The fifteenth century witnessed vas

The fifteenth century witnessed vastly increased freedoms, most particularly in terms of what is actually perceived as 'harmony' and 'polyphony' (the simultaneous movement of two or three interrelated parts). Composers (although they were barely perceived as such) were still almost entirely devoted to choral writing, and the few instrumental compositions which have survived often create the impression (in many cases entirely accurately) of being vocal works in disguise, but minus the words.

There is obvious new delight in textural variety and contrast, so that, for example, a particular section of text might be enhanced by a vocal part dropping out momentarily, only to return again at a special moment of emphasis. The four most influential composers of the fifteenth century were Dunstable, Ockeghem, Despres and Dufay.

The second half of the 16th century witnessed the beginnings of the tradition which many music lovers readily associate with the normal feel of 'classical' music. Gradually, composers moved away from the modal system of harmony which had predominated for over 300 years (and still sounds somewhat archaic to some modern ears), towards the organisation of their work into major and minor scales, thereby imparting the strong sensation of each piece having a definite tonal centre or 'key'.

This was also something of a golden period for choral composition as a seemingly endless flow of a capella (unaccompanied) masses, motets, anthems, psalms and madrigals flowed from the pens of the masters of the age. In addition, instrumental music came into its own for the first time, especially keyboard music in the form of fantasias, variations, and dance movements (galliards, pavanes etc.). Composers of particular note include Dowland, Tallis, Byrd, Gibbons, Frescobaldi, Palestrina, Victoria, Lassus, Alonso Lobo, Duarte Lobo, Cardoso and Gesualdo.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศตวรรษสิบห้าเห็นเสรีภาพเสมือนเพิ่มขึ้น มากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของสิ่งจริงถือว่าเป็น 'ความสามัคคี' และ 'polyphony' (ความเคลื่อนไหวพร้อมกันสอง หรือสามส่วนที่เกี่ยวข้อง) คีตกวี (แม้ว่าพวกเขาก็แทบไม่มองเห็นการดัง) ได้ยังคงอุทิศเกือบทั้งหมดจะเลือกเขียน และองค์ประกอบการบรรเลงน้อยที่มีชีวิตรอดมักจะสร้างความประทับใจ (ในหลายกรณีได้อย่างถูกต้องทั้งหมด) ของ vocal งานปลอม แต่ ลบคำมีความยินดีใหม่ชัดเจน textural หลากหลายและความแตกต่าง ที่ เช่น ส่วนใดส่วนหนึ่งของข้อความอาจปรับปรุง โดยส่วน vocal ถล่มพลาง ๆ เฉพาะการกลับมาอีกครั้งในช่วงเวลาพิเศษของการเน้น คีตกวีที่มีอิทธิพลมากที่สุดสี่ของศตวรรษที่สิบห้าได้ดัลส์เทเบิล Ockeghem, Despres และ Dufayครึ่งหลังของศตวรรษ 16 เห็นจุดเริ่มต้นของประเพณีซึ่งหลายเพลงรักพร้อมเชื่อมโยงความรู้สึกปกติของเพลง 'คลาสสิก' ค่อย ๆ คีตกวีที่ย้ายจากระบบจนกลมกลืนซึ่งมี predominated กว่า 300 ปี (และยังคง เสียงพวกค่อนข้างจะหูบางทันสมัย ) ต่อองค์กรของพวกเขาทำงานเป็นหลักและวิชารองเครื่องชั่งน้ำหนัก จึง imparting ความรู้สึกแข็งแกร่งของแต่ละชิ้นมีศูนย์แน่นอนโทนหรือ 'คีย์'นี้ยังเป็นสิ่งของระยะเวลาทองสำหรับองค์ประกอบที่เลือกเป็นเดินดูเหมือนของฝูง (ดังที่) คาเปล่า motets, anthems สดุดี และ madrigals เกิดขึ้นจากปากกาของของอายุ นอกจากนี้ เพลงบรรเลงมาเป็นของตนเองเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะแป้นพิมพ์เพลงในรูปแบบของ fantasias รูปแบบ และการเต้นรำการเคลื่อนไหว (galliards, pavanes ฯลฯ) คีตกวีเฉพาะตั๋วรวมเดาว์แลนด์ Tallis, Byrd, Gibbons, Frescobaldi, Palestrina วิคตอเรีย Lassus, Alonso Lobo, Duarte Lobo, Cardoso และ Gesualdo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศตวรรษที่สิบห้าเป็นสักขีพยานเสรีภาพเพิ่มขึ้นอย่างมากมายส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของสิ่งที่เป็นที่รับรู้จริงว่า 'ความสามัคคี' และ 'พฤกษ์' (การเคลื่อนไหวพร้อมกันของสองหรือสามส่วนสัมพันธ์) คีตกวี (แม้ว่าพวกเขาถูกมองว่าแทบจะไม่เป็นเช่นนั้น) ก็ยังคงเกือบทั้งหมดทุ่มเทให้กับการเขียนร้องเพลงและองค์ประกอบประโยชน์ไม่กี่รายที่จะมีชีวิตรอดมักจะสร้างความประทับใจ (ในหลายกรณีโดยสิ้นเชิงอย่างถูกต้อง) ของการเป็นแกนนำผลงานในการปลอมตัว แต่ลบคำมีความสุขที่เห็นได้ชัดใหม่ในหลากหลายเนื้อสัมผัสและความคมชัดเพื่อให้ตัวอย่างเช่นส่วนหนึ่งของข้อความที่อาจจะเพิ่มขึ้นโดยส่วนหนึ่งเป็นเสียงที่เปล่งออกมาลดลงชั่วขณะเท่านั้นที่จะกลับมาอีกครั้งในช่วงเวลาพิเศษของการเน้น สี่นักประพันธ์เพลงที่มีอิทธิพลมากที่สุดของศตวรรษที่สิบห้าเป็นสเตเบิ้ล, Ockeghem, Despres และ Dufay. ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 16 ร่วมเป็นสักขีพยานจุดเริ่มต้นของประเพณีที่คนรักดนตรีจำนวนมากได้อย่างง่ายดายเชื่อมโยงกับความรู้สึกปกติของเพลง 'คลาสสิก' ค่อยๆแต่งย้ายออกไปจากระบบกิริยาของความสามัคคีซึ่งได้รับสมญามานานกว่า 300 ปี (และยังคงเสียงโบราณค่อนข้างบางหูทันสมัย) ที่มีต่อองค์กรในการทำงานของพวกเขาเป็นเกล็ดใหญ่และรายย่อยจึงให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของแต่ละชิ้น มีศูนย์โทนสีที่ชัดเจนหรือ 'สำคัญ'. นี่ก็เป็นสิ่งที่มีช่วงเวลาทองสำหรับองค์ประกอบการร้องเพลงเป็นกระแสดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดของ Capella (คนเดียว) มวลชน motets, ธงชาติ, สดุดีและมาดริกาลไหลออกมาจากปากกาของโทของ อายุ นอกจากนี้ดนตรีเข้ามาเป็นของตัวเองเป็นครั้งแรกเพลงแป้นพิมพ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบของ Fantasias รูปแบบและการเคลื่อนไหวของการเต้นรำ (galliards, pavanes อื่น ๆ ) คีตกวีของโปรดโดยเฉพาะรวมถึง Dowland ทาลลิสเบิร์ด, ชะนี Frescobaldi, Palestrina วิกตอเรียแลสซัสอลอนโซ่ Lobo, อาร์เตลูบู Cardoso และ Gesualdo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศตวรรษที่สิบห้าเป็นพยานเพิ่มขึ้นอย่างมากมายเสรีภาพมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของสิ่งที่เป็นจริงการรับรู้เป็น ' ความสามัคคี ' ' ' ( หลายเสียงและการเคลื่อนไหวของ สอง หรือ สามคาบ ส่วนพร้อมกัน ) คีตกวี ( แม้ว่าพวกเขาจะรับรู้เช่น ) ยังเกือบทั้งหมดทุ่มเทเพื่อการเขียนเพลง ,และไม่กี่เครื่องมือองค์ประกอบซึ่งมีรอดมักจะสร้างความประทับใจ ( ในหลายกรณีทั้งหมดถูกต้อง ) เป็นเสียงผลงานในการปลอมตัว แต่ลบคำ

มีความสุขใหม่ชัดเจนในความหลากหลายของเนื้อและความคมชัด ดังนั้น ตัวอย่างเช่น โดยเฉพาะส่วนของข้อความจะถูกเพิ่มโดยส่วนเสียงปล่อยออกมาในไม่ช้าแค่กลับมาใหม่อีกครั้งในช่วงเวลาพิเศษของการเน้น สี่นักดนตรีที่มีอิทธิพลมากที่สุดของศตวรรษที่สิบห้าเป็น Dunstable , ockeghem ที่ผิดปกติ , และ ดูเฟย์

ช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 16 เป็นจุดเริ่มต้นของประเพณีที่คนรักเพลงหลาย พร้อมเชื่อมโยงกับรู้สึกปกติของ ' คลาสสิก ' โหลดเพลง ค่อย ๆคีตกวีย้ายออกไปจากระบบคำกริยาของความสามัคคีที่ predominated 300 กว่าปีแล้ว ( และก็ยังฟังดูค่อนข้างโบราณหูบางทันสมัย ) ต่อองค์การของงานเป็นหลักและย่อย ระดับ จึงให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของแต่ละชิ้นมีแน่นอนเสียงศูนย์บริการ หรือ ' คีย์ ' .

นี่ก็เรื่องของช่วงเวลาทองสำหรับร้องเพลงประกอบเป็นการไหลไม่มีที่สิ้นสุดของ Capella ( ตามลำพัง ) มวล motets ธงชาติ , เพลงสดุดี และ madrigals ไหลจากปากกาของผู้เชี่ยวชาญของอายุ นอกจากนี้ เพลงมาเป็นของตัวเองเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะคีย์บอร์ดดนตรีในรูปแบบของ fantasias , รูปแบบ , การเคลื่อนไหวและการเต้นรำ ( galliards pavanes , ฯลฯ )คีตกวีที่เฉพาะเจาะจงรวมถึงเดาว์แลนด์ทอลลิส เบิร์ด , ชะนี , เฟรสโกบาลดี Palestrina , วิคตอเรีย lassus ลอน Lobo โลโบ Duarte , , คาร์โดโซ และ เกซวลโด .