Ideally, then, structure should be

Ideally, then, structure should be moderate rather than extreme. There should be just enough to give students
some sense of direction and to stimulate more accomplishment than if they worked with less structure or guidance.
This ideal is essentially Vygotsky’s idea of the zone of proximal development that we discussed in Chapter 2: a place
(figuratively speaking) where students get more done with help than without it. The ideal amount of guidance—and
the “location” of the zone of proximal development—may vary with the assignment and with the student, and it may
(hopefully) decrease over time for all students. One student may need more guidance to do his or her best in math,
but less guidance in order to write his best essay. Another student may need the reverse. Both students may need
less at the end of the year than at the beginning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดาว แล้ว โครงสร้างควรปานกลางแทนที่จะมาก ควรมีเพียงพอที่จะให้นักเรียนความรู้สึกบางทิศทาง และกระตุ้นความสำเร็จเพิ่มมากขึ้นกว่าถ้าพวกเขาทำงานกับโครงสร้างน้อยหรือคำแนะนำนี้คือ หลักคิดของ Vygotsky ที่โซนของ proximal ที่เรากล่าวถึงในบทที่ 2:(พูด figuratively) ที่นักเรียนได้ทำขึ้น ด้วยความช่วยเหลือมากกว่าโดยไม่ได้ จำนวนห้องแนะนำตัว และ"สถานที่" โซนของ proximal — ขึ้นอยู่ กับการกำหนด และนัก เรียน และมันอาจ(หวังว่า) ลดเวลาสำหรับนักเรียนทุกคน นักเรียนหนึ่งอาจต้องการคำแนะนำเพิ่มเติมเพื่อทำส่วนของเขา หรือเธอในคณิตศาสตร์แต่น้อยกว่าคำแนะนำการเขียนเรียงความที่ดีที่สุดของเขา นักเรียนอื่นอาจตรงกันข้าม นักเรียนทั้งสองอาจต้องน้อยที่สุดรอบปีกว่าต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะเป็นการดีที่แล้วโครงสร้างควรจะปานกลางมากกว่ามาก ควรจะมีเพียงพอที่จะให้นักเรียน. ความรู้สึกของทิศทางและเพื่อกระตุ้นให้เกิดความสำเร็จมากกว่าถ้าพวกเขาทำงานร่วมกับโครงสร้างน้อยหรือคำแนะนำที่เหมาะนี้เป็นหลักความคิดVygotsky ของโซนของการพัฒนาใกล้เคียงที่เรากล่าวถึงในบทที่ 2: สถานที่(เปรียบเปรย พูด) ที่นักเรียนได้มากขึ้นด้วยความช่วยเหลือกว่าโดยไม่ได้ จำนวนเงินที่เหมาะในการให้คำแนะนำและว่า "สถานที่" ของเขตพื้นที่ใกล้เคียงของการพัฒนาอาจแตกต่างกันมีการกำหนดและมีนักเรียนและมันอาจ (หวังว่า) ลดลงเมื่อเวลาผ่านไปสำหรับนักเรียนทุกคน นักศึกษาคนหนึ่งอาจต้องการคำแนะนำเพิ่มเติมในการทำสิ่งที่ดีที่สุดของเขาหรือเธอในคณิตศาสตร์แต่คำแนะนำน้อยเพื่อที่จะเขียนเรียงความดีที่สุดของเขา นักเรียนอีกคนหนึ่งอาจต้องย้อนกลับ นักเรียนทั้งสองอาจจะต้องน้อยลงในช่วงปลายปีกว่าที่จุดเริ่มต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความนึกคิดแล้ว โครงสร้างควรจะปานกลาง มากกว่ามาก ควรมีเพียงพอเพื่อให้นักศึกษา
ความรู้สึกบางอย่างของทิศทางและกระตุ้นความสำเร็จมากกว่าถ้าพวกเขาทำงานกับน้อยกว่าโครงสร้างหรือแนวทาง แนวคิดนี้เป็นหลัก
เหมาะเป็นแนวคิดของโซนพัฒนาการที่เรากล่าวถึงในบทที่ 2 : สถานที่
( figuratively พูด ) ที่นักเรียนทำงานได้มากขึ้น ช่วยโดยไม่ได้กว่า ปริมาณที่เหมาะของการแนะแนวและ
" ตำแหน่ง " ของพื้นที่รอยต่อพัฒนาการอาจแตกต่างกันกับงานและกับนักเรียน และมันอาจ
( หวังว่า ) ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป สำหรับนักเรียนทุกคน นักเรียนคนหนึ่งอาจต้องการคำแนะนำเพิ่มเติมเพื่อทำของเขาหรือเธอที่ดีที่สุดในคณิตศาสตร์
แต่น้อยกว่า คำแนะนำในการเขียนเรียงความที่ดีที่สุดของเขานักเรียนคนอื่นอาจต้องย้อนกลับ ทั้งนักเรียนต้องการ
น้อยกว่าที่ส่วนท้ายของปีมากกว่าที่จุดเริ่มต้น