3. Results and discussion3.1. Effec

3. Results and discussion
3.1. Effect on BW change, feed intake, nutrient intake
and digestibility
Effect of CP levels in TMR on BW change, voluntary
feed intake, nutrient intake and nutrient digestibility in
lactating dairy cows are presented in Table 2. The BW
change range of all treatments was 0.2–0.4 kg/d during
the experimental period and was not significantly altered
by dietary CP content. Daily total DM intake ranged
from 10.2 to 14.3 kg/d and dairy CP and organic matter
(OM) intake significantly increased with increasing
dietary CP level (P < 0.05). In general, it is well known
that feed intake increases as dietary CP level increases
(Argüello et al. 2003; Broderick & Reynal 2009;
Hwangbo et al. 2009). Similarly, in this study showed
that there was significant difference in daily total DM
intake among treatments. The result from present study
was similar to those from Broderick (2003) who reported
that feed intake of DM was lower on 15.1% CP than at
16.7% and 18.4% CP and earlier studies reported that
daily CP intake increased as CP level in feed increased
(Hwangbo et al. 2009).

Digestion coefficient of nutrients did not significantly
differed between diets (P > 0.05). In agreement
with these observations, Hristov et al. (2004) reported
that ruminal apparent or true digestibility of DM, OM,
NDF and N was not affected by 15.8% or 18.3% of CP
in the diets. However, under the current experiment,
digestibilities were lower than those reported by Wanapat
et al. (2009a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผล และการอภิปราย3.1. ผล BW เปลี่ยน กิน การบริโภคสารอาหารและการย่อยผลของระดับ CP ใน TMR BW เปลี่ยน ความสมัครใจกิน การบริโภคสารอาหาร และการย่อยสารอาหารในวัวนมที่ให้นมบุตรจะแสดงอยู่ในตารางที่ 2 BWทรีทเมนท์ทั้งหมดที่เปลี่ยนแปลงหลากหลายคือ 0.2 – 0.4 kg/d ในระหว่างระยะเวลาทดลอง และมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มากโดยอาหาร CP เนื้อหา บริโภคประจำวันรวม DM โจมตีระยะไกลจาก 10.2 14.3 kg/d และนม CP และอินทรีย์บริโภค (OM) เพิ่มกับเพิ่มระดับ CP อาหาร (P < 0.05) ทั่วไป เป็นที่รู้จักที่เลี้ยงเพิ่มบริโภคเป็นอาหารที่เพิ่มระดับ CP(Argüello et al. 2003 บรอเดอริคและ Reynal 2009Hwangbo et al. 2009) ในทำนองเดียวกัน ในการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าว่า มันมีความแตกต่างสำคัญใน DM รวมทุกวันการบริโภคระหว่างการรักษา ผลจากการศึกษาเหมือนกับที่มาจากเดอริค (2003) ที่รายงานที่กินของ DM ถูกลดลง 15.1% CP มากกว่าที่16.7% 18.4% CP และศึกษารายงานว่าทุกวันบริโภค CP เพิ่มขึ้นเป็นระดับ CP ในอาหารเพิ่มขึ้น(Hwangbo et al. 2009)ค่าสัมประสิทธิ์การย่อยสารอาหารได้ไม่มากแตกต่างระหว่างอาหาร (P > 0.05) ในข้อตกลงมีข้อสังเกตเหล่านี้ Hristov et al. (2004) รายงานdigestibility ชัดเจน หรือ true ที่ ruminal DM, OMสอบถามข้อมูลครับและ N คือไม่กระทบ 15.8% หรือ 18.3% CPในอาหาร อย่างไรก็ตาม ภายใต้การทดลองปัจจุบันdigestibilities คนที่ต่ำกว่าโดยวรรณพัฒน์et al. ((2009a))

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการทดลองและการอภิปราย
3.1 ผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลง BW ปริมาณอาหารที่กิน, การบริโภคอาหาร
และการย่อยได้
ผลของระดับ CP ใน TMR เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง BW สมัครใจ
การบริโภคอาหารการบริโภคอาหารและการย่อยสารอาหารใน
โคนมให้นมบุตรได้แสดงไว้ในตารางที่ 2 BW
ช่วงการเปลี่ยนแปลงของการรักษาทั้งหมดคือ 0.2 -0.4 กก. / วันในช่วง
ระยะเวลาการทดลองและไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ
โดยเนื้อหา CP อาหาร ในชีวิตประจำวันการบริโภค DM รวมอยู่ในช่วง
10.2-14.3 กก. / D และผลิตภัณฑ์นมซีพีและอินทรียวัตถุ
(OM) การบริโภคที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่ม
ระดับโปรตีนในอาหาร (P <0.05) โดยทั่วไปก็เป็นที่รู้จักกันดี
ว่าการกินอาหารเพิ่มขึ้นตามระดับการบริโภคอาหารซีพีเพิ่มขึ้น
(Argüello et al, 2003. เดอริคและ Reynal 2009
Hwangbo, et al. 2009) ในทำนองเดียวกันในการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็น
ว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในชีวิตประจำวันรวม DM
บริโภคท่ามกลางการรักษา ผลที่ได้จากการศึกษาในปัจจุบัน
มีความคล้ายคลึงกับผู้ที่มาจากเดอริค (2003) ที่รายงาน
ว่าปริมาณอาหารที่กินของ DM ต่ำบน 15.1% CP กว่าที่
16.7% และ 18.4% CP และการศึกษาก่อนหน้านี้มีรายงานว่า
การบริโภค CP ในชีวิตประจำวันเพิ่มขึ้นตามระดับโปรตีนในอาหารที่เพิ่มขึ้น
(Hwangbo et al. 2009).

ค่าสัมประสิทธิ์การย่อยสารอาหารที่ไม่ได้มีความหมาย
แตกต่างกันระหว่างอาหาร (p> 0.05) ในสัญญา
กับข้อสังเกตเหล่านี้ Hristov et al, (2004) รายงาน
ว่าในกระเพาะหมักย่อยได้ชัดเจนหรือแท้จริงของ DM อ้อม
NDF และยังไม่มีก็ไม่ได้รับผลกระทบจาก 15.8% หรือ 18.3% ของซีพี
ในอาหาร อย่างไรก็ตามภายใต้การทดลองในปัจจุบัน
ย่อยมีค่าต่ำกว่าที่รายงานโดย Wanapat
et al, (2009a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลและการอภิปราย3.1 . ปริมาณอาหารที่กินต่อวัน การบริโภคอาหารเปลี่ยนไปและ สัมประสิทธิ์การย่อยได้ผลของโปรตีนในระดับที่ใช้ในภาค BW เปลี่ยนการบริโภคอาหาร , สารอาหารที่ได้รับและการย่อยได้ในโคนมจะแสดงในตารางที่ 2 bwเปลี่ยนช่วงของการรักษาทั้งหมดเท่ากับ 0.2 และ 0.4 kg / d ระหว่างระยะเวลาทดลอง และไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติโดยเนื้อหา นิทรรศการอาหาร การบริโภค DM รวมอยู่ทุกวันมูลค่า 1.5 kg / d และ CP และผลิตภัณฑ์ที่ทำจากนมอินทรีย์( โอม ) การบริโภคเพิ่มขึ้นกับเพิ่มระดับโปรตีนอาหารอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) โดยทั่วไปมันเป็นรู้จักกันดีที่ได้รับอาหารเพิ่มขึ้น เมื่อเพิ่มระดับโปรตีนอาหาร( ARG ü ello et al . 2003 ; ที่ตั้ง & reynal 2009ฮวางโบ et al . 2009 ) นอกจากนี้ในการศึกษาว่ามีความแตกต่างกันใน DM ทั้งหมดทุกวันบริโภคระหว่างการรักษา ผลจากการศึกษาครั้งนี้คล้ายๆ กับพวก บรอเดริก ( 2003 ) ที่รายงานว่าที่ปริมาณอาหารลดลงใน 15.1% ของ DM CP มากกว่าที่16.7% และ CP 18.4 % และการศึกษาก่อนหน้านี้รายงานว่าไอดีซีพีทุกวัน เพิ่มขึ้นเป็นระดับโปรตีนในอาหารเพิ่มขึ้น( ฮวางโบ et al . 2009 )สัมประสิทธิ์การย่อยได้ของสารอาหารไม่แตกต่างกันความแตกต่างระหว่างอาหาร ( P > 0.05 ) ในข้อตกลงด้วยการสังเกตเหล่านี้ ีสทอฟ et al . ( 2004 ) รายงานที่ชัดเจนหรือจริงและการย่อยได้ของวัตถุแห้ง , โอม ,วัตถุและไม่มีผลต่อ 15.8 เปอร์เซ็นต์ หรือ 1 % ของบริษัท ซีพี ออลล์ในสูตรอาหาร อย่างไรก็ตามในการทดลองในปัจจุบันการย่อยได้ต่ำกว่านั้น รายงานโดย เมธา วรรณพัฒน์et al . ( 2009a )