fter my grandmother had died, it wa

fter my grandmother had died, it was very difficult for me to go to her house or walk by it. Our childhood full of bitter-sweet memories house had a smell that I could swear my grandmother had. It is near my university and sometimes I am forced to walk by it. It was never easy to do so. Once I am near the house, I get my hands ready to touch the door, the handle, the walls, everything that brings that shiver to the body. The shiver which straightens the hair, which trembles the body, which clears the way for the tears to flow. Today, I went there -not to celebrate Eid with granny though. The house was different. It was almost dead. I felt the pain it felt. Tears showering from the ceiling, the walls were so black; everything in there resembles one thing: sorrow. The smell was different; as if when she died, that unique smell died with her. When she died, she took the smiles, the memories, the everything that kept the house standing still. I remember when my cousins and I used to play around the house, I remember how she would shout at us for ruining the carpet and dirty it. I remember her shouting at us for messing around with her stuff, I remember how she would call my name: Nour! In a scary way saying in hidden words” what have you done?!” However, I remember the times we would go from school to her place and the first thing we could think of the food she had cooked for us. Fragrant food would be smelled miles away. I still remember her bed time stories, I remember her stories about Jaffa, I remember her stories about my mother when she was around my age, I remember the sweets she would hide for me, I remember the (edeya) she used to give me every Eid, I remember her smile, I remember her tears when she used to be in pain, I remember her cries, I remember her, I remember her clear of crystal, I remember her cold body lying before my eyes, I remember touching her hands, asking her to forgive me for every time I pretended I didn’t hear her calling, simply because I was feeling lazy, I remember every single detail about her face, her eyes, her hands, her everywhere wrinkles, I remember saying goodbye to her, I remember kissing her the farewell kiss. But there was no use for anything for I have not heard her saying goodbye to me in-return. It was hard not having her around, it is hard not being able to say happy Eid for her. But she taught me a lot of things starting: what a perfect granny can be like.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

fter ยายของฉันเสียชีวิต มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผมที่จะไปบ้าน หรือเดินเป็น วัยเด็กของเราเต็มไปด้วยความทรงจำที่ขมหวานบ้านมีกลิ่นที่สามารถสาบานยายของฉันมี ใกล้มหาวิทยาลัยของฉัน และในบางครั้งผมถูกบังคับให้เดินตามมัน ไม่ต้องทำ เมื่อผมอยู่ใกล้บ้าน ได้รับของฉันมือพร้อมสัมผัสประตู จับ ผนัง ทุกอย่างที่นำศิวะที่ร่างกาย ศิวะที่ straightens ผม ซึ่งลนั้นแสดงอาการก่อนร่างกาย การล้างทางสำหรับน้ำตาไหล วันนี้ ฉันก็มี - ไม่ฉลองอี๊ดกับยายแม้ว่า บ้านแตกต่างกัน ก็เกือบตาย ผมรู้สึกมันรู้สึกที่เจ็บปวด น้ำตาที่สถานอาบอบจากเพดาน ผนังมีสีดำดังนั้น มีทุกอย่างคล้ายกับสิ่งหนึ่ง: ความเสียใจ กลิ่นแตกต่างกัน ว่าเมื่อตาย กลิ่นเฉพาะตายกับเธอ เมื่อตาย เธอเอามาก ความทรงจำ ทุกอย่างที่เก็บไว้บ้านยืนยัง ผมจำได้ว่า เมื่อลูกพี่ลูกน้องของฉันและใช้ในการเล่นรอบบ้าน ฉันจำได้ว่า เธอจะตะโกนที่เราสำหรับให้พรม และสกปรกก็ ผมจำได้ว่า เธอ shouting ที่เราสำหรับ messing รอบด้วยสิ่งของเธอ ผมจำได้ว่า เธอจะเรียกชื่อของฉัน: นูร น่ากลัวแบบว่า ซ่อนคำ"ที่มีคุณทำ!" อย่างไรก็ตาม ผมจำได้ว่า เวลาที่เราจะไปจากโรงเรียนเธอและสิ่งแรกที่เราอาจคิดว่า อาหารที่เธอมีอาหารให้เรา อาหารหอมจะกลิ่นไมล์ออกไป ยังคงจำเรื่องราวเวลานอนของเธอ ฉันจำเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับ Jaffa ผมจำเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับแม่ของฉันเมื่อเธอรอบอายุของฉัน ฉันจำขนมเธอจะซ่อนฉัน ฉันจำ (edeya) เธอใช้ให้ฉันอี๊ดทุก ผมจำรอยยิ้มของเธอ ผมจำได้ว่า น้ำตาของเธอเมื่อเธอเคยอยู่ในความเจ็บปวด ผมจำได้ว่า เสียงร้องของเธอ อย่าลืมเธอ ฉันจำเธอใสคริสตัลร่างกายของเธอเย็นระหว่างตาของฉันจำฉัน ข้าพเจ้าจำได้สัมผัสมือของเธอ ขอเพียงเธอให้อภัยฉันสำหรับทุกครั้งที่ฉัน pretended ไม่ฟังโทรศัพท์ของเธอ เพราะฉันรู้สึกขี้เกียจ ฉันจำทุกรายละเอียดเดียวเกี่ยวกับใบหน้า ดวงตาของเธอ มือของเธอ เธอทุกริ้วรอย ผมจำได้ว่า บอกลากับเธอ ฉันจำจูบเธอจูบอำลา แต่มีใช้ไม่มีอะไรสำหรับฉันไม่เคยได้ยินเธอพูดลากับฉันในเที่ยวกลับ มันยากที่ไม่มีเธอใกล้ ยากจะบอกว่า อีดมีความสุขสำหรับเธอ แต่เธอสอนฉันมากสิ่งที่เริ่มต้น: อะไรยายที่สมบูรณ์ได้เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แจกยายของฉันเสียชีวิตมันเป็นเรื่องยากมากสำหรับผมที่จะไปที่บ้านของเธอหรือเดินโดยมัน วัยเด็กของเราเต็มไปด้วยความขมหวานบ้านความทรงจำที่มีกลิ่นที่ฉันสามารถสาบานยายของฉันมี มันอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยของฉันและบางครั้งฉันถูกบังคับให้เดินไปตามนั้น มันก็ไม่เคยง่ายที่จะทำเช่นนั้น เมื่อผมอยู่ใกล้บ้านผมได้รับในมือของฉันพร้อมที่จะสัมผัสประตูที่จับกำแพงทุกอย่างที่นำมาซึ่งความสั่นที่ต่อร่างกาย สั่นที่ยืดผมซึ่งสั่นร่างกายซึ่งวิธีการล้างน้ำตาจะไหล วันนี้ผมไปที่นั่น -Not เพื่อเฉลิมฉลองวันอีดกับยายว่า บ้านหลังนี้เป็นที่แตกต่างกัน มันเป็นเกือบตาย ผมรู้สึกว่ามันให้ความรู้สึกเจ็บปวด น้ำตาอาบน้ำมาจากเพดานผนังเป็นสีดำเพื่อ; ทุกอย่างที่อยู่ในนั้นคล้ายกับสิ่งหนึ่ง: ความโศกเศร้า กลิ่นที่แตกต่างกัน ราวกับว่าเมื่อเธอตายกลิ่นเฉพาะที่เสียชีวิตกับเธอ เมื่อเธอเสียชีวิตเธอเอารอยยิ้มความทรงจำทุกอย่างที่เก็บไว้ยังคงยืนอยู่ในบ้าน ผมจำได้ว่าเมื่อญาติของฉันและฉันใช้ในการเล่นรอบบ้านผมจำได้ว่าเธอจะตะโกนที่เราสำหรับการทำลายพรมและสกปรกมัน ฉันจำได้ว่าเธอตะโกนใส่เราสำหรับ messing รอบด้วยสิ่งที่เธอฉันจำได้ว่าเธอจะเรียกชื่อฉัน: Nour! ในทางที่น่ากลัวพูดในคำพูดที่ซ่อนอยู่ "สิ่งที่คุณทำ ?!" แต่ผมจำได้ว่าครั้งที่เราจะไปจากโรงเรียนไปยังสถานที่ของเธอและสิ่งแรกที่เราอาจคิดว่าอาหารที่เธอได้ปรุงสุกสำหรับเรา อาหารที่มีกลิ่นหอมจะได้รับกลิ่นห่างออกไป ผมยังจำเรื่องราวของเธอเวลานอนผมจำเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับฟผมจำเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับแม่ของฉันเมื่อเธออายุประมาณของฉันฉันจำได้ว่าขนมที่เธอจะซ่อนสำหรับผมผมจำ (edeya) เธอเคยให้ฉัน ทุกทางหลวงผมจำได้ว่ารอยยิ้มของเธอฉันจำน้ำตาของเธอเมื่อเธอเคยอยู่ในความเจ็บปวดผมจำได้ว่าเธอร้องผมจำได้ว่าเธอฉันจำของเธอที่ชัดเจนของผลึกผมจำได้ว่าร่างกายเย็นของเธอนอนอยู่ต่อหน้าต่อตาของฉันฉันจำสัมผัสของเธอ มือขอให้เธอยกโทษให้ฉันสำหรับเวลาที่ฉันแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้ยินโทรของเธอเพียงเพราะผมรู้สึกขี้เกียจผมจำได้ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับใบหน้าของเธอดวงตาของเธอมือของเธอทุกเธอทุกริ้วรอยผมจำได้กล่าวคำอำลา กับเธอฉันจำจูบเธอจูบอำลา แต่มีการใช้งานอะไรสำหรับฉันไม่เคยได้ยินเธอบอกลากับผมในการกลับมา มันก็ยากที่จะไม่มีเธอรอบมันเป็นเรื่องยากที่จะไม่สามารถที่จะบอกว่ามีความสุขทางหลวงสำหรับเธอ แต่เธอก็สอนผมหลายสิ่งเริ่มต้นสิ่งที่ยายที่สมบูรณ์แบบอาจจะเป็นเหมือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

fter คุณย่าตาย มันยากสำหรับฉันที่จะไปถึงบ้านเธอหรือเดินตามมัน ความทรงจำวัยเด็กของเราเต็มบ้าน หวาน ขม มีกลิ่นที่ฉันสาบานได้เลยว่า ยายมี มันอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยของผม บางครั้งผมต้องเดินตามมัน มันไม่เคยง่ายที่จะทำ เมื่อฉันใกล้ๆ บ้าน ที่ฉันได้รับในมือของฉันพร้อมจะสัมผัสประตู มือจับ ผนังทุกอย่างที่ทำให้มันสั่นไปในตัว Shiver ซึ่ง straightens ผมซึ่งสั่นร่างกาย ที่ล้างทางสำหรับน้ำตาที่ไหล วันนี้ฉันไปที่นั่นไม่ได้ฉลอง Eid กับยายนะ บ้านคือที่แตกต่างกัน มันก็เกือบจะตาย ผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่มันรู้สึกว่า น้ำตาอาบน้ำจากเพดาน ผนังเป็นสีดำแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างในนั้นมีสิ่งหนึ่งที่ : ความเศร้าโศกกลิ่นที่แตกต่างกัน เช่น ถ้าตอนตาย กลิ่นเฉพาะตัวที่ตายกับเธอ ตอนที่เธอตาย เธอเอารอยยิ้ม ความทรงจำทุกอย่างที่เฝ้าบ้านเฉยๆ ผมจำได้ว่าเมื่อญาติของฉันและฉันใช้ในการเล่นรอบ ๆบ้าน ผมจำได้ว่า เธอจะตะโกนใส่เราทำลายพรม และสกปรก ฉันจำเธอได้ตะโกนใส่เรายุ่งกับเรื่องเธอผมจำได้ว่า เธอจะเรียกชื่อฉัน : ของเรา ! ในทางที่น่ากลัว พูดคำพูดที่ซ่อน " คุณทำอะไร ? " อย่างไรก็ตาม ผมจำได้ว่าเวลาที่เราต้องไปโรงเรียนเพื่อสถานที่และสิ่งแรกที่เรานึกถึงอาหารที่เธอได้ทำเพื่อเรา จะได้กลิ่นอาหารหอมๆไมล์ ฉันยังจำได้ว่าเธอนอนเรื่องเวลา ผมจำเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับ Jaffa ,ผมจำเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ของฉันเมื่อเธออายุราวๆผม ผมจำได้ว่าขนมที่เธอจะซ่อนผมจำ ( edeya ) เธอเคยให้ฉันทุกทางหลวง ผมจำรอยยิ้มของเธอ ผมจำได้ว่าน้ำตาของเธอเมื่อเธออยู่ในความเจ็บปวด ผมจำได้ว่าเธอร้องไห้ ผมจำเธอได้ ผมจำได้ชัดเจนของผลึก ฉันจำได้ว่าเธอร่างกายเย็นโกหกต่อหน้า ผมยังจำสัมผัสมือเธอขอร้องให้เธอยกโทษให้ฉัน ทุกครั้งที่ฉันทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรียกของเธอ เพียงเพราะฉันรู้สึกขี้เกียจ ผมยังจำรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับใบหน้าของเธอ ดวงตา มือของเธอ ผมจำได้ทุกริ้วรอย บอกลาเธอ ฉันจำได้ว่าฉันจูบเธออำลาจูบ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับผมไม่ได้ยินที่เธอลาฉันเป็นการตอบแทนมันยากที่เธออยู่ใกล้ๆ มันก็ยากที่ไม่สามารถพูดว่าความสุข Eid สำหรับเธอ แต่เธอสอนฉันหลายสิ่งเริ่มอะไรยายสมบูรณ์แบบได้ยังไง