The eighteenth century was a great

The eighteenth century was a great period for English prose, though not for English poetry.

Matthew Arnold called it an "age of prose and reason," implying thereby that no good poetry was written in this century, and that,prose dominated the literary realm. Much of the poetry of the age is prosaic, if not altogether prose-rhymed prose.

Verse was used by many poets of the age for purposes which could be realised, or realised better, through prose. Our view is that the eighteenth century was not altogether barren of real poetry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศตวรรษที่สิบแปดได้ระยะที่ดีสำหรับร้อยแก้วภาษาอังกฤษ แต่ไม่ใช่สำหรับบทกวีภาษาอังกฤษ แมทธิวอาร์โนลด์เรียกว่าเป็น "ยุคของเหตุผล และร้อยแก้ว" หน้าที่จึงว่า บทกวีไม่ดีถูกเขียนขึ้นในศตวรรษนี้ และ ครอบงำอาณาจักรวรรณกรรมร้อยแก้ว มากของบทกวีของอายุเป็นธรรมดา ถ้าไม่ทั้งหมดร้อยแก้ว-rhymed ร้อยแก้ว ข้อพระคัมภีร์ประจำถูกใช้ โดยกวีหลายอายุวัตถุประสงค์ซึ่งอาจจะรู้ หรือตระหนักดีขึ้น ผ่านร้อยแก้ว มุมมองของเราคือ ศตวรรษที่สิบแปดไม่แห้งแล้งทั้งหมดของบทกวีจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศตวรรษที่สิบแปดเป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับร้อยแก้วภาษาอังกฤษแม้ว่าจะไม่ใช่บทกวีภาษาอังกฤษ

แมทธิวอาร์โนลเรียกมันว่าเป็น "ยุคร้อยแก้วและเหตุผล" หมายความว่าไม่มีจึงบทกวีที่ดีถูกเขียนในศตวรรษนี้และที่ร้อยแก้วครอบงำวรรณกรรมดินแดน มากของบทกวีของอายุเป็นธรรมดาหากไม่ได้โดยสิ้นเชิงร้อยแก้วบทกวีร้อยแก้ว-

กลอนถูกใช้โดยหลายกวีอายุเพื่อวัตถุประสงค์ซึ่งอาจจะรู้หรือตระหนักดีขึ้นผ่านร้อยแก้ว มุมมองของเราคือว่าศตวรรษที่สิบแปดไม่ได้หมันทั้งหมดของบทกวีที่แท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในศตวรรษที่สิบแปดเป็นเวลาที่ดีสำหรับร้อยแก้วภาษาอังกฤษแม้ว่าจะไม่ใช่บทกวีภาษาอังกฤษแมทธิวอาร์โนลด์ เรียกว่า " ยุคร้อยแก้วและเหตุผล " หมายถึงงบที่ไม่ดีกวีนิพนธ์เขียนในศตวรรษนี้ และว่า ร้อยแก้ว ครอบงำอาณาจักรวรรณกรรม มากของบทกวีของอายุธรรมดาๆ ถ้าไม่รวมบทกวีร้อยแก้วร้อยแก้วกลอนถูกใช้โดยหลายกวีแห่งยุคเพื่อวัตถุประสงค์ซึ่งอาจจะตระหนัก หรือ ตระหนักดี ถึงเป็นร้อยแก้ว มุมมองของเราคือศตวรรษที่สิบแปดไม่ได้ทั้งหมดที่แห้งแล้งของบทกวีที่แท้จริง