The new definition of asthma. “Asth

The new definition of asthma. “Asthma is a heterogeneous disease, usually characterized by chronic airway inflammation. It is defined by the history of respiratory symptoms such as wheeze, shortness of breath, chest tightness and cough that vary over time and in intensity, together with variable expiratory airflow limitation.” The term “asthma” is now deliberately used as an umbrella term like “anaemia”, “arthritis” and “cancer”; these terms are very useful for communication with patients and for advocacy, and they facilitate clinical recognition of heterogeneous diseases that have readily recognisable clinical features in common. By contrast with anaemia, arthritis and cancer, evidence about the underlying mechanisms in asthma is much less well-established, with most existing evidence coming from patients with long-standing and clinically severe asthma; further research in broader populations is needed. However, an overarching principle in the new GINA report is the importance of individualising patient management not only by using genomics or proteomics, but also with “humanomics” [19], taking into account the behavioural, social and cultural factors that shape outcomes for individual patients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิยามใหม่ของโรคหอบหืด "โรคหอบหืดเป็นโรคที่แตกต่างกัน ลักษณะโดยปกติแล้วการอักเสบเรื้อรังทำ มีกำหนด โดยประวัติของอาการทางเดินหายใจเช่น wheeze หายใจไม่ออกหายใจ แน่นหน้าอก และไอที่แตกต่าง ช่วงเวลา และความ เข้ม พร้อมตัวแปรการไหลเวียนของอากาศ expiratory จำกัด " คำว่า "โรคหืด" ขณะนี้ตั้งใจใช้เป็นระยะร่มเช่น "โรคโลหิตจาง" "โรคไขข้อ" และ "มะเร็ง" เงื่อนไขเหล่านี้มีประโยชน์มาก สำหรับการสื่อสารกับผู้ป่วย และหลุย และจะอำนวยความสะดวกในการรับรู้ทางคลินิกของโรคแตกต่างกันที่มีลักษณะทางคลินิกพร้อมรู้จักกัน โดยคมชัด ด้วยโรคโลหิตจาง โรคไขข้ออักเสบ และโรคมะเร็ง หลักฐานเกี่ยวกับกลไกพื้นฐานในโรคหอบหืดเป็นมากน้อยดีขึ้น มีหลักฐานที่มีอยู่ส่วนใหญ่ที่มาจากผู้ป่วยที่มีโรคหืดรุนแรงทางคลินิก และยาวนาน เพิ่มเติม จะต้องวิจัยในประชากรที่กว้างขึ้น อย่างไรก็ตาม หลักการคัดสรรในรายงาน GINA ใหม่คือ ความสำคัญของการจัดการผู้ป่วย individualising ไม่เพียงแต่ โดยใช้ genomics หรือโปรตีโอมิกส์ แต่ยัง มี "humanomics" [19], คำนึงถึงพฤติกรรม สังคม และวัฒนธรรมปัจจัยที่รูปร่างผลสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิยามใหม่ของโรคหอบหืด "โรคหืดเป็นโรคที่แตกต่างโดดเด่นโดยปกติการอักเสบทางเดินหายใจเรื้อรัง มันจะถูกกำหนดโดยประวัติความเป็นมาของอาการระบบทางเดินหายใจเช่นหอบหายใจถี่, หนาแน่นหน้าอกและไอที่แตกต่างกันไปในช่วงเวลาและความรุนแรงร่วมกับข้อ จำกัด การไหลของอากาศหายใจตัวแปร. "คำว่า" โรคหืด "คือตอนนี้ใช้จงใจเป็นคำที่ร่ม เช่น "โรคโลหิตจาง", "โรคข้ออักเสบ" และ "โรคมะเร็ง"; คำเหล่านี้มีประโยชน์มากสำหรับการสื่อสารกับผู้ป่วยและสำหรับการสนับสนุนและอำนวยความสะดวกในการรับรู้ของพวกเขาทางคลินิกของโรคที่แตกต่างกันที่มีลักษณะทางคลินิกที่รู้จักได้อย่างง่ายดายในการร่วมกัน ในทางตรงกันข้ามกับโรคโลหิตจางโรคข้ออักเสบและโรคมะเร็งหลักฐานเกี่ยวกับกลไกในโรคหอบหืดเป็นมากน้อยดีขึ้นมีหลักฐานที่มีอยู่ส่วนใหญ่มาจากผู้ป่วยที่มีมายาวนานและโรคหอบหืดรุนแรงทางคลินิก; การวิจัยต่อไปในประชากรที่กว้างขึ้นเป็นสิ่งจำเป็น แต่หลักการที่ครอบคลุมในรายงาน GINA ใหม่ที่มีความสำคัญของการ individualising การจัดการผู้ป่วยโดยไม่เพียง แต่ใช้ฟังก์ชั่นหรือโปรตีน แต่ยังมี "humanomics" [19], คำนึงถึงพฤติกรรมทางสังคมและวัฒนธรรมปัจจัยที่มีผลรูปร่างสำหรับแต่ละบุคคล ผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิยามใหม่ของโรคหอบหืด " หืดเป็นโรคเดียวกัน มักจะมีการอักเสบของทางเดินหายใจเรื้อรัง มันถูกกำหนดด้วยประวัติความเป็นมาของอาการทางระบบหายใจ เช่น อึดอัด หายใจถี่ อกตึง และอาการไอที่แตกต่างกันในช่วงเวลา และความเข้มของตัวแปรกลุ่ม ประกอบกับข้อจำกัด" คำว่า " หืด " ตอนนี้จงใจใช้เป็นคำที่ร่มอย่าง " สันปันน้ำ " , " โรค " และ " มะเร็ง " ; เงื่อนไขเหล่านี้จะมีประโยชน์มากในการสื่อสารกับผู้ป่วยและผู้สนับสนุน และพวกเขาอำนวยความสะดวกในการรับรู้ข้อมูลทางคลินิกของโรคที่รู้จักคลินิกพร้อมคุณสมบัติเหมือนกัน ในทางตรงกันข้าม มีภาวะโลหิตจาง โรคไขข้ออักเสบ และมะเร็งหลักฐานเกี่ยวกับกลไกในโรคหอบหืดมีมากน้อยที่มีชื่อเสียง ด้วยหลักฐานที่มีอยู่ส่วนใหญ่มาจากผู้ป่วยหอบหืดทางการแพทย์อย่างรุนแรงและยืนยาว ; การวิจัยในประชากรที่กว้างเป็นสิ่งจำเป็น อย่างไรก็ตาม การเสริมสร้างหลักการใหม่ในจีน่ารายงานความสำคัญของ individualising การจัดการผู้ป่วยที่ไม่เพียง แต่โดยการใช้ยีนหรือแสดงแต่ยังมี " humanomics " [ 19 ] , คำนึงถึงพฤติกรรมทางสังคมและปัจจัยทางวัฒนธรรมที่รูปร่างผลสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย