Neoclassical realism is a theory of

Neoclassical realism is a theory of international relations. Initially coined by Gideon Rose in a 1998 World Politics review article, it is a combination of classical realist and neorealist – particularly defensive realist – theories.

Neoclassical realism holds that the actions of a state in the international system can be explained by systemic variables – such as the distribution of power capabilities among states – as well as cognitive variables – such as the perception and misperception of systemic pressures, other states' intentions, or threats – and domestic variables – such as state institutions, elites, and societal actors within society – affecting the power and freedom of action of the decision-makers in foreign policy. While holding true to the neorealist concept of balance of power, neoclassical realism further adds that states' mistrust and inability to perceive one another accurately, or state leaders' inability to mobilize state power and public support can result in an underexpansion or underbalancing behaviour leading to imbalances within the international system, the rise and fall of great powers, and war:

Appropriate balancing occurs when a state correctly perceives another state's intentions and balances accordingly.
Inappropriate balancing or overbalancing occurs when a state incorrectly perceives another state as threatening, and uses too many resources than it needs to in order to balance. This causes an imbalance.
Underbalancing occurs when a state fails to balance, out of either inefficiency or incorrectly perceiving a state as less of threat than it actually is. This causes an imbalance.
Nonbalancing occurs when a state avoids balancing through buck passing, bandwagoning, or other escapes. A state may choose to do this for a number of reasons, including an inability to balance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟื้นฟูคลาสสิกสัจนิยมเป็นทฤษฎีของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เป็นครั้งแรก โดยโรกิในบทความรีวิวเมืองโลก 1998 มันเป็นชุดของคลาสสิก realist และ neorealist –โดยเฉพาะอย่างยิ่งป้องกัน realist-ทฤษฎีฟื้นฟูคลาสสิกสัจนิยมมีที่การดำเนินการของรัฐในการระบบนานาชาติสามารถอธิบาย ด้วยตัวแปรระบบ – เช่นการกระจายของความสามารถในการใช้พลังงานระหว่างอเมริกาเป็นตัวแปรการรับรู้– รับรู้และ misperception ระบบแรงดัน อเมริกาอื่น ๆ ความ ตั้งใจ หรือคุก คาม – และตัว แปรภายในประเทศ – รัฐ ร่ำรวย และนักแสดงที่นิยมในสังคมส่งผลกระทบต่ออำนาจและเสรีภาพในการกระทำของผู้ผลิตตัดสินใจในนโยบายต่างประเทศได้ ในขณะที่ถือจริง neorealist แนวคิดของสมดุลของพลังงาน ความสมจริงฟื้นฟูคลาสสิกเพิ่มเติมเพิ่ม mistrust ที่อเมริกาและไม่สามารถสังเกตกันได้อย่างถูกต้อง หรือรัฐผู้นำไม่สามารถระดมการใช้อำนาจรัฐและการสนับสนุนของรัฐอาจส่งผลให้พฤติกรรมการ underexpansion หรือ underbalancing ที่นำไปสู่ความไม่สมดุลภายในระบบระหว่างประเทศ ฮ่องเต้ของอำนาจที่ดี และสงคราม:สมดุลเกิดขึ้นเมื่อรัฐละเว้นความตั้งใจของรัฐอื่น และดุลตามลำดับอย่างถูกต้องสมดุล หรือ overbalancing เกิดขึ้นเมื่อรัฐถูกละเว้นรัฐอื่นเป็นการคุกคาม และใช้ทรัพยากรมากเกินไปกว่าที่จำเป็นเพื่อปรับสมดุล นี้ทำให้เกิดความไม่สมดุลUnderbalancing เกิดขึ้นเมื่อรัฐไม่สมดุล ไม่ inefficiency หรือ perceiving สถานะเป็นน้อยของการคุกคามอย่างไม่ถูกต้องมากกว่าที่เป็นอยู่จริง นี้ทำให้เกิดความไม่สมดุลNonbalancing เกิดขึ้นเมื่อรัฐหลีกเลี่ยงดุลผ่านผ่านบัค bandwagoning หรืออื่น ๆ escapes รัฐอาจเลือกที่จะทำสำหรับจำนวนของเหตุผล รวมทั้งการไม่สมดุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสมจริงต่างๆเป็นทฤษฎีของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ตอนแรกใช้กิเดียน Rose ใน 1998 โลกการเมืองรีวิว บทความ มันคือการรวมกันของสัจนิยมคลาสสิกและทฤษฎีโดยเฉพาะอย่างยิ่งการป้องกันความจริง– neorealist ) .

กระจกแบบถือว่าเป็นการกระทำของรัฐในระบบระหว่างประเทศ สามารถอธิบายได้ด้วยตัวแปรระบบ ( เช่น การกระจายของความสามารถและอำนาจระหว่างรัฐ รวมทั้งตัวแปรความรู้–เช่นการรับรู้และความเข้าใจผิดของแรงกดดันกลุ่ม รัฐอื่น ๆความตั้งใจ หรือตัวแปร ) และในประเทศและภัยคุกคาม เช่น สถาบันของรัฐชนชั้นสูง ,และนักแสดงภายในสังคมที่มีผลต่อสังคมและอำนาจและเสรีภาพของการกระทำของผู้ผลิตตัดสินใจในนโยบายต่างประเทศ ในขณะที่ถือจริงกับ neorealist แนวคิดเรื่องความสมดุลของพลังงานธรรมชาติต่างๆเพิ่มเพิ่มเติมว่า ' ความหวาดระแวงและไม่สามารถที่จะรับรู้กันอย่างถูกต้องหรือรัฐผู้นำไม่สามารถระดมอำนาจรัฐและประชาชนสนับสนุนสามารถส่งผลในการ underexpansion หรือ underbalancing พฤติกรรมนำไปสู่ความไม่สมดุลในระบบระหว่างประเทศ และการล่มสลายของอำนาจที่ดีและสงคราม :

เหมาะสมสมดุลเกิดขึ้นเมื่อรัฐถูกต้องรับรู้ความตั้งใจของรัฐอื่น และยอดคงเหลือตาม .
ไม่เหมาะสมสมดุลหรือ overbalancing เกิดขึ้นเมื่อรัฐไม่ถูกต้องรับรู้อีกรัฐคุกคามและใช้ทรัพยากรมากเกินไปกว่าความต้องการเพื่อความสมดุล นี้ทำให้เกิดความไม่สมดุล .
underbalancing เกิดขึ้นเมื่อรัฐล้มเหลว เพื่อความสมดุลของความไม่ถูกต้องอย่างใดอย่างหนึ่งหรือรับรู้สถานะเป็นน้อยของภัยคุกคามกว่าจริงคือ นี้ทำให้เกิดความไม่สมดุล .
nonbalancing เกิดขึ้นเมื่อรัฐไม่สมดุลผ่านบัคผ่าน bandwagoning , หรืออื่น ๆหนี รัฐอาจเลือกที่จะทำนี้สำหรับจำนวนของเหตุผล รวมถึงการไร้ความสามารถเพื่อความสมดุล