Level of Detail in 3D ModelsThe Arc

Level of Detail in 3D Models
The Architect won the architectural competition for the project in 2000. The architectural
design at that time was actually 2-D based rendering of design concepts. After a 3-year
standstill, the Architect started their design work in BIM in August 2004 and has been
moving into the design development phase. During the schematic design phase (August
2004 – April 2005), the Architect first converted the old drawings that were prepared for
the competition into a 3D model. This model only entailed sketchy information including
walls, spaces, and slabs without windows, doors, and details (the printing scale of 1:500).
This model was updated and enriched as more design information came along. The
Architect has been designing this project directly with the model (in the 3D mode rather
than the 2.5 mode). One of their experiences was to avoid huge time losses during the
3D modeling due to the tendency to incorporate more detail in the 3D models than
necessary for the respective design stage. The Architect still had to put enough details in
the model so as to produce all the 2D plans (1: 100) and most 2D elevation and section
drawings (1: 50) directly from the model. In this case, the product model was not
comprehensive enough for generating all the drawings and 2D drafting had to be used for
patching the construction documents.
4
In Finland, architects are not only responsible for schematic design and design
development but also responsible for detailing. How much detail should be put in the 3D
model if it is used for drawing production? The architect on the Helsinki Music Center
project categorized details into 3 main groups. Model-based details would have the
printing scale of 1to 50 for sections and elevations. These kinds of drawings were linked
directly to the 3D model and updated with the model. Hybrid details were details that
might have their major components generated from the model (such as a wall section),
with smaller components like clothes hooks drawn on top of the model-based elements.
2D details at the printing scale of 1 to 10 or 1 to 5 were created completely from 2D
geometry and had no real link to the model.
The complex IFC naturally results in big exchange files for big models. With ADT, the
Architect had to keep the file size versus the model size low and figure out the way to
split the model into smaller pieces of chunks because the file size of the whole model
became so huge (150 MB) that almost reach the modeling limit (due to the memory
footprint of the model) of HVAC engineer’s software (200 MB). Currently the Architect
split the model by levels (stories). One of the challenges is the split-level in which the
floor level of one part of the building is about half way between a floor and its ceiling of
the other part of the building. One solution is to split the model by each elevation
including the floor levels and split levels. The other solution is to split the model merely
by the floor levels which have all the elevation variations inside of each floor. The
adoption of a particular solution depends on the purpose of model use. For example, the
second solution is sufficient to handle typical cases. But for the purpose of architectural
design, the first solution is adopted. Beyond that, the architect also further split the model
according to the different functions of spaces. Therefore, the architect has split the model
to a lot of small pieces (approximate 1,000 files).
One of the Architect’s viewpoints is that the level of detail in the model is determined by
the purpose of model use. For example, for the purpose of design, it is wise to model the
curtain wall system with a high level of detail so as to study the feasibility of some
innovative design concepts and to look into the impact of one aspect of design (e.g.
connections between the curtain wall and the main structure) on the whole building. But
for the purpose of cost estimation, there is not necessary to model the profile such as
every parts and connections for the curtain wall. Another viewpoint of the Architect is
that the more important and interesting part, besides the level of detail in the model, is the
information behind the model. Even a rough-looking model can have rich information
attached to the model.
The modeled scope of work in the current structural model was the main concrete
structure. The Structural Engineer also followed the Architect’s way of splitting model by
levels. One of the challenges that come along with the BIM process is the constant design
change, for example, the change of member sizes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับของรายละเอียดในรูปแบบ 3Dสถาปนิกที่ชนะการแข่งขันสถาปัตยกรรมสำหรับโครงการในปี 2000 ที่สถาปัตยกรรมออกแบบที่เป็นจริง 2 D ตามการแสดงผลของแนวคิดการออกแบบ หลังจาก 3 ปีติด สถาปนิกเริ่มงานออกแบบใน BIM ในเดือน 2004 สิงหาคม และได้รับย้ายในขั้นตอนการออกแบบพัฒนา ระหว่างขั้นตอนการออกแบบแผนผังวงจร (สิงหาคม2004 – 2005 เมษายน) สถาปนิกก่อนแปลงเป็นภาพวาดเก่าที่ถูกเตรียมไว้สำหรับการแข่งขันในรูปแบบ 3D รุ่นนี้เฉพาะ entailed ๑.๖ข้อมูลรวมทั้งผนัง ช่องว่าง และแผ่นคอนกรีต โดย windows ประตู และรายละเอียด (ขนาดพิมพ์ของ 1: 500)รุ่นนี้ถูกปรับปรุง และอุดมไปเป็นข้อมูลมาตามที่ออกแบบมากขึ้น ที่สถาปนิกได้รับการออกแบบโครงการนี้โดยตรงกับรูปแบบ (ในโหมด 3D ค่อนข้างกว่า 2.5 โหมด) หนึ่งประสบการณ์ของพวกเขาคือเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียครั้งใหญ่ในระหว่างเนื่องจากแนวโน้มที่จะรวมรายละเอียดเพิ่มเติมในรูปแบบ 3D กว่าการสร้างโมเดล 3Dจำเป็นสำหรับขั้นตอนการออกแบบที่เกี่ยวข้อง สถาปนิกยังมีการใส่รายละเอียดเพียงพอรูปแบบเพื่อผลิตทั้งหมดแผน 2D (1:100) และยกระดับ 2D สุด และส่วนวาด (1:50) โดยตรงจากแบบจำลอง ในกรณีนี้ รุ่นผลิตภัณฑ์ไม่ได้ครอบคลุมเพียงพอสำหรับการสร้างรูปวาดและร่าง 2D ทั้งหมดที่จะใช้สำหรับปรับปรุงเอกสารก่อสร้าง 4ในประเทศฟินแลนด์ สถาปนิกไม่เพียงรับผิดชอบแผนผังตัวอย่างการออกแบบและการออกแบบพัฒนา แต่ยังชอบรายละเอียด ควรใส่รายละเอียดมากใน 3Dรุ่นถ้าใช้สำหรับวาดผลิต สถาปนิกในตัวเพลงเฮลซิงกิโครงการแบ่งรายละเอียดออกเป็น 3 กลุ่มหลัก รายละเอียดรูปแบบตามต้องการพิมพ์ขนาดของ 1 เป็น 50 ส่วนและ elevations ภาพวาดต่าง ๆ เหล่านี้ถูกเชื่อมโยงโดยตรงไปยัง 3D รูปแบบ และปรับปรุง ด้วยรูปแบบการ รายละเอียดผสมมีรายละเอียดที่อาจมีส่วนประกอบที่สำคัญของพวกเขาสร้างขึ้นจากรูปแบบ (เช่นผนังส่วน),มีส่วนประกอบที่เล็กลงเช่นตะขอเสื้อผ้าวาดบนองค์ประกอบตามรูปรายละเอียด 2D ที่สเกลพิมพ์ 1 ถึง 10 หรือ 1 ถึง 5 ได้สร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์จาก 2Dเรขาคณิตและลิงค์ไม่จริงกับรูปแบบการIFC ซับซ้อนตามธรรมชาติเกิดในแฟ้ม exchange ขนาดใหญ่สำหรับรุ่นใหญ่ ด้วย ADT การสถาปนิกมีขนาดแฟ้มเมื่อเทียบกับรุ่นขนาดต่ำ และคิดออกวิธีการแบ่งแบบเป็นก้อนชิ้นเล็กได้เนื่องจากขนาดไฟล์ของรูปแบบทั้งหมดกลายเป็นดังนั้นขนาดใหญ่ (150 MB) ที่เกือบถึงขีดจำกัดของโมเดล (เนื่องจากหน่วยความจำรอยเท้าของรุ่น) ของซอฟต์แวร์วิศวกร HVAC (200 MB) ปัจจุบันสถาปนิกแบ่งรุ่นตามระดับ (ชั้น) ความท้าทายคือการแยกการระดับชั้นของส่วนหนึ่งของอาคารได้ประมาณครึ่งทางระหว่างพื้นและเพดานของอื่น ๆ ส่วนของอาคาร มีการ แบ่งรูปแบบตามแต่ละระดับรวมทั้งระดับชั้นและแบ่งระดับการ วิธีอื่น ๆ คือการ แบ่งแบบเพียงโดยระดับชั้น ซึ่งมีรูปแบบการยกระดับทั้งหมดในแต่ละชั้น ที่ของการแก้ปัญหาเฉพาะขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการใช้แบบจำลอง ตัวอย่าง การโซลูชันที่สองเพียงพอที่จะจัดการกรณีทั่วไป แต่ เพื่องานสถาปัตยกรรมออกแบบ การแก้ปัญหาแรกคือนำ นอกเหนือจากนั้น สถาปนิกยังเพิ่มเติมแบ่งรูปแบบตามหน้าที่ต่าง ๆ ของช่อง ดังนั้น สถาปนิกได้แบ่งรูปแบบมากของเล็ก (ประมาณ 1000 ไฟล์)หนึ่งมุมมองของสถาปนิกคือระดับของรายละเอียดในรูปแบบที่กำหนดโดยวัตถุประสงค์ของการใช้แบบจำลอง ตัวอย่าง เพื่อออกแบบ เป็นฉลาดแบบนี้ระบบผนังม่าน ด้วยระดับของรายละเอียดเพื่อศึกษาความเป็นไปได้บางส่วนแนวคิดนวัตกรรมการออกแบบและ ให้ดูในผลกระทบของด้านหนึ่งของการออกแบบ (เช่นเชื่อมต่อระหว่างโครงสร้างหลักและผนังม่าน) ทั้งใน อาคาร แต่เพื่อประมาณการต้นทุน มีไม่จำเป็นต้องรุ่นโพเช่นทุกชิ้นส่วนและการเชื่อมต่อสำหรับผนังผ้าม่าน เป็นอีกมุมมองของสถาปนิกที่สำคัญ และน่าสนใจมากขึ้นส่วน นอกจากนี้ระดับของรายละเอียดในแบบ มีการข้อมูลหลังแบบ แม้จะดูหยาบแบบได้ข้อมูลแนบกับแบบจำลองสร้างแบบจำลองขอบเขตของงานแบบจำลองโครงสร้างปัจจุบันถูกคอนกรีตหลักโครงสร้างการ วิศวกรโครงสร้างตามแบบของสถาปนิกรุ่นแยกโดยยังระดับการ หนึ่งในความท้าทายที่มาพร้อมกับการ BIM คือแบบคงเปลี่ยนแปลง เช่น การเปลี่ยนแปลงของขนาดสมาชิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับของรายละเอียดในโมเดล 3 มิติ
สถาปนิกได้รับรางวัลการแข่งขันทางสถาปัตยกรรมสำหรับโครงการในปี 2000 สถาปัตยกรรม
การออกแบบในเวลานั้นเป็นจริง 2 มิติตามการแสดงผลของแนวคิดการออกแบบ หลังจาก 3 ปี
หยุดนิ่ง, สถาปนิกเริ่มงานออกแบบของพวกเขาใน BIM ในเดือนสิงหาคมปี 2004 และได้รับการ
เคลื่อนย้ายเข้าไปในขั้นตอนการพัฒนาออกแบบ ในระหว่างขั้นตอนการออกแบบวงจร (สิงหาคม
2004 - เมษายน 2005) สถาปนิกแรกแปลงภาพวาดเก่าที่ถูกเตรียมไว้สำหรับ
การแข่งขันในรูปแบบ 3 มิติ รูปแบบนี้จะยกให้ข้อมูลที่สมบูรณ์รวมทั้ง
ผนังช่องว่างและแผ่นไม่มีหน้าต่าง, ประตู, และรายละเอียด (พิมพ์ขนาด 1: 500).
รุ่นนี้ได้รับการปรับปรุงและอุดมไปเป็นข้อมูลการออกแบบมากขึ้นตามมา
สถาปนิกได้รับการออกแบบโครงการนี้โดยตรงกับรูปแบบ (ในโหมด 3D ค่อนข้าง
กว่าโหมด 2.5) หนึ่งในประสบการณ์ของพวกเขาคือการหลีกเลี่ยงการสูญเสียเวลามากในช่วง
การสร้างแบบจำลอง 3 มิติเนื่องจากแนวโน้มที่จะรวมรายละเอียดในแบบจำลอง 3 มิติกว่า
ที่จำเป็นสำหรับขั้นตอนการออกแบบที่เกี่ยวข้อง สถาปนิกยังคงมีการใส่รายละเอียดมากพอใน
รูปแบบเพื่อที่จะผลิตทุกแผน 2D (1: 100) และความสูงมากที่สุดและ 2D ส่วน
ภาพวาด (1: 50) โดยตรงจากแบบจำลอง ในกรณีนี้รูปแบบของผลิตภัณฑ์ที่ไม่
ครอบคลุมเพียงพอสำหรับการสร้างภาพวาดทั้งหมดและมีการจัดทำร่าง 2D ที่จะใช้สำหรับ
ปะเอกสารการก่อสร้าง.
4
ในฟินแลนด์สถาปนิกไม่เพียง แต่รับผิดชอบในการออกแบบวงจรและการออกแบบ
การพัฒนา แต่ยังรับผิดชอบในการให้รายละเอียด วิธีรายละเอียดมากควรจะใส่ใน 3 มิติ
รูปแบบหากมีการใช้ในการผลิตการวาดภาพ? สถาปนิกในเฮลซิงกิศูนย์ดนตรี
โครงการแบ่งรายละเอียดออกเป็น 3 กลุ่มหลัก รายละเอียดรุ่นที่ใช้จะมี
ขนาดการพิมพ์ของ 1to 50 ส่วนและเอนไซม์ เหล่านี้ชนิดของภาพวาดที่มีการเชื่อมโยง
โดยตรงกับรูปแบบ 3 มิติและมีการปรับปรุงรูปแบบ รายละเอียดไฮบริดเป็นรายละเอียดที่
อาจมีส่วนประกอบที่สำคัญของพวกเขาที่สร้างขึ้นจากรูปแบบ (เช่นส่วนผนัง)
ที่มีส่วนประกอบขนาดเล็กเช่นตะขอเสื้อผ้าวาดบนด้านบนขององค์ประกอบแบบที่ใช้.
รายละเอียด 2D ในระดับพิมพ์ 1 ถึง 10 หรือ 1 5 ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์จาก 2D
เรขาคณิตและไม่มีการเชื่อมโยงกับรูปแบบที่แท้จริง.
ไอเอฟซีที่ซับซ้อนตามธรรมชาติส่งผลในการแลกเปลี่ยนไฟล์ขนาดใหญ่สำหรับรุ่นใหญ่ ด้วย ADT,
สถาปนิกต้องเก็บขนาดไฟล์เมื่อเทียบกับขนาดรูปแบบต่ำและคิดหาวิธีที่จะ
แยกรูปแบบเป็นชิ้นเล็กชิ้นเพราะขนาดไฟล์ของรูปแบบทั้ง
กลายเป็นขนาดใหญ่มาก ๆ (150 MB) ที่เกือบถึงการสร้างแบบจำลอง การ จำกัด (เนื่องจากหน่วยความจำ
รอยเท้าของรูปแบบ) ของซอฟต์แวร์วิศวกรของ HVAC (200 MB) สถาปนิกในปัจจุบัน
รูปแบบการแบ่งตามระดับ (เรื่องสั้น) หนึ่งในความท้าทายคือการแบ่งระดับซึ่งใน
ระดับชั้นของการเป็นส่วนหนึ่งของอาคารที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับครึ่งทางระหว่างพื้นและเพดานของ
ส่วนอื่น ๆ ของอาคาร ทางออกหนึ่งคือการแบ่งรูปแบบโดยแต่ละระดับความสูง
รวมทั้งระดับชั้นและระดับแยก วิธีการแก้ปัญหาอื่น ๆ คือการแบ่งรูปแบบเพียง
ตามระดับชั้นที่มีความสูงรูปแบบภายในของแต่ละชั้น
การยอมรับของการแก้ปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการใช้รูปแบบ ยกตัวอย่างเช่น
การแก้ปัญหาที่สองคือเพียงพอที่จะจัดการกับกรณีทั่วไป แต่สำหรับวัตถุประสงค์ของสถาปัตยกรรม
การออกแบบการแก้ปัญหาที่ถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรก นอกเหนือจากนั้นสถาปนิกยังแบ่งออกไปอีกรูปแบบ
ตามฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันของพื้นที่ ดังนั้นสถาปนิกได้แบ่งรูปแบบ
การจำนวนมากของชิ้นเล็ก ๆ (โดยประมาณ 1,000 ไฟล์).
หนึ่งในมุมมองของสถาปนิกคือการที่ระดับของรายละเอียดในรูปแบบที่ถูกกำหนดโดย
วัตถุประสงค์ของการใช้รูปแบบ ตัวอย่างเช่นสำหรับวัตถุประสงค์ของการออกแบบก็ควรที่จะจำลอง
ระบบผนังผ้าม่านที่มีระดับสูงของรายละเอียดเพื่อที่จะศึกษาความเป็นไปของ
แนวคิดการออกแบบนวัตกรรมและดูเป็นผลกระทบจากแง่มุมหนึ่งของการออกแบบ (เช่น
การเชื่อมต่อระหว่าง ม่านผนังและโครงสร้างหลัก) ในอาคารทั้งหมด แต่
สำหรับวัตถุประสงค์ของการประมาณค่าใช้จ่ายที่มีอยู่ไม่จำเป็นที่จะต้องสร้างแบบจำลองรายละเอียดเช่น
ทุกส่วนและการเชื่อมต่อสำหรับผนังม่าน มุมมองของสถาปนิกก็คือ
ว่าส่วนหนึ่งที่สำคัญและน่าสนใจนอกจากนี้ระดับของรายละเอียดในรูปแบบที่เป็น
ข้อมูลที่อยู่เบื้องหลังรูปแบบ แม้รูปแบบหยาบมองสามารถมีข้อมูลที่อุดมไปด้วย
ยึดติดอยู่กับรูปแบบ.
แบบจำลองขอบเขตของการทำงานในรูปแบบโครงสร้างปัจจุบันเป็นหลักคอนกรีต
โครงสร้าง วิศวกรโครงสร้างยังตามวิธีที่สถาปนิกของรูปแบบการแยกจาก
ระดับ หนึ่งในความท้าทายที่มาพร้อมกับกระบวนการ BIM คือการออกแบบที่คงที่
เปลี่ยนแปลงเช่นการเปลี่ยนแปลงของขนาดสมาชิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระดับของรายละเอียดในแบบ 3D
สถาปนิกชนะการแข่งขันทางสถาปัตยกรรมสำหรับโครงการในปี 2000 การออกแบบสถาปัตยกรรม
ตอนนั้นเป็นสองมิติ ตามการแสดงผลของแนวคิดการออกแบบ หลังจากติด 3
, สถาปนิกเริ่มงานออกแบบของพวกเขาใน BIM ในเดือนสิงหาคม 2004 และได้รับการออกแบบพัฒนา
ย้ายเข้าสู่ระยะ ในระหว่างขั้นตอนการออกแบบวงจร ( สิงหาคม 2547 - เมษายน 2548
)สถาปนิกแรกแปลงภาพวาดเก่าๆ ที่ถูกเตรียมไว้สำหรับการแข่งขันในรูปแบบ
3 รุ่นนี้เท่านั้น ( ข้อมูลที่สมบูรณ์รวมทั้ง
ผนัง , เป็น , และแผ่นคอนกรีตที่ไม่มีหน้าต่าง ประตู และรายละเอียด ( พิมพ์มาตราส่วน 1 : 500 ) .
รุ่นนี้คือการปรับปรุงและเพิ่มเป็นมากกว่าการออกแบบข้อมูลมาด้วย
สถาปนิกได้รับการออกแบบโครงการนี้โดยตรง ด้วยรูปแบบ ( ในโหมด 3D ค่อนข้าง
กว่า 2.5 Mode ) หนึ่งของประสบการณ์ของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงความสูญเสียครั้งใหญ่ระหว่าง
3D โมเดลลิ่ง เนื่องจากแนวโน้มที่จะรวมรายละเอียดเพิ่มเติมในแบบ 3D มากกว่า
ที่จำเป็นสำหรับขั้นตอนการออกแบบที่เกี่ยวข้อง สถาปนิกยังต้องให้รายละเอียดเพียงพอใน
รูปแบบเพื่อผลิตแผนการทั้งหมด 2D ( 1100 ) และความสูงมากที่สุด และเขียนแบบ 2D ส่วน
( 1 : 50 ) ได้โดยตรงจากตัวแบบ ในกรณีนี้รูปแบบสินค้าที่ไม่ครอบคลุมเพียงพอสำหรับการสร้างทั้งหมด
ภาพวาด 2D ร่างและต้องใช้
( การสร้างเอกสาร .
3
ในฟินแลนด์ , สถาปนิกไม่เพียงรับผิดชอบในการออกแบบวงจรและการออกแบบการพัฒนา แต่ยังรับผิดชอบในรายละเอียดรายละเอียดเท่าไหร่ ควรใส่ในรูปแบบ 3D
ถ้ามันถูกใช้สำหรับการวาดภาพการผลิต ? สถาปนิกในโครงการศูนย์เพลงเฮลซิงกิ
แบ่งรายละเอียดออกเป็น 3 กลุ่มหลัก ใช้รูปแบบรายละเอียดจะมี
การพิมพ์ขนาดของ 1to 50 ส่วนและความสูง เหล่านี้ชนิดของภาพวาดที่ถูกเชื่อมโยง
ตรงโมเดลและการปรับปรุงด้วยรุ่น รายละเอียด ไฮบริดมีรายละเอียดที่
อาจจะมีส่วนประกอบหลักที่สำคัญของพวกเขาสร้างขึ้นจากรูปแบบ ( เช่นผนังส่วน ) ,
ด้วยส่วนประกอบที่มีขนาดเล็กเช่นเสื้อผ้า hooks วาดบนของสำหรับองค์ประกอบ .
2 มิติรายละเอียดในการพิมพ์ขนาดของ 1 ถึง 10 หรือ 1 ใน 5 ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์จาก 2D
เรขาคณิตและไม่มีจริงการเชื่อมโยงรูปแบบ .
ไอเอฟซีที่ซับซ้อนอย่างเป็นธรรมชาติเห็นผลในการแลกเปลี่ยนไฟล์ใหญ่สำหรับรุ่นใหญ่ กับ ADT
สถาปนิกต้องเก็บขนาดไฟล์เมื่อเทียบกับโมเดลขนาดต่ำและคิดออกวิธี

แบ่งแบบจำลองออกเป็นชิ้นเล็กของท่อนเพราะขนาดไฟล์ของรูปแบบทั้งหมด
กลายเป็นขนาดใหญ่ ( 150 MB ) ที่เกือบถึงการจำลองจำกัด ( เนื่องจากความทรงจำ
รอยเท้าของแบบจำลอง ) ของซอฟต์แวร์ HVAC วิศวกร ( 200 MB ) ปัจจุบันสถาปนิก
แบ่งรูปแบบตามระดับ ( เรื่องราว )หนึ่งในความท้าทายที่เป็นแยกระดับที่
ชั้นหนึ่งส่วนหนึ่งของอาคารประมาณครึ่งทางระหว่างพื้นและเพดานของ
ส่วนอื่น ๆของอาคาร การแยกรูปแบบโดยแต่ละระดับความสูง
รวมทั้งพื้นระดับ และแบ่งระดับ โซลูชั่นอื่น ๆคือการแบ่งรูปแบบ

โดยพื้นซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงทุกระดับความสูงในแต่ละชั้น
รับโซลูชั่นที่เฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการใช้แบบจำลอง . ตัวอย่างเช่น
วิธีที่สองคือเพียงพอที่จะจัดการกับกรณีทั่วไป แต่สำหรับวัตถุประสงค์ของการออกแบบสถาปัตยกรรม
, โซลูชั่นแรก เป็นลูกบุญธรรม นอกเหนือจากนั้น สถาปนิกยังเพิ่มเติมแยกโมเดล
ตามฟังก์ชันต่าง ๆของเป็น . ดังนั้นสถาปนิกที่มีการแยกรูปแบบ
ให้มากชิ้นเล็กๆ ( ประมาณ 1000 ไฟล์ ) .
ของสถาปนิกมุมมองคือระดับของรายละเอียดในรูปแบบจะถูกกำหนดโดย
วัตถุประสงค์ของรูปแบบใช้ ตัวอย่างเช่น สำหรับวัตถุประสงค์ของการออกแบบ มีปัญญาแบบ
ระบบผนังม่านที่มีระดับสูงของรายละเอียดเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ของแนวคิดบาง
นวัตกรรมการออกแบบและดูผลกระทบด้านหนึ่งของการออกแบบ ( เช่น
การเชื่อมต่อระหว่างผนังและโครงสร้างหลัก ) ในอาคารทั้งหมด แต่
สำหรับวัตถุประสงค์ของการประเมินราคา มันเป็นรูปแบบโปรไฟล์ เช่น
ทุกส่วนและการเชื่อมต่อสำหรับผนังม่านอีกมุมมองของสถาปนิกเป็น
ที่สำคัญและน่าสนใจ ส่วน นอกจากนี้ระดับของรายละเอียดในรูปแบบเป็น
ข้อมูลเบื้องหลังนางแบบ แม้แต่ขรุขระมองหารูปแบบสามารถมีข้อมูลมากมาย

ติดรูปแบบ การสร้างขอบเขตของงานในรูปแบบโครงสร้างในปัจจุบันโครงสร้างคอนกรีต
หลักวิศวกรโครงสร้างสถาปนิกยังตามวิธีแบบแบ่ง
ระดับ หนึ่งในความท้าทายที่มาพร้อมกับกระบวนการทำงานเป็นค่าคงที่การออกแบบ
เปลี่ยน ตัวอย่างเช่น การเปลี่ยนแปลงของสมาชิกขนาด