Believing initially that stressful

Believing initially that stressful events had only
weak to modest effects on physical and mental
health, stress researchers from the late 1970s
through the early 1990s concentrated on perceived
control, self-esteem, and social support as stressbuffering
factors. Investigators in this era emphasized
the development of interventions to bolster
the coping skills, sense of empowerment, selfesteem,
or supportive ties of at-risk individuals or
families (e.g., Cohen, Gottlieb, and Underwood
2000), and this work has continued (e.g., Taylor
2007; Taylor and Stanton 2007). For policy makers,
interventions offer the opportunity to ameliorate
distress, promote problem-solving, and foster
adaptation among individuals facing major family,
job, health, and neighborhood stressors.
Policy Implication 1: To reduce the health
impacts of major adversities in individuals’
lives, coping and social support
interventions that most effectively buffer
the effects of stress should be identified,
their best practices distilled, and their
programs disseminated for wider use by
community agencies, voluntary and religious
organizations, and employers.
From the 1990s onward, mounting evidence
revealed that cumulative stress exposure explained
far more variance in ill health, disability, mortality,
distress, and disorder than investigators initially
realized, and that accumulations of stressors
were greatest in lower status, disadvantaged social
groups. Hence, programs or policies designed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อว่าครั้งแรกที่มีเหตุการณ์ตึงเครียดเท่านั้นอ่อนปานกลางผลทางกายภาพ และจิตใจสุขภาพ ความเครียดวิจัยจากปลายทศวรรษ 1970ผ่านช่วงปี 1990 ที่เข้มข้นในการรับรู้ควบคุม นับถือ และการสนับสนุนทางสังคมเป็น stressbufferingปัจจัย นักวิจัยในยุคนี้เน้นการพัฒนาของการแทรกแซงเพื่อ bolsterทักษะการรับมือ ความรู้สึกของอำนาจ selfesteemหรือสนับสนุนความสัมพันธ์ของบุคคลที่มีความเสี่ยง หรือครอบครัว (เช่น โคเฮน Gottlieb และเรา2000), และงานนี้ได้อย่างต่อเนื่อง (เช่น เทย์เลอร์2007 เทย์เลอร์และสแตน 2007) ผู้กำหนดนโยบายแทรกแซงเสนอโอกาสในการ ameliorateความทุกข์ ส่งเสริมการแก้ปัญหา และการส่งเสริมระหว่างบุคคลในการหันหน้าหลักครอบครัว การปรับตัวความเครียดงาน สุขภาพ และพื้นที่ใกล้เคียงปริยายนโยบาย 1: ลดสุขภาพผลกระทบของ adversities สำคัญในของแต่ละคนชีวิต รับมือ และสังคมสนับสนุนกิจกรรมที่เป็นบัฟเฟอร์ควรระบุผลกระทบของความเครียดหลักปฏิบัติที่ดีที่สุดกลั่น และเผยแพร่สำหรับการใช้งานโดยโปรแกรมหน่วยงานชุมชน ความสมัครใจ และศาสนาองค์กร และนายจ้างจากปี 1990 เป็นต้นไป หลักฐานการติดตั้งเปิดเผยว่า ความเครียดสะสมแสงอธิบายแปรปรวนมากขึ้นป่วย ทุพพลภาพ ตายความทุกข์ และผิดปกติกว่านักวิจัยเริ่มต้นด้วยการรับรู้ และการที่จุลินทรีย์ของความเครียดถูกสุดในสถานะต่ำกว่า ด้อยโอกาสทางสังคมกลุ่มนี้ ดังนั้น การออกแบบของโปรแกรมหรือนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชื่อว่าเหตุการณ์ครั้งแรกที่เครียดมีเพียง
อ่อนแอต่อผลกระทบเจียมเนื้อเจียมตัวในทางร่างกายและจิตใจ
สุขภาพนักวิจัยความเครียดจากปลายปี 1970
ถึงต้นปี 1990 จดจ่ออยู่กับการรับรู้
การควบคุมภาคภูมิใจในตนเองและการสนับสนุนทางสังคมเป็น stressbuffering
ปัจจัย นักวิจัยในยุคนี้เน้น
การพัฒนาของการแทรกแซงที่จะหนุน
ทักษะความรู้สึกของการเสริมสร้างพลังอำนาจ selfesteem,
หรือความสัมพันธ์สนับสนุนที่มีความเสี่ยงบุคคลหรือ
ครอบครัว (เช่นโคเฮน Gottlieb และอันเดอร์วู้ด
2000) และงานนี้ได้อย่างต่อเนื่อง (เช่น เทย์เลอร์
ปี 2007 เทย์เลอร์สแตนตัน 2007) สำหรับผู้กำหนดนโยบาย
การแทรกแซงมีโอกาสที่จะเยียวยา
ความทุกข์ส่งเสริมการแก้ปัญหาและส่งเสริมให้เกิด
การปรับตัวในหมู่ประชาชนหันหน้าไปทางครอบครัวที่สำคัญ
งานสุขภาพและพื้นที่ใกล้เคียงให้เกิดความเครียด.
นโยบายความหมายที่ 1: เพื่อลดสุขภาพ
ผลกระทบของความลำบากที่สำคัญในบุคคล
ชีวิต , การรับมือและการสนับสนุนทางสังคม
การแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด buffer
ผลกระทบของความเครียดควรจะระบุ
ปฏิบัติที่ดีที่สุดของพวกเขากลั่นของพวกเขาและ
โปรแกรมการเผยแพร่สำหรับการใช้งานที่กว้างขึ้นโดย
หน่วยงานของชุมชนโดยสมัครใจและศาสนา
องค์กรและนายจ้าง.
จากปี 1990 เป็นต้นไปหลักฐาน
เปิดเผย ว่าการได้รับความเครียดสะสมอธิบาย
ความแปรปรวนมากขึ้นในการดูแลสุขภาพเจ็บป่วยทุพพลภาพตาย
ความทุกข์และความผิดปกติกว่าที่นักวิจัยในขั้นต้น
ตระหนักและสะสมความเครียด
ก็ยิ่งใหญ่ที่สุดในสถานะที่ต่ำกว่าสังคมที่ด้อยโอกาส
กลุ่ม ดังนั้นโปรแกรมหรือนโยบายที่ออกแบบมา