Table 2 shows the reducing sugar re

Table 2 shows the reducing sugar released after enzymatic
hydrolysis, the remaining reducing sugar after fermentation by
S. cerevisae var. bayanus, as well as sugar consumed for fermentation.
Due to lower release of reducing sugar and high reaction time
(20 h), the use of Liquozyme was rejected for starch liquefaction
and Ternamyl was selected with higher hydrolysate reducing sugar
and shorter reaction time (1 h).
The results indicate that higher enzyme concentration leads to
higher fermentable reducing sugar content. Obviously, the same
conversions could be achieved with lower enzyme concentration,
although requiring longer times. The longer exposure of the enzyme
to high temperatures (85 C for Ternamyl), needed for gelatinization
of the starch granules and to achieve a good susceptibility
to enzyme action could lead to slight enzyme deactivation (Mojovic
et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 2 แสดงราคาน้ำตาลลดลงที่นำออกใช้หลังจากเอนไซม์ในระบบไฮโตรไลซ์ เหลือลดน้ำตาลหลังจากหมักด้วยS. cerevisae เพียง bayanus ตลอดจนใช้สำหรับหมักน้ำตาลเนื่องจากรุ่นล่างลดน้ำตาลและเวลาตอบสนองสูง(20 h), ใช้ของ Liquozyme ถูกปฏิเสธสำหรับแป้ง liquefactionและเลือก Ternamyl ด้วยด้วยสูงลดน้ำตาลและเวลาตอบสนองสั้น (1 h)ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า ความเข้มข้นเอนไซม์สูงนำไปสู่สูง fermentable ลดน้ำตาลเนื้อหา อย่างชัดเจน เหมือนกันแปลงสามารถทำได้ ด้วยความเข้มข้นเอนไซม์ต่ำแม้ต้องใช้เวลานาน เปิดรับแสงนานกว่าของเอนไซม์นี้อุณหภูมิสูง (85 C สำหรับ Ternamyl), จำเป็นสำหรับ gelatinizationของเม็ดแป้ง และ เพื่อให้เกิดภูมิไวรับดีการเอนไซม์ ดำเนินการอาจนำไปสู่การปิดใช้งานเล็กน้อยเอนไซม์ (Mojovicและ al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นถึงการลดน้ำตาลในการปล่อยตัวหลังจากเอนไซม์ย่อยสลายน้ำตาลที่เหลือหลังจากการลดการหมักโดยเอส cerevisae var bayanus เช่นเดียวกับน้ำตาลบริโภคสำหรับการหมัก. เนื่องจากการลดลงของการเปิดตัวของการลดน้ำตาลและเวลาการเกิดปฏิกิริยาสูง(20 ชั่วโมง) การใช้งานของ Liquozyme ถูกปฏิเสธเหลวแป้งและTernamyl ได้รับเลือกด้วยไฮโดรไลสูงลดน้ำตาลและเวลาปฏิกิริยาสั้น(1 เอช). ผลการศึกษาพบว่ามีความเข้มข้นสูงกว่าเอนไซม์นำไปสู่การย่อยสูงลดปริมาณน้ำตาล เห็นได้ชัดว่าเดียวกันแปลงจะประสบความสำเร็จที่มีความเข้มข้นของเอนไซม์ที่ต่ำกว่าถึงแม้จะต้องใช้อีกครั้ง ความเสี่ยงอีกต่อไปของเอนไซม์ที่มีอุณหภูมิสูง (85 องศาเซลเซียสสำหรับ Ternamyl) ที่จำเป็นสำหรับการเกิดเจลของแป้งและเม็ดเพื่อให้บรรลุความไวต่อการที่ดีในการดำเนินการเอนไซม์อาจนำไปสู่การเสื่อมเอนไซม์เล็กน้อย(Mojovic et al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 2 แสดงปริมาณน้ำตาลที่ออกหลังจากการย่อยเอนไซม์
ที่เหลือลดน้ำตาลหลังจากการหมักด้วย
. cerevisae var bayanus เช่นเดียวกับน้ำตาลที่ใช้หมัก เนื่องจากการลดลงของการปล่อย

เวลาปฏิกิริยาและน้ำตาลสูง ( 20 ชั่วโมง ) ใช้ liquozyme จะถูกปฏิเสธและถูก ternamyl
, แป้ง เลือกที่มีปริมาณน้ำตาลสูง
ตามลำดับและปฏิกิริยาเวลาสั้น ( 1 ) H .
ผลการศึกษาพบว่า ความเข้มข้นของเอนไซม์สูงกว่านัก

สูงกรัมลดปริมาณน้ำตาล เห็นได้ชัดว่าแปลงได้เหมือนกัน

แม้ว่าความเข้มข้นของเอนไซม์ลด , ใช้ครั้งต่อไป ยิ่งแสงของเอนไซม์
อุณหภูมิสูง ( 85  C เป็นค่า
ternamyl )ของเม็ดสตาร์ช และเพื่อให้บรรลุ
ไวดีการกระทำจะทำให้เอนไซม์เอนไซม์เสื่อมเล็กน้อย ( mojovic
et al . , 2006 )