13Chapter IIPoverty: the official n

13
Chapter II
Poverty: the official numbers
Monitoring and reporting on the levels, patterns and trends of poverty have
become a standard part of anti-poverty programme design and assessment.
With the steady internationalization of the poverty agenda, development organizations, both multilateral and bilateral, have demanded a template for
regular reporting, and new concepts, definitions, data sets and instruments
have been generated to meet this demand. Every major development organization produces its own report card, often ranking countries in terms of their
performance. Special interest usually attaches to the annual Human Development Reports of the United Nations Development Programme (UNDP) and,
of late, the Millennium Development Goals progress reports; however, it is
perhaps the reports of the World Bank on the incidence of poverty based on
the dollar-a-day criterion that generate the greatest interest and commentary
in the development community. Statistics have an awesome power, and these
global accounting exercises present statistical data to journalists, researchers,
practitioners and activists as irrefutable facts. What, then, are those ostensible
facts? The present chapter provides a summary of the currently most influential versions, largely associated with the World Bank’s dollar-a-day poverty
estimates.
Global poverty trends: 1981-2005
1
Poverty is most often measured in monetary terms, captured by levels of income or consumption per capita or per household. The commitment made in
the Millennium Development Goals to eradicate absolute poverty by halving
the number of people living on less than US$ 1.25 dollar a day represents the
most publicized example of an income-focused approach to poverty.
Based on this measure, the last 20 years have seen significant reductions in
the depth and severity of extreme poverty in the developing world.
2
In absolute
terms, extreme income poverty has fallen substantially, with the number of
1 The present chapter uses the revised series of country-level poverty data issued by the
World Bank in August 2008 following the findings of the 2005 International Comparison
Program. These data are available on PovcalNet, a web-based interactive research tool
which can be used to replicate Bank poverty estimates and test alternative assumptions
regarding, inter alia, the poverty line or country groupings. Despite many criticisms, the
Bank’s approach remains highly influential, and provides the prevailing benchmark for
discussions of the extent and trends of poverty globally, including in the United Nations
system. Hence, what we think we know continues to rely heavily on the accuracy of the
poverty estimates generated by the Bank.
2 For definitions of terms, see annex II.1.
14 Rethinking Poverty
people living on less than $1.25 a day having declined from a high of 1.9 billion in 1981 to a low of 1.4 billion in 2005. In relative terms, the proportion
of people living in extreme poverty dropped from 52.0 to 25.7 per cent during
this period (Chen and Ravallion, 2008).
3
Notwithstanding the continued growth in the world’s population, the
absolute number of people living in extreme poverty has fallen, regardless of
whether the poverty-line income threshold is set at $1.25 or raised to $2 or
$2.50 per day (figure II.1). This has occurred in the midst of an expanding
global economy, which has resulted, on average, in higher per capita incomes
in both developed and developing countries (Sachs, 2008; United Nations,
2005a). Since the 1960s, gross domestic product (GDP) in low-income countries has grown at an average of 4.1 per cent per annum, while GDP in middle-
3 For many developing countries, the estimation of current and past poverty levels is a
complex task given the general lack of reliable data. In these countries, information on the
depth, severity and duration of poverty may be limited, and available information may
be unreliable. To address some of these data gaps, the research programme of the World
Bank Poverty and Inequality Group has been engaged in improving current data as well as
methods and tools for poverty and inequality analysis through, inter alia, producing new
household-level data (notably through the Group’s Living Standards Measurement Study),
monitoring poverty and inequality using household-level data, developing more reliable
“poverty maps”, and rolling out computational tools such as ADePT and PovCalNet (see
http://go.worldbank.org/NT2A1XUWP0).
Figure II.1
World population and number of people living in poverty, 1981-2005
Sources: United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division; and World
Bank, Development Research Group (2009).
2005 1996 1990 1984 1981
1,000
2,000
3,000
4,000
5,000
6,000
7,000
Population living on less than $2.00 a day Population of less developed regions
Population living on less than $1.25 a day
Population living on less than $2.50 a day World population
Population (millions)
Poverty: the official numbers 15
and high-income countries has grown at an average of 4.2 and 3.2 per cent per
annum, respectively (Soubbotina, 2004).
By 2050, the world’s population is projected to surpass 9 billion, with
developing countries accounting for most of the 2.3 billion increase. The population of the developing world is expected to rise from 5.6 billion in 2009 to
7.9 billion in 2050. In contrast, the population of the developed regions is
expected to increase slightly, from 1.23 billion to 1.28 billion (United Nations,
Department of Economics and Social Affairs, Population Division, 2009). The
continued rapid increase in the population of developing countries highlights
the importance of having appropriate policies designed to promote the sustained economic growth and structural transformation of their economies
so as to ensure durable poverty reduction. Although the income-based (per
capita) conventional poverty measure is sensitive to population growth, careful
analysis does not provide any support for the Malthusian claim that poverty
can be attributed to population growth in excess of output growth, especially
food production. Instead, the demographic transitions experienced by a wide
variety of societies suggest that family sizes tend to decline with higher incomes and greater economic security. Conversely, poor families tend to have
more children in the hope of increasing contributions to household income as
well as of ensuring continued economic security as parents age (Leibenstein,
1957; Mamdani, 1972; Robbins, 1999).
As can be seen from figure II.2.A, faster rates of decline in the number of
people living on less than $1.25 a day occurred between 1999 and 2005. A significant proportion of this decline can be largely attributed to the rise in living
standards in East Asia and the Pacific which accompanied explosive economic
growth, particularly in China. Other regions of the world also experienced
a decline in the incidence of poverty, with the exception of Eastern Europe
and Central Asia, where the proportion of people living on less than $1.25 a
day increased from 1.7 to 3.7 per cent between 1981 and 2005 (figure II.2.B).
While this declining trend in poverty levels is welcome, it is also important to
point out that poverty rates remain unacceptably high in sub-Saharan Africa
and South Asia.
Figure II.3 presents global poverty trends with and without some major
countries and regions, thereby illustrating the role that these countries and
regions play in shaping the global trends. The absolute global poverty level in
2005 was about 1.4 billion; however when China is excluded from the analysis,
poverty increased from 1.1 billion in 1981 to about 1.3 billion in 1999, before
declining to about 1.2 billion in 2005 (figure II.3.A). However, if sub-Saharan
Africa is left out, the number of people living on less than $1.25 a day falls
precipitously, from 1.7 billion in 1981 to 986 million in 2005. Without the
rapidly growing developing economies of Brazil, the Russian Federation, India
and China, the absolute number of people living in extreme poverty actually
went up, from 619 million in 1981 to about 699 million in 2005. However,
in terms of incidence, poverty levels declined across all regions (figure II.3.B).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

13บทที่สองความยากจน: ทางหมายเลขตรวจสอบ และรายงานในระดับ รูปแบบและแนวโน้มของความยากจนได้ เป็น ส่วนมาตรฐานของการออกแบบโครงการต่อต้านความยากจนและการประเมินผล กับนานา steady วาระความยากจน พัฒนาองค์กร ทั้งพหุภาคี และ ทวิภาคี มีแค่แม่แบบสำหรับ ข้อกำหนดของรายงาน และแนวคิดใหม่ ปกติ ชุดข้อมูล และเครื่องมือ สร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการนี้ ทุกองค์กรหลักพัฒนาผลิตบัตรที่ใช้ในการรายงานตนเอง มักจะจัดอันดับประเทศในแง่ของการ ประสิทธิภาพของ ดอกเบี้ยพิเศษมักจะแนบปีมนุษย์พัฒนารายงานของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) และ ของสาย การเป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียมรายงานความก้าวหน้า อย่างไรก็ตาม เป็น บางทีรายงานของธนาคารโลกเกี่ยวกับอุบัติการณ์ของความยากจนตาม ดอลลาร์ ต่อวันเงื่อนไขที่สร้างความสนใจและความเห็นมากที่สุด ในการพัฒนาชุมชน สถิติมีพลังน่ากลัว และเหล่านี้ แบบฝึกหัดบัญชีสากลเสนอข้อมูลทางสถิติให้ผู้สื่อข่าว นักวิจัย ผู้และนักเคลื่อนไหวเป็นข้อเท็จจริง irrefutable อะไร แล้ว เป็นผู้ ostensible ข้อเท็จจริงหรือไม่ บทนำแสดงสรุปรุ่นมีอิทธิพลมากที่สุดในขณะนี้ ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับธนาคารโลกดอลลาร์ต่อวันความยากจน ประเมินแนวโน้มของความยากจนสากล: 1981-20051มักมีวัดความยากจน ใน แง่เงิน จับ โดยระดับของรายได้หรือปริมาณต่อ capita หรือ ต่อครัวเรือน ความมุ่งมั่นใน เป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียมเพื่อขจัดความยากจนสัมบูรณ์ โดย halving จำนวนคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 1.25 ดอลลาร์ สหรัฐแสดงถึงวัน ตัวอย่างที่เผยแพร่มากที่สุดของวิธีการรายได้เน้นการความยากจนขึ้นอยู่กับวัดนี้ ปีที่ 20 ได้เห็นลดที่สำคัญใน ความลึกและความรุนแรงของสภาวะยากจนในประเทศกำลังพัฒนา2ในสัมบูรณ์ เงื่อนไข มากรายได้ความยากจนได้ลดลงมาก มีการ 1 บทในปัจจุบันใช้ชุดปรับปรุงข้อมูลความยากจนระดับประเทศที่ออกโดยการ การธนาคารโลกในเดือน 2008 สิงหาคมที่ลึกเปรียบเทียบนานาชาติ 2005 ต่อไปนี้ โปรแกรม ข้อมูลเหล่านี้มี PovcalNet เครื่องมือวิจัยแบบโต้ตอบบนเว็บ สามารถนำมาใช้ในการจำลองความยากจนของธนาคารประเมิน และทดสอบสมมติฐานทางเลือก เกี่ยวข้อง inter alia เส้นความยากจนหรือกลุ่มประเทศนั้น แม้ มีการวิจารณ์มากมาย การ วิธีการของธนาคารยังคงมีอิทธิพลอย่างสูง และเป็นเกณฑ์ในการให้ อธิบายขอบเขตและแนวโน้มของความยากจนรวมถึงสหประชาชาติทั่วโลก ระบบ ดังนั้น สิ่งที่เราคิดว่า เรารู้ว่ายังหนักอาศัยความถูกต้องของการ สร้าง โดยธนาคารประเมินความยากจน 2 สำหรับข้อกำหนดของเงื่อนไข ดู เอกสารแนบ II.1ความยากจนคิด 14คนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า 1.25 วันที่มีปฏิเสธจากสูง 1.9 พันล้านดอลลาร์ในปี 1981 ที่ต่ำของ 1.4 พันล้านดอลลาร์ในปี 2005 ในญาติ สัดส่วน คน อยู่ในสภาวะยากจนลดลงจาก 52.0 กับ 25.7 ร้อยละระหว่าง ช่วงนี้ (เฉินและ Ravallion, 2008)3อย่างไรก็ตามการเติบโตอย่างต่อเนื่องในประชากรของโลก การ จำนวนคนที่อาศัยอยู่ในสภาวะยากจนแน่นอนลดลง ไม่ว่า ว่า ขีดจำกัดเส้นความยากจนรายได้ 1.25 หรือยก 2 หรือ $2.50 ต่อวัน (รูป II.1) นี้เกิดขึ้นท่ามกลางการขยาย เศรษฐกิจโลก ซึ่งได้ส่งผลให้ เฉลี่ย รายได้ต่อหัวสูงขึ้น ในประเทศพัฒนา และกำลังพัฒนา (แซคส์ 2008 สหประชาชาติ 2005a) เนื่องจาก 1960s ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ในประเทศแนซ์ได้เติบโตขึ้นที่ค่าเฉลี่ยของร้อยละ 4.1 ต่อปี ในขณะที่ GDP ในกลาง 3 สำหรับประเทศกำลังพัฒนา การประเมินระดับความยากจนที่ผ่านมา และปัจจุบันมีการ งานที่ซับซ้อนได้รับการขาดข้อมูลที่เชื่อถือได้ทั่วไป ในประเทศเหล่านี้ ข้อมูลการ ความลึก ความรุนแรง และระยะเวลาของความยากจนอาจจำกัด และข้อมูลที่มีอาจ มีเสถียรภาพ ที่อยู่ของช่องข้อมูลเหล่านี้ โครงการวิจัยของโลก ความยากจนของธนาคารและ กลุ่มไม่เท่าเทียมกันมีการหมั้นในการปรับปรุงข้อมูลปัจจุบันเป็น วิธีการและเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์ความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันทาง อินเตอร์อเลีย ผลิตใหม่ ข้อมูลระดับครัวเรือน (ยวดผ่านของกลุ่มคุณภาพชีวิตวัดศึกษา), ตรวจสอบความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันในการใช้ข้อมูลระดับครัวเรือน การพัฒนาความน่าเชื่อถือมากขึ้น "แผนที่ความยากจน" และกลิ้งออกเครื่องมือคำนวณเช่นคุณหญิงและ PovCalNet (ดู http://go.worldbank.org/NT2A1XUWP0)รูป II.1ประชากรโลกและจำนวนคนที่อาศัยอยู่ในความยากจน 1981-2005แหล่งที่มา: สหประชาชาติ ภาควิชากิจการเศรษฐกิจ และสังคม ประชากรหาร และโลก ธนาคาร พัฒนา กลุ่มวิจัย (2009)2005 ปี 1996 ปี 1990 1984 19811000200030004000500060007000ประชากรที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $2.00 ต่อวันจำนวนประชากรของภูมิภาคที่พัฒนาน้อยประชากรที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า 1.25 วันประชากรที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $2.50 วันประชากรโลกประชากร (ล้าน)ความยากจน: ทางหมายเลข 15และมีพัฒนาประเทศที่ร่ำรวยที่เฉลี่ย 4.2 และร้อยละ 3.2 ต่อ annum ตามลำดับ (Soubbotina, 2004)คาดว่าภายในปี 2050 ประชากรโลกจะเกิน 9 พันล้าน กับ ประเทศกำลังพัฒนาที่บัญชีสำหรับส่วนใหญ่เพิ่ม 2.3 พันล้าน ประชากรของประเทศกำลังพัฒนาคาดว่าจะเพิ่มขึ้นจาก 5.6 พันล้านในปี 2552 เพื่อ 7.9 พันล้านดอลลาร์ใน 2050 ในทางตรงกันข้าม ประชากรของภูมิภาคที่พัฒนาเป็น คาดว่าจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย จาก 1.23 พันล้านไปถึง 1.28 พันล้าน (สหประชาชาติ ภาควิชาเศรษฐศาสตร์และสังคม ประชากรหาร 2009) ที่ เน้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วต่อประชากรของประเทศกำลังพัฒนา ความสำคัญของนโยบายที่เหมาะสมที่ออกแบบมาเพื่อส่งเสริม sustained เติบโตทางเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจของ เพื่อให้ลดความยากจนทนทาน แม้ว่าการใช้เงิน (ต่อ เศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึง) วัดความยากจนทั่วไปมีผลกระทบต่ออัตราการเติบโต ระมัดระวัง วิเคราะห์ไม่ให้สนับสนุนใด ๆ สำหรับ Malthusian อ้างความยากจนนั้น สามารถเกิดจากการเจริญเติบโตของประชากรเกินกว่าผลผลิตเจริญเติบโต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การผลิตอาหาร แทน เปลี่ยนประชากรประสบการณ์ โดยเป็น ความหลากหลายของสังคมแนะนำว่า ขนาดครอบครัวมักจะ มีรายได้สูงขึ้นและความปลอดภัยทางเศรษฐกิจ ในทางกลับกัน ครอบครัวที่ยากจนมักจะ มี เด็กเพิ่มเติมในหวังของการเพิ่มสรรรายได้เป็น ดี ณมั่นใจความปลอดภัยทางเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่อง เป็นผู้ปกครองอายุ (Leibenstein 1957 Mamdani, 1972 ร็อบบินส์ 1999)เป็นสามารถดูได้จากรูป II.2.A อัตราเร็วลดลงจำนวน คนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า 1.25 วันเกิดระหว่าง 1999 และ 2005 สัดส่วนสำคัญของการลดลงนี้สามารถส่วนใหญ่เกิดจากการเพิ่มขึ้นในชีวิต มาตรฐานในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกซึ่งพร้อมระเบิดทางเศรษฐกิจ เติบโต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศจีน ภูมิภาคอื่น ๆ ของโลกที่ยัง มีประสบการณ์ ลดลงเกิดความยากจน ยกเว้นยุโรปตะวันออก เอเชียกลาง และที่สัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า 1.25 เป็น วันเพิ่มขึ้นจาก 1.7 ไป 3.7 ร้อยละระหว่างปี 1981 และ 2005 (รูป II.2.B) ขณะนี้แนวโน้มลดลงในระดับความยากจนยินดีต้อนรับ มีความสำคัญ ชี้ให้เห็นว่า อัตราความยากจนยังคงสูง unacceptably ในแอฟริกาใต้ซาฮารา และเอเชียใต้รูป II.3 นำเสนอแนวโน้มของความยากจนสากลมี และไม่ มีบางวิชา ประเทศและภูมิภาค จึงแสดงบทบาทที่ประเทศเหล่านี้ และ พื้นที่เล่นในการกำหนดทิศกระแสโลก ระดับความยากจนทั่วโลกแน่นอนใน ปี 2005 มีประมาณ 1.4 ล้าน อย่างไรก็ตาม เมื่อจีนถูกแยกออกจากการวิเคราะห์ ความยากจนเพิ่มขึ้นจาก 1.1 พันล้านดอลลาร์ในปี 1981 ประมาณ 1.3 พันล้านในปี 1999 ก่อน ลงไปประมาณ 1.2 พันล้านดอลลาร์ในปี 2005 (รูป II.3.A) อย่างไรก็ตาม ถ้าซาฮารา ทวีปแอฟริกาออกซ้าย จำนวนคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า 1.25 วันตก precipitously จาก 1.7 ล้านในปี 1981 การ 986 ล้านในปี 2005 โดยไม่มีการ พัฒนาเศรษฐกิจของประเทศบราซิล ประเทศรัสเซีย อินเดียที่เติบโตอย่างรวดเร็ว และ จีน จำนวนคนที่อาศัยอยู่ในสภาวะยากจนจริงแน่นอน ไป จากลาย 619 สีกลมล้านในปี 1981 เพื่อประมาณ 699 ล้านบาทในปี 2005 อย่างไรก็ตาม ในด้านอุบัติการณ์ ความยากจนระดับลดลงทั่วทุกภูมิภาค (รูป II.3.B)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

13
บทที่สองความยากจน: ตัวเลขอย่างเป็นทางการของการตรวจสอบและการรายงานในระดับรูปแบบและแนวโน้มของความยากจนได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของมาตรฐานของการออกแบบโปรแกรมป้องกันความยากจนและการประเมินผล. ด้วยความเป็นสากลอย่างต่อเนื่องของวาระการประชุมจนองค์กรพัฒนาทั้งทวิภาคีและพหุภาคี ได้เรียกร้องแม่แบบสำหรับการรายงานปกติและแนวคิดใหม่นิยามชุดข้อมูลและเครื่องมือที่ได้รับการสร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการนี้ ทุกองค์กรการพัฒนาที่สำคัญผลิตบัตรรายงานของตัวเองมักจะจัดอันดับประเทศในแง่ของประสิทธิภาพ น่าสนใจเป็นพิเศษมักจะยึดติดกับปีรายงานการพัฒนามนุษย์ของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) และปลายเป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษรายงานความคืบหน้า; แต่มันเป็นอาจจะเป็นรายงานของธนาคารโลกในอุบัติการณ์ของความยากจนขึ้นอยู่กับเกณฑ์ดอลลาร์วันที่สร้างความสนใจและความเห็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการพัฒนาชุมชน สถิติมีอำนาจที่น่ากลัวและสิ่งเหล่านี้บัญชีระดับโลกข้อมูลสถิติการออกกำลังกายที่นำเสนอให้กับนักข่าวนักวิจัยผู้ปฏิบัติงานและนักเคลื่อนไหวที่เป็นข้อเท็จจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ อะไรแล้วเป็นผู้ที่ชัดเจนข้อเท็จจริง? บทสรุปในปัจจุบันมีรุ่นมีอิทธิพลมากที่สุดในปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับส่วนใหญ่ของธนาคารโลกดอลลาร์วันความยากจนประมาณการ. แนวโน้มความยากจนทั่วโลก: 1981-2005 1 ความยากจนเป็นวัดที่ส่วนใหญ่มักจะในแง่การเงินจับโดยระดับของรายได้หรือ การบริโภคต่อหัวหรือต่อครัวเรือน มุ่งมั่นทำในเป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษที่จะขจัดความยากจนแน่นอนโดยลดลงครึ่งหนึ่งจำนวนของคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่าUS $ 1.25 ดอลลาร์ต่อวันแสดงให้เห็นถึงการยกตัวอย่างเช่นการประชาสัมพันธ์มากที่สุดของวิธีการรายได้ที่มุ่งเน้นความยากจน. จากวัดนี้ในช่วง 20 ปีได้เห็นการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในเชิงลึกและความรุนแรงของความยากจนในประเทศกำลังพัฒนา. 2 ในแน่นอนแง่ความยากจนรายได้มากได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับจำนวน1 บทปัจจุบันใช้ชุดปรับปรุงข้อมูลความยากจนระดับประเทศที่ออกโดยธนาคารทั่วโลกในเดือนสิงหาคม 2008 ดังต่อไปนี้ผลการวิจัยของปี 2005 เปรียบเทียบระหว่างประเทศโปรแกรม ข้อมูลเหล่านี้จะมีอยู่บน PovcalNet เป็นเครื่องมือในการวิจัยบนเว็บแบบโต้ตอบซึ่งสามารถนำมาใช้ในการทำซ้ำประมาณการความยากจนธนาคารและทดสอบสมมติฐานทางเลือกที่เกี่ยวกับการอนึ่งเส้นความยากจนหรือการจัดกลุ่มประเทศ แม้จะมีการวิพากษ์วิจารณ์หลายวิธีการของธนาคารยังคงมีอิทธิพลอย่างมากและมีมาตรฐานที่เกิดขึ้นสำหรับการอภิปรายของขอบเขตและแนวโน้มของความยากจนทั่วโลกรวมทั้งในสหประชาชาติระบบ ดังนั้นสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้ยังคงต้องพึ่งพาความถูกต้องของการประมาณการความยากจนที่เกิดจากธนาคาร. 2 สำหรับคำจำกัดความของคำให้ดูภาคผนวก II.1. 14 ทบทวนความยากจนของผู้คนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า$ 1.25 วันที่มีการปรับตัวลดลงจาก สูง 1.9 พันล้านดอลลาร์ใน 1981 จะต่ำ 1.4 พันล้านดอลลาร์ในปี 2005 ในแง่ญาติสัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนลดลงจาก52.0 เป็นร้อยละ 25.7 ในช่วงเวลานี้(Chen และ Ravallion 2008). 3 แม้จะเติบโตอย่างต่อเนื่อง ในประชากรโลกที่จำนวนที่แน่นอนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนได้ลดลงโดยไม่คำนึงถึงไม่ว่าจะเป็นรายได้เกณฑ์ความยากจนเส้นตั้งไว้ที่$ 1.25 หรือเพิ่มขึ้นถึง $ 2 หรือ$ 2.50 ต่อวัน (รูป II.1) เรื่องนี้เกิดขึ้นในท่ามกลางการขยายตัวของเศรษฐกิจโลกซึ่งมีผลโดยเฉลี่ยสูงรายได้ต่อหัวทั้งในการพัฒนาและประเทศกำลังพัฒนา(แซคส์, 2008; สหประชาชาติ2005A) ตั้งแต่ปี 1960 ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี) ในประเทศที่มีรายได้ต่ำมีการเติบโตที่เฉลี่ยร้อยละ 4.1 ต่อปีในขณะที่ GDP ในกลาง3 สำหรับประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากประมาณค่าของระดับความยากจนในปัจจุบันและในอดีตที่ผ่านมาเป็นงานที่ซับซ้อนได้รับการขาดทั่วไปของข้อมูลที่เชื่อถือได้ ในประเทศเหล่านี้ข้อมูลเกี่ยวกับความลึกของความรุนแรงและระยะเวลาของความยากจนอาจจะมี จำกัด และข้อมูลที่มีอยู่อาจจะไม่น่าเชื่อถือ ที่อยู่บางส่วนของช่องว่างข้อมูลเหล่านี้โครงการวิจัยของโลกธนาคารความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันของกลุ่มได้รับการว่าจ้างในการปรับปรุงข้อมูลในปัจจุบันเช่นเดียวกับวิธีการและเครื่องมือในการแก้ไขปัญหาความยากจนและการวิเคราะห์ความไม่เท่าเทียมกันผ่านอนึ่งการผลิตใหม่ข้อมูลที่ใช้ในครัวเรือนระดับ(สะดุดตา ผ่านการใช้ชีวิตของกลุ่มมาตรฐานการวัดการศึกษา), การตรวจสอบความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันโดยใช้ข้อมูลที่ใช้ในครัวเรือนระดับการพัฒนาน่าเชื่อถือมากขึ้น"แผนที่ความยากจน" และกลิ้งออกเครื่องมือการคำนวณเช่นเก่งและ PovCalNet (ดูhttp://go.worldbank.org/NT2A1XUWP0 ). รูป II.1 ประชากรโลกและจำนวนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจน 1981-2005 แหล่งที่มา: สหประชาชาติกรมเศรษฐกิจและสังคมประชากรกอง; โลกและธนาคารพัฒนากลุ่มวิจัย (ปี 2009). ปี 2005 1996 1990 1984 1981 1000 2000 3000 4000 5000 6000 7000 ประชากรที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 2.00 ประชากรวันที่ภูมิภาคพัฒนาน้อยกว่าประชากรที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า$ 1.25 ต่อวันของประชากรที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า$ 2.50 ประชากรวันโลกประชากร(ล้านบาท) ความยากจน: ตัวเลขอย่างเป็นทางการวันที่ 15 และประเทศมีรายได้สูงมีการเติบโตที่เฉลี่ย 4.2 และร้อยละ 3.2 ต่อปีตามลำดับ(Soubbotina, 2004). โดยปี 2050 ประชากรโลกที่คาดว่าจะเกิน 9 พันล้านกับประเทศกำลังพัฒนาคิดเป็นส่วนใหญ่ของ2300000000 เพิ่มขึ้น ประชากรของประเทศกำลังพัฒนาที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นจาก 5600000000 ในปี 2009 เพื่อ7.9 พันล้านดอลลาร์ในปี 2050 ในทางตรงกันข้ามประชากรในภูมิภาคที่มีการพัฒนาคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย, 1230000000-1280000000 (United Nations, ภาควิชาเศรษฐศาสตร์และ กิจการสังคมประชากรกอง 2009) เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างต่อเนื่องในประชากรของประเทศกำลังพัฒนาไฮไลท์สำคัญของการมีนโยบายที่เหมาะสมออกแบบมาเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืนและการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าการลดความยากจนความคงทน แม้ว่ารายได้ตาม (ต่อหัว) วัดความยากจนการชุมนุมมีความไวต่อการเติบโตของประชากรระมัดระวังการวิเคราะห์ไม่ได้ให้การสนับสนุนใด ๆ สำหรับการเรียกร้องของมัลธัสที่ยากจนสามารถนำมาประกอบกับการเติบโตของประชากรในส่วนที่เกินของการเจริญเติบโตการส่งออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งการผลิตอาหาร แต่การเปลี่ยนกลุ่มผู้เข้าชมที่มีประสบการณ์โดยกว้างความหลากหลายของสังคมที่ชี้ให้เห็นว่าขนาดของครอบครัวมีแนวโน้มที่จะลดลงที่มีรายได้ที่สูงขึ้นและการรักษาความปลอดภัยทางเศรษฐกิจมากขึ้น ตรงกันข้ามครอบครัวที่ยากจนมักจะมีเด็ก ๆ ในความหวังของการเพิ่มการมีส่วนร่วมในการรายได้ของครัวเรือนในฐานะเดียวกับการสร้างความมั่นใจความมั่นคงทางเศรษฐกิจยังคงเป็นพ่อแม่อายุ(Leibenstein, 1957; Mamdani 1972; ร็อบบินส์, 1999). ในฐานะที่สามารถเห็นได้จากรูปที่สอง .2.A อัตราที่เร็วกว่าการลดลงของจำนวนคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า$ 1.25 วันที่เกิดขึ้นระหว่างปี 1999 และปี 2005 สัดส่วนที่สำคัญของการลดลงนี้สามารถนำมาประกอบส่วนใหญ่จะเพิ่มขึ้นในการดำรงชีวิตมาตรฐานในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกซึ่งมาพร้อมกับระเบิดทางเศรษฐกิจการเจริญเติบโตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศจีน ภูมิภาคอื่น ๆของโลกยังมีประสบการณ์การลดลงของอัตราการเกิดของความยากจนด้วยข้อยกเว้นของยุโรปตะวันออกและเอเชียกลางที่สัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 1.25 วันเพิ่มขึ้นจาก 1.7 เป็นร้อยละ 3.7 ระหว่างปี 1981 และ 2005 (รูป II.2.B). ในขณะนี้แนวโน้มลดลงในระดับความยากจนมีการต้อนรับก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะชี้ให้เห็นว่าอัตราความยากจนยังคงอยู่ในระดับสูงอย่างไม่น่า sub-Saharan Africa และเอเชียใต้. รูป II.3 นำเสนอแนวโน้มความยากจนของโลกที่มีและไม่มี ที่สำคัญบางประเทศและภูมิภาคจึงแสดงบทบาทที่ประเทศเหล่านี้และภูมิภาคเล่นในการสร้างแนวโน้มของโลก ระดับความยากจนของโลกแน่นอนในปี 2005 เป็นประมาณ 1.4 พันล้าน แต่เมื่อจีนได้รับการยกเว้นจากการวิเคราะห์ความยากจนเพิ่มขึ้นจาก 1.1 พันล้านในปี 1981 ที่จะประมาณ 1.3 พันล้านดอลลาร์ในปี 1999 ก่อนที่จะลดลงไปประมาณ1.2 พันล้านในปี 2005 (รูป II.3.A) แต่ถ้า sub-Saharan Africa ที่เหลือออกมาจำนวนของคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 1.25 ต่อวันตกฮวบจาก1700000000 ใน 1981-986000000 ในปี 2005 ไม่มีประเทศกำลังพัฒนาเติบโตอย่างรวดเร็วของบราซิล, รัสเซีย, อินเดียและจีนจำนวนที่แน่นอนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนจริงก็ขึ้นจาก 619,000,000 ในปี 1981 ประมาณ 699,000,000 ในปี 2005 อย่างไรก็ตามในแง่ของอัตราการเกิดระดับความยากจนลดลงในทุกภูมิภาค(รูป II.3.B)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

13 บทที่ 2


ความยากจน : ตัวเลขอย่างเป็นทางการการตรวจสอบและการรายงานในระดับรูปแบบและแนวโน้มของความยากจนมี
กลายเป็นส่วนหนึ่งของมาตรฐานของการออกแบบโปรแกรมต่อต้าน - จนและการประเมิน การพัฒนาองค์กร
กับสากลคงที่ของความยากจนวาระ ทั้งพหุภาคีและทวิภาคี ได้เรียกร้องให้แม่แบบสำหรับ
การรายงานปกติและแนวคิดใหม่ ความหมายชุดข้อมูลและเครื่องมือ
ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการนี้ ทุกสาขาการพัฒนาองค์การผลิตบัตรรายงานของตัวเองบ่อยๆ จัดอันดับประเทศในแง่ของการปฏิบัติงานของตนเอง

ความสนใจพิเศษมักจะยึดติดกับปีรายงานการพัฒนามนุษย์ของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( UNDP ) และ
สายเป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษรายงานความคืบหน้า อย่างไรก็ตาม มันเป็น
บางที รายงานของธนาคารโลกในอุบัติการณ์ของความยากจนตาม
dollar-a-day เกณฑ์ที่สร้างความสนใจมากที่สุดและความเห็น
ในชุมชนพัฒนา สถิติเป็นพลังที่น่ากลัวและเหล่านี้
บัญชีสากลแบบฝึกหัดข้อมูลสถิติปัจจุบัน สื่อมวลชน นักวิจัย แพทย์ และนัก
เป็นข้อเท็จจริงได้ แล้ว , จากนั้น , ผู้เสแสร้ง
ข้อเท็จจริง ? บทเสนอให้บทสรุปของรุ่นปัจจุบันมีอิทธิพลมากที่สุดส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับโลกของธนาคาร dollar-a-day ประมาณการแนวโน้มความยากจนความยากจน
.
(
1
: 2524-2548 ความยากจนเป็นส่วนใหญ่มักจะวัดในแง่การเงิน บันทึกโดยระดับรายได้หรือการบริโภคต่อหัวหรือต่อครัวเรือน ความมุ่งมั่นใน
เป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษเพื่อขจัดความยากจนสัมบูรณ์โดยแบ่งครึ่ง
จํานวนคนที่อาศัยอยู่บนน้อยกว่า US $ 1.25 ดอลลาร์ต่อวันแทน
ที่สุดเผยแพร่ตัวอย่างของรายได้ที่เน้นวิธีการวัดความยากจน
ตามนี้ 20 ปีล่าสุดได้เห็นลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
ความลึกและความรุนแรงของความยากจนใน ประเทศกำลังพัฒนา ในแง่แน่นอน

2
,ความยากจนรายได้มากได้ลดลงอย่างมาก ด้วยหมายเลขของ
1 บทปัจจุบันใช้ชุดปรับระดับความยากจนของประเทศ ข้อมูลที่ออกโดยธนาคารโลกในเดือนสิงหาคม 2008
ตามผลการวิจัยของต่างประเทศเปรียบเทียบ
2548 โปรแกรม ข้อมูลเหล่านี้มีอยู่ใน povcalnet เป็นเครื่องมือโต้ตอบเว็บ
ซึ่งสามารถใช้ในการสร้างและทดสอบสมมติฐานประมาณการธนาคารความยากจนทางเลือก
เกี่ยวกับ inter alia , เส้นความยากจนหรือประเทศกลุ่ม . แม้จะมีหลายเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เข้าหา
ธนาคารยังคงมีอิทธิพลมาก และให้มีมาตรฐานสำหรับ
สนทนาของขอบเขตและแนวโน้มของความยากจนทั่วโลกรวมทั้งในสหประชาชาติ
ระบบ ดังนั้นสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้ ยังคงอาศัยความถูกต้องของ
ความยากจนประมาณการที่สร้างขึ้นโดยธนาคาร
2 นิยามศัพท์ ดูภาคผนวก II 1

14 คน คิดใหม่ความยากจนอาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 1.25 วันมีลดลงจากที่สูงของ 1.9 พันล้านในปี 2524 ต่ำ 1.4 พันล้านในปี 2005 ในแง่สัมพัทธ์ สัดส่วน
ของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนลดลงจาก 52.0 ใน 257 เปอร์เซ็นต์ในช่วงระยะเวลานี้
( เฉินและ ราวาเลี่ยน , 2008 )
3
แม้จะมีการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องในประชากรของโลก ,
จำนวนแน่นอนของคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนลดลง ไม่ว่า
ไม่ว่ารายได้เส้นความยากจนเกณฑ์ตั้งไว้ที่ $ 1.25 หรือยก $ 2
$ 2.50 หรือ ต่อวัน ( รูปที่ 2 . ( 1 ) นี้ได้เกิดขึ้นในท่ามกลางของการขยาย
เศรษฐกิจโลกส่งผลให้โดยเฉลี่ยสูงกว่ารายได้ต่อหัว
ทั้งประเทศพัฒนาและกำลังพัฒนา ( Sachs , 2008 ; มติ
, 2005a ) ตั้งแต่ปี 1960 , ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP ) ในประเทศที่มีรายได้ต่ำมีการเติบโตที่เฉลี่ย 4.1 เปอร์เซ็นต์ต่อปี ขณะที่จีดีพีในช่วงกลาง -
3 สำหรับหลายประเทศ ค่าประมาณของอดีตปัจจุบันและระดับความยากจนเป็น