ASEAN-The Association of South-East

ASEAN-The Association of South-East Asia Nation was formed on 08 August 1967 in Bangkok, Thailand by the founding members of ASEAN namely Indonesia, Malaysia, the Philippine, Singapore, and Thailand. This association aimed to strengthen regional peace, stability, and prosperity.
The door to the peace, all ASEAN members need to work hard together to prevent terrorism, pirate, drug, and war in the region. All countries in the region don’t fight and make any conflict with one another. The common goals and issues that could lead to conflict, ASEAN places a premium on dialogue and consultation in place of posturing and confrontation. It prefers quiet discussions and eschews "megaphone diplomacy" and "feel-good diplomacy." It considers mutual respect and understanding - understanding by each member of another's situation and difficulties - as vital to the peace and stability of the region and to the future of the association itself.
Stability is also the important vision of ASEAN states. ASEAN government manages to make sure that people in the region can enjoy with better life. For example, it tries to keep the environment clean and green by encourage the people to grow more plants, helps one another when disaster strike and work together to fight nasty diseases such as SAR and Bird flu. We find the way for our people to learn about one another and learn from each other in order to keep our nation strong.
The last purpose of the association is prosperity. In the last 2015, AEC (ASEAN Economics Community) will be establish which aimed primarily at productive efficiency, easier and less costly commerce, increase investments and the generation of jobs. Economics of the ten members will connect together and the population can move widely for job purpose. Otherwise, agriculture and technology will be more advance as ASEAN countries share education and technology together. All countries can learn from one another in order to developing the region.
Beside these three purposes ASEAN community comprised of other three pillars, the political-security community, economics community, and socio-cultural community. ASEAN commands far greater influence on Asia-Pacific trade, political, and security issues than its members could achieve individually. This has driven ASEAN’s community building efforts. This work is based largely on consultation, consensus, and cooperation. Quiet diplomacy allows ASEAN leaders to communicate without bringing the discussions into the public view. Members avoid embarrassment that may lead to further conflict.
ASEAN is one of the most diverse, force moving, and competitive region. It achieved greater cohesion following the changed balance power in South East Asia. The region’s dynamic economic growth during the 1970s strengthened the organization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาเซียน-ความสัมพันธ์ของตะวันออกเฉียงใต้เอเชียประชาชาติก่อตั้งขึ้นบน 08 1967 สิงหาคมในกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย โดยสมาชิกก่อตั้งของอาเซียนได้แก่อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย สมาคมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริม สร้างสันติภาพในภูมิภาค เสถียรภาพ ความเจริญ ประตูสู่ความสงบสุข สมาชิกอาเซียนทั้งหมดต้องทำงานหนักร่วมกันเพื่อป้องกันการก่อการร้าย โจรสลัด ยา และสงครามในภูมิภาค ทุกประเทศในภูมิภาคไม่ต่อสู้ และทำให้ความขัดแย้งกัน เป้าหมายและปัญหาที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งทั่วไป อาเซียนทำพรีเมี่ยมในการเจรจาและการให้คำปรึกษาแทน posturing และเผชิญหน้า มันต้องสนทนาเงียบ และ eschews "โทรโข่งการทูต" และ "การทูตรู้สึกดี" ถือเอาความเคารพ และการทำความเข้าใจ - การเข้าใจ โดยสมาชิกแต่ละสถานการณ์และปัญหาของผู้อื่น- เป็นสำคัญ เพื่อสันติภาพและเสถียรภาพของภูมิภาค และ เพื่ออนาคตของสมาคมเอง ความมั่นคงแห่งวิสัยทัศน์สำคัญรัฐอาเซียน รัฐบาลอาเซียนจัดการให้แน่ใจว่า ผู้คนในภูมิภาคสามารถเพลิดเพลินไปกับชีวิตดี พยายามรักษาสิ่งแวดล้อมที่สะอาด และสีเขียวโดยส่งเสริมให้คนปลูกมากกว่า ตัวอย่าง ช่วยกันเมื่อภัยพิบัติ และได้ทำงานร่วมกันเพื่อต่อสู้กับโรคที่น่ารังเกียจเช่นไข้หวัดนกและเขตปกครองพิเศษ เราหาวิธีที่สำหรับคนเราเรียนรู้กัน และเรียนรู้จากแต่ละอื่น ๆ เพื่อให้ประเทศของเราแข็งแรง วัตถุประสงค์สุดท้ายของความสัมพันธ์มีความเจริญรุ่งเรือง ใน 2015 สุดท้าย AEC (ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน) จะถูกสร้างที่มุ่งหลักประสิทธิผลประสิทธิภาพ ง่าย และ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายพาณิชย์ เพิ่มการลงทุนและการสร้างงาน เศรษฐศาสตร์ของสมาชิกสิบจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน และประชากรสามารถย้ายอย่างกว้างขวางสำหรับวัตถุประสงค์ของงาน มิฉะนั้น เกษตรและเทคโนโลยีจะได้ล่วงหน้ามากกว่าเป็นประเทศร่วมการศึกษาและเทคโนโลยีด้วยกัน ทุกประเทศสามารถเรียนรู้จากคนอื่นในการพัฒนาภูมิภาค นอกจากวัตถุประสงค์เหล่านี้สาม ประชาคมอาเซียนประกอบด้วยเสาอื่น ๆ สาม ชุมชนความปลอดภัยทางการเมือง เศรษฐกิจชุมชน และสังคมวัฒนธรรมชุมชน อาเซียนคำสั่งไกลมากขึ้นอิทธิพลค้าเอเชีย-แปซิฟิก การเมือง และปลอดภัยกว่าสมาชิกสามารถประสบความสำเร็จแต่ละ นี้ได้ขับเคลื่อนความพยายามในการสร้างชุมชนอาเซียน งานนี้อยู่ส่วนใหญ่ในการให้คำปรึกษา มติ และความร่วมมือ การทูตที่เงียบทำให้ผู้นำอาเซียนในการสื่อสาร โดยนำการสนทนาในสาธารณะ สมาชิกหลีกเลี่ยงความลำบากใจที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งเพิ่มเติมอาเซียนเป็นหนึ่งในหลากหลายมากที่สุด เคลื่อนไหว และการแข่งขันภาคบังคับ เรื่องความสามัคคีมากขึ้นต่อการเปลี่ยนแปลงดุลอำนาจในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในภูมิภาคนี้แบบไดนามิกเติบโตทางเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษ 1970 ความเข้มแข็งองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาเซียนสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศที่ถูกสร้างขึ้นใน 8 สิงหาคม 1967 ที่กรุงเทพฯประเทศไทยโดยในสมาชิกผู้ก่อตั้งอาเซียนคืออินโดนีเซีย, มาเลเซีย, ฟิลิปปินส์, สิงคโปร์และไทย สมาคมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างสันติภาพในภูมิภาคมีความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรือง.
ประตูไปสู่ความสงบสุขที่สมาชิกทุกคนในอาเซียนต้องทำงานอย่างหนักร่วมกันเพื่อป้องกันการก่อการร้ายโจรสลัดยาเสพติดและสงครามในภูมิภาค ทุกประเทศในภูมิภาคนี้ไม่ได้ต่อสู้และทำให้ความขัดแย้งใด ๆ กับอีกคนหนึ่ง เป้าหมายร่วมกันและปัญหาที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งอาเซียนสถานที่พรีเมี่ยมในการเจรจาและให้คำปรึกษาในสถานที่ของบุญและการเผชิญหน้า มันชอบการสนทนาที่เงียบสงบและหลีกเลี่ยง "การเจรจาต่อรองโทรโข่ง" และ "การเจรจาต่อรองความรู้สึกที่ดี." จะพิจารณาความเคารพซึ่งกันและกันและความเข้าใจ - ความเข้าใจโดยสมาชิกของสถานการณ์อีกแต่ละคนและความยากลำบาก. -
เป็นความสำคัญต่อสันติภาพและเสถียรภาพของภูมิภาคและในอนาคตของสมาคมเองเสถียรภาพนอกจากนี้ยังมีวิสัยทัศน์ที่สำคัญของอาเซียน รัฐบาลอาเซียนจัดการเพื่อให้แน่ใจว่าคนในภูมิภาคสามารถเพลิดเพลินกับชีวิตที่ดีขึ้น ยกตัวอย่างเช่นมันพยายามที่จะให้สภาพแวดล้อมที่สะอาดและสีเขียวโดยการส่งเสริมให้คนที่จะปลูกพืชมากขึ้นจะช่วยให้อีกคนหนึ่งเมื่อตีภัยพิบัติและการทำงานร่วมกันเพื่อต่อสู้กับโรคที่น่ารังเกียจเช่น SAR นกและไข้หวัดใหญ่ เราพบวิธีการที่คนของเราที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับคนอื่นและเรียนรู้จากกันและกันเพื่อให้ประเทศของเราแข็งแกร่ง. the
วัตถุประสงค์ของสมาคมที่ผ่านมาเป็นความเจริญรุ่งเรือง ในปี 2015 ที่ผ่านมา AEC (ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน) จะสร้างที่มีวัตถุประสงค์หลักที่มีประสิทธิภาพการผลิตการค้าได้ง่ายขึ้นและค่าใช้จ่ายน้อยเพิ่มการลงทุนและการสร้างงาน เศรษฐศาสตร์ในสิบของสมาชิกจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกันและมีประชากรที่สามารถเคลื่อนย้ายได้อย่างกว้างขวางสำหรับวัตถุประสงค์ของงาน มิฉะนั้นการเกษตรและเทคโนโลยีจะล่วงหน้ามากขึ้นเช่นประเทศในกลุ่มอาเซียนร่วมกันศึกษาและเทคโนโลยีเข้าด้วยกัน ทุกประเทศสามารถเรียนรู้จากคนอื่นเพื่อการพัฒนาภูมิภาค.
นอกจากทั้งสามวัตถุประสงค์ประชาคมอาเซียนประกอบด้วยสามเสาหลักอื่น ๆ ในชุมชนการรักษาความปลอดภัยทางการเมืองชุมชนเศรษฐกิจและชุมชนทางสังคมวัฒนธรรม อาเซียนคำสั่งอิทธิพลมากขึ้นเกี่ยวกับการค้าในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกการเมืองและปัญหาด้านความปลอดภัยกว่าสมาชิกสามารถบรรลุเป็นรายบุคคล นี้ได้ผลักดันความพยายามสร้างชุมชนอาเซียน งานนี้ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการให้คำปรึกษาฉันทามติและความร่วมมือ การเจรจาต่อรองที่เงียบสงบช่วยให้ผู้นำอาเซียนในการสื่อสารโดยไม่ต้องนำการอภิปรายลงในมุมมองของประชาชน สมาชิกหลีกเลี่ยงความลำบากใจที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งต่อไป.
อาเซียนเป็นหนึ่งในความหลากหลายมากที่สุดกำลังเคลื่อนไหวและภูมิภาคในการแข่งขัน มันประสบความสำเร็จในการทำงานร่วมกันมากขึ้นดังต่อไปนี้อำนาจสมดุลการเปลี่ยนแปลงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การเติบโตทางเศรษฐกิจของภูมิภาคแบบไดนามิกในช่วงปี 1970 มีความเข้มแข็งองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาเซียนสมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 8 สิงหาคม 2510 ที่กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย โดยสมาชิกผู้ก่อตั้งของอาเซียน ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย สมาคมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างสันติภาพ เสถียรภาพ และความเจริญรุ่งเรืองในภูมิภาค .
ประตูสู่สันติภาพ สมาชิกอาเซียนต้องร่วมมือกันเพื่อป้องกันการก่อการร้าย , โจรสลัด , ยาและสงครามในภูมิภาค ประเทศทั้งหมดในภูมิภาคไม่ต่อสู้และสร้างความขัดแย้งกับคนอื่น พบเป้าหมาย และประเด็นที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้ง อาเซียนสถานที่พรีเมี่ยมในการสนทนา และการให้คำปรึกษาในสถานที่ของการท่า และการเผชิญหน้า มันชอบการสนทนาเงียบและ eschews " โทรโข่งการทูต " และ " ความรู้สึกด้านดี" พิจารณา การเคารพซึ่งกันและกันและความเข้าใจ ความเข้าใจ โดยสมาชิกของแต่ละสถานการณ์ และปัญหาอื่นที่สำคัญต่อสันติภาพและเสถียรภาพของภูมิภาค และเพื่ออนาคตของสมาคมเอง .
เสถียรภาพยังเป็นวิสัยทัศน์ที่สำคัญของอาเซียน สหรัฐอเมริกา รัฐบาลอาเซียนจัดการเพื่อให้แน่ใจว่า ประชาชนในพื้นที่สามารถเพลิดเพลินกับชีวิตที่ดีกว่า ตัวอย่างเช่นมันพยายามที่จะให้สภาพแวดล้อมที่สะอาด และสีเขียว โดยส่งเสริมให้ประชาชนปลูกพืชมากขึ้น ช่วยให้อีกคนหนึ่งเมื่อนัดหยุดงานภัยพิบัติและทำงานร่วมกันเพื่อต่อสู้กับโรคร้าย เช่น ซาร์ และไข้หวัดนก เราพบวิธีสำหรับคนของเราที่จะเรียนรู้ซึ่งกันและกัน และเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เพื่อให้ประเทศของเราแข็งแกร่ง
วัตถุประสงค์สุดท้ายของสมาคมฯ คือ ความเจริญรุ่งเรือง ในช่วงปี 2015 ,AEC ( ประชาคมเศรษฐกิจชุมชน ) จะสร้าง ซึ่งมีวัตถุประสงค์หลักที่ประสิทธิภาพการผลิตที่ง่ายและเสียค่าใช้จ่ายน้อย พาณิชย์ การลงทุนเพิ่มและการสร้างงาน เศรษฐศาสตร์ของสมาชิกสิบจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน และประชาชนสามารถย้ายกันอย่างแพร่หลายเพื่อวัตถุประสงค์งาน มิฉะนั้นเกษตรและ เทคโนโลยีจะก้าวหน้ามากขึ้น ในขณะที่ประเทศอาเซียนแลกเปลี่ยนเทคโนโลยีและการศึกษาร่วมกัน ทุกประเทศสามารถเรียนรู้จากกันและกัน เพื่อพัฒนาภูมิภาค .
ข้างทั้งสามมีประชาคมอาเซียนประกอบด้วย 3 เสาหลัก ๆชุมชน เศรษฐกิจชุมชน ความมั่นคงทางการเมือง และประชาคมสังคมและวัฒนธรรม .อาเซียนคำสั่งมากขึ้นอิทธิพลในเอเชีย แปซิฟิก การค้า การเมือง และปัญหาด้านความปลอดภัยกว่าสมาชิกสามารถบรรลุเป็นรายบุคคล นี้มีการขับเคลื่อนของประชาคมอาเซียนสร้างความพยายาม งานนี้ตามไปในการให้คำปรึกษา เอกฉันท์ และความร่วมมือ การทูตเงียบช่วยให้อาเซียนผู้นำสื่อสารโดยไม่นำการอภิปรายในมุมมองสาธารณะสมาชิกแก้เกี้ยวที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งต่อไป
อาเซียนเป็นหนึ่งในพลังที่หลากหลาย ส่วนใหญ่เคลื่อนไหว , ภูมิภาคและการแข่งขัน มันทำได้มากกว่าการเชื่อมโยงต่อไปนี้เปลี่ยนสมดุลพลังงานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ของภูมิภาคแบบไดนามิก การเติบโตทางเศรษฐกิจในช่วงปี 1970 ความเข้มแข็งองค์กร