The potato tuber is organizedinto d

The potato tuber is organizedinto different tissue
zones defined by Reeve, Hautala, andWeaver (1969).
The tissue zones vary in composition, as do also the two
ends of the potato. Microscopic measurements of cell
size andstar ch granule size in different zones were
performedby Fedec, Ooraikul, and Hadziyev (1977)
and Reeve et al. (1970). The solidcontent is reportedto
decrease from stem end to bud end, and from outer to
inner parts of the tuber. The starch content varies in the
same way. Also compositional dependence on tuber size
andmatur ity has been investigated. Geddes, Greenwood,
and Mackenzie (1965) foundthat starch granule
size andamylo se content increasedwith increasing tuber
size, while the starch gelatinization temperature decreased.
Although starch granule size and solid content
varies in different tissue parts, Weaver et al. (1978)
foundthat the amylose/amylopectin ratios were similar
in all tuber parts.
Differential scanning calorimetry (DSC) has been
widely used to analyse starch–water systems, but has
also been usedto study potato tissue. Pravisani,
Califano, andCal velo (1985) usedDSC to determine
kinetics of starch gelatinization in potatoes. A DSC
investigation performedby Leszkowiat, Yada, Coffin,
andStanle y (1990) suggesteda correlation of susceptibility
for starch in tissue to convert into sugar (cold
sweetening) with starch granule stability. The objectives
of this study were to compare starch gelatinization of
different tissue zones and of differently sized tubers, and
to follow retrogradation in four potato varieties. The
influence of different tissue zones on starch gelatinization
properties was studied in situ, and for two varieties
also for isolatedstar ch. Tissue samples from tubers of
different sizes were compared to possibly verify a
relationship between tuber size andstar ch gelatinization
temperature. Retrogradation properties were examined
as a measure of recrystallization of amylopectin during
storage in cookedpot atoes. All samples were analysed
using DSC. Microscopy was usedfor a more detailed
study of the tissue zones.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หัวมันฝรั่งมีเนื้อเยื่อแตกต่างกัน organizedintoเขตพื้นที่ที่กำหนด โดยรีฟ Hautala, andWeaver (1969)โซนเนื้อเยื่อแตกต่างกันในองค์ประกอบ ทำยังสองปลายของมัน วัดด้วยกล้องจุลทรรศน์ของเซลล์ขนาด andstar ch เม็ดขนาดในเขตต่าง ๆ ได้performedby Fedec, Ooraikul และ Hadziyev (1977)และรีฟและ al. (1970) Solidcontent เป็น reportedtoลดลง จากปลายก้านดอกตูมท้าย และ จากภายนอกเพื่อส่วนภายในของหัว เนื้อหาแป้งแตกต่างกันไปในตัววิธีเดียวกัน ยัง compositional พึ่งหัวขนาดandmatur ity มีการตรวจสอบ Geddes, Greenwoodและเม็ดแป้ง foundthat แมค (1965)ขนาด andamylo se เนื้อหา increasedwith เพิ่มหัวขนาด ในขณะแป้ง gelatinization อุณหภูมิลดลงถึงแม้ว่าแป้งขนาดเม็ดเล็กและแข็งแตกต่างกันไปในส่วนเนื้อเยื่อที่แตกต่างกัน ช่างทอผ้าและ al. (1978)foundthat อัตราการ ปรับ/amylopectin มีคล้ายในส่วนหัวทั้งหมดสแกน calorimetry (DSC) แตกต่างกันได้แพร่หลายใช้ในการวิเคราะห์ระบบแป้งน้ำ แต่มีนอกจากนี้ แล้วเนื้อเยื่อมันฝรั่งศึกษา usedto PravisaniCalifano, andCal usedDSC velo (1985) เพื่อกำหนดจลนพลศาสตร์ของ gelatinization แป้งในมันฝรั่ง DSC เป็นสอบสวน performedby Leszkowiat, Yada หีบศพandStanle y (1990) suggesteda ความสัมพันธ์ของภูมิไวรับสำหรับแป้งในเนื้อเยื่อเพื่อแปลงเป็นน้ำตาล (เย็นsweetening) กับความมั่นคงของเม็ดแป้ง วัตถุประสงค์การศึกษานี้ได้เปรียบเทียบ gelatinization แป้งของโซนเนื้อเยื่อต่าง ๆ และ tubers ขนาดแตกต่างกัน และตาม retrogradation ในพันธุ์มันฝรั่ง 4 ที่อิทธิพลของเนื้อเยื่อต่าง ๆ โซน gelatinization แป้งมีศึกษาคุณสมบัติใน situ และสองสายพันธุ์สำหรับตัวอย่างเนื้อเยื่อช. isolatedstar จาก tubers ของขนาดแตกต่างกันได้เมื่อเทียบกับการตรวจสอบอาจเป็นความสัมพันธ์ระหว่างหัวขนาด andstar ch gelatinizationอุณหภูมิ มีการตรวจสอบคุณสมบัติ retrogradationเป็นการวัด recrystallization amylopectin ในระหว่างจัดเก็บข้อมูลใน cookedpot atoes ตัวอย่างทั้งหมดถูก analysedใช้ DSC Microscopy คือ usedfor รายละเอียดเพิ่มเติมศึกษาของโซนเนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวมันฝรั่งเป็น organizedinto เนื้อเยื่อที่แตกต่างกัน
โซนที่กำหนดโดยรีฟ Hautala, andWeaver (1969).
โซนเนื้อเยื่อแตกต่างกันไปในองค์ประกอบเช่นเดียวกับยังสอง
ปลายของมันฝรั่ง วัดกล้องจุลทรรศน์ของเซลล์
ขนาด andstar ขนาดเม็ด CH ในโซนที่แตกต่างกันเป็น
performedby Fedec, Ooraikul และ Hadziyev (1977)
และรีฟและคณะ (1970) solidcontent เป็น reportedto
ลดลงจากปลายรากแตกหน่อปลายและจากด้านนอกเพื่อให้
ชิ้นส่วนด้านในของหัว ปริมาณแป้งแตกต่างกันไปใน
ทางเดียวกัน การพึ่งพาอาศัย compositional นอกจากนี้ในขนาดหัว
andmatur ity ได้รับการตรวจสอบ เก็ดกรีนวูด
และแม็คเคนซี่ (1965) foundthat แป้งเม็ด
ขนาด andamylo เนื้อหา SE increasedwith เพิ่มขึ้นหัว
ขนาดในขณะที่อุณหภูมิการเกิดเจลแป้งลดลง.
แม้ว่าแป้งขนาดเม็ดและเนื้อหาที่เป็นของแข็ง
แตกต่างกันไปในส่วนของเนื้อเยื่อที่แตกต่างกัน, ผู้ประกอบการและคณะ (1978)
foundthat อะไมโลส / อัตราส่วน amylopectin มีความคล้ายคลึงกัน
ในส่วนหัวทั้งหมด.
calorimetry สแกนที่แตกต่างกัน (DSC) ได้รับการ
ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิเคราะห์ระบบแป้งน้ำ แต่ได้
รับการ usedto เนื้อเยื่อมันฝรั่งศึกษา PRAVISANI,
Califano, andCal VELO (1985) usedDSC เพื่อตรวจสอบ
จลนศาสตร์ของการเกิดเจลแป้งในมันฝรั่ง DSC
สอบสวน performedby Leszkowiat, ญาดา, โลงศพ
andStanle และ (1990) ความสัมพันธ์ suggesteda ของความอ่อนแอ
สำหรับแป้งในเนื้อเยื่อการแปลงเป็นน้ำตาล (เย็น
หวาน) กับแป้งเสถียรภาพเม็ด วัตถุประสงค์
ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการเกิดเจลของแป้งใน
โซนเนื้อเยื่อที่แตกต่างกันและหัวขนาดแตกต่างกันและ
การปฏิบัติตามชันในสี่พันธุ์มันฝรั่ง
อิทธิพลของโซนเนื้อเยื่อที่แตกต่างกันในการเกิดเจลแป้ง
คุณสมบัติได้รับการศึกษาในแหล่งกำเนิดและสำหรับทั้งสองสายพันธุ์
ยัง isolatedstar CH ตัวอย่างเนื้อเยื่อจากหัวของ
ขนาดที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับอาจจะตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดหัว andstar CH เกิดเจ
อุณหภูมิ คุณสมบัติ retrogradation มีการตรวจสอบ
เป็นตัวชี้วัดของการตกผลึกของ amylopectin ในระหว่างการ
จัดเก็บข้อมูลใน atoes cookedpot ตัวอย่างทั้งหมดถูกนำมาวิเคราะห์
โดยใช้ DSC กล้องจุลทรรศน์ถูก usedfor รายละเอียดเพิ่มเติม
การศึกษาของโซนเนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันฝรั่งหัวเป็น organizedinto แตกต่างกันเนื้อเยื่อ
โซนที่กำหนด โดย hautala รีฟ , , andweaver ( 1969 ) .
เนื้อเยื่อโซนต่างกันในองค์ประกอบ เหมือนได้ 2
สิ้นสุดของมันฝรั่ง กล้องจุลทรรศน์วัดเซลล์
ขนาด andstar CH เม็ดขนาดในโซนต่าง ๆ เป็นเพราะ เจ๊ะอูมา และ fedec
,
hadziyev ( 1977 ) และ รีฟ et al . ( 1970 ) การ solidcontent เป็น reportedto
ลดลงจากปลายกิ่งจะแตกหน่อจบและจากนอก

ส่วนด้านในของหัว เนื้อหาแป้งไปในทาง
เดียวกัน ยังพึ่งพาส่วนประกอบบนหัวขนาด
andmatur มีการสอบสวน เก็ด Greenwood ,
, แม็คเคนซี่ ( 1965 ) และพบว่าขนาดของเม็ดแป้ง
andamylo เซเพิ่มขึ้นเมื่อเนื้อหาเพิ่มขนาดหัว ในขณะที่แป้ง

ค่าอุณหภูมิลดลงแม้ว่าขนาดของเม็ดแป้ง และปริมาณของแข็งที่แตกต่างกันไปในเนื้อเยื่อ
ส่วนแตกต่างกัน วีเวอร์ et al . ( 1978 ) พบว่าอัตราส่วน /
โลสอะมิโลเพกทินเหมือนกัน

ในส่วนหัวทั้งหมด ดิฟเฟอเรนเชียลสแกนนิง ( DSC ) ได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อวิเคราะห์
แป้ง – ระบบน้ำ แต่ก็ยังถูกใช้ในการศึกษาเนื้อเยื่อมันฝรั่ง
. pravisani คาลีฟาโน้
, , andcal เวโล ( 1985 ) useddsc หา
จลนพลศาสตร์ของการเกิดเจลาติไนซ์แป้งในมันฝรั่ง เป็นเพราะการใช้
leszkowiat ยาดา , โลง ,
andstanle Y ( 1990 ) suggesteda ความสัมพันธ์ของกลุ่ม
แป้งในเนื้อเยื่อเพื่อแปลงลงในน้ำตาล ( หนาว
น้ำตาลเทียม ) ของเม็ดแป้ง วัตถุประสงค์ของการวิจัยเพื่อศึกษาเปรียบเทียบ

แป้งเจลาติไนเซชันของพื้นที่เนื้อเยื่อที่แตกต่างกันและขนาดแตกต่างหัวและ
ตามรี 4 มันฝรั่งพันธุ์
อิทธิพลของโซนเนื้อเยื่อที่แตกต่างกันต่อคุณสมบัติแป้งสุก
แป้ง ได้ทำการศึกษาใน situ และพันธุ์
ยัง isolatedstar Ch . ตัวอย่างเนื้อเยื่อจากหัวของ
ขนาดแตกต่างกันเปรียบเทียบเพื่อจะตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างขนาด andstar Ch หัว

ค่าอุณหภูมิ คุณสมบัติรี
3 ?เป็นตัวชี้วัดของการตกผลึกของอะไมโลเพคตินใน
กระเป๋าใน cookedpot atoes . ตัวอย่างวิเคราะห์
โดยใช้ DSC ได้ใช้กล้องจุลทรรศน์ศึกษารายละเอียด
เพิ่มเติมจากเนื้อเยื่อที่โซน