Box 5: Integrated wastewater treatm

Box 5: Integrated wastewater treatment and reuse in Tunisia
In Tunisia, most residents of large urban centres have access to various adequate sanitation systems
and wastewater treatment facilities. The sanitation coverage is 87% for all the population –
96% in the urban areas and 65% in the rural areas. Industries have to comply with the Tunisian
standards (INNORPI, 1989) prior to discharging their wastewater into the sewerage system. They
are given subsidies to equip their industrial units with pre-treatment processes. Of the 287 Mm3
of wastewater collected annually, 224 Mm3 (78%) are treated in 98 treatment plants (mainly secondary
biological treatment).
About 30-43% of the treated wastewater is used for agricultural and landscape irrigation. Reusing
wastewater for irrigation is viewed as a way to increase water resources, provide supplemental
nutrients, and protect coastal areas, water resources and sensitive receiving water bodies.
Reclaimed water is used on 8,100 ha to irrigate industrial and fodder crops, cereals, vineyards,
citrus and other fruit trees. Regulations allow the use of secondary-treated effluent on all crops
except vegetables, whether eaten raw or cooked. Regional agricultural departments supervise the
water reuse decree enforcement and collect charges (about $0.02 m3). Golf courses are also irrigated
with treated effluent.
Tunisia launched its national water reuse program in the early 1980s. Treatment and reuse needs
are combined and considered at the planning stage. Some pilot projects have been launched or
are under study for industrial use and groundwater recharge, irrigation of forests and highways
and wetlands development (Bahri, 2000). The annual volume of reclaimed water is expected to
reach 290 Mm3 in the year 2020. At that point, the expected amount of reclaimed water will then
be approximately equal to 18% of the available groundwater resources and could be used where
excessive groundwater mining is causing seawater intrusion in coastal aquifers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5 กล่อง: บำบัดน้ำเสียรวมและนำมาใช้ในตูนิเซียในตูนิเซีย ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในย่านใจกลางเมืองขนาดใหญ่สามารถเข้าถึงระบบต่าง ๆ สุขอนามัยเพียงพอและบำบัดน้ำเสีย ความคุ้มครองสุขอนามัยเป็น 87% สำหรับประชากรทั้งหมด –เขต 96% และ 65% ในชนบท อุตสาหกรรมมีให้สอดคล้องกับที่ตูนิเซียมาตรฐาน (INNORPI, 1989) ก่อนปล่อยน้ำเสียของพวกเขาเข้าสู่ระบบจำกัดของเสีย พวกเขาจะได้รับเงินอุดหนุนเพื่อให้หน่วยต่าง ๆ อุตสาหกรรมกับกระบวนการรักษาก่อน ของเดือน 3 287น้ำเสียเก็บปี 224 เดือน 3 (78%) ถือว่าใน 98 โรง (ส่วนใหญ่เป็นรองบำบัดทางชีวภาพ)ประมาณ 30-43% ของน้ำเสียบำบัดใช้สำหรับการเกษตร และภูมิทัศน์ชลประทาน นำมาใช้ใหม่น้ำเพื่อการชลประทานจะดูเป็นวิธีที่จะเพิ่มทรัพยากรน้ำ ให้เพิ่มเติมสารอาหาร และปกป้องพื้นที่ชายฝั่งทะเล แหล่งน้ำ และแหล่งน้ำสำคัญที่รับถมทะเลน้ำใช้บน 8,100 ฮา ทดน้ำพืชอุตสาหกรรมและอาหารสัตว์ ธัญพืช ไร่ องุ่นส้มและผลไม้อื่น ๆ ข้อบังคับอนุญาตให้ใช้รองรับน้ำในพืชทุกชนิดยกเว้นผัก ว่ากินดิบ หรือสุก กำกับดูแลหน่วยงานทางการเกษตรในภูมิภาคน้ำนำพระราชกฤษฎีกาบังคับใช้ และเก็บค่าธรรมเนียม (เกี่ยวกับ $0.02 m3) นอกจากนี้ยังมีชลประทานสนามกอล์ฟพร้อมบำบัดน้ำตูนิเซียเปิดตัวโปรแกรมของนำน้ำชาติในต้นทศวรรษ 1980 รักษาและต้องการนำมาใช้ใหม่รวม และพิจารณาในขั้นนี้ ได้เปิดโครงการนำร่องบาง หรือมีการศึกษาสำหรับใช้ในอุตสาหกรรมและน้ำบาดาลอีก ชลประทานป่าไม้และทางหลวงและการพัฒนาพื้นที่ชุ่มน้ำ (Bahri, 2000) คาดว่าระดับน้ำถมทะเลประจำปีถึง 290 เดือน 3 ในปี 2563 ที่จุดนี้ ยอดเงินที่คาดน้ำถมทะเลแล้วจะมีประมาณเท่ากับ 18% ของทรัพยากรน้ำบาดาลที่มีอยู่ และสามารถใช้ที่เหมืองแร่น้ำบาดาลมากเกินไปเป็นสาเหตุการบุกรุกของน้ำเค็มใน aquifers ชายฝั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล่องที่ 5: บูรณาการบำบัดน้ำเสียและนำมาใช้ในตูนิเซีย
ในตูนิเซียประชาชนส่วนใหญ่ของเมืองขนาดใหญ่ที่มีการเข้าถึงระบบสุขาภิบาลที่เพียงพอต่างๆ
และสถานที่บำบัดน้ำเสีย ความคุ้มครองสุขาภิบาลเป็น 87% สำหรับทุกประชากร -
96% ในเขตเมืองและ 65% ในพื้นที่ชนบท อุตสาหกรรมมีเพื่อให้สอดคล้องกับตูนิเซีย
มาตรฐาน (INNORPI, 1989) ก่อนที่จะมีการคายน้ำเสียของพวกเขาเข้าสู่ระบบการระบายน้ำทิ้ง พวกเขา
จะได้รับเงินอุดหนุนเพื่อให้หน่วยอุตสาหกรรมของพวกเขาด้วยกระบวนการรักษาก่อน ของ 287 mm3
น้ำเสียที่เก็บรวบรวมเป็นประจำทุกปี 224 mm3 (78%) จะรับการรักษาในโรงบำบัด 98 (ส่วนใหญ่รอง
การรักษาทางชีวภาพ).
เกี่ยวกับ 30-43 น้ำเสียได้รับการรักษา% ใช้สำหรับการเกษตรและภูมิทัศน์การชลประทาน การนำ
น้ำเสียเพื่อการชลประทานถูกมองว่าเป็นวิธีที่จะเพิ่มทรัพยากรน้ำให้เสริม
สารอาหารและป้องกันพื้นที่ชายฝั่งทะเลทรัพยากรน้ำและที่สำคัญได้รับแหล่งน้ำ.
สถาพน้ำที่ใช้ใน 8,100 ฮ่าทดน้ำเพื่ออุตสาหกรรมและอาหารสัตว์พืชธัญพืช, ไร่องุ่น,
ส้ม ต้นไม้และผลไม้อื่น ๆ กฎระเบียบอนุญาตให้ใช้น้ำทิ้งรองรับการรักษากับพืชทั้งหมด
ยกเว้นผักไม่ว่าจะรับประทานดิบหรือปรุงสุก หน่วยงานทางการเกษตรในภูมิภาคกำกับดูแลการ
บังคับใช้น้ำที่นำมาใช้พระราชกฤษฎีกาและเก็บค่าใช้จ่าย (ประมาณ $ 0.02 m3) สนามกอล์ฟชลประทานยัง
มีน้ำทิ้งได้รับการรักษา.
ตูนิเซียเปิดตัวโปรแกรมที่นำมาใช้น้ำแห่งชาติในช่วงต้นทศวรรษ 1980 การรักษาและนำมาใช้กับความต้องการ
ที่จะรวมกันและการพิจารณาในขั้นตอนการวางแผน บางโครงการนำร่องได้รับการเปิดตัวหรือ
อยู่ภายใต้การศึกษาสำหรับใช้ในอุตสาหกรรมและน้ำใต้ดินชลประทานของป่าไม้และทางหลวง
และพื้นที่ชุ่มน้ำการพัฒนา (บาห์, 2000) ปริมาณการประจำปีของสถาพน้ำที่คาดว่าจะ
ถึง 290 mm3 ในปี 2020 ณ จุดที่จำนวนเงินที่คาดหวังของสถาพน้ำแล้วจะ
มีขนาดประมาณเท่ากับ 18% ของทรัพยากรน้ำบาดาลที่มีอยู่และสามารถนำมาใช้ที่
เหมืองน้ำบาดาลมากเกินไปเป็นสาเหตุของ การบุกรุกน้ำทะเลในชั้นหินอุ้มน้ำชายฝั่ง