Polycyclic aromatic hydrocarbons (P

Polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) have been recognized as a heterogeneous group of persistent con- taminants, due to their toxic, carcinogenic and mutagenic properties and high recalcitrance to different types of degradation (Ockenden et al., 2003; Mohan et al., 2006). They are widely distributed in environments such as soil, sediment, water and air as results of both natural and an- thropogenic processes, and therefore have known harmful effects on humans and wildlife (Keith, 1979; Eibes et al., 2006).
Bioremediation is a low-cost and environmentally- friendly alternative for decontamination of PAHs-contaminated soils. Recently, numerous studies investigating the application of bioremediation to treat PAHs-contaminated soils using a variety of plant (Liste and Alexander, 2000; Fismes et al., 2002; Fan et al., 2008) or microbial species (Gomes et al., 2005; Wu et al.,
* Corresponding author. E-mail: [e-mail]
2008) or plant-microbe combinations (Tam and Wong, 2008) have been carried out. However, the effectiveness of in-situ bioremediation of aged PAHs-contaminated soils is always limited, because the residual components of PAHs in aged soil have poorer water solubility and are more strongly adsorbed by soil particles, which leads to a lower biodegradation effectiveness compared with fresh PAHs-contaminated soils (Leonardi et al., 2007; Hwang and Cutright, 2002). Furthermore, PAHs-contaminated soils are often nutrient- and organic matter-deficient so that a low PAHs degradation capability is exhibited due to the low number and activity of indigenous microbial population (Kobayashi et al., 2008).
Organic wastes, such as animal manure, straw, compost and sewage sludge, have often been used to improve soil quality, by altering the physical properties (soil aggrega- tion), ameliorating soil organic matter (SOM) quantity, increasing nutrient availability, and other soil functions (Debosz et al., 2002; Celik et al., 2004; Courtney and Mullen, 2008). Based on the introduction of microorgan-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน (PAHs) ได้รับการยอมรับว่าเป็นกลุ่มที่แตกต่างกันของการปนเปื้อนถาวรเนื่องจากพิษของพวกเขาคุณสมบัติเป็นสารก่อมะเร็งและสารก่อการกลายพันธุ์และดื้อรั้นสูงที่แตกต่างกันของการย่อยสลาย (Ockenden et al, 2003;. โมฮันเอตอัล 2006. ) พวกเขามีการกระจายอย่างกว้างขวางในสภาพแวดล้อมเช่นดินตะกอนน้ำและอากาศเป็นผลของกระบวนการ thropogenic ทั้งธรรมชาติและ an- และดังนั้นจึงได้รู้จักผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อมนุษย์และสัตว์ป่า. (คี ธ 1979. Eibes เอตอัล 2006)
ชีวภาพ เป็นค่าใช้จ่ายต่ำและ alternative ต่อสิ่งแวดล้อมที่เป็นมิตรสำหรับการปนเปื้อนของดินที่ปนเปื้อนสาร PAHs เมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษาจำนวนมากการตรวจสอบการประยุกต์ใช้การบำบัดทางชีวภาพในการรักษาดินที่ปนเปื้อนสาร PAHs โดยใช้ความหลากหลายของพืช (รายชื่อและอเล็กซานเด, 2000; Fismes et al, 2002;.. พัดลม et al, 2008). หรือสายพันธุ์จุลินทรีย์ (Gomes เอตอัล 2005 วูเอตแอล.
* ผู้รับผิดชอบ E-mail:. [e-mail]
2008) หรือการรวมพืชจุลินทรีย์ (Tam และวงศ์, 2008) ได้รับการดำเนินการ แต่ประสิทธิภาพของในแหล่งกำเนิดบำบัดทางชีวภาพของสาร PAHs อายุดินที่ปนเปื้อนจะถูก จำกัด อยู่เสมอเพราะชิ้นส่วนที่เหลือของ PAHs ในดินวัยมีสามารถในการละลายน้ำที่ยากจนและมีการดูดซับมากขึ้นอย่างมากโดยอนุภาคของดินซึ่งนำไปสู่ประสิทธิภาพ biodegradation ที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับ ดินที่ปนเปื้อนสาร PAHs-สด (Leonardi เอตอัล 2007. ฮวางและ Cutright, 2002) นอกจากนี้ดินที่ปนเปื้อนสาร PAHs มักจะมีสารอาหารและอินทรีย์เรื่องขาดเพื่อให้ความสามารถในการย่อยสลายสาร PAHs ต่ำจัดแสดงเนื่องจากจำนวนที่ต่ำและการทำงานของประชากรจุลินทรีย์พื้นเมือง (โคบายาชิ et al., 2008).
ของเสียอินทรีย์เช่นสัตว์ ปุ๋ยหมักฟางและกากตะกอนน้ำเสียที่ได้รับมักจะใช้ในการปรับปรุงคุณภาพดินโดยการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพ (ดิน aggrega- การ) ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอินทรียวัตถุในดิน (SOM) ปริมาณสารอาหารที่เพิ่มความพร้อมและฟังก์ชั่นอื่น ๆ ของดิน (Debosz et อัล., 2002; Celik et al, 2004. คอร์ทนี่และมูลเล็น 2008) ขึ้นอยู่กับการแนะนำของ microorgan-