม D-Alanyl-D-alanine ใน pentapeptide เส้นทางนี้ทางเลือกที่เกี่ยวข้องกับการย้อนกลับของการก่อตัวของ D-Alanyl-D-alanine ครึ่งหนึ่ง (VanX) ที่จะปล่อย D-alanine ฟรี hydrogenating ไพรูในรูปแบบการให้น้ำนม (VanH) ซึ่ง ligated แล้วด้วยอิสระ D-alanine เพื่อให้ d- Alanyl-แลคเตท (วนา) ครึ่งหนึ่งนี้จะรวมอยู่ในขณะนี้สังเคราะห์ปกติและจะไม่ไวต่อการยับยั้ง glycopeptide ในการเชื่อมโยงข้ามระหว่าง transpeptidation, แลคเตทเทอร์จะถูกลบออกมักจะโดยยีนที่ไม่จำเป็นผลิตภัณฑ์ Vany [4] (รูปที่ 2) ยีนที่ไม่จำเป็นเพิ่มเติม (Vanz) ไม่มีฟังก์ชั่นที่รู้จักกัน Operon vanA เป็น inducible ซึ่งยังหายากสำหรับกลไกการต้านทานโอนด้วยระบบเหนี่ยวนำสองส่วน รถตู้เป็นโปรตีนคร่อมที่ autophosphorylates เมื่อตรวจพบ glycopeptide เข้าที่แล้ว phosphylates VanR ที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการก่อการสำคัญของ Operon Operon vanA มีประสิทธิภาพในการไกลโคทั้งหมดที่สามารถเริ่มต้นการเหนี่ยวนำรวมทั้ง teicoplanin มีหลาย operons ที่คล้ายกันใน VRE คือ ที่สองในความสำคัญเป็น Operon vanB ใน Tn1547 ซึ่งฟาโรห์ต้านทานต่ำเพื่อ vancomycin และไม่มีใครที่จะ teicoplanin เพราะ glycopeptide นี้ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นสารชักนำ [5] Vanc และใบพัด operons จ้างซีรีนแทนแลคเตทเป็นครึ่งหนึ่งขั้ว glycopeptide-ดื้อใน pentapeptide ในสังเคราะห์ 4. และ 6 ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความต้านทานได้โดยระบุเป็นอื่น โดยโอเปอรอนแปดยีน ( รูปที่ 1 ) ได้เป็นที่รู้จักกันจะสามารถต้านทาน [ 2 ] และกลไกสามารถต้านทานมากผลของยีนเดี่ยว ; ต้านทานได้จึงพบกระโดดควอนตัมในความซับซ้อนของปัจจัยต้านทานส่วนโอเปอรอนเดิมผูกพันโดยการแทรกลำดับการเข้ารหัส ? ? ? ? ? tn1546 [ 3 ] สองยีนของ ? ? ? ? ? ชั้น 2 คลาสสิกให้การย้ายถิ่นของยีนระหว่าง replicons และสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน 3 ( vanh ยีนที่จำเป็น ,วนา และ vanx ) มีหน้าที่รับผิดชอบในการเริ่มต้นเส้นทางทางเลือกที่เอาไกลโคเปปไทด์สังเคราะห์แอนติไฮโดรเจนมัดเว็บไซต์ของกลุ่ม d-alanyl-d-alanine ในเพนตาเปปไทด์ . เส้นทางนี้ทางเลือกที่เกี่ยวข้องกับการย้อนกลับของการก่อตัวของ d-alanyl-d-alanine กึ่งหนึ่ง ( vanx ) ปล่อย d-alanine ฟรี hydrogenating ไพรูแบบแลคเตท ( vanh )ซึ่งเป็นแล้วผูกกับการปลดปล่อย d-alanine ให้ d-alanyl-lactate ( วนา ) แน่นอนนี้คือตอนนี้รวมอยู่ในกระบวนการสังเคราะห์แอนติไฮโดรเจนปกติ และไม่เสี่ยงต่อการไกลโคเปปไทด์การยับยั้ง ในการเชื่อมโยงระหว่าง transpeptidation , terminal และจะถูกลบออกมักจะโดยไม่จำเป็น vany ผลิตภัณฑ์ยีน [ 4 ] ( รูปที่ 2 )เพิ่มเติมไม่สําคัญยีน ( vanz ) ไม่มีรู้จักฟังก์ชัน ที่วนาโอเปอรอนเป็น inducible ซึ่งยังหายากสำหรับกลไกความต้านทานโอนด้วยระบบเหนี่ยวนำสององค์ประกอบ . รถตู้เป็นหัวโปรตีนที่ autophosphorylates เมื่อตรวจพบเป็นไกลโคเปปไทด์ที่เข้ามา ซึ่ง phosphylates vanr ที่ทำหน้าที่ในการสรุปของโอเปอรอน .ที่วนาโอเปอรอนมีประสิทธิภาพกับไกลโคเปปไตด์ที่สามารถเริ่มต้นการรวม teicoplanin . มี operons คล้ายกันหลายใน vre ; ที่สองในความสําคัญคือ vanb โอเปอรอนใน tn1547 ซึ่งเกี่ยวข้องกับความต้านทานต่ำได้และไม่มีการ teicoplanin เพราะไกลโคเปปไทด์นี้ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นเอนไซม์ [ 5 ]การ vanc เวน operons จ้างและเป็นตัวแทนและเป็นไกลโคเปปไทด์ insusceptible terminal กึ่งหนึ่งในเพนตาเปปไทด์ในการสังเคราะห์เปปติโดไกลแคน 4 และ 6 . . . . . . .