After being bounced through all sor

After being bounced through all sort of wild locales and feeling—even if only for a moment—like I was actually somewhere else, there was something to be said for sweet familiarity. Aperture Science's (of Portal fame) sterile corridors were a sight for sore eyes, and yes, it was time for tests.

First I had to open a drawer. I grabbed a handle, squeezed my controller, and pulled. Again, the lack of tangibility was strange—an uncanny valley effect if ever there was one—but it worked just fine. It was the wrong drawer, said a voice over a loudspeaker. So I opened one right below it. It contained—ha-ha, very funny—a moldy piece of cake. Also, that was the wrong drawer too. Next, the final one: it contained what appeared to be a diorama of a workplace environment, with tiny silhouette people seated at tiny desks.

Until they sprang to life and started cowering in fear of me. "Oh no," said the loudspeaker voice, "they've noticed you, and now they think you're their god. Please close the drawer." I did that, and then the voice came back on. "Experiment contaminated. Incineration mode activated." I could hear muffled screams from inside the drawer and laughed—a little too loud—in spite of myself. In other words, it was all very, very Portal.

One tiny person slipped out of the drawer and began to feebly crawl away. I tried to pick him up, but no dice. "Damn these ghost hands!" I bellowed (in my mind). "All they ever do is destroy my sense of immersion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ถูกเด้งผ่านทุกสถานที่จัดเรียงของป่าและความรู้สึกแม้เพียงสำหรับเหมือนช่วงเวลาที่ผมเป็นจริงที่อื่นมีอะไรบางอย่างที่จะกล่าวว่าสำหรับความคุ้นเคยหวาน รูรับแสงวิทยาศาสตร์ (จากชื่อเสียงพอร์ทัล) เดินผ่านการฆ่าเชื้อเป็นสายตาสำหรับตาเจ็บและใช่มันเป็นเวลาสำหรับการทดสอบ. ครั้งแรกที่ฉันได้ไปเปิดลิ้นชัก ผมคว้าจับบีบควบคุมของฉันและดึง อีกครั้งขาด tangibility แปลก-ผลกระทบหุบเขาลึกลับถ้าเคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง แต่มันทำงานได้ดี มันเป็นลิ้นชักที่ไม่ถูกต้องกล่าวว่าเสียงผ่านลำโพง ดังนั้นผมจึงเปิดหนึ่งที่เหมาะสมด้านล่าง มันมี-ฮ่าฮ่า, ตลกมาก-ราชิ้นของเค้ก นอกจากนี้ที่เป็นลิ้นชักผิดเกินไป ถัดไปสุดท้ายหนึ่ง: มันมีสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นภาพสามมิติของสภาพแวดล้อมการทำงานที่มีผู้คนเงาเล็ก ๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเล็ก ๆ . จนกว่าพวกเขาจะลุกไปใช้ชีวิตและเริ่ม cowering ในความกลัวของฉัน "โอ้ไม่" กล่าวว่าเสียงลำโพง "พวกเขาได้สังเกตเห็นคุณและตอนนี้พวกเขาคิดว่าคุณเป็นพระเจ้าของพวกเขา. กรุณาปิดลิ้นชัก." ผมว่าแล้วเสียงกลับมา "การทดลองที่ปนเปื้อน. โหมดการเผาเปิดใช้งาน." ผมได้ยินเสียงกรีดร้องอู้อี้จากภายในลิ้นชักและหัวเราะ-น้อยดังทั้งๆที่เกินไปของตัวเอง ในคำอื่น ๆ มันคือทั้งหมดที่มากพอร์ทัลมาก. คนหนึ่งเล็ก ๆ ที่หลุดออกจากลิ้นชักและเริ่มที่จะออกไปอย่างเบาบางคลาน ผมพยายามที่จะรับเขาขึ้น แต่ไม่มีลูกเต๋า "ประณามมือผีเหล่านี้!" ฉันตะโกน (ในใจของฉัน) "ทั้งหมดที่พวกเขาเคยทำคือการทำลายความรู้สึกของฉันแช่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากถูกเด้งผ่านทุกประเภทของป่า ย่าน และความรู้สึก แม้เพียงครู่หนึ่ง เหมือนผมจริงที่อื่น มีบางอย่างที่จะกล่าวว่าสำหรับความคุ้นเคย หวาน Aperture Science ( ของพอร์ทัลชื่อเสียง ) ทางเดินเป็นหมันเป็นสายตาสำหรับตาเจ็บ และใช่ มันคือเวลาสำหรับการทดสอบ

ตอนแรกผมก็เปิดลิ้นชัก ฉันคว้ามือจับบีบตัวควบคุมของฉัน และดึง อีกครั้งขาด tangibility แปลกพิลึกที่หุบเขาผลถ้าเคยมีหนึ่ง แต่มันก็ทำงานได้ดี มันก็ผิด บอกว่าเสียงผ่านลำโพง ดังนั้นฉันเปิดหนึ่งด้านขวาล่าง มันมี ฮ่า ฮ่า funny-a ขึ้นรามากชิ้นส่วนของเค้ก นอกจากนี้ ที่ลิ้นชักผิดเหมือนกัน ต่อไป สุดท้าย : มันมีอะไรปรากฏเป็นภาพสามมิติ สภาพแวดล้อมของสถานที่ทำงานภาพเงาคนนั่งอยู่กับเล็ก ๆที่เล็ก ๆ โต๊ะ

จนพวกเขา sprang เพื่อชีวิตและเริ่มกลัวในความกลัวของฉัน . " โอ้ ไม่ , " กล่าวว่าลำโพงเสียง , " พวกเขาได้สังเกตเห็นคุณและตอนนี้พวกเขาคิดว่าคุณเป็นพระเจ้าของพวกเขา กรุณาปิดลิ้นชัก ผมทำแล้วเสียงกลับมา " การทดลองที่ปนเปื้อน การเผาไหม้โหมดเปิดใช้งาน" ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องจากในลิ้นชัก และ laughed-a น้อยเกินไป เสียงดัง ทั้งๆที่ตัวเอง ในคำอื่น ๆ , มันเป็น มาก ๆคนหนึ่งพอร์ทัล

แอบออกมาจากลิ้นชักและเริ่มอย่างง่ายๆ คลานไป ฉันพยายามที่จะรับเขา แต่ไม่มีลูกเต๋า " ไอ้มือเหล่านี้ผี ! ฉันภาพยนต์นั้นตะโกน ( ในใจ ) ทั้งหมดที่พวกเขาทำคือการทำลายความรู้สึกของการแช่ .