There were a number of criticisms a

There were a number of criticisms and critiques of the effective
schools approach. The most severe of these came from two
quarters—those concerned about the fate of minority children
in the schools, who felt that these children would be forgotten
in the new drive to push for higher standards and “excellence”
(e.g., Boysen, 1992; Dantley, 1990), and those concerned with
the fate of teachers who worked directly in schools, who were
seen to be “deskilled” and ignored by an increasingly top-down
system of educational reform (e.g., Elmore, 1992). These factions,
discontented by the focus on results and apparent lack
of attention to individual needs and local control, have served
as the focus for a “second wave” of school restructuring efforts
that have generated such ideas as “building-based management,”
school site councils, teacher empowerment, and action
research.
Some empirical evidence for the value of these approaches
has begun to emerge recently, showing, for example, that
teacher satisfaction and a sense of shared community among
school staff are important predictors of efficacy (Lee, Dedrick, &
Smith, 1991). Indications from some earlier research, however,
suggest that the school effectiveness and school restructuring
approaches may in fact simply be two alternative conceptions of
how schools might best be organized and managed. The school
effectiveness model of centrally managed change may be more
productive in settings where local forces are not sufficiently
powerful, well organized, or clear on what needs to be done,
whereas the locally determined course of school restructuring
may be more useful when local forces can in fact come to a
decision about what needs to happen (Firestone & Herriott,
1982).
How to make sense of these conflicting claims for what the
optimal mode of school organization might be? The school effectiveness
research urges us to see human organizations as rational,
manageable creations, able to be shaped and changed
by careful, conscious action of a few well-intentioned administrators.
The school restructuring approach, on the other hand,
suggests that organizations, and schools, are best thought of
as collectivities, groups of individuals who, to do their work
better, need both freedom and the incentive that comes from joining with peers in search of new approaches. The first puts
the emphasis on structure, central control, and rational action;
the latter on individuals, community values, and the development
of shared meaning.
A potential linkage between these differing conceptions is offered
by James Coleman, the well-known sociologist who studied
the issue of integration and school achievement in the 1960s.
Coleman (1993) paints a broad picture of the rise of corporate
forms of organization (including notably schools) and concomitant
decline of traditional sources of values and social control
(family, church). He sees a potential solution in reinvesting parents
(and perhaps by extension other community agents) with
a significant economic stake in their children’s future productivity
to the state via a kind of modified and extended voucher
system. The implications are intriguing, and we will return to
them later in this chapter as we discuss the possibility of a sociology
of educational technology

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีจำนวนของการวิพากษ์วิจารณ์และติชมของมีประสิทธิภาพวิธีการที่โรงเรียน ร้ายแรงเหล่านี้มาจากสองไตรมาส — ผู้กังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของเด็กในโรงเรียน ที่รู้สึกว่า เด็กเหล่านี้จะถูกลืมในไดรฟ์ใหม่จะผลักดันมาตรฐานสูงขึ้นและ "ความเป็นเลิศ"(เช่น Boysen, 1992 Dantley, 1990) และผู้ที่เกี่ยวข้องกับชะตากรรมของอาจารย์ที่ทำงานโดยตรงในโรงเรียน ที่เห็น "deskilled" และถูกละเว้น โดยการขึ้นบนลงล่างระบบการปฏิรูปการศึกษา (เช่น Elmore, 1992) ฝ่ายเหล่านี้ไม่พอใจ โดยเน้นผลลัพธ์และไม่ชัดเจนความสนใจในความต้องการและการควบคุมภายใน รับใช้เป็นโฟกัสสำหรับ "คลื่นที่สอง" ของโรงเรียนพยายามปรับโครงสร้างที่ได้สร้างความคิดเช่นอาคารตาม "การจัดการ"สภาเว็บไซต์โรงเรียน ครูอำนาจ และการกระทำวิจัยหลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับค่าของวิธีการเหล่านี้เริ่มโผล่ออกมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ แสดง เช่น ที่ความพึงพอใจของครูและความรู้สึกของชุมชนร่วมกันระหว่างโรงเรียนของท่านทำนายสำคัญของประสิทธิภาพ (Lee, Dedrick, &สมิธ 1991) ตัวชี้วัดจากการวิจัยบางอย่างก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามแนะนำที่โรงเรียนประสิทธิผลและปรับโครงสร้างของโรงเรียนวิธีอาจในความเป็นจริงเป็นเพียงแนวทางเลือกที่สองของวิธีโรงเรียนอาจดีที่สุดจะจัดระเบียบ และจัดการ โรงเรียนอาจเพิ่มเติมรูปแบบประสิทธิภาพของการเปลี่ยนแปลงได้จากศูนย์กลางมีประสิทธิภาพในการตั้งค่าท้องถิ่นกองกำลังที่ไม่เพียงพอจัดดี หรือมีความชัดเจนในสิ่งที่ต้องทำในขณะที่หลักสูตรกำหนดภายในของโรงเรียนปรับโครงสร้างอาจมีประโยชน์เมื่อกองกำลังท้องถิ่นสามารถในความเป็นจริงมาตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น (ไฟร์สและ Herriott1982)วิธีการทำให้ความรู้สึกเหล่านี้ขัดแย้งอ้างสำหรับสิ่งโหมดที่เหมาะสมของโรงเรียนองค์กรอาจจะ ประสิทธิผลของโรงเรียนวิจัยเรียกร้องให้เราได้เห็นองค์กรมนุษย์เป็นเหตุผลจัดการสร้างสรรค์ สามารถมีรูปทรง และการเปลี่ยนแปลงโดยระมัดระวัง สติการกระทำของผู้บริหารเจตนากี่โรงเรียนจัดโครงสร้างวิธีการ คงแนะนำว่า องค์กร โรงเรียน และจะดีที่สุดคิดว่าเป็น collectivities กลุ่มของบุคคลที่ การทำงานดีกว่า ต้องเสรีภาพและแรงจูงใจที่มาจากการเข้าร่วมกับเพื่อนเพื่อค้นหาวิธีใหม่ ๆ ทำให้ครั้งแรกเน้นโครงสร้าง ควบคุมกลาง และการ กระทำมีเหตุผลหลังจากบุคคล ค่าชุมชน และการพัฒนาความหมายใช้ร่วมกันการเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างแนวเหล่านี้แตกต่างกันมีโดย James Coleman วิทยารู้จักที่ศึกษาปัญหาของโรงเรียนและรวมความสำเร็จในปี 1960Coleman (1993) วาดภาพสิ่งของการเพิ่มขึ้นขององค์กรรูปแบบขององค์กร (รวมถึงโรงเรียนสะดุดตา) และมั่นใจลดลงของค่าและควบคุมทางสังคม(ครอบครัว คริสตจักร) เขาเห็นการแก้ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นใน reinvesting พ่อแม่(และอาจเป็นนามสกุลตัวแทนชุมชนอื่น ๆ) ด้วยาเศรษฐกิจผลผลิตในอนาคตของเด็กรัฐผ่านชนิดของใบสำคัญที่แก้ไข และเพิ่มเติมระบบ ผลกระทบน่าสนใจ และเราจะกลับไปพวกเขาต่อไปในบทนี้เป็นเราหารือความเป็นไปได้ของสังคมวิทยาการเทคโนโลยีการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจำนวนของการวิพากษ์วิจารณ์และการวิพากษ์วิจารณ์ที่มีประสิทธิภาพเป็น
วิธีการที่โรงเรียน รุนแรงที่สุดของเหล่านี้มาจากสอง
ในสี่ผู้ที่กังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของเด็กชนกลุ่มน้อย
ในโรงเรียนที่รู้สึกว่าเด็กเหล่านี้จะถูกลืม
ในไดรฟ์ใหม่จะผลักดันให้มาตรฐานที่สูงขึ้นและ "ความเป็นเลิศ"
(เช่น Boysen 1992; Dantley, 1990) และผู้ที่เกี่ยวข้องกับ
ชะตากรรมของครูที่ทำงานโดยตรงในโรงเรียนที่ได้รับการ
เห็นจะ "deskilled" และละเว้นโดยจากบนลงล่างมากขึ้น
ระบบของการปฏิรูปการศึกษา (เช่นเอลมอร์, 1992) กลุ่มเหล่านี้
ไม่พอใจโดยมุ่งเน้นไปที่ผลและการขาดความชัดเจน
ของความสนใจกับความต้องการของแต่ละบุคคลและการควบคุมภายในได้ทำหน้าที่
ที่เน้นสำหรับ "คลื่นลูกที่สอง" ของความพยายามในการปรับโครงสร้างโรงเรียน
ที่มีการสร้างความคิดเช่น "การจัดการอาคารตาม"
โรงเรียน เทศบาลเว็บไซต์ครูเพิ่มขีดความสามารถและการกระทำ
การวิจัย.
บางหลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับค่าของวิธีการเหล่านี้
ได้เริ่มที่จะโผล่ออกมาเมื่อเร็ว ๆ นี้แสดงให้เห็นตัวอย่างเช่นที่
ความพึงพอใจของครูและความรู้สึกของชุมชนร่วมกันระหว่าง
เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนที่มีการพยากรณ์ที่สำคัญของการรับรู้ความสามารถ (ลี Dedrick และ
สมิ ธ , 1991) ตัวชี้วัดจากบางวิจัยก่อนหน้านี้ แต่
ชี้ให้เห็นว่ามีประสิทธิผลของโรงเรียนและการปรับโครงสร้างโรงเรียน
แนวทางในความเป็นจริงก็จะเป็นสองแนวความคิดทางเลือกของการ
ว่าโรงเรียนที่ดีที่สุดอาจได้รับการจัดและการบริหารจัดการ โรงเรียน
รุ่นประสิทธิผลของการเปลี่ยนแปลงการจัดการจากส่วนกลางอาจจะมี
ประสิทธิผลในการตั้งค่าที่กองกำลังท้องถิ่นจะไม่เพียงพอ
ที่มีประสิทธิภาพจัดดีหรือที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่จะต้องทำ
ในขณะที่หลักสูตรกำหนดในประเทศของการปรับโครงสร้างโรงเรียน
อาจจะเป็นประโยชน์มากขึ้นเมื่อกองกำลังท้องถิ่น ในความเป็นจริงมาถึง
การตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น (ไฟร์สโตนและ Herriott,
1982).
วิธีที่จะทำให้ความรู้สึกของการเรียกร้องที่ขัดแย้งกันเหล่านี้สำหรับสิ่งที่เป็น
โหมดที่ดีที่สุดขององค์กรโรงเรียนอาจจะมี? ประสิทธิผลโรงเรียน
วิจัยขอเรียกร้องให้เราได้เห็นองค์กรของมนุษย์เป็นเหตุผล
สร้างสรรค์จัดการสามารถที่จะมีรูปร่างและการเปลี่ยนแปลง
โดยระมัดระวังการกระทำที่ใส่ใจในไม่กี่ผู้บริหารเจตนาดี.
วิธีการปรับโครงสร้างโรงเรียนบนมืออื่น ๆ ที่
แสดงให้เห็นว่าองค์กรและ โรงเรียนมีความคิดที่ดีที่สุดของการ
เป็น collectivities กลุ่มของบุคคลที่จะทำผลงานของพวกเขา
ดีขึ้นจำเป็นต้องใช้ทั้งเสรีภาพและแรงจูงใจที่มาจากการเข้าร่วมกับเพื่อนร่วมงานในการค้นหาแนวทางใหม่ ๆ เป็นครั้งแรกที่ทำให้
ความสำคัญกับโครงสร้างควบคุมกลางและการกระทำที่มีเหตุผล;
หลังกับบุคคลค่าชุมชนและการพัฒนา
. ของความหมายที่ใช้ร่วมกัน
การต่ออาจเกิดขึ้นระหว่างแนวความคิดที่แตกต่างกันเหล่านี้จะถูกนำเสนอ
โดยเจมส์โคลแมนนักสังคมวิทยาที่รู้จักกันดีที่ศึกษา
ปัญหาของการรวมกลุ่มและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในปี 1960.
โคลแมน (1993) สีภาพกว้างของการเพิ่มขึ้นขององค์กร
ในรูปแบบขององค์กร (รวมทั้งสะดุดตาโรงเรียน) และไปด้วยกัน
ลดลงของแหล่งดั้งเดิมของค่านิยมและการควบคุมทางสังคม
(ครอบครัวคริสตจักร) เขาเห็นว่าการแก้ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นใน reinvesting พ่อแม่
(และอาจจะโดยการขยายตัวแทนชุมชนอื่น ๆ ) โดยมี
สัดส่วนการถือหุ้นทางเศรษฐกิจที่สำคัญในการผลิตในอนาคตเด็กของพวกเขา
ให้กับรัฐผ่านทางชนิดของบัตรกำนัลการแก้ไขและขยาย
ระบบ ความหมายเป็นที่รักและเราจะกลับมา
ได้ในภายหลังในบทนี้ที่เราหารือเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของสังคมวิทยาที่
เทคโนโลยีการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีจำนวนของการวิพากษ์วิจารณ์และวิพากษ์ที่มีประสิทธิภาพโรงเรียนการ อาการเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากสองส่วนผู้ที่กังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของเด็กชนกลุ่มน้อยในโรงเรียน ที่รู้สึกว่า เด็กเหล่านี้จะถูกลืมในไดรฟ์ใหม่ที่จะผลักดันให้มาตรฐานที่สูงขึ้นและ " เลิศ "( เช่น บอยเซน , 1992 ; dantley 1990 ) และผู้ที่เกี่ยวข้องกับชะตากรรมของครูโดยตรงในโรงเรียนคนเห็นเป็น " deskilled " และละเว้น โดยเพิ่มจากบนลงล่างระบบการปฏิรูปการศึกษา ( เช่น Elmore , 1992 ) กลุ่มเหล่านี้ไม่พอใจ โดยมุ่งเน้นที่ผลลัพธ์และการปรากฏให้ความสนใจกับความต้องการของแต่ละบุคคลและท้องถิ่นควบคุม ได้ทํางานเป็นโฟกัสสำหรับ " คลื่นลูกที่สอง " ของความพยายามปรับโครงสร้างโรงเรียนที่ได้สร้างความคิดเช่น " อาคารการจัดการตาม "เว็บไซต์คณะกรรมการโรงเรียน ครู การได้รับการเสริมสร้างพลังอำนาจและการกระทำวิจัยหลักฐานเชิงประจักษ์ในคุณค่าของวิธีการเหล่านี้ได้เริ่มที่จะออกมาเมื่อเร็วๆ นี้ แสดง ตัวอย่างครูความพึงพอใจและความรู้สึกของชุมชนร่วมกันระหว่างเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเป็นตัวบ่งชี้สำคัญของประสิทธิภาพ ( ลี เดดริก และสมิ ธ , 1991 ) สังเกตจากการวิจัยบางส่วนก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามแนะนำว่า ประสิทธิผลของโรงเรียน และโรงเรียน ปรับโครงสร้างวิธีการที่อาจในความเป็นจริงเพียงสองมโนมติของโรงเรียนจะดีที่สุดอาจจะจัดระเบียบและจัดการ โรงเรียนประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการจากส่วนกลางการเปลี่ยนแปลงอาจจะมากขึ้นประสิทธิผลในการตั้งค่าที่กองกำลังท้องถิ่นไม่เพียงพอที่มีประสิทธิภาพดีจัด หรือชัดเจนในสิ่งที่ต้องทำส่วนหลักสูตรของโรงเรียนในประเทศกำหนด ปรับโครงสร้างอาจจะมีประโยชน์มากขึ้นเมื่อกองกำลังท้องถิ่นสามารถในความเป็นจริงมาการตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น ( herriott Firestone & ,1982 )วิธีการทำให้ความรู้สึกของความขัดแย้งเหล่านี้ว่าโหมดที่เหมาะสมที่สุดขององค์กรของโรงเรียนจะเป็นอย่างไร ประสิทธิผลของโรงเรียนการวิจัยเรียกร้องให้เราเห็นองค์กรของมนุษย์ เช่น เชือดการสร้างการจัดการที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างและโดยระมัดระวัง การมีสติไม่กี่ดีอาจมีผู้บริหารโรงเรียนปรับปรุงวิธีการ บนมืออื่น ๆแสดงให้เห็นว่า องค์กร และโรงเรียนที่ดีที่สุดคิดเป็น ชน กลุ่ม ของบุคคลที่จะทำงานของพวกเขาดีกว่าต้องทั้งเสรีภาพและแรงจูงใจที่มาจากการเข้าร่วมกับเพื่อนในการค้นหาแนวทางใหม่ ครั้งแรกที่ใส่เน้นโครงสร้าง , ควบคุมกลางและเหตุผลการกระทำ ;หลังในแต่ละบุคคล ค่านิยมของชุมชน และการพัฒนาความหมายแบ่งปันการเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างที่มีแนวความคิดเสนอโดยเจมส์โคลแมน , ที่รู้จักกันดีของนักสังคมวิทยาที่ศึกษาปัญหาของการรวมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนใน 1960โคลแมน ( 1993 ) สีภาพกว้างของการเพิ่มขึ้นขององค์กรรูปแบบขององค์กร ( รวมถึงโดยเฉพาะโรงเรียน ) และผู้ป่วยความเสื่อมโทรมของแหล่งดั้งเดิมของค่านิยมและการควบคุมทางสังคม( โบสถ์ครอบครัว ) เขาเห็นโซลูชั่นที่มีศักยภาพในการลงทุนครั้งใหม่ พ่อแม่( และอาจจะโดยเจ้าหน้าที่ส่งเสริมชุมชนอื่น ๆ ) กับไม้เศรษฐกิจที่สำคัญในการผลิตในอนาคตของเด็กให้รัฐผ่านชนิดของการแก้ไขและขยายคูปองระบบ ความหมายคือ intriguing และเราจะกลับไปในภายหลังในบทนี้เราจะหารือถึงความเป็นไปได้ของสังคมวิทยาเทคโนโลยีทางการศึกษา