“Mo Xie, are you saying that we sim

“Mo Xie, are you saying that we simply abandon the men who have been following our Jun family for generations?” Jun Zhan Tian was quite angry, but reconciled to just stroking his beard in displeasure: “This is a matter of personal integrity and ethics, we share trials and tribulations, whether in life or in death, so you might as well give up that idea! Your idea…..” Grandfather Jun didn’t say it directly, but the criticality of his statement was evident.

“Grandfather, I understand that you don’t approve of my opinion, but I’d like to ask, if you’re preoccupied with these highly incompetent people, then this might cost the lives of countless soldiers due to their incompetence. Given the situation at hand, wouldn’t it be better to weigh the pros and cons here? Over the years, the border has been becoming increasingly unstable, and wars are being raged perennially, and the Third Uncle previously mentioned that these generals are veterans and are likely to lead their armies to confront the enemy, which means that thousands of soldiers are likely to die! For me, if a person is truly incompetent, then it’s better to renounce the same, otherwise, they will falter at a crucial moment when burdened with a heavy responsibility, which will result in a defeat! In some key moments, it might even affect the fate of the entire country! How can this be considered a trivial matter? How is my opinion heartless in this perspective?”

Jun Mo Xie proudly retorted: “I suggest that we round up the so-called incompetent and reckless soldiers and use them as meat shields. Their sacrifice will help us prevent this country from the defeat that we might otherwise have to face at the hands of the enemy, and if that happens, then the entire country will set on the path of annihilation! And this is the hard truth Grandfather, Third Uncle, even if you refuse to admit it. At a crucial moment, it might be painful to make such decisions, but the price we may have to pay for this softheartedness will be far too great!”

“They are servants, and must be used in a time of need! We will have to refrain from acting emotionally, and concentrate on the welfare of the majority of our command. As a leader, if you start acting emotionally, then you’ve already failed! Grandfather, Third Uncle, if my words offend you, then please forgive me, but the gravity of this matter surpasses principles and I cannot compromise on this!”

Jun Zhan Tian and Jun Wu Yi were both silent. They were both sensible and intelligent men; they simply couldn’t ignore the hard reality, even if these words weren’t very pleasant to hear. But for a leader, compassion and leniency are the biggest taboos.

Although they acknowledged that Jun Mo Xie’s words made sense, the idea was still against their character, and they wouldn’t agree to it. They deserved their venerable status, even though they were slaves of their pedantic thoughts, but were still admirable men!

Or perhaps, this too was an embodiment of their glorious nature!

Jun Mo Xie chuckled and said: “Naturally, we are still just speculating the course of this matter, and the reality might turn out to be an entirely different affair, but I just wish to remind you Grandfather, Third Uncle, that we must renounce our emotions since we will need to act decisively when the time comes!”

Jun Zhan Tian and Jun Wu Yi inadvertently glanced at Jun Mo Xie and were shocked to see the fierce expression on his face. Jun Wu Yi tensed his eyebrows thoughtfully, and couldn’t help but anticipate that Jun Mo Xie would likely forge his path in this world with his skills. But his heart shuddered at the coldness of his nephew. He was aware of his nephew’s position in the family, but as a military leader, it was awfully hard for him to part with the affection he felt for his comrades, but Jun Mo Xie was certainly right!

Jun Zhan Tian stroked his beard as his eyes and mind saw the transparency in Jun Mo Xie’s character, even though he was fiery but his political prowess has evident. However, too much ambition would end up flooding his hands with blood! Is this a blessing? Or a curse? Grandfather Jun couldn’t resist the thought, and sighed as he lowered his head.

The old man was born into poverty and had worked his way through the world to achieve success, which is why he was extremely affectionate towards his soldiers, especially the ones who had worked their way up like him.

In my sixty years of military experience, stricken with wars and politics, I have settled many disputes and taken many lives…. Even those of young children. When I look back on the number of bodies that I’ve put on the funeral pyre, Jun Mo Xie’s idea is quite acceptable, in fact, I have to admire my grandson’s vision.

Jun Wu Yi unintentionally arched his head and addressed Pang: “Uncle Pang, this matter is very important, and you must ensure that the necessary actions are taken, this matter takes precedence over all other matters.”

His real nam

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Mo Xie คุณพูดว่า เราก็ละทิ้งคนที่มีต่อครอบครัวเรามิ.ย.รุ่น" มิ.ย. Zhan เทียนถูกค่อนข้างโกรธ กระทบยอดแต่ไปแค่ลูบเคราของเขาไม่พอใจใน: "นี้เป็นเรื่องของส่วนบุคคลคุณธรรมและจริยธรรม เราแบ่งปันและความทุกเข็ญ ว่า ในชีวิต หรือความ ตาย เพื่อให้คุณเป็นอย่างดีอาจให้ค่าความคิดที่ว่า ความคิดของคุณ..." มิ.ย.ปู่ไม่ได้พูดว่า ตรง แต่ความสำคัญของคำชี้แจงของเขาก็เห็นได้ชัด"ปู่ ฉันเข้าใจว่า คุณไม่เห็นความเห็นของฉัน แต่อยากจะถาม หากคุณมัวแต่คนไร้ความสามารถสูงเหล่านี้ แล้วนี้อาจต้นทุนชีวิตของทหารนับไม่ถ้วนเนื่องจากกว่ากำหนดของพวกเขา กำหนดสถานการณ์ที่ จะดีกว่าการชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสียที่นี่ ปี ขอบมีการคลอนมากขึ้น และสงครามกำลังโหมกระหน่ำเสมอ และลุงสามกล่าวก่อนหน้านี้ว่า นายพลเหล่าทหารผ่านศึก และมีแนวโน้มที่จะนำกองทัพเข้าประจันหน้าศัตรู ซึ่งหมายความ ว่า พันทหารน่าจะตาย สำหรับฉัน ถ้าคนไร้ความสามารถอย่างแท้จริง แล้วก็ดีกว่าสละเดียว มิฉะนั้น จะดำเนินการผิดพลาดในช่วงเวลาสำคัญเมื่อเป็นภาระหนักรับผิดชอบ ซึ่งจะส่งผลในความพ่ายแพ้ ในบางช่วงเวลาที่สำคัญ มันอาจแม้แต่มีผลต่อชะตากรรมของทั้งประเทศ วิธีนี้ถือได้ว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย วิธีคือข้าพเจ้าค้นพบในมุมมองนี้มิ.ย. Mo Xie ภูมิใจโต้ว่า: "ผมแนะนำว่า เราปัดเศษขึ้นเรียกว่าไร้ความสามารถ และประมาททหาร และใช้เป็นโล่เนื้อ เสียสละของพวกเขาจะช่วยเราป้องกันประเทศนี้จากความพ่ายแพ้ที่มิฉะนั้นอาจหน้าราว ๆ ศัตรู และที่เกิดขึ้น ถ้าทั้งประเทศจะตั้งอยู่บนเส้นทางของการทำลายล้าง และนี่คือความยากจริงปู่ ลุงสาม แม้ว่าคุณปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ในช่วงเวลาที่สำคัญ มันอาจจะเจ็บปวดในการตัดสินใจดังกล่าว แต่เราอาจจะต้องจ่ายสำหรับ softheartedness นี้ราคาจะดีเกินไป"พวกเขาเป็นข้าราชการ และต้องใช้ในเวลาจำเป็น เราจะต้องงดการแสดงอารมณ์ และเน้นสวัสดิการของส่วนใหญ่ของคำสั่งของเรา เป็นผู้นำ ถ้าคุณเริ่มแสดงอารมณ์ จากนั้นคุณได้แล้วล้มเหลว ปู่ ลุงสาม ถ้าคำขัดเคืองใจ แล้วโปรดยกโทษให้ฉัน แต่แรงโน้มถ่วงเรื่องนี้เกินกว่าหลัก และฉันไม่สามารถประนีประนอมนี้"มิ.ย. Zhan เทียนและมิ.ย.อู๋อี๋ได้ทั้งเงียบ พวกเขามีทั้งเหมาะสม และชาญฉลาดผู้ชาย พวกเขาก็ไม่ละเลยความจริงยาก แม้ว่าคำเหล่านี้ไม่พอใจมากที่ได้ยิน แต่สำหรับผู้นำ ความเมตตาและผุ้เป็นข้อที่ใหญ่ที่สุดแม้ว่าพวกเขายอมรับว่า มิ.ย. Mo Xie คำทำให้รู้สึก ความคิดถูกยังกับตัวละครของพวกเขา และพวกเขาจะไม่ยอมรับมัน พวกเขาสมควรได้รับสถานะมินท์ แม้ว่าพวกเขาก็ยังเป็นทาสของความคิดผ่าอวดความรู้ของพวกเขา แต่ก็ยังคงชื่นชมผู้ชายหรือบางที นี่เกินไปเป็นศูนย์รวมของธรรมชาติที่สวยงามของพวกเขามิ.ย. Mo Xie เบา ๆ และกล่าวว่า: "ธรรมชาติ เรามีเพียง speculating ของเรื่องนี้ และความเป็นจริงอาจเปิดออกจะเป็นเรื่องที่แตกต่าง แต่ฉันเพียงต้องการเตือนคุณปู่ ลุงสาม เราต้องหยิ่งอารมณ์ของเราเนื่องจากเราจะต้องดำเนินการอย่างเด็ดขาดเมื่อเวลามามิ.ย. Zhan เทียนและมิ.ย.อู๋อี๋ไม่ตั้งใจ glanced ที่มิ.ย. Mo Xie และตกตะลึงดูนิพจน์ที่รุนแรงบนใบหน้าของเขา มิ.ย. Wu Yi tensed คิ้วของเขาอย่างพิถีพิถัน และไม่สามารถช่วย แต่คาดว่า Xie เดือนมิ.ย.จะมีโอกาสปลอมเส้นทางของเขาในโลกนี้มีทักษะของเขา แต่หัวใจของเขาสั่นที่ความหนาวเย็นของหลานชาย เขาทราบตำแหน่งของหลานชายในครอบครัว แต่เป็นผู้นำทางทหาร มันเป็นยากชะมัดสำหรับเขาที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับความรักที่เขารู้สึกว่าสำหรับเขา comrades แต่มิ.ย. Mo Xie ถูกแน่นอนมิ.ย. Zhan เทียน stroked เคราเป็นดวงตาของเขา และใจเห็นความโปร่งใสในมิ.ย. Mo Xie แม้ว่าเขาร้อนแรง แต่ความกล้าหาญทางการเมืองของเขาได้ชัดเจน อย่างไรก็ตาม ความทะเยอทะยานมากเกินไปจะจบลงด้วยน้ำมือของเขา มีเลือดท่วม นี่คือพร หรือเป็นคำสาปแช่งหรือไม่ มิ.ย.ปู่ไม่สามารถต้านทานความคิด และถอนหายใจเป็นเขาลดลงศีรษะของเขาเกิดเป็นคน และเคยทำงานทางของเขาผ่านโลกให้ประสบความสำเร็จ ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขามีความรักอย่างมากต่อทหารของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เคยทำงานทางค่าชอบเขาหลายสิบปีประสบการณ์ทางทหาร เผชิญกับสงครามและการเมือง ฉันได้ตัดสินข้อพิพาทต่าง ๆ และดำเนินการหลายชีวิต... แม้เหล่านั้นของเด็ก เมื่อผมมองย้อนกลับไปในร่างกายที่ฉันได้วางเมรุ มิ.ย. Mo Xie คิดคือค่อนข้างยอมรับได้ ในความเป็นจริง ต้องชื่นชมวิสัยทัศน์ของหลานชายของฉันมิ.ย. Wu Yi ตั้งใจโค้งศีรษะของเขา และแก้ไขปาง: "ลุงปาง เรื่องนี้เป็นสิ่งสำคัญมาก และคุณต้องแน่ใจว่า ความจำเป็นที่ดำเนินการ พิจารณาเรื่องอื่น ๆ เรื่องนี้ก่อน"นามจริงของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" โมเซี่ย จะบอกว่าเราก็ทิ้งคนที่ได้รับดังต่อไปนี้ครอบครัวของจุนของเราสำหรับคนรุ่น ? " จุน จั้นเทียนก็โกรธ แต่คืนดีแค่ลูบเคราของเขาในความไม่พอใจ : " นี่เป็นเรื่องของความซื่อสัตย์และจริยธรรม เราแบ่งปันยากลำบาก ไม่ว่าในชีวิตหรือความตาย ดังนั้นคุณอาจรวมทั้งล้มเลิกความคิดนั้น . . . . " ความคิดของคุณปู่จุนไม่ได้พูดโดยตรง แต่วิกฤตงบของเขาเท่านั้น" คุณปู่ ฉันเข้าใจว่าเธอไม่เห็นด้วยกับความคิดของฉัน แต่ฉันต้องการที่จะถาม ถ้าคุณเป็นคนหมกมุ่นกับความสามารถสูงเหล่านี้แล้ว อาจเสียค่าใช้จ่ายในชีวิตของทหารนับไม่ถ้วนเนื่องจากการไร้ความสามารถของพวกเขา เนื่องจากสถานการณ์ในมือ มันจะไม่ดีกว่าที่จะชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสียที่นี่ กว่าปีที่ชายแดนได้กลายเป็นไม่มั่นคงยิ่งขึ้น และสงครามจะถูกโกงเสมอ และท่านลุงสามเคยกล่าวว่า นายพลเหล่านี้เป็นทหารผ่านศึกและมีแนวโน้มที่จะนำกองทัพไปเผชิญหน้ากับศัตรู ซึ่งหมายความ ว่า พันทหารมีแนวโน้มที่จะตาย ! สำหรับผม ถ้าคนไม่มีความสามารถจริง แล้วมันจะดีกว่าที่จะปฏิเสธเหมือนกัน มิฉะนั้นพวกเขาจะสะดุดในเวลาคับขันเมื่อรับภาระหนักอึ้งซึ่งจะส่งผลในการต่อสู้ ! ในบางช่วงเวลาที่สำคัญ มันอาจจะส่งผลต่อชะตากรรมของประเทศทั้งหมด วิธีนี้ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยหรือ ความคิดเห็นที่ไร้หัวใจเป็นอย่างไรในมุมมองนี้ของฉัน "จุนโมเซี่ยภูมิใจโต้กลับ : " ผมขอแนะนำว่าเรารอบขึ้นเรียกว่าไร้ความสามารถและบ้าบิ่นทหารและใช้พวกเขาเป็นโล่เนื้อ การเสียสละของพวกเขาจะช่วยให้เราป้องกันประเทศจากความพ่ายแพ้ที่เรา มิฉะนั้นอาจต้องเผชิญในมือของศัตรู และถ้าเกิดว่าทั้งประเทศจะตั้งอยู่บนเส้นทางแห่งการทำลายล้าง ! และนี้เป็นหนักจริง ปู่ ลุงสาม ถ้าคุณปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ในเวลาคับขัน มันอาจจะเจ็บปวดกับการตัดสินใจดังกล่าว แต่ราคาที่เราต้องจ่าย softheartedness นี้จะไกลมาก ! "" พวกเขาเป็นผู้รับใช้ และต้องใช้ในเวลาต้องการ เราจะต้องละเว้นจากการแสดง อารมณ์ และสมาธิในการจัดสวัสดิการของคนส่วนใหญ่ของคำสั่งของเรา ในฐานะผู้นำ ถ้าท่านเริ่มแสดงอารมณ์ แล้วคุณพลาดแล้วล่ะ ! ปู่ ลุงสาม ถ้าคำพูดของผมทำให้ท่านไม่พอใจ โปรดอภัยให้ข้าด้วย แต่แรงโน้มถ่วงของเรื่องนี้เกินกว่าหลักและผมไม่สามารถประนีประนอมเกี่ยวกับเรื่องนี้ ! "จุน จุน วู อี้จั้นเทียน และทั้งสองเงียบ ทั้งคู่เหมาะสมชายและฉลาด ; พวกเขาก็ไม่สามารถละเลยความจริงที่ยาก แม้ว่าคำพูดเหล่านี้ไม่พอใจที่ได้ยิน แต่สำหรับผู้นำ ความเมตตา และเมตตาเป็นข้อห้ามที่ใหญ่ที่สุดแม้ว่าพวกเขาจะยอมรับของจุนโมเซี่ยคำทำให้ความรู้สึก ความคิดยังขัดแย้งกับนิสัยของพวกเขา และพวกเขาจะไม่เห็นด้วยกับมัน เขาสมควรที่จะได้รับสถานะเป็นที่เคารพของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะเป็นทาสของความคิดที่อวดความรู้ของพวกเขา แต่ยังชื่นชมผู้ชาย !หรือบางที นี่ก็เป็นศูนย์รวมของธรรมชาติอันรุ่งโรจน์ของพวกเขา !จุนโมเซี่ย หัวเราะและกล่าวว่า " โดยปกติแล้ว เราก็แค่พูดลอยๆแน่นอนเรื่องนี้ และ ความเป็นจริงอาจจะกลายเป็นเรื่องที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ผมแค่อยากเตือนคุณ ปู่ ลุงสาม ที่เราต้องสละอารมณ์ของเรา เพราะเราจะต้องแสดงออกให้ชัดเจน เมื่อถึงเวลา ! "จุน จุน วู จ้านเทียนและยีไม่ได้ตั้งใจดูจุนโมเซี่ย และตกใจที่เห็นการแสดงออกที่รุนแรงบนใบหน้าของเขา จุนวูยีเครียด คิ้วของเขาอย่างครุ่นคิด และไม่สามารถช่วย แต่คาดหวังว่า จุนโมเซี่ยอาจปลอมแปลงเส้นทางของเขาในโลกนี้ ด้วยฝีมือของเขา แต่หัวใจของเขาก็อยู่ที่ความเย็นของหลานชายของเขา เขารู้ตำแหน่งของหลานชายของเขาในครอบครัว แต่ผู้นำทหาร มันเป็นการยากสำหรับเขาที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับความรักที่เขารู้สึกกับสหายของเขา แต่จุนโมเซี่ยถูกแน่นอน !จุนลูบเคราจั้นเทียนเป็นแววตาและจิตใจเห็นความโปร่งใสในจุนโมเซี่ยตัวละคร ทั้งๆ ที่เขาไฟแต่ความกล้าหาญทางการเมืองของเขาได้ประจักษ์ แต่ความทะเยอทะยานมากเกินไป จะจบลงด้วยเลือดท่วมมือของเขา ! นี่คือพระพร ? หรือสาปแช่ง ? ปู่จุนไม่สามารถต้านทานคิดแล้วถอนหายใจ เขาก้มหัว .ชายชราผู้นั้นเกิดในความยากจนและได้ทำงานทางของเขาผ่านโลก เพื่อให้บรรลุความสำเร็จ , ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาแสนพิศวาสต่อทหารของเขา โดยเฉพาะคนที่ทำงานทางของพวกเขาขึ้นเช่นเขาในหกสิบปีของทหารไม่ได้มีสงครามและการเมือง ผมได้ตัดสินข้อพิพาทมากและถ่ายหลายชีวิต . . . . . . . แม้บรรดาเด็กหนุ่ม เมื่อฉันมองกลับไปจำนวนศพที่ผมวางบนเชิงตะกอน ความคิดของ จุน โม เซี่ย ค่อนข้างยอมรับในความเป็นจริงที่ฉันต้องชื่นชมวิสัยทัศน์ของหลานชายจุนวูยีหัวของเขาและการตั้งใจโก่งปาง : " ลุงปาง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก และคุณต้องให้แน่ใจว่าการกระทำที่จำเป็นไป เรื่องนี้จะ precedenc