The fact that there was no signific

The fact that there was no significant difference of body
weight gain among treatments was due to feed
consumption of each treatment was not significantly
different either. Besides, it also may be influenced by the
use of PKC fermentation, in accordance with the opinion
of Winarno et al. (1980) which stated that the quality of
fermented materials is much better which is reflected in
BWG that is not differ with the BWG of rations control,
although giving PKCF as a 100% replacement for
soybean meal protein in broiler ration. Dairo and Fasuyi
(2008) can be used PKCF only 50% replacement for
soybean meal protein in laying hens.
The actuality that there was no significant body weight
gain in each of these treatments is attributable to the
use of fermented products, where the fermented
materials have a better quality, a higher digestibility and
can eliminate toxic compounds (Winarno et al., 1980)
and increase the content of vitamins and minerals
(Shurtleff and Aoyagi, 1979). This was reflected through
nitrogen retention of palm kernel cake fermented was
higher (65.30%) compared to before fermentation
(55.99%). Therefore, treatments that use fermented
products are easily absorbed by livestock and reflected
through the equal amount of BWG with control despite
the usage of PKCF as a replacement for soybean meal
protein (soybean meal in ration was 17%). This is
consistent with some findings in literature from (Aderolu
et al., 2002).
Moreover, the result of no significant difference of body
weight gain on each treatment is also caused by the
relatively higher and balanced amino acid content in
PKC fermentation, especially amino acid methionine
and lysine (Mirnawati et al., 2009; Dairo and Fasuyi,
2008). Leeson and Summers (2001) that stated broiler
chicken amino acid requirements are 0.4% methionine,
1.0% lysine and 0.24% tryptophan. Hence, it can be
concluded that critical amino acid in ration treatments is
within the normal limits of poultry needs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงที่ว่า มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของร่างกายน้ำหนักระหว่างการรักษาเป็นอาหารปริมาณการใช้ของแต่ละทรีทเม้นต์ไม่มากแตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่ง นอกจาก นั้นยังอาจมีผลมาจากการใช้หมัก PKC ตามความเห็นของ Winarno et al. (1980) ซึ่งคุณภาพของวัสดุหมักจะดีกว่าซึ่งสะท้อนออกมาในBWG ไม่ได้แตกต่างกับ BWG ที่ควบคุมได้แม้ให้ PKCF แทน 100%โปรตีนอาหารถั่วเหลืองในอาหารไก่เนื้อ Dairo และ Fasuyi(2008) สามารถใช้ PKCF เพียง 50% แทนโปรตีนอาหารถั่วเหลืองในวางไก่Actuality ที่มีน้ำหนักไม่สำคัญกำไรในการรักษาเหล่านี้จะรวมการใช้ผลิตภัณฑ์หมัก ที่ที่ร้าวัสดุมีคุณภาพดีกว่า digestibility สูง และสามารถกำจัดสารพิษ (Winarno et al., 1980)และเพิ่มเนื้อหาของวิตามินและแร่ธาตุ(Shurtleff และ Aoyagi, 1979) นี้ถูกสะท้อนผ่านรักษาไนโตรเจนเค้กเมล็ดปาล์มที่หมักได้สูง (ร้อยละ 65.30) เปรียบเทียบกับก่อนหมัก(55.99%) ดังนั้น การใช้หมักผลิตภัณฑ์ได้ง่ายการดูดซึม โดยปศุสัตว์ และผลถึงจำนวนเท่าของ BWG มีการควบคุมแม้มีการใช้งานของ PKCF แทนกากถั่วเหลืองโปรตีน (กากถั่วเหลืองในอาหารคือ 17%) นี่คือสอดคล้องกับผลการวิจัยบางส่วนในวรรณคดีจาก (Aderoluและ al., 2002)นอกจากนี้ ผลไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของร่างกายน้ำหนักในแต่ละทรีทเม้นต์ยังเกิดจากการค่อนข้างสูง และสมดุลกรดอะมิโนในเนื้อหาPKC หมัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรดอะมิโน methionineและแอล-ไลซีน (Mirnawati et al., 2009 Dairo และ Fasuyi2008) . Leeson และฤดูร้อน (2001) ที่ระบุไก่เนื้อไก่กรดอะมิโนต้องมี methionine 0.4%1.0% 0.24 และแอล-ไลซีนทริปโตเฟน ดังนั้น จึงสามารถสรุปว่า เป็นกรดอะมิโนสำคัญในการรักษาอาหารภายในขีดจำกัดปกติของสัตว์ปีกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงที่ว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของร่างกาย
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นในหมู่การรักษาเป็นผลมาจากการให้อาหาร
การบริโภคของการรักษาแต่ละไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ
ที่แตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่ง นอกจากนี้ยังอาจจะได้รับอิทธิพลจาก
การใช้งานของการหมัก PKC สอดคล้องกับความเห็น
ของ Winarno และคณะ (1980) ที่ระบุว่าคุณภาพของ
วัสดุหมักซึ่งจะดีกว่ามากสะท้อนให้เห็นใน
BWG ที่ไม่ได้แตกต่างกับ BWG ของการควบคุมการปันส่วน,
แม้ว่าให้ PKCF แทน 100% สำหรับ
โปรตีนกากถั่วเหลืองในอาหารไก่เนื้อ Dairo และ Fasuyi
(2008) สามารถใช้ PKCF เพียง 50% แทน
โปรตีนกากถั่วเหลืองในไก่ไข่.
จริงว่าไม่มีน้ำหนักของร่างกายอย่างมีนัยสำคัญ
ได้รับในแต่ละการรักษาเหล่านี้เป็นไปตาม
การใช้งานของผลิตภัณฑ์หมักที่หมัก
วัสดุ มีคุณภาพที่ดีกว่าการย่อยสูงขึ้นและ
สามารถกำจัดสารพิษ (Winarno et al., 1980)
และเพิ่มปริมาณของวิตามินและแร่ธาตุ
(Shurtleff และ Aoyagi, 1979) นี้ถูกสะท้อนผ่าน
การเก็บรักษาไนโตรเจนของหมักกากเมล็ดในปาล์มเป็น
ที่สูงขึ้น (65.30%) เมื่อเทียบกับก่อนการหมัก
(55.99%) ดังนั้นการรักษาที่ใช้หมัก
ผลิตภัณฑ์ที่มีการดูดซึมได้ง่ายโดยปศุสัตว์และสะท้อนให้เห็น
ผ่านในปริมาณที่เท่ากันของ BWG แม้จะมีการควบคุม
การใช้งานของ PKCF แทนกากถั่วเหลือง
โปรตีน (กากถั่วเหลืองในอาหาร 17%) นี่คือ
ความสอดคล้องกับผลการวิจัยบางส่วนในวรรณคดีจาก (Aderolu
et al., 2002).
นอกจากนี้ผลจากการไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของร่างกาย
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการรักษาแต่ละครั้งจะเกิดจากการ
ที่ค่อนข้างสูงและมีความสมดุลปริมาณกรดอะมิโนใน
การหมัก PKC โดยเฉพาะอย่างยิ่ง methionine กรดอะมิโน
ไลซีนและ (mirnawati et al, 2009;. Dairo และ Fasuyi,
2008) Leeson และฤดูร้อน (2001) ระบุว่าไก่เนื้อ
ไก่ต้องการกรดอะมิโนเมทไธโอนี 0.4%,
1.0% ไลซีนและโพรไบโอ 0.24% ดังนั้นจึงสามารถ
สรุปได้ว่ากรดอะมิโนที่สำคัญในการรักษาปันส่วนเป็น
ภายในขอบเขตปกติของความต้องการของสัตว์ปีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความจริงที่ว่ามีความแตกต่างของน้ำหนักตัว ในการรักษา เนื่องจากอาหาร

การบริโภคของการรักษาแต่ละครั้งไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
เหมือนกัน นอกจากนี้ มันยังอาจจะได้รับอิทธิพลจาก
ใช้จำกัดการหมัก สอดคล้องกับความเห็นของ winarno
et al . ( 1980 ) ซึ่งระบุว่า คุณภาพของวัสดุหมักดีกว่า

ซึ่งสะท้อนให้เห็นในใช้ที่ไม่แตกต่างกับเนื้อของส่วนแบ่งการควบคุม
ถึงแม้ว่าการให้ pkcf เป็น 100% แทน
โปรตีนจากกากถั่วเหลืองในสูตรอาหารไก่กระทง . และ dairo fasuyi
( 2008 ) สามารถใช้ pkcf เพียง 50% ทดแทนโปรตีนจากกากถั่วเหลืองในไก่ไข่
.
ความเป็นจริงว่าไม่มีความสัมพันธ์น้ำหนัก
ได้รับในแต่ละการรักษาเหล่านี้เป็นข้อมูล
ใช้หมักผลิตภัณฑ์ที่หมัก
วัสดุมีคุณภาพที่ดีกว่า สูงกว่า และสามารถขจัดสารพิษได้
( winarno et al . , 1980 )
และเพิ่มปริมาณของวิตามินและเกลือแร่
( shurtleff และอาโอยางิ , 1979 ) นี้ถูกสะท้อนผ่าน
ไนโตรเจนในกากเนื้อเมล็ดในปาล์มน้ำมันหมักคือ
สูงกว่า ( 65.30 % ) เมื่อเทียบกับก่อนหมัก
( 55.99 % ) ดังนั้น การรักษาที่ใช้หมัก
ผลิตภัณฑ์ที่สามารถดูดซึมได้ง่ายโดยปศุสัตว์และสะท้อน
ผ่านในปริมาณเท่ากันใช้กับการควบคุมแม้
ใช้ pkcf แทนกากถั่วเหลือง
โปรตีน ( กากถั่วเหลืองในอาหาร 17 % ) นี้สอดคล้องกับผลการศึกษาบางส่วนในวรรณคดี
( aderolu
et al . , 2002 ) .
นอกจากนี้ ผลของความแตกต่างของน้ำหนักในแต่ละทรีทเมนต์ร่างกาย

ยังเกิดจากค่อนข้างสูง และมีความสมดุลปริมาณกรดอะมิโนใน
จำกัดการหมักโดยเฉพาะกรดอะมิโนเมทไธโอนีนและไลซีน (
mirnawati et al . , 2009 ; และ dairo fasuyi
, 2008 ) ที่ผู้และฤดูร้อน ( 2001 ) ที่ระบุว่า กระทง
ไก่ความต้องการกรดอะมิโน 0.4% , เมทไธโอนีนและไลซีนร้อยละ 0.24 %
สำหรับทริป . ดังนั้นจึงสามารถสรุปได้ว่ากรดอะมิโนสำคัญ

อาหารบําบัดคือภายในขอบเขตปกติของความต้องการของสัตว์ปีก