As soon as she arrived she went str

As soon as she arrived she went straight to the kitchen to see if the
monkey was there. It was: what a relief. She wouldn't have liked to
admit that her mother had been right. Monkeys at a birthday? her
mother had sneered. Get away with you, believing any nonsense
you're told! She was cross, but not because of the monkey, the girl
thought; it's just because of the party.

"I don't like you going," she told her. "It's a rich people's party,."

"Rich people go to Heaven too," said the girl, who studied religion at
school.

"Get away with Heaven," said the mother. "The problem with you,
young lady, is that you like to fart higher than your ass."

The girl didn't approve of the way her mother spoke. She was barely
nine, and one of the best in her class.

"I'm going because I've been invited," she said. "And I've been
invited because Luciana is my friend. So there."

"Ah yes, your friend," her mother grumbled. She paused. "Listen,
Rosaura," she said at last. "That one's not your friend. You know
what you are to them? The maid's daughter, that's what."
Rosaura blinked hard: she wasn't going to cry. Then she yelled:

"Shut up! You know nothing about being friends!"

Every afternoon she used to go to Luciana's house and they would
both finish their homework while Rosaura's mother did the cleaning.
They had their tea in the kitchen and they told each other secrets.
Rosaura loved everything in the big house, and she also loved the
people who lived there.

"I'm going because it will be the most lovely party in the whole world,
Luciana told me it would. There will be a magician, and he win bring
a monkey and everything."

The mother swung around to take a good look at her child, and
pompously put her hands on her hips. "Monkeys at a birthday?" she
said. "Get away with you, believing any nonsense you're told!"

Rosaura was deeply offended. She thought it unfair of her mother to
accuse other people of being liars simply because they were rich.
Rosaura too wanted to be rich, of course. If one day she managed to
live in a beautiful palace, would her mother stop loving her? She felt
very sad. She wanted to go to that party more than anything else in
the world.

"I'll die if I don't go," she whispered, almost without moving her lips.

And she wasn't sure whether she had been heard, but on the
morning of the party she discovered that her mother had starched
her Christmas dress. And in the afternoon, after washing her hair,
her mother rinsed it in apple vinegar so that it would be all nice and
shiny. Before going out, Rosaura admired herself in the mirror, with
her white dress and glossy hair, and thought she looked terribly
pretty.

Senora Ines also seemed to notice. As soon as she saw her, she
said: "How lovely you look today, Rosaura. "

Rosaura gave her starched skirt a slight toss with her hands and
walked into the party with a firm step. She said hello to Luciana and
asked about the monkey. Luciana put on a secretive look and
whispered into Rosaura's ear: "He's in the kitchen. But don't tell
anyone, because it's a surprise."

Rosaura wanted to make sure. Carefully she entered the kitchen and
there she saw it: deep in thought, inside its cage. It looked so funny
that the girl stood there for a while, watching it, and later, every so
often, she would slip out of the party unseen and go and admire it.
Rosaura was the only one allowed into the kitchen. Senora Ines had
said: "You yes, but not the others, they're much too boisterous, they
might break something." Rosaura had never broken anything. She
even managed the jug of orange juice, carrying it from the kitchen into
the dining room. She held it carefully and didn't spill a single drop.
And Senora Ines had said: "Are you sure you can manage a jug as
big as that?" Of course she could manage. She wasn't a
butterfingers, like the others. Like that blonde girl with the bow in her
hair. As soon as she saw Rosaura, the girl with the bow had said:

"And you? Who are you?"

"I'm a friend of Luciana," said Rosaura.

"No," said the girl with the bow, "you are not a friend of Luciana
because I'm her cousin and I know all her friends. And I don't know
you."

"So what," said Rosaura. "I come here every afternoon with my
mother and we do our homework together."

"You and your mother do your homework together?" asked the girl,
laughing.

"I and Luciana do our homework together," said Rosaura, very
seriously.

The girl with the bow shrugged her shoulders.

"That's not being friends," she said. "Do you go to school together?"

"No.,,

"So where do you know her from?" said the girl, getting impatient.
Rosaura remembered her mother's words perfectly. She took a deep
breath.

"I'm the daughter of the employee," she said.

Her mother had said very clearly: "If someone asks, you say you're
the daughter of the employee; that's all." She also told her to add:

"And proud of it." But Rosaura thought that never in her life would she
dare say something of the sort.

"What employee?" said the girl with the bow. "Employee in a shop?"

"No," said Rosaura angrily. "My mother doesn't sell anything in any
shop, so there."

"So how come she's an employee?" said the girl with the bow.
just then Senora Ines arrived saying shh shh, and asked Rosaura if
she wouldn't mind helping serve out the hot dogs, as she knew the
house so much better than the others.

"See?" said Rosaura to the girl with the bow, and when no one was
looking she kicked her in the shin.

Apart from the girl with the bow, all the others were delightful. The
one she liked best was Luciana, with her golden birthday crown; and
then the boys. Rosaura won the sack race, and nobody managed to
catch her when they played tag. When they split into two teams to
play charades, all the boys wanted her for their side. Rosaura felt she
had never been so happy in all her life.

But the best was still to come. The best came after Luciana blew out
the candies. First the cake. Senora Ines had asked her to help pass
the cake around, and Rosaura had enjoyed the task immensely,
because everyone called out to her, shouting "Me, me!" Rosaura
remembered a story in which there was a queen who had the power
of life or death over her subjects. She had always loved that, having
the power of life or death. To Luciana and the boys she gave the
largest pieces, and to the girl with the bow she gave a slice so thin
one could see through it.

After the cake came the magician, tall and bony, with a fine red cape.
A true magician: he could untie handkerchiefs by blowing on them
and make a chain with links that had no openings. He could guess
what cards were pulled out from a pack, and the monkey was his
assistant. He called the monkey "partner." "Let's see here, partner,"
he would say, "turn over a card." And, "Don't run away, partner: time
to work now."

The final trick was wonderful. One of the children had to hold the
monkey in his arms and the magician said he would make him
disappear.

"What, the boy?" they all shouted.

"No, the monkey!" shouted back the magician.

Rosaura thought that this was truly the most amusing parry in the
whole world.

The magician asked a small fat boy to come and help, but the small
fat boy got frightened almost at once and dropped the monkey on the
floor. The magician picked him up@ carefully, whispered something
in his ear, and the monkey nodded almost as if he understood.

"You mustn't be so unmanly, my friend," the magician said to the fat
boy.

"What's unmanly?" said the fat boy.

The magician turned around as if to look for spies.

"A sissy," said the magician. "Go sit down."

Then he stared at all the faces, one by one. Rosaura felt her heart
tremble.

"You with the Spanish eyes," said the magician. And everyone saw
that he was pointing at her.

She wasn't afraid, Neither holding the monkey, nor when the
magician made him vanish; not even when, at the end, the magician
flung his red cape over Rosaura's head and uttered a few magic
words ... and the monkey reappeared, chattering happily, in her arms.
The children clapped furiously. And before Rosaura returned to her
seat, the magician said:

"Thank you very much, my little countess. "

She was so pleased with the compliment that a while later, when her
mother came to fetch her, that was the first thing she told her. "I
helped the magician and he said to me, 'Thank you very much, my
little countess."

It was strange because up to then Rosaura had thought that she was
angry with her mother. All along Rosaura had imagined that she
would say to her: "See that the monkey wasn't a lie?" But instead she
was so thrilled that she told her mother all about the wonderful
magician.

Her mother tapped her on the head and said: "So now we're a
countess!"

But one could see that she was beaming.
And now they both stood in the entrance, because a moment ago
Senora Ines, smiling, had said: "Please wait here a second."
Her mother suddenly seemed worried.

"What is it?" she asked Rosaura.

"What is what?" said Rosaura. "It's nothing; she just wants to get the
presents for those who are leaving, see?"

She pointed at the fat boy and at a girl with pigtails who were also
waiting there, next to their mothers. And she explained about the
presents. She knew, because she had been watching those who left
before her. When one of the girls was about to leave, Senora Ines
would give her a bracelet. When a boy left, Senora Ines gave him a
yo-yo. Rosaura preferred the yo-yo because it sparkled,. but she
didn't mention that to her mother. Her mother might have said: "So
why don't you ask for one, you blockhead?" That's what her mother
was like. Rosaura didn't feel like explaining that she'd be horribly
ashamed to be the odd one out. Instead she said:

"I was the best-behaved at the party."

And she said no more because Senora Ines c

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันทีที่เธอมาถึง เธอก็ตรงไปยังห้องครัวเพื่อดูว่าการ ลิงที่มี มัน: อะไรช่วย เธอไม่ได้ชอบ ยอมรับว่า แม่ของเธอได้ถูกต้อง ลิงที่วันเกิด ของเธอ แม่มี sneered รับไปกับคุณ เชื่อเหลวไหลใด ๆ คุณบอก เธอข้าม แต่ไม่ใช่เป็น เพราะ ลิง หญิงสาว ความคิด มันเป็นเพียง เพราะพรรค"ฉันไม่ชอบคุณไป เธอบอกเธอ "มันเป็นพรรคของคนรวย"คนรวยไปสวรรค์มากเกินไป กล่าวว่า ผู้หญิง ผู้ศึกษาศาสนาที่ โรงเรียน"เข้ากับสวรรค์ กล่าวว่า แม่ "ปัญหาของคุณ เด็กผู้หญิง ได้ที่คุณชอบมากกว่าของตูดผาย"หญิงสาวไม่ได้อนุมัติของวิธีพูดแม่ของเธอ เธอเพิ่งจะ เก้า และหนึ่งดีที่สุดในชั้นเรียนของเธอ"ฉันจะเนื่องจากผมได้รับเชิญ เธอกล่าว "และผมเคย เชิญเนื่องจาก Luciana เพื่อน จึงมีการ""อา ใช่ เพื่อน, " grumbled แม่ของเธอ เธอหยุดชั่วคราว "ฟัง Rosaura เธอกล่าวในที่สุด "ไม่ใช่เพื่อนกัน เธอรู้นี่ คุณมีอะไรไปบ้าง แม่ของลูกสาว ที่เป็น"Rosaura คันนั้นกะพริบหนัก: เธอไม่ได้ไปร้อง แล้ว เธอ yelled: "หยุดพูด คุณทราบอะไรเกี่ยวกับการเป็นเพื่อน"ทุก ๆ บ่ายที่เธอเคยไปบ้านของ Luciana และพวกเขาจะ ทั้งสองเสร็จการบ้านของพวกเขาในขณะที่แม่ของ Rosaura ไม่ได้ทำความสะอาด มีชาของพวกเขาในครัว และพวกเขาบอกความลับกัน Rosaura รักทุกอย่างในบ้านใหญ่ และเธอยังรักการ คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น"ฉันไป เพราะมันจะเป็นฝ่ายน่ารักที่สุดในโลกทั้ง Luciana บอกฉันต้อง จะเป็นนักเล่นกล และชนะเขานำ ลิงและทุกสิ่งทุกอย่าง"แม่ swung รอบจะดูดีที่ลูกของเธอ และ โดยใส่มือเธอบนสะโพกของเธอ "ลิงในวันเกิด" เธอ กล่าวว่า "รับไปกับคุณ เชื่อเหลวไหลการที่คุณบอก"Rosaura มนต์ลึกได้ เธอคิดว่า ไม่เป็นธรรมของคุณแม่ของเธอ โทษคนอื่นการ โกหกเพียงเพราะอุดมไปด้วย Rosaura เกินไปอยากจะรวย แน่นอน ถ้าวันหนึ่งเธอได้ มีชีวิตอยู่ในวังสวยงาม จะแม่ของเธอหยุดรักเธอ เธอรู้สึก เศร้ามาก เธออยากไปที่บุคคลมากกว่าอย่างอื่นใน โลก"ฉันจะตายถ้าไม่ไป เธอกระซิบ เกือบไม่ มีเลื่อนริมฝีปากของเธอ และเธอไม่แน่ใจว่าเธอมีการได้ยิน แต่การ เช้าของบุคคลเธอค้นพบว่า แม่ของเธอได้ starched เธอแต่งตัวคริสต์มาส และในช่วงบ่าย หลังจากซักผ้าผม แม่ของเธอ rinsed นั้นในน้ำส้มสายชูแอปเปิ้ลเพื่อว่ามันจะดีทั้งหมด และ เงา ก่อนที่จะออก Rosaura ชื่นชมตัวเองในกระจก มี เสื้อสีขาวของเธอ และ ผมมัน และคิดว่าเธอดูแย่มาก สวยซุบซิบสาว Senora ยังประจักษ์ แจ้ง ทันทีที่เธอเห็นเธอ เธอ กล่าวว่า: "น่ารักอย่างไรคุณดูวันนี้ Rosaura "Rosaura ให้กระโปรงของเธอ starched โยนเล็กน้อย ด้วยมือของเธอ และ เดินเข้าไปในพรรคกับขั้นตอนของบริษัท เธอกล่าวว่า สวัสดี Luciana และ ถามเกี่ยวกับลิง Luciana ใส่ดูความลับ และ กระซิบเข้าไปในหูของ Rosaura: "เขาอยู่ในห้องครัว แต่ไม่บอก ทุกคน เพราะมันเป็นความประหลาดใจ "Rosaura อยากให้แน่ใจ อย่างเธอป้อนครัว และ มีเธอเห็น: ลึกในความคิด อยู่ในกรงของมัน มันดูตลกมาก ที่หญิงสาวยืนมีหนึ่ง ดู และ ทุกดังนั้น มักจะ เธอจะจัดส่งออกจากบริษัทไป และ unseen และชื่นชมมัน Rosaura เดียวเท่านั้นที่อนุญาตให้ใช้ในห้องครัว ซุบซิบสาว Senora ได้ กล่าวว่า: "คุณใช่ แต่ไม่อื่น ๆ ที่พวกเขากำลังมากเกินไปอึกทึก พวกเขา อาจทำลายสิ่งนั้น" Rosaura ได้ไม่เสียอะไร เธอ แม้จัดการเหยือกน้ำส้ม การถือครองจากครัวไป ห้องรับประทานอาหาร เธอจัดขึ้นอย่างระมัดระวัง และไม่หกหล่นที่เดียว และทุ่งนา Senora ได้กล่าวว่า: "คุณแน่ใจคุณสามารถจัดการเหยือกเป็น ใหญ่เป็นที่" แน่นอนว่าเธอสามารถจัดการ เธอไม่มี butterfingers คนอื่น ๆ เช่นที่สาวสีบลอนด์กับโบว์เธอ ผม ทันทีที่เธอเห็น Rosaura สาวกับโบว์ที่ได้กล่าวว่า:"แล้วคุณ คุณคือใคร""ฉันเพื่อนของ Luciana กล่าวว่า Rosauraสาวที่ มีโบว์ "คุณไม่ใช่เพื่อนของ Luciana ที่กล่าวว่า "ไม่ เนื่องจากผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ และฉันรู้ว่าเพื่อนของเธอ และไม่ทราบ คุณ""ไง Rosaura กล่าว "ผมมาที่นี่ทุก ๆ บ่ายกับฉัน แม่เราทำการบ้านของเรากัน""คุณและคุณแม่ทำการบ้านของคุณด้วยกัน" ถามผู้หญิง หัวเราะ"ฉันและ Luciana ทำการบ้านของเราด้วยกัน กล่าวว่า Rosaura มาก จริง ๆ นะเนี่ยสาวกับโบว์ยักไหล่ไหล่ของเธอ"ที่ว่าไม่มีเพื่อน เธอกล่าว "ไม่ไปโรงเรียนกันไหม""หมายเลข"ดังนั้นที่คุณรู้จากเธอ" ว่า ผู้หญิง การรักRosaura จำคำของแม่ของเธออย่างสมบูรณ์แบบ เธอเอาความปาก"ฉันเป็นลูกสาวของพนักงาน เธอกล่าวแม่ของเธอได้อย่างชัดเจนว่า: "ถ้ามีคนถาม คุณพูดว่า คุณ ลูกสาวของพนักงาน ที่ได้ทั้งหมด" เธอยังบอกว่า เธอต้องการเพิ่ม: "และความภูมิใจของ" แต่ Rosaura คิดว่า ในชีวิตของเธอไม่เคยจะเธอ กล้าพูดเรื่องการเรียงลำดับ"อะไรพนักงาน" สาวกับโบว์ลกล่าว "พนักงานในร้านหรือไม่""ไม่ กล่าวว่า Rosaura angrily "แม่ไม่ซื้ออะไรใน ร้าน จึงมี"ความดังว่าเธอคือพนักงานกล่าวว่า สาว ด้วยการอนุโลมเพียงทุ่งนา Senora ถึงว่า shh shh แล้วถาม Rosaura ถ้า เธอจะไม่คิดช่วยทำหน้าที่หาไส้กรอก ตามรู้ บ้านมากดีกว่าคนอื่น ๆ"เห็นหรือไม่" ว่า Rosaura สาว กับโบว์ล และคน มองเธอเตะเธอในแข้งนอกจากผู้หญิงกับโบว์ล อื่น ๆ ได้สะดวก ที่ หนึ่งชอบสุดคือ Luciana กับมงกุฎของเธอวันเกิดทอง และ แล้วเด็กผู้ชาย Rosaura ชนะการแข่งขันกระสอบ และไม่มีใครจัดการ จับเธอเมื่อพวกเขาเล่นแท็ก เมื่อพวกเขาแบ่งเป็นสองทีม เล่น charades ทุกคนอยากให้เธอในด้านของพวกเขา Rosaura รู้สึกว่าเธอ ไม่ได้มีความสุขมากในชีวิตของเธอแต่ส่วนยังไม่มา ส่วนมาหลังจาก Luciana ได้พัดออก ลูกอม ครั้งแรกเค้ก ซุบซิบสาว Senora ได้ขอให้ช่วยส่ง เค้กรอบ และ Rosaura มีความสุขงานอย่างกว้างขวาง เพราะทุกคนเรียกเธอ ตะโกน "ฉัน ฉัน" Rosaura จดจำเรื่องราวที่มีพระราชินีที่มีอำนาจ ชีวิตหรือความตายมากกว่าเรื่องของเธอ เธอได้เสมอรัก ที่มี พลังงานของชีวิตหรือความตาย เพื่อ Luciana และเด็กผู้ชาย ที่เธอให้ ชิ้นที่ใหญ่ที่สุด และหญิงสาวที่มีโบว์เธอให้เสี้ยวหนึ่งดังนั้นบาง หนึ่งสามารถมองเห็นผ่านได้หลังจากเค้กมานักมายากล bony กับแหลมสีแดงดี และสูง นักมายากลจริง: เขาสามารถ untie ผ้าเช็ดหน้า โดยการพัดนั้น และทำให้โซ่ มีการเชื่อมโยงที่เปิดไม่ เขาสามารถคาดเดา บัตรใดถูกดึงออกจากชุด และลิงถูกของเขา ผู้ช่วย เขาเรียกว่าลิง "พันธมิตร" "ลองดูที่นี่ พันธมิตร เขาจะบอกว่า "เปิดไพ่" และ, "ไม่หนี พันธมิตร: เวลา การทำงานนี้"เคล็ดลับสุดท้ายมาก ๆ หนึ่งเด็กก็เก็บ ลิงในแขนของเขาและนักเล่นกลกล่าวว่า เขาจะทำให้เขา หายไป"อย่างไร เด็ก" พวกเขาทั้งหมดตะโกน"ไม่ ลิง" นักเล่นกลกลับตะโกนRosaura คิดว่า นี้คือจริงเลี่ยงสุดสนุกในการ โลกทั้งโลกนักมายากลที่ถามเด็กอ้วนตัวเล็ก มาช่วย แต่ขนาดเล็ก เด็กอ้วนมีกลัวเกือบคราว และตกลิงอยู่ ชั้น นักมายากลที่เลือกเขาขึ้น@รอบคอบ กระซิบอะไร ในหูของเขา และลิงพยักหน้าเกือบเป็นถ้าเขาเข้าใจ"คุณจะสามารถเพื่อ unmanly เพื่อน, " นักเล่นกลกล่าวว่า ไขมัน เด็กผู้ชายคืออะไร unmanly "กล่าวว่า เด็กผู้ชายอ้วนนักเล่นกลหันไปรอบ ๆ เหมือนหาสายลับ"แบบ sissy กล่าวว่า นักเล่นกล "ไปนั่งลง"แล้วเขาจ้องไปที่ใบหน้า ที Rosaura รู้สึกว่าหัวใจของเธอ สั่นเครือ"คุณ มีตาสเปน กล่าวว่า นักเล่นกล ทุกคนเห็น ว่า เขาถูกชี้ไปที่เธอเธอไม่กลัว ไม่จับลิง หรือเมื่อการ นักเล่นกลทำให้เขาหาย ไม่แม้ ท้าย นักเล่นกล ส่วนใหญ่เขาแหลมสีแดงเหนือหัวของ Rosaura และพูดกี่มายากล คำ...และลิง reappeared, chattering อย่างมีความสุขในอ้อมแขนของเธอ เด็กปรบมือเพื่อเรียกอย่างดุเดือด และ ก่อนกลับ Rosaura เธอ นั่ง นักเล่นกลกล่าวว่า:"ขอบคุณมาก เคาน์เตของฉันเล็กน้อย"เธอก็พอใจกับการบริการที่ในภายหลัง เมื่อเธอ แม่มาดึงเธอ ที่เป็นสิ่งแรกที่เธอบอกว่า เธอ "ฉัน อาการก็โอที่นักมายากลและเขาพูดกับฉัน, ' ขอบคุณมาก ของฉัน เคาน์เตน้อย"มันแปลกเพราะถึง Rosaura แล้วมีความคิดว่า เธอ โกรธกับแม่ของเธอ รับ Rosaura มีจินตนาการที่เธอ จะพูดกับเธอ: "เห็นว่า ลิงไม่มุสาวาทหรือไม่" แต่แทนที่เธอ ได้จึงรู้สึกตื่นเต้นที่เธอบอกว่า แม่ของเธอเกี่ยวกับอัศจรรย์ นักมายากลเคาะแม่ของเธอของเธอบนหัว และกล่าวว่า: "ดังนั้นขณะนี้เรามี เคาน์เต"แต่หนึ่งอาจเห็นว่า เธอได้อย่างเบิกบานและตอนนี้ ทั้งคู่ยืนอยู่ในทางเข้า เนื่องจากช่วงที่ผ่านมา ซุบซิบสาว Senora ยิ้ม ได้กล่าวว่า: "เดี๋ยวนี่ที่สอง"แม่ของเธอก็ดูเหมือนกังวล"มันคืออะไร" เธอถาม Rosauraอะไรคืออะไร "ว่า Rosaura "มันคืออะไร เธอเพียงต้องการจะได้รับการสำหรับผู้ที่จะออก เห็น"เธอชี้ไป ที่เด็กอ้วน และสาวกับ pigtails ที่ รอ ติดลูก และเธออธิบายเกี่ยวกับการ นำเสนอ เธอรู้ว่า เนื่องจากเธอได้ดูคนที่เหลือ ก่อนเธอ เมื่อหญิงหนึ่งคือจะปล่อย ทุ่งนา Senora จะให้เธอสร้อยข้อมือ เมื่อเด็กชายซ้าย ทุ่งนา Senora ให้เขาเป็น yo-yo Rosaura ต้องการ yo-yo เนื่องจากมัน sparkled แต่เธอ ไม่ได้พูดถึงให้แม่ของเธอ แม่ของเธออาจได้กล่าวว่า: "ดังนั้น ทำไมไม่คุณขอหนึ่ง คุณบล็อกเฮด" คือว่าแม่ของเธอ ได้เช่น Rosaura ไม่อยากอธิบายว่า เธอจะเป็นอย่างน่ากลัว ละอายใจจะออกหนึ่งรอบ แต่ เธอบอกว่า:"ฉันถูก best-behaved ที่งานปาร์ตี้"และเธอกล่าวว่า ไม่ได้เพราะทุ่งนา Senora c

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันทีที่เธอมาถึงเธอก็เดินตรงไปที่ห้องครัวเพื่อดูว่าลิงอยู่ที่นั่น มันเป็นสิ่งที่โล่ง
เธอจะไม่ชอบที่จะยอมรับว่าแม่ของเธอได้รับสิทธิ ลิงในวันเกิด?
เธอแม่ได้ยิ้มเยาะ รับไปกับคุณเชื่อเรื่องไร้สาระใด ๆ
ที่คุณกำลังบอก! เธอเป็นคนที่ข้าม
แต่ไม่ได้เพราะลิงหญิงสาวที่คิดว่า; มันเป็นเพียงเพราะของพรรค. "ผมไม่อยากให้คุณไป" เธอบอกเธอ "มันเป็นงานเลี้ยงของคนที่รวย ,. " "คนร่ำรวยไปสวรรค์เกินไป" หญิงสาวกล่าวว่าผู้ที่ศึกษาศาสนาในโรงเรียน. "รับไปกับสวรรค์" แม่กล่าวว่า "ปัญหาที่เกิดขึ้นกับคุณที่หญิงสาวคือการที่คุณชอบที่จะผายลมสูงกว่าตูดของคุณ." หญิงสาวที่ไม่เห็นด้วยกับวิธีการที่แม่ของเธอพูด เธอก็แทบจะไม่เก้าและเป็นหนึ่งในที่ดีที่สุดในชั้นเรียนของเธอ. "ฉันจะเพราะผมได้รับเชิญ" เธอกล่าว "และฉันได้รับเชิญเพราะลูเซียคือเพื่อนของฉัน. ดังนั้นมี." "อาใช่เพื่อนของคุณ" แม่ของเธอบ่น เธอหยุดชั่วคราว "ฟังRosaura" เธอกล่าวในที่สุด "หนึ่งที่ไม่ให้เพื่อนของคุณคุณจะรู้ว่า. สิ่งที่คุณมีให้กับพวกเขาลูกสาวของแม่บ้านที่ว่าเป็นสิ่งที่?." Rosaura กระพริบตาที่ยากที่เธอจะไม่ร้องไห้ จากนั้นเธอก็ตะโกน: "หุบปากคุณรู้อะไรเกี่ยวกับการเป็นเพื่อน!" ทุกบ่ายเธอเคยไปที่บ้านของลูเซียและพวกเขาจะทั้งสองเสร็จสิ้นการบ้านของพวกเขาในขณะที่แม่ Rosaura ของไม่ได้ทำความสะอาด. พวกเขามีชาของพวกเขาในห้องครัวและพวกเขาบอกแต่ละ ความลับอื่น ๆ . Rosaura รักทุกอย่างในบ้านหลังใหญ่และเธอยังรักคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น. "ฉันจะเพราะมันจะเป็นบุคคลที่น่ารักที่สุดในโลกทั้งที่ลูเซียบอกผมว่ามันจะ. จะมีนักมายากล และเขาชนะนำลิงและทุกอย่าง. "แม่เหวี่ยงไปรอบ ๆ เพื่อใช้ดูดีที่ลูกของเธอและวางท่าเอามือของเธอบนสะโพกของเธอ "ลิงที่วันเกิด?" เธอกล่าวว่า "รับไปกับคุณเชื่อเรื่องไร้สาระที่คุณกำลังบอกใด ๆ !" Rosaura โกรธเป็นอย่างล้ำลึก เธอคิดว่ามันไม่เป็นธรรมของแม่ของเธอที่จะกล่าวหาคนอื่น ๆ ของการโกหกเพียงเพราะพวกเขาที่อุดมไปด้วย. Rosaura เกินไปอยากจะเป็นที่อุดมไปด้วยแน่นอน ถ้าวันหนึ่งเธอจะมีชีวิตอยู่ในพระราชวังที่สวยงามแม่ของเธอจะหยุดรักเธอ? เธอรู้สึกเสียใจมาก เธออยากจะไปงานเลี้ยงที่มากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก. "ฉันจะตายถ้าฉันไม่ไป" เธอกระซิบเกือบโดยไม่ต้องย้ายริมฝีปากของเธอ. และเธอก็ไม่แน่ใจว่าเธอได้รับการได้ยิน แต่ ในตอนเช้าของบุคคลที่เธอค้นพบว่าแม่ของเธอได้แป้งชุดคริสมาสต์ของเธอ และในช่วงบ่ายหลังจากล้างผมของเธอแม่ของเธอล้างในน้ำส้มสายชูแอปเปิ้ลเพื่อที่มันจะเป็นสิ่งที่ดีและเงางาม ก่อนที่จะออก Rosaura ชื่นชมตัวเองในกระจกด้วยชุดสีขาวและเส้นผมเงางามของเธอและคิดว่าเธอมองชะมัดสวย. Senora Ines ก็ดูเหมือนจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ทันทีที่เธอเห็นเธอเธอกล่าวว่า "วิธีที่คุณมองที่น่ารักวันนี้ Rosaura." Rosaura ให้แป้งกระโปรงของเธอโยนเล็กน้อยด้วยมือของเธอและเดินเข้าไปในงานปาร์ตี้ที่มีขั้นตอนที่บริษัท เธอกล่าวว่าสวัสดีกับลูเซียและถามเกี่ยวกับลิง ลูเซียใส่ในรูปลักษณ์และความลับกระซิบเข้าไปในหูของ Rosaura: ". เขาในห้องครัว แต่ไม่ได้บอกใครเพราะมันเป็นความประหลาดใจ." Rosaura ต้องการให้แน่ใจว่า ระมัดระวังเธอเดินเข้าไปในห้องครัวและมีเธอเห็นมันลึกลงไปในความคิดภายในกรง มันดูตลกมากว่าผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ที่นั่นในขณะที่ดูมันและหลังจากนั้นทุกคนจึงมักจะเธอจะไถลออกจากพรรคที่มองไม่เห็นและไปและชื่นชมมัน. Rosaura เป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับอนุญาตเข้าไปในห้องครัว Senora Ines ได้กล่าวว่า"คุณใช่ แต่ไม่ได้คนอื่น ๆ ที่พวกเขากำลังอึกทึกมากเกินไปก็อาจทำลายบางสิ่งบางอย่าง." Rosaura ไม่เคยเสียอะไร เธอยังมีการจัดการเหยือกน้ำส้มถือได้จากห้องครัวเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร เธอจัดขึ้นอย่างระมัดระวังและไม่รั่วไหลหยดเดียว. และ Senora Ines ได้กล่าวว่า "คุณแน่ใจหรือว่าสามารถจัดการเหยือกเป็น? ใหญ่เป็นที่" แน่นอนเธอสามารถจัดการ เธอเป็นคนที่ไม่ได้เป็นไม่มียางเหมือนคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับที่สาวผมบลอนด์กับโบว์ในของเธอผม ทันทีที่เธอเห็น Rosaura, หญิงสาวที่มีคันธนูได้กล่าวว่า: "? และคุณคุณเป็นใคร" "ฉันเป็นเพื่อนคนหนึ่งของลูเซีย" Rosaura กล่าวว่า. "ไม่มี" กล่าวว่าหญิงสาวที่มีคันธนู "คุณ ไม่ได้เป็นเพื่อนของลูเซียเพราะฉันญาติของเธอและฉันรู้ว่าเพื่อนของเธอ. และผมไม่ทราบว่าคุณ. "" ดังนั้นสิ่งที่ "Rosaura กล่าวว่า "ผมมาที่นี่ในช่วงบ่ายทุกฉันแม่และเราจะทำบ้านของเราด้วยกัน." "คุณแม่ของคุณทำบ้านของคุณกันได้หรือไม่" ถามหญิงสาวหัวเราะ. "ผมและลูเซียทำบ้านของเราด้วยกัน" Rosaura มากกล่าวอย่างจริงจัง. หญิงสาวที่มีโบว์ที่ยักไหล่ของเธอ. "ที่ไม่ได้เป็นเพื่อน" เธอกล่าว "คุณไปโรงเรียนด้วยกันไหม?" "ไม่. ,," เพื่อที่คุณจะรู้ว่าเธอมาจากไหน? "กล่าวว่าหญิงสาวที่เริ่มหมดความอดทน. Rosaura จำคำพูดของแม่ของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ. เธอเอาลึกลมหายใจ." ฉันลูกสาว ของพนักงาน "เธอกล่าว. แม่ของเธอได้กล่าวอย่างชัดเจนว่า" ถ้ามีคนถามคุณว่าคุณลูกสาวของพนักงาน; นั่นคือทั้งหมดที่ "เธอยังบอกให้เธอเพิ่ม:.". "แต่ Rosaura คิดว่าไม่เคยอยู่ในชีวิตของเธอเธอจะและความภาคภูมิใจของมัน. กล้าพูดอะไรบางอย่างของการจัดเรียง" พนักงานคืออะไร "สาวที่มีคันธนูกล่าวว่า." พนักงานใน ร้าน? "" ไม่มี "Rosaura กล่าวว่าด้วยความโกรธ." แม่ของฉันไม่ได้ขายอะไรในร้านจึงมี. "" ดังนั้นวิธีมาเธอเป็นพนักงาน? "กล่าวว่าหญิงสาวที่มีโบว์. เพียงแล้ว Ines Senora เข้ามาบอกว่า Shh Shh และถาม Rosaura ถ้าเธอจะไม่คิดช่วยทำหน้าที่ออกสุนัขร้อนขณะที่เธอรู้ว่าบ้านมากขึ้นกว่าคนอื่นๆ . "เห็น?" กล่าวว่า Rosaura เพื่อหญิงสาวที่มีคันธนูและเมื่อไม่มีใครมองเธอเตะของเธอในหน้าแข้ง. นอกเหนือจากสาวที่มีหัวเรือคนอื่น ๆ ทั้งหมดเป็นที่น่ารื่นรมย์. หนึ่งเธอชอบที่ดีที่สุดลูเซียที่มีพระมหากษัตริย์วันเกิดของเธอสีทองและแล้วเด็กชาย Rosaura ชนะในการแข่งขันกระสอบและไม่มีใครจัดการเพื่อ. จับเธอเมื่อพวกเขาเล่นแท็ก. เมื่อพวกเขาแยกออกเป็นสองทีมที่จะเล่นทายเด็กทั้งหมดที่อยากให้เธอสำหรับด้านของพวกเขา. Rosaura รู้สึกว่าเธอไม่เคยมีความสุขมากในชีวิตของเธอ. แต่ที่ดีที่สุดก็ยังคงที่จะมา ที่ดีที่สุดของลูเซียมาหลังจากที่พ่นออกมาลูกอม ครั้งแรกเค้ก Senora Ines ได้ขอให้เธอช่วยให้ผ่านเค้กรอบๆ และมีความสุข Rosaura งานอย่างมากเพราะทุกคนเรียกเธอตะโกนว่า"ฉันฉัน!" Rosaura จำเรื่องราวที่มีสมเด็จพระราชินีที่มีอำนาจเป็นของชีวิตหรือเสียชีวิตมากกว่าเรื่องของเธอ เธอรักเสมอที่มีพลังชีวิตหรือเสียชีวิต เพื่อให้ลูเซียและชายที่เธอให้ชิ้นที่ใหญ่ที่สุดและหญิงสาวที่มีโบว์เธอให้เป็นชิ้นบาง ๆ เพื่อให้ใครมองเห็นผ่านมัน. หลังจากเค้กมานักมายากลที่สูงและกระดูกที่มีเสื้อคลุมสีแดงดี. นักมายากลที่แท้จริง เขาจะแก้โดยการเป่าผ้าเช็ดหน้ากับพวกเขาและทำให้ห่วงโซ่ที่มีการเชื่อมโยงที่มีการเปิดไม่มี เขาสามารถคาดเดาสิ่งที่บัตรถูกดึงออกมาจากแพ็คและลิงเป็นของเขาช่วย เขาเรียกว่าลิง "พันธมิตร". "ลองดูที่นี่หุ้นส่วน" เขาจะพูดว่า "พลิกการ์ด." และ "อย่าวิ่งหนีพันธมิตร: เวลาที่จะทำงานในขณะนี้." เคล็ดลับสุดท้ายคือที่ยอดเยี่ยม หนึ่งในเด็กที่มีการถือลิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาและนักมายากลบอกว่าเขาจะทำให้เขาหายไป. "สิ่งที่เด็กได้หรือไม่" พวกเขาทั้งหมดตะโกน. "ไม่มีลิง!" ตะโกนกลับนักมายากล. Rosaura คิดว่าเรื่องนี้เป็นอย่างแท้จริงหลบหลีกที่น่าขบขันมากที่สุดในโลกทั้งโลก. ผู้วิเศษถามเด็กผู้ชายไขมันขนาดเล็กที่จะมาช่วย แต่เล็กเด็กไขมันได้เกือบกลัวในครั้งเดียวและลดลงลิงที่อยู่บนพื้น นักมายากลเลือกเขาขึ้น @ ระมัดระวังกระซิบอะไรบางอย่างที่อยู่ในหูของเขาและลิงพยักหน้าเกือบจะเป็นถ้าเขาเข้าใจ. "คุณต้องไม่ให้สมชายเพื่อนของฉัน" นักมายากลตรัสกับไขมันเด็ก. "มีอะไรสมชาย?" กล่าวว่าเด็กไขมัน. ผู้วิเศษหันไปรอบ ๆ เช่นถ้าจะมองหาสายลับ. "น้องสาว A," หมอผีกล่าวว่า "ไปนั่งลง." จากนั้นเขาก็จ้องที่ใบหน้าทั้งหมดหนึ่งโดยหนึ่ง Rosaura รู้สึกว่าหัวใจของเธอสั่น. "คุณตากับสเปน," หมอผีกล่าวว่า และทุกคนเห็น. ว่าเขาชี้ไปที่ของเธอเธอเป็นคนที่ไม่กลัวไม่ถือลิงหรือเมื่อนักมายากลที่ทำให้เขาหายไป; แม้ในขณะที่ไม่ได้ในตอนท้ายที่นักมายากลโยนเสื้อคลุมสีแดงของเขาเหนือหัว Rosaura และเวทมนตร์พูดไม่กี่คำ... และลิงกลับมา, การพูดพล่อยอย่างมีความสุขในอ้อมแขนของเธอ. เด็ก clapped คึก และก่อนที่ Rosaura กลับไปเธอนั่งหมอผีกล่าวว่า"ขอบคุณมากคุณหญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน." เธอเป็นคนที่ยินดีให้กับชมเชยว่าในขณะที่ต่อมาเมื่อเธอแม่มาจะเรียกเธอว่าเป็นสิ่งแรกที่เธอบอกเธอ "ผมช่วยนักมายากลและเขาบอกกับผมว่า'ขอบคุณมากฉันคุณหญิงเล็กๆ น้อย ๆ ." มันเป็นเรื่องแปลกเพราะถึงแล้ว Rosaura เคยคิดว่าเธอเป็นคนโกรธกับแม่ของเธอ ตลอด Rosaura ได้คิดว่าเธอจะพูดกับเธอ: "เห็นว่าลิงไม่ได้โกหก" แต่เธอเป็นคนที่ตื่นเต้นเพื่อที่เธอบอกว่าแม่ของเธอทุกอย่างเกี่ยวกับที่ยอดเยี่ยมนักมายากล. แม่ของเธอเธอเคาะบนศีรษะและกล่าวว่า "ดังนั้นตอนนี้เรากำลัง! คุณหญิง" แต่สิ่งหนึ่งที่จะได้เห็นว่าเธอเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส. และตอนนี้พวกเขาทั้งสอง ยืนอยู่ที่ปากเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมาSenora Ines, ยิ้มได้กล่าวว่า "กรุณารอสักครู่ที่นี่เป็นครั้งที่สอง." แม่ของเธอทันใดนั้นดูเหมือนกังวล. "มันคืออะไร?" เธอถาม Rosaura. "อะไรคืออะไร?" Rosaura กล่าวว่า "มันเป็นอะไรที่เธอเพียงแค่ต้องการที่จะได้รับของขวัญสำหรับผู้ที่กำลังจะออกให้ดู?" เธอชี้ไปที่เด็กและไขมันที่หญิงสาวที่มีผมเปียที่ได้รับยังมีรออยู่ที่นั่นต่อไปที่แม่ของพวกเขา และเธอได้อธิบายเกี่ยวกับของขวัญ เธอรู้ว่าเพราะเธอได้รับการเฝ้าดูผู้ที่เหลือก่อนที่เธอจะ เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะออก Senora Ines จะให้สร้อยข้อมือของเธอ เมื่อเด็กซ้าย Senora Ines ให้เขาYo-Yo Rosaura ต้องการ Yo-Yo เพราะมันประกาย ,. แต่เธอไม่ได้พูดถึงว่ากับแม่ของเธอ แม่ของเธออาจจะกล่าวว่า "ดังนั้นทำไมคุณไม่ขอหนึ่งคุณโง่?" นั่นคือสิ่งที่แม่ของเธอเป็นเหมือน Rosaura ไม่ได้รู้สึกเหมือนอธิบายว่าเธอต้องการจะน่ากลัวละอายใจที่จะเป็นหนึ่งที่แปลกออกไป แต่เธอกล่าวว่า". ผมได้รับสิ่งที่ดีที่สุดมีความประพฤติในงานปาร์ตี้" และเธอกล่าวว่าไม่มีเพราะ Senora Ines ค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทันทีที่เธอมาถึง เธอเดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อดูว่า
ลิงอยู่ มันเป็นสิ่งที่ดี เธอคงชอบ

ยอมรับว่า แม่ของเธอได้ถูก ลิงในวันเกิด แม่ของเธอ
ได้เยาะเย้ยจาก . หนีไปกับเธอ เชื่อเรื่องไร้สาระ
ที่คุณบอก ! เธอข้าม แต่ไม่ใช่เพราะลิง , สาว
คิดว่า มันเป็นเพราะพรรค .

" ฉันไม่ชอบคุณไป " เธอบอกเธอ " . มันเป็นพรรคของคนรวย "

" คนรวยไปสวรรค์ด้วย " เด็กหญิงพูด คนที่ไปเรียนศาสนาที่โรงเรียน


" หนีไปสวรรค์กล่าวว่า " แม่ " ปัญหากับคุณ
สาวน้อย คือคุณชอบตดมากกว่าก้นคุณ

สาวไม่เห็นด้วยกับวิธีที่แม่ของเธอพูด เธอแทบไม่
9 , และเป็นหนึ่งในดีที่สุดในชั้นเรียนของเธอ .

" ฉันไปเพราะฉันได้รับ " เธอกล่าว และฉันได้รับ
เชิญ เพราะ ลูเซียน่า เป็นเพื่อนของฉัน น่ะค่ะ "

" เอ่อ ใช่ เพื่อน " แม่ของเธอคร่ำครวญ . เธอหยุดชั่วคราว " ฟังนะ
โรซอร่า " เธอกล่าวในที่สุด . นั่นไม่ใช่เพื่อนคุณ คุณรู้จัก
สิ่งที่คุณให้พวกเขา ลูกสาวของแม่บ้าน นั่นคือสิ่งที่ "
โรซอร่ากระพริบตาอย่างหนัก เธอไม่อาจจะร้องไห้ แล้วเธอก็ตะโกน :

" หุบปาก !คุณรู้อะไรเกี่ยวกับการเป็นเพื่อน "

ทุกบ่าย เธอเคยไป Luciana ของบ้านและพวกเขาจะเสร็จสิ้นการบ้าน
ทั้งในขณะที่แม่โรซอร่าทำทำความสะอาด
มีชา ในครัว และพวกเขาบอกกับแต่ละอื่น ๆที่เป็นความลับ
โรซอร่ารักทุกอย่างในบ้านหลังใหญ่ และเธอยังชอบ

คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น" ฉันไปเพราะมันจะเป็นปาร์ตี้ที่น่ารัก ที่สุด ใน โลกทั้ง ,
ลูเซียน่าบอกไว้ มีจะเป็นนักมายากล เขาชนะพา
ลิงและทุกอย่าง "

แม่เหวี่ยงไปรอบ ๆเพื่อดูแลเด็กของเธอและ
อย่างหรูหราให้เธอวางมือบนสะโพกของเธอ . " ลิงในวันเกิด ?
" เธอกล่าว หนีไปกับคุณ เชื่อ อะไรที่คุณบอก ! "

โรซอร่ารู้สึกไม่พอใจเธอคิดว่ามันไม่ยุติธรรมของแม่

กล่าวหาคนอื่นถูกโกหกเพียงเพราะพวกเขาที่อุดมไปด้วย
โรซอร่าด้วยอยากรวยแน่นอน ถ้าวันนึงเธอจัดการ

อยู่ในพระราชวังที่สวยงาม , แม่เธอจะหยุดรักเธอ เธอรู้สึก
เศร้ามาก เธออยากไปที่พรรคมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก


" ฉันจะตายถ้าฉันไม่ไป " เธอกระซิบแทบไม่ขยับริมฝีปาก

เธอไม่แน่ใจว่าเธอเคยได้ยินแต่ใน
ตอนเช้าของพรรค เธอค้นพบว่าแม่ต้น
ชุดคริสต์มาสของเธอ และในช่วงบ่ายหลังจากล้างผมของเธอ
แม่ล้างมันในน้ำส้มสายชูแอปเปิ้ลดังนั้นมันจะเป็นสิ่งที่ดีและ
เงา ก่อนที่จะไป , โรซอร่าชื่นชมตัวเองในกระจก กับ
ชุดสีขาวของเธอ และผมเงางาม และคิดว่าเธอดูน่ารักชะมัด


นางเนสยังดูเหมือนจะสังเกตเห็น ทันทีที่เธอเห็นเธอ
กล่าวว่า : " ท่านดูดีมากเลยวันนี้ โรซอร่า”

โรซอร่าให้ลงแป้งกระโปรงเล็กน้อย คลุกกับมือและ
เดินเข้าพรรคกับบริษัทขั้น เธอกล่าวทักทาย ลูเซียน่าและ
ถามเกี่ยวกับลิง ลูเซียน่าใส่ดูลึกลับและ
กระซิบที่หูโรซอร่า : " เขาอยู่ในครัว แต่ไม่บอก
ใครเพราะมันเป็นแปลกใจ "

โรซอร่าต้องการให้แน่ใจ อย่างระมัดระวัง เธอเข้าครัว
เธอเห็น : ในห้วงความคิดภายในกรง มันดูตลกจัง
ที่หญิงสาวยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก เฝ้าดูมัน และต่อมา ทุกคนจึง
บ่อยๆ เธอจะออกจากพรรคไปและไปและชื่นชมมัน
โรซอร่าเป็นคนเดียวที่ได้รับอนุญาตเข้าไปในครัว นางเนสได้
กล่าวว่า : " คุณค่ะ แต่ไม่คนอื่น ๆ พวกเขากำลังมากอึกทึกเกินไป พวกเขา
อาจแตก . . " โรซอร่าไม่เคยเสียอะไรเลย เธอ
กระทั่งเหยือกน้ำส้มที่แบกมันจากครัวใน
ที่ห้องอาหาร เธอถือมันอย่างระมัดระวัง และไม่หกแม้แต่หยดเดียว
แล้วนางเนส ได้กล่าวว่า :