30 June.--These may be the last wor

30 June.--These may be the last words I ever write in this diary. I slept till just before the dawn, and when I woke threw myself on my knees, for I determined that if Death came he should find me ready.

At last I felt that subtle change in the air, and knew that the morning had come. Then came the welcome cock-crow, and I felt that I was safe. With a glad heart, I opened the door and ran down the hall. I had seen that the door was unlocked, and now escape was before me. With hands that trembled with eagerness, I unhooked the chains and threw back the massive bolts.

But the door would not move. Despair seized me. I pulled and pulled at the door, and shook it till, massive as it was, it rattled in its casement. I could see the bolt shot. It had been locked after I left the Count.

Then a wild desire took me to obtain the key at any risk, and I determined then and there to scale the wall again, and gain the Count's room. He might kill me, but death now seemed the happier choice of evils. Without a pause I rushed up to the east window, and scrambled down the wall, as before, into the Count's room. It was empty, but that was as I expected. I could not see a key anywhere, but the heap of gold remained. I went through the door in the corner and down the winding stair and along the dark passage to the old chapel. I knew now well enough where to find the monster I sought.

The great box was in the same place, close against the wall, but the lid was laid on it, not fastened down, but with the nails ready in their places to be hammered home.

I knew I must reach the body for the key, so I raised the lid, and laid it back against the wall. And then I saw something which filled my very soul with horror. There lay the Count, but looking as if his youth had been half restored. For the white hair and moustache were changed to dark irongrey. The cheeks were fuller, and the white skin seemed ruby-red underneath. The mouth was redder than ever, for on the lips were gouts of fresh blood, which trickled from the corners of the mouth and ran down over the chin and neck. Even the deep, burning eyes seemed set amongst swollen flesh, for the lids and pouches underneath were bloated. It seemed as if the whole awful creature were simply gorged with blood. He lay like a filthy leech, exhausted with his repletion.

I shuddered as I bent over to touch him, and every sense in me revolted at the contact, but I had to search, or I was lost. The coming night might see my own body a banquet in a similar war to those horrid three. I felt all over the body, but no sign could I find of the key. Then I stopped and looked at the Count. There was a mocking smile on the bloated face which seemed to drive me mad. This was the being I was helping to transfer to London, where, perhaps, for centuries to come he might, amongst its teeming millions, satiate his lust for blood, and create a new and ever-widening circle of semi-demons to batten on the helpless.

The very thought drove me mad. A terrible desire came upon me to rid the world of such a monster. There was no lethal weapon at hand, but I seized a shovel which the workmen had been using to fill the cases, and lifting it high, struck, with the edge downward, at the hateful face. But as I did so the head turned, and the eyes fell upon me, with all their blaze of basilisk horror. The sight seemed to paralyze me, and the shovel turned in my hand and glanced from the face, merely making a deep gash above the forehead. The shovel fell from my hand across the box, and as I pulled it away the flange of the blade caught the edge of the lid which fell over again, and hid the horrid thing from my sight. The last glimpse I had was of the bloated face, blood-stained and fixed with a grin of malice which would have held its own in the nethermost hell. I thought and thought what should be my next move, but my brain seemed on fire, and I waited with a despairing feeling growing over me. As I waited I heard in the distance a gipsy song sung by merry voices coming closer, and through their song the rolling of heavy wheels and the cracking of whips. The Szgany and the Slovaks of whom the Count had spoken were coming. With a last look around and at the box which contained the vile body, I ran from the place and gained the Count's room, determined to rush out at the moment the door should be opened. With strained ears, I listened, and heard downstairs the grinding of the key in the great lock and the falling back of the heavy door. There must have been some other means of entry, or some one had a key for one of the locked doors.

Then there came the sound of many feet tramping and dying away in some passage which sent up a clanging echo. I turned to run down again towards the vault, where I might find the new entrance, but at the moment there seemed to come a violent puff of wind, and the door to the winding stair blew to with a shock that set the dust from the lintels flying. When I ran to push it open, I found that it was hopelessly fast. I was again a prisoner, and the net of doom was closing round me more closely.

As I write there is in the passage below a sound of many tramping feet and the crash of weights being set down heavily, doubtless the boxes, with their freight of earth. There was a sound of hammering. It is the box being nailed down. Now I can hear the heavy feet tramping again along the hall, with with many other idle feet coming behind them.

The door is shut, the chains rattle. There is a grinding of the key in the lock. I can hear the key withdrawn, then another door opens and shuts. I hear the creaking of lock and bolt.

Hark! In the courtyard and down the rocky way the roll of heavy wheels, the crack of whips, and the chorus of the Szgany as they pass into the distance.

I am alone in the castle with those horrible women. Faugh! Mina is a woman, and there is nought in common. They are devils of the Pit!

I shall not remain alone with them. I shall try to scale the castle wall farther than I have yet attempted. I shall take some of the gold with me, lest I want it later. I may find a way from this dreadful place.

And then away for home! Away to the quickest and nearest train! Away from the cursed spot, from this cursed land, where the devil and his children still walk with earthly feet!

At least God's mercy is better than that of those monsters, and the precipice is steep and high. At its foot a man may sleep, as a man. Goodbye, all. Mina!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

30 มิถุนายน. - เหล่านี้อาจได้คำสุดท้ายที่เคยเขียนในไดอารี่นี้ ผมนอนหลับจนถึงก่อนรุ่งอรุณ และเมื่อตื่นโยนตัวเองในหัวเข่าของฉัน สำหรับผมกำหนดว่า ถ้าตายมา เขาควรหาฉันพร้อมในที่สุดผมรู้สึกเปลี่ยนแปลงที่ละเอียดในอากาศ และรู้ว่า ได้มาตอนเช้า มาต้อนรับไก่ขันแล้ว และผมรู้สึกว่า ผมปลอดภัย ด้วยความเต็มใจยินดี ฉันเปิดประตู และวิ่งไปตามห้องโถง ได้เห็นว่า ประตูถูกปลดล็อก และตอนนี้ หนีเป็นฉัน ด้วยมือที่ trembled กับ eagerness ฉัน unhooked โซ่ และโยนกลับสลักเกลียวขนาดใหญ่แต่จะไม่มีย้ายประตู สิ้นหวังยึดฉัน ฉันดึงดึงที่ประตู และจับมันจนถึง ใหญ่ก็ มัน rattled ในของเคสเมนต์ ฉันสามารถเห็นสายฟ้ายิง มันได้ถูกล็อคหลังจากทิ้งนับแล้ว เอาความปรารถนาป่าฉันรับคีย์การเสี่ยงใด ๆ และฉันกำหนดแล้วและมีการปรับผนังอีกครั้ง และได้รับการนับจำนวนห้อง เขาอาจฆ่าฉัน แต่ตายตอนนี้ดูเหมือน ตัวเลือกมีความสุขของความชั่วร้าย โดยไม่ต้องหยุดชั่วคราว ผมวิ่งถึงหน้าต่างทิศตะวันออก และแปลงลงผนัง เป็นมาก่อน ในการนับจำนวนห้อง มันว่าง แต่ไม่ตาม ฉันไม่สามารถเห็นปุ่มใดก็ได้ แต่ยังคงกองทอง ฉันก็ผ่านประตู ในมุม และ ลงบันไดคดเคี้ยว และ ตามเส้นทางมืดไปเก่า ฉันรู้ว่าตอนนี้ดีพอที่จะค้นหาสัตว์ประหลาดที่ฉันค้นหากล่องดีที่เดียว วาง ปิดกำแพง แต่ฝาถูกวางไว้ ไม่ยึดลง แต่เล็บพร้อมในสถานที่ที่ให้มือหน้าแรกฉันรู้ว่า ฉันต้องเข้าถึงเนื้อหาสำหรับคีย์ ดังนั้นฉันยกฝา และวางมันกลับกำแพง แล้ว ผมเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เติมเต็มชีวิตของฉันมาก ด้วยสยองขวัญ มีวางนับ แต่มองว่าหนุ่มได้ครึ่งคืน สำหรับผมสีขาวและ moustache ถูกเปลี่ยนเป็นสีเข้ม irongrey แก้มจะได้ฟูลเลอร์ และผิวสีขาวดูเหมือน ทับทิมแดงอยู่ด้านล่าง ปากถูก redder กว่าที่เคย สำหรับบนริมฝีปากได้ gouts เลือดสด ดังลอดจากมุมปาก และวิ่งไปตามคางและคอ แม้ลึก ประจักษ์ตั้งหมู่เนื้อบวม ฝาและถุงใต้ตาเขียนไม่บวม ดูเหมือนว่า สัตว์ร้ายทั้งหมดได้แค่ gorged กับเลือด เขาวางเช่นทากส่วน เหนื่อยกับ repletion ของเขาฉัน shuddered ฉันเงี้ยวสัมผัสเขา และความรู้สึกในฉัน revolted ที่ติดต่อ แต่ผมจะค้นหา หรือสูญเสีย คืนมาอาจดูร่างกายตัวเองเลี้ยงในสงครามคล้ายกันกับบรรดาสาม horrid ฉันรู้สึกทั่วร่างกาย แต่อาจไม่พบคีย์ แล้วหยุด และมองที่ตรวจนับ มีรอยยิ้มบนใบหน้าบวมซึ่งดูเหมือนจะขับรถฉันบ้า mocking นี่คือฉันได้ช่วยโอนย้ายไปยังลอนดอน ที่ บางที ในศตวรรษมาเขาอาจ หมู่คนนับล้าน teeming, satiate หื่นของเขาสำหรับเลือด และสร้างวงกลมใหม่ และขยับ ขยายเคยกึ่งปีศาจไป batten บนที่กำพร้าการมากคิดขับรถฉันบ้า ความปรารถนาน่ากลัวมาตามฉันกำจัดโลกของสัตว์ประหลาดดังกล่าว มีไม่มีอาวุธยุทธภัณฑ์ที่ แต่ฉันยึดจอบซึ่งสบู่ที่ได้ใช้กับกรณี และยกได้สูง หลง กับขอบลง ที่หน้าสร้างความ แต่ไม่ได้ให้เปิดหัว และตาตกเมื่อฉัน ด้วยทั้งหมดของพวกเขาถ้ำสยองขวัญเนตรสยบมาร สายตาที่ดูเหมือนจะ เป็นอัมพาตฉัน และพลั่วที่เปิดในมือ และ glanced จากหน้า เพียงทำ gash ลึกบนหน้าผาก ขุดก็ตกจากมือของฉันในกล่อง และแปลนของจับขอบของฝาที่ลดลงไปอีก และซ่อนสิ่ง horrid จากสายตาของฉัน เป็นฉันทำลายมันไป ตาสุดท้ายที่ผมมีหน้าบวม สีเลือด และถาวรกับรอบ ๆ ไร้ของเจ็บแค้นซึ่งจะได้จัดของตัวเองในนรก nethermost ฉันคิด และคิดว่า สิ่งที่ควรเป็นของฉันถัดไป แต่สมองของฉันดูเหมือนไฟไหม้ และฉันรอ ด้วยความรู้สึก despairing เจริญเติบโตข้า ฉันรอ ฉันได้ยินในระยะห่างยิปซีเพลงสูง ด้วยเสียงร่าเริงมาใกล้ชิด และเพลงของพวกเขากลิ้งล้อหนักและถอดของแส้ Szgany และ Slovaks ได้พูดนับของที่ได้มา ด้วยสุดท้ายดูรอบ ๆ และ ในกล่องที่อยู่ตัวมั่น ฉันวิ่งจากตำแหน่ง และได้รับการนับห้อง กำหนดวิ่งออกในขณะนี้ควรเปิดประตู เครียดหู ผมฟัง และได้ยินชั้นล่างบดคีย์ล็อคดีและตกหลังประตูหนักขึ้น ต้องมีวิธีอื่นบางรายการ หรือคนมีคีย์หนึ่งประตูล็อคแล้ว มาเสียงเท้า tramping และตายไปในบางเส้นทางที่ส่งค่าสะท้อน clanging ฉันหันไปรันลง ไปทาง เพดาน ที่อาจพบทางใหม่ อีกครั้ง แต่ขณะนี้ดูเหมือนมีมาพัฟที่มีความรุนแรงของลม และประตูสู่บันไดคดเคี้ยวได้พัดไปกับช็อตที่ฝุ่นจากทับหลังบรรจงบิน เมื่อฉันวิ่งผลักดันเปิด ผมพบว่า มันเป็นอย่างรวดเร็วมี ผมอีกนักโทษ และสุทธิของการลงโทษถูกปิดรอบฉันมากขึ้นขณะที่เขียนมีอยู่ในเส้นทางด้านล่างเสียงฟุตหลาย tramping และของน้ำหนักที่กำหนดลงอย่างมาก อย่างไม่ต้องสงสัยกล่อง กับการขนส่งของโลก มีเสียงของการตอก กล่องถูก nailed ลงได้ ตอนนี้ ผมได้ยินเสียงเท้าหนัก tramping อีกตามหอ กับ มีหลายอื่น ๆ ใช้งานเท้ามาเบื้องหลังประตูถูกปิด โซ่สั่น มีการบดของคีย์ในล็อค ฉันได้ยินเสียงคีย์ถอน แล้วอีกประตูเปิด และปิด ได้ยิน creaking ล็อคและสายฟ้าHark ในลาน และลงทางหินม้วนล้อหนัก รอยแตกของแส้ และคอรัสของ Szgany เป็นพวกเขาผ่านไปเป็นระยะทางฉันอยู่คนเดียวในปราสาทด้วยผู้หญิงน่ากลัว Faugh Mina เป็นผู้หญิง และมี nought กัน พวกเขามีปีศาจยังหลุมฉันจะไม่อยู่คนเดียวกับพวกเขา ผมจะพยายามปรับผนังปราสาทไกลออกไปกว่าฉันได้พยายาม ฉันจะใช้ของทองกับฉัน เกรงว่าฉันต้องการในภายหลัง ฉันอาจหาวิธีจากนี้ dreadfulแล้วเก็บในบ้าน เก็บเร็วที่สุด และ ใกล้รถไฟ จากจุดถูกสาปแช่ง จากนี้สาปที่ดิน ที่ปีศาจและลูกยังคงเดิน ด้วยเท้าเอิร์ทลี่น้อยความเมตตาของพระเจ้าจะดีกว่าของมอนสเตอร์เหล่านั้น และล่อจะสูงชัน และสูง ที่เท้าของ ชายคนหนึ่งอาจนอน เป็นชาย ลาก่อน ทั้งหมด Mina

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

30 มิถุนายน .-- เหล่านี้อาจเป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมเคยเขียนไว้ในไดอารี่นี้ ฉันนอนจนถึงก่อนฟ้าสางและเมื่อฉันตื่นโยนบนหัวเข่าของตัวเองที่ผมตั้งใจว่าถ้าตายเขาควรจะมาหาฉันพร้อม. ที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในอากาศและรู้ว่าตอนเช้ามา จากนั้นก็มาต้อนรับไก่กาและผมรู้สึกว่าผมมีความปลอดภัย ด้วยหัวใจดีใจที่ผมเปิดประตูและวิ่งลงมาที่ห้องโถง ฉันได้เห็นว่าประตูถูกปลดล็อคและตอนนี้ก็หลบหนีก่อนที่ฉัน ด้วยมือที่สั่นเทาด้วยความกระตือรือร้นที่ผมปลดโซ่และโยนกลับสลักเกลียวขนาดใหญ่. แต่ประตูจะไม่ย้าย สิ้นหวังคว้าฉัน ผมดึงและดึงที่ประตูและจับมันจนใหญ่โตอย่างที่มันเป็นมันสั่นในป้อมปืนของ ฉันจะได้เห็นการยิงสายฟ้า มันได้รับการล็อคหลังจากที่ผมออกจากจำนวน. แล้วความปรารถนาป่าเอาฉันจะได้รับที่สำคัญที่มีความเสี่ยงใด ๆ และฉันกำหนดแล้วและมีที่จะไต่ผนังอีกครั้งและได้รับการนับจำนวนของห้องพัก เขาอาจจะฆ่าฉัน แต่ตายตอนนี้ดูเหมือนทางเลือกที่มีความสุขของความชั่วร้าย โดยไม่ต้องหยุดฉันรีบวิ่งขึ้นไปที่หน้าต่างทางทิศตะวันออกและตะกายลงผนังเป็นก่อนที่จะเข้ามาในห้องของจำนวน มันเป็นที่ว่างเปล่า แต่นั่นก็เป็นตามที่ผมคาดว่า ผมมองไม่เห็นปุ่มใดก็ได้ แต่กองทองยังคงอยู่ ฉันเดินผ่านประตูในมุมที่คดเคี้ยวและลงบันไดและเดินไปตามทางเดินมืดโบสถ์เก่าแก่ ผมรู้ว่าตอนนี้ดีพอที่จะหามอนสเตอร์ที่ผมขอ. กล่องที่ดีอยู่ในสถานที่เดียวกันอย่างใกล้ชิดกับผนัง แต่ฝาที่วางอยู่บนมันไม่ได้ยึดลง แต่กับเล็บพร้อมในสถานที่ของพวกเขาที่จะใช้ค้อนทุบ บ้าน. ผมรู้ว่าผมจะต้องส่งถึงร่างกายสำหรับคีย์ดังนั้นผมยกฝาและวางมันกลับมากับผนัง และจากนั้นผมเห็นอะไรบางอย่างที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของฉันด้วยความกลัว มีวางนับ แต่ดูราวกับว่าเยาวชนของเขาได้รับการบูรณะครึ่งหนึ่ง สำหรับผมสีขาวและหนวดเปลี่ยน irongrey มืด แก้มเป็นฟูลเลอร์และผิวขาวดูเหมือนภายใต้สีแดงทับทิม ปากเป็นสีแดงกว่าที่เคยสำหรับที่ริมฝีปากเป็น Gouts ของเลือดสดซึ่งไหลจากมุมปากและวิ่งลงมาที่คางและลำคอ แม้ลึกดวงตาเผาไหม้ดูเหมือนท่ามกลางเนื้อบวมสำหรับฝาและกระเป๋าใต้บวม มันดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวทั้งถูก gorged เพียงด้วยเลือด เขานอนเหมือนปลิงสกปรกหมดด้วยความอุดมสมบูรณ์ของเขา. ฉันสั่นขณะที่ผมก้มลงไปสัมผัสเขาและความรู้สึกในตัวผมไม่เห็นด้วยที่ติดต่อทุกครั้ง แต่ผมต้องค้นหาหรือฉันก็หายไป คืนที่ผ่านมาอาจจะเห็นร่างกายของตัวเองที่จัดเลี้ยงในสงครามที่คล้ายกับที่น่าเกลียดน่ากลัวสาม ผมรู้สึกทั่วร่างกาย แต่ไม่มีวี่แววที่ฉันสามารถหาของคีย์ แล้วฉันจะหยุดและมองไปที่จำนวน มีรอยยิ้มที่เยาะเย้ยอยู่บนใบหน้าบวมซึ่งดูเหมือนจะขับรถฉันบ้า นี่คือความเป็นอยู่ที่ผมช่วยให้การถ่ายโอนไปยังลอนดอนซึ่งอาจจะนานหลายศตวรรษที่จะมาเขาอาจจะท่ามกลางล้านกำเนิดของมันปรนเปรอความต้องการทางเพศของเขาสำหรับเลือดและสร้างวงใหม่และไม่เคยขยับขยายของปีศาจกึ่งการตรึงบน ทำอะไรไม่ถูก. คิดมากขับรถฉันบ้า ความปรารถนาที่น่ากลัวมาถึงผมที่จะกำจัดโลกของมอนสเตอร์ดังกล่าว ไม่มีอาวุธร้ายแรงอยู่ในมือได้ แต่ผมคว้าพลั่วซึ่งคนงานที่ได้รับการใช้ในการกรอกข้อมูลกรณีและยกสูงฟาดกับขอบลงที่ใบหน้าแสดงความเกลียดชัง แต่ที่ผมทำเช่นนั้นหันศีรษะและตาลดลงเมื่อฉันกับเปลวไฟของพวกเขาของหนังสยองขวัญบาซิลิส สายตาที่ดูเหมือนจะเป็นอัมพาตฉันและพลั่วเปิดในมือของฉันและมองจากใบหน้าเพียงทำให้แผลลึกเหนือหน้าผาก พลั่วลดลงจากมือของฉันในกล่องและในขณะที่ผมดึงมันออกไปหน้าแปลนของใบมีดติดขอบของฝาซึ่งลดลงอีกครั้งและซ่อนตัวจากสิ่งที่น่าเกลียดน่ากลัวสายตาของเรา เหลือบสุดท้ายที่ผมมีคือของใบหน้าบวมเลือดเปื้อนและคงพร้อมกับรอยยิ้มของความอาฆาตพยาบาทซึ่งจะมีการจัดขึ้นของตัวเองในนรกใต้สุด ฉันคิดว่าและคิดว่าสิ่งที่ควรจะเดินหน้าต่อไปของฉัน แต่สมองของฉันดูเหมือนไฟไหม้และฉันรอคอยด้วยความรู้สึกสิ้นหวังที่เพิ่มขึ้นมากกว่าฉัน ขณะที่ผมรอคอยผมได้ยินในระยะทางเพลงยิปซีร้องโดยเสียงร่าเริงมาใกล้ชิดและผ่านเพลงของพวกเขากลิ้งล้อหนักและแตกของแส้ Szgany และ Slovaks คนนับได้พูดมา ด้วยรูปลักษณ์ที่ผ่านมาไปรอบ ๆ และในกล่องที่มีร่างกายเลวทรามที่ฉันวิ่งออกจากสถานที่และได้รับจำนวนห้องพักที่มุ่งมั่นที่จะวิ่งออกไปในขณะที่ประตูควรจะเปิด กับหูที่ทำให้เครียดผมฟังและได้ยินชั้นล่างบดสำคัญในการล็อคที่ดีและตกหลังประตูหนัก ต้องมีวิธีการอื่น ๆ ของรายการหรือบางคนมีความสำคัญสำหรับหนึ่งในล็อคประตู. จากนั้นก็มีมาเสียงเท้าของหลาย tramping และตายไปในทางบางอย่างที่ส่งขึ้นสะท้อนส่งเสียงดังกราว ผมหันไปวิ่งลงไปอีกครั้งต่อหลุมฝังศพที่ฉันอาจจะพบทางเข้าใหม่ แต่ในขณะที่มีดูเหมือนจะมาพัฟความรุนแรงของลมและประตูไปสู่บันไดคดเคี้ยวพัดไปด้วยความตกใจที่ตั้งจากฝุ่นละออง ทับหลังบิน เมื่อฉันวิ่งไปผลักดันมันเปิดผมพบว่ามันเป็นไปอย่างรวดเร็วอย่างไร้ความหวัง ผมเป็นนักโทษอีกครั้งและสุทธิของการลงโทษที่ถูกปิดรอบฉันมากขึ้นอย่างใกล้ชิด. ขณะที่ผมเขียนมีอยู่ในทางด้านล่างเสียงเท้าของ Tramping จำนวนมากและความผิดพลาดของน้ำหนักที่มีการตั้งค่าลงอย่างหนักอย่างไม่ต้องสงสัยในช่องที่มีการขนส่งสินค้าของพวกเขา ของแผ่นดิน มีเสียงตอกเป็น มันเป็นกล่องที่ถูกตอกลง ตอนนี้ฉันสามารถได้ยินฟุตหนัก tramping อีกครั้งพร้อมห้องโถงที่มีกับหลายฟุตไม่ได้ใช้งานอื่น ๆ มาอยู่เบื้องหลังพวกเขา. ประตูถูกปิดโซ่สั่น มีการบดของคีย์ในการล็อคคือ ฉันได้ยินเสียงที่สำคัญถอนแล้วประตูอื่นเปิดและปิด ฉันได้ยินลั่นดังเอี๊ยดของการล็อคและสายฟ้า. Hark! ในลานและลงทางหินม้วนของล้อหนักรอยแตกของแส้และนักร้อง Szgany ที่พวกเขาผ่านไปไกล. ฉันอยู่คนเดียวในปราสาทกับผู้หญิงที่น่ากลัวเหล่านั้น Faugh! น่าเป็นผู้หญิงและมีอะไรที่เหมือนกัน พวกเขาเป็นปีศาจของหลุม! ฉันไม่จะยังคงอยู่คนเดียวกับพวกเขา ฉันจะพยายามที่จะไต่กำแพงปราสาทไกลออกไปกว่าที่ฉันยังมีความพยายามที่ ฉันจะใช้บางส่วนของทองคำกับฉันเกรงว่าฉันต้องการได้ในภายหลัง ผมอาจจะหาทางจากสถานที่ที่น่ากลัว. และจากนั้นก็ออกไปสำหรับบ้าน! ไปยังรถไฟที่เร็วที่สุดและใกล้ที่สุด! อยู่ห่างจากจุดที่สาปแช่งจากแผ่นดินสาปแช่งที่มารและลูกของเขายังคงเดินด้วยเท้าของโลก! อย่างน้อยความเมตตาของพระเจ้าเป็นดีกว่าที่ของมอนสเตอร์เหล่านั้นและหน้าผาสูงชันและสูง ที่เท้าของชายคนหนึ่งที่อาจจะนอนหลับเป็นมนุษย์ ลาทั้งหมด น่า!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

30 มิถุนายน - เหล่านี้อาจเป็นคำสุดท้ายที่ผมเคยเขียนในไดอารี่นี้ ผมนอนจนเกือบเช้า และเมื่อฉันตื่นขึ้นมา ก็โยนตัวเองบนเข่าของฉัน ฉันตั้งใจว่าถ้าความตายมาถึงเขาจะพบฉันพร้อม

ในที่สุดผมรู้สึกเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในอากาศและรู้ว่า ตอนเช้ามา จากนั้นมา กาไก่ ต้อนรับ และผมรู้สึกว่าปลอดภัย ด้วยหัวใจที่ยินดีผมเปิดประตูและวิ่งลงมา ผมได้เห็นว่าประตูไม่ได้ล็อค แล้วหนีก่อนเลย ด้วยมือที่สั่นเพราะความกระตือรือร้น ผมต้องปลดเบ็ดออกจากโซ่และโยนกลับไปกลอนมาก

แต่ประตูก็ไม่ขยับ สิ้นหวังจับฉัน ผม ดึง และ ดึงที่ประตู และขยี้มันจนขนาดใหญ่ ตามที่มันเป็น มันว้าวุ่นในหน้าต่าง . ฉันได้เห็นการยิงสายฟ้ามันถูกล็อคไว้ หลังจากที่ผมออกจากนับ

แล้วความปรารถนาป่าใช้เวลาที่จะได้รับคีย์ที่ความเสี่ยงใด ๆ และผมตัดสินใจแล้วและมีขนาดกำแพงอีกครั้ง และเข้าห้องของนับ เขาอาจจะฆ่าฉันตายตอนนี้ก็มีความสุข แต่ทางเลือกของความชั่วร้าย . โดยไม่หยุด ผมรีบขึ้นไปที่หน้าต่างทางทิศตะวันออก และสัญญาณรบกวนลงกำแพงเช่นเดิม เข้าไปในห้องของนับ มันว่างเปล่าแต่นั่นก็เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ ผมไม่สามารถเห็นกุญแจก็ได้ แต่กองของทองยังคง ผมเดินผ่านประตูในมุมและลงบันไดวนและตามทางเดินมืดๆที่โบสถ์เก่า ผมรู้ว่าตอนนี้ดีพอที่จะหา Monster ผมขอ

กล่องใหญ่อยู่ในสถานที่เดียวกัน ชิดกับผนัง แต่ฝาถูกวางไว้บนมัน ไม่ เอา ลงแต่กับเล็บในสถานที่ของพวกเขาพร้อมที่จะใช้ค้อนทุบบ้าน

ฉันรู้ว่าฉันต้องไปถึงตัวคีย์ ผมยกฝาและวางไว้ชิดผนัง แล้วฉันก็เห็นบางอย่างที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของฉันกับสยองขวัญ มันวางนับ แต่มองว่าหากเยาวชนของเขาได้ครึ่งคืน สำหรับผมขาวหนวดถูกความมืด irongrey . แก้มสัมผัสและผิวสีขาวดูสีแดงทับทิมภายใต้ ปากก็แดงกว่าเดิม เพราะในปากมี gouts เลือดสดที่หยดจากมุมปากและวิ่งลงมาที่คางและคอ แม้ลึกๆ แสบตา เหมือนอยู่ท่ามกลางเนื้อบวม สำหรับเปลือกตาและถุงใต้ถูกบวม เหมือนสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวทั้งหมดเพียงแค่ gorged ด้วยเลือดเขาวางเหมือนปลิงสกปรก เหนื่อยกับความสมบูรณ์ของเขา

ฉันก็เป็นฉันก้มลงไปสัมผัสเขา และทุกความรู้สึกที่ผมหันเหที่ติดต่อ แต่ฉันมีเพื่อค้นหาหรือผมหลงทาง มากลางคืนอาจเห็นร่างกายตัวเองเลี้ยงในสงครามคล้ายกับที่น่ากลัว 3 ผมรู้สึกทั่วตัว แต่ไม่มีวี่แววจะพบกุญแจ ฉันหยุดและมองไปที่ นับมีรอยยิ้มบนใบหน้าเยาะเย้ยอืดซึ่งดูเหมือนจะขับรถฉันบ้า นี้คือที่ผมช่วยย้ายไปลอนดอนซึ่งอาจศตวรรษมา เขาอาจจะ ในหมู่ของ 77 ล้าน ปรนเปรอความปรารถนาของเขาเพื่อโลหิต และสร้างใหม่ และเคยขยับวงกลมกึ่งปีศาจกินดีอยู่ดีตัวเอง

ความคิดขับรถฉันบ้าความปรารถนาที่น่ากลัวเกิดขึ้นกับผมเพื่อกำจัดโลกของสัตว์ประหลาด . ไม่มีอาวุธร้ายแรงในมือ แต่ฉันคว้าพลั่วซึ่งคนงานได้ใช้เพื่อเติมกรณี และยกสูง ฟาดกับขอบลง ที่หน้าตาน่าเกลียด แต่เป็นผมหัวเปิด และตาล้มทับฉัน กับ ทั้งหมดของพวกเขา เปลวไฟแห่งสัตว์เลื้อยคลานสยองขวัญ สายตาที่ดูเหมือนจะทำให้เป็นอัมพาตมาและพลั่วในมือของฉันและหันมองจากหน้า เพียงแต่ทำลึกรอยแผลเหนือหน้าผาก พลั่วตกจากมือของฉันผ่านกล่อง และที่ผมดึงมันออกจากหน้าแปลนของใบจับขอบฝาที่ล้มลงไปอีก และซ่อนสิ่งที่น่ากลัวจากสายตาของฉัน สุดท้ายผมได้เหลือบของใบหน้ามีเปื้อนเลือด และคงที่ ด้วยรอยยิ้มแห่งความมุ่งร้าย ซึ่งจะมีการจัดของตัวเองในนรก ต่ำที่สุด ฉันคิดแล้วคิดอีกว่าควรทำต่อไป แต่สมองของฉันดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ ฉันรอด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง เติบโตมากกว่าฉัน ที่ผมรอ ผมได้ยินในระยะห่างเพลงยิปซีร้องโดยเสียงรื่นเริง เข้ามาใกล้ และเพลงของพวกเขาผ่านการกลิ้งของล้อหนักและการแตกร้าวของแส้และที่ szgany Slovaks ซึ่งนับได้พูดมา กับสุดท้ายดูที่กล่องซึ่งบรรจุร่างเลว ฉันจะหนีไปจากที่นี่และได้รับในห้องนับ ตัดสินใจที่จะวิ่งออกไปสักพักประตูก็ถูกเปิดออก กับตึง หูผมฟังและได้ยินข้างล่างนะคัฟ ของกุญแจในการล็อคที่ดีและลงด้านหลังของประตูที่หนักมันต้องมีวิธีการอื่น ๆบางส่วนของรายการ หรือบางคนมีคีย์ หนึ่งของประตู

แล้วมีเสียงหลายเท้าย่ำและตายไปในบางหัวข้อที่ส่งมาเป็นเสียงกราวก้อง ผมหันวิ่งไปอีกทางเราก็อาจหาประตูใหม่ แต่ในขณะนี้ดูเหมือนมาผัดความรุนแรงของลมและประตูกับบันไดวน พัด กับ ช็อก ทำให้ฝุ่นจากทับหลังที่บิน เมื่อฉันวิ่งไปเปิดประตู ผมพบว่า มันมีการคิดอย่างรวดเร็ว ผมอีกครั้งเป็นนักโทษและสุทธิของ Doom ปิดรอบฉันอย่างใกล้ชิด

ที่ผมเขียนมีในเนื้อเรื่องข้างล่าง เสียงย่ำเท้ามากและความล้มเหลวของน้ำหนักถูกตั้งลงอย่างหนัก แน่นอน กล่องกับการขนส่งสินค้าของโลก นั่นคือเสียงทุบ มันเป็นกล่องที่ถูกตอกลง ตอนนี้ฉันได้ยินเสียงเท้าย่ำหนักอีกตามทางเดินด้วยเท้าไม่ได้ใช้งานอื่น ๆอีกมากมายมาอยู่เบื้องหลัง

ประตูปิดโซ่สั่น มีคัฟของกุญแจในการล็อค ฉันได้ยินเสียงกุญแจถอนแล้วอีกประตูเปิดและปิด . ฉันได้ยินเสียงเอี๊ยดของล็อค และ กลอน

ว้าว !ในลานหิน และลงวิธีม้วนล้อหนัก รอยแตกของแส้ และคอรัสของ szgany พวกเขาผ่านเข้าไปไกล

ผมคนเดียวในปราสาทที่น่ากลัวผู้หญิง ฮึ่ม ! มีน่าเป็นผู้หญิง และมี " เหมือนกัน พวกปีศาจจากนรก !

ผมจะไม่โดดเดี่ยวกับพวกเขา ผมจะลองวัดปราสาทกำแพงไกลกว่าฉันยังพยายามผมจะเอาทองกับข้าพเจ้าต้องการมันนะ ฉันอาจหาวิธีจากสถานที่น่ากลัวแห่งนี้

แล้วออกจากบ้าน ไปเร็วและใกล้รถไฟ ห่างจากจุดที่ถูกสาปแช่ง จากดินแดนที่ปีศาจและลูกๆของเขายังคงเดินด้วยเท้าบนโลกนี้ !

ที่ความเมตตาของพระเจ้าเป็นอย่างน้อยดีกว่าของมอนสเตอร์เหล่านั้น และหน้าผาชันและสูงที่เท้าของผู้ชายอาจจะนอน เป็นผู้ชาย ลาก่อนทุกคน มินา