In this study we compared the antim

In this study we compared the antimicrobial activities of extracts from four under-utilized spices and herbs including goraka (Garcinia quaesita), galangal (Alpinia galanga), lemon iron bark (Eucalyptus staigerana) and mountain pepper (Tasmannia lanceolata) to the three common spices and herbs pepper (Piper nigrum), rosemary (Rosmarinus officinalis), and oregano (Oreganum vulgare). Different extraction solvents were used (water, ethanol and hexane) and extracts were tested against four food-borne bacteria (Escherichia coli, Salmonella Typhimurium, Listeria monocytogenes and Staphylococcus aureus) using agar disc diffusion and broth dilution assays. Solvent type greatly influenced the antimicrobial activity of the spice and herb extracts except for those of P. nigrum, which had little or no activity. In general the spice and herb extracts with antimicrobial activity were more effective against Gram-positive than Gram-negative bacteria. Extracts from the under-utilized herbs and spices had significant activity. In particular, A. galanga hexane and ethanol extracts and E. staigerana ethanol and water extracts had strong antimicrobial activity against S. aureus and/or L. monocytogenes. Interestingly the minimal inhibitory concentrations determined using the broth dilution method and the diameter of inhibition zones using the disc diffusion assay were not strongly correlated (r2 ranged from 0.10 to 0.70) in most extracts, suggesting that choosing just one method for antimicrobial testing may lead to indefinite conclusions. The total phenolic content of two extracts from each spice and herb was assayed to establish any relationship between antimicrobial activity and phenolic compound levels, however this was found to poorly correlated (r2 < 0.30). This study has demonstrated that simple extracts of novel under-utilized herbs and spices have potential antimicrobial activity against food-borne bacterial species. Further it is indicated that the antimicrobial activity in some herbs and spices may be due to the presence of substances other than phenolic compounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษานี้ เราเปรียบเทียบกิจกรรมจุลินทรีย์ของสารสกัดจากเครื่องเทศที่ใช้ภายใต้และสมุนไพรรวมทั้ง goraka (เนีย quaesita), ข่า (Alpinia galanga), เปลือกมะนาวเหล็ก (ยูคาลิปตัส staigerana) และพริกไทยภูเขา (Tasmannia lanceolata) กับเครื่องเทศทั่วไปสามพริกไทยสมุนไพร (เหน็บ), โรสแมรี่ (Rosmarinus officinalis), และออริกาโน (Oreganum vulgare) 4 ใช้สกัดต่าง ๆ หรือสารทำละลาย (น้ำ เอทานอล และเฮกเซน) และทดสอบสารสกัดจากสี่แบกรับอาหารแบคทีเรีย (Escherichia coli ซัล Typhimurium ออลิ monocytogenes และ Staphylococcus หมอเทศข้างลาย) ใช้ agar ดิสก์แพร่และซุปเจือจาง assays ชนิดตัวทำละลายมีอิทธิพลต่อกิจกรรมการต้านจุลชีพของเครื่องเทศมาก และสารสกัดสมุนไพรยกเว้นของ P. ดำ ซึ่งมีกิจกรรมน้อย หรือไม่มี ในสารสกัดจากเครื่องเทศและสมุนไพรกับกิจกรรมจุลินทรีย์มีประสิทธิภาพกับแบคทีเรียแกรมบวกมากกว่าแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบ สารสกัดจากเครื่องเทศและสมุนไพรที่ใช้ภายใต้มีกิจกรรมที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง A. galanga สารสกัดเฮกเซนและเอทานอลและสารสกัดเอทานอลและน้ำ E. staigerana มีกิจกรรมจุลินทรีย์แข็งแรงกับ s ได้ หมอเทศข้างลายหรือ L. monocytogenes เรื่องน่าสนใจที่น้อยลิปกลอสไขความเข้มข้นขึ้นโดยใช้วิธีเจือจางซุปและเส้นผ่าศูนย์กลางของโซนยับยั้งการใช้ทดสอบแพร่ดิสก์ได้ correlated อย่างยิ่ง (r2 อยู่ในช่วงจาก 0.10 ถึง 0.70) สารสกัดส่วนใหญ่ การแนะนำให้ เลือกวิธีหนึ่งสำหรับการทดสอบจุลินทรีย์อาจนำไปสู่บทสรุปที่ไม่จำกัด ฟีนอเนื้อหารวมของสองสารสกัดจากเครื่องเทศและสมุนไพรแต่ละชนิดถูก assayed เพื่อสร้างความสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างกิจกรรมจุลินทรีย์และผสมระดับฟีนอ แต่ นี้พบงาน correlated (r2 < 0.30) การศึกษานี้แสดงว่า สารสกัดอย่างนวนิยายภายใต้ใช้สมุนไพรและเครื่องเทศมีกิจกรรมจุลินทรีย์อาจเกิดขึ้นกับสายพันธุ์แบคทีเรียที่แบกรับอาหาร ต่อไป ก็จะระบุว่า กิจกรรมจุลินทรีย์ในสมุนไพรและเครื่องเทศบางอย่างอาจเกิดจากสถานะของสารไม่ใช่ม่อฮ่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษานี้เราเมื่อเทียบกับกิจกรรมต้านจุลชีพของสารสกัดจากสี่เครื่องเทศและสมุนไพรรวมทั้ง goraka (Garcinia quaesita) ข่า (ข่า) เปลือกเหล็กมะนาว (ยูคาลิป staigerana) และพริกไทยภูเขา (Tasmannia lanceolata) กับเครื่องเทศที่พบบ่อยสามภายใต้การใช้ และสมุนไพรพริก (พริกไทย), โรสแมรี่ (Rosmarinus officinalis) และออริกาโน (Oreganum vulgare) ตัวทำละลายที่แตกต่างกันถูกนำมาใช้สกัด (น้ำเอทานอลและเฮกเซน) และสารสกัดจากได้มีการทดสอบกับเชื้อแบคทีเรียอาหารสี่ลม (Escherichia coli, Salmonella Typhimurium, เชื้อ Listeria monocytogenes และ Staphylococcus aureus) โดยใช้การแพร่แผ่นวุ้นและน้ำซุปตรวจเจือจาง ประเภทตัวทำละลายมีอิทธิพลอย่างมากฤทธิ์ต้านจุลชีพของเครื่องเทศและสมุนไพรสารสกัดยกเว้นของพีไทซึ่งมีกิจกรรมน้อยหรือไม่มีเลย โดยทั่วไปสารสกัดจากเครื่องเทศและสมุนไพรที่มีฤทธิ์ต้านจุลชีพมีประสิทธิภาพมากขึ้นกับแกรมบวกกว่าแบคทีเรียแกรมลบ สารสกัดจากสมุนไพรภายใต้การใช้เครื่องเทศและมีกิจกรรมที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฮกเซนและสารสกัดเอทานอลเอข่าและอีสารสกัดเอทานอล staigerana และน้ำมีฤทธิ์ต้านจุลชีพที่แข็งแกร่งกับเชื้อ S. aureus และ / หรือ monocytogenes ลิตร ที่น่าสนใจความเข้มข้นของการยับยั้งน้อยที่สุดโดยใช้วิธีการเจือจางน้ำซุปและมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของโซนการยับยั้งการใช้แผ่นทดสอบการแพร่ที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างมาก (r2 อยู่ระหว่าง 0.10-0.70) ในสารสกัดจากส่วนใหญ่แสดงให้เห็นว่าการเลือกเพียงหนึ่งวิธีสำหรับการทดสอบยาต้านจุลชีพอาจนำไปสู่ ข้อสรุปที่แน่นอน เนื้อหาฟีนอลทั้งหมดของทั้งสองสารสกัดจากแต่ละเครื่องเทศและสมุนไพรที่ได้รับการวิเคราะห์ในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างฤทธิ์ต้านจุลชีพและระดับสารประกอบฟีนอลใด ๆ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ก็จะพบว่ามีความสัมพันธ์ไม่ดี (r2 <0.30) การศึกษาครั้งนี้ได้แสดงให้เห็นว่าสารสกัดของนวนิยายเรื่องง่ายภายใต้การใช้สมุนไพรและเครื่องเทศที่มีฤทธิ์ต้านจุลชีพที่อาจเกิดขึ้นกับสายพันธุ์แบคทีเรียอาหารเป็นพาหะ ต่อไปจะมีการชี้ให้เห็นว่าฤทธิ์ต้านจุลชีพในสมุนไพรและเครื่องเทศบางอย่างอาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของสารอื่นที่ไม่ใช่สารฟีนอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาเปรียบเทียบกิจกรรมต้านจุลชีพของสารสกัดจากสี่ภายใต้การใช้เครื่องเทศและสมุนไพร ได้แก่ goraka ( Garcinia quaesita ) , ข่า ( บ้าน ) , เหล็ก ( เปลือกมะนาวยูคา staigerana ) และพริกไทยบนภูเขา ( tasmannia lanceolata ) ทั่วไปสามสมุนไพรและเครื่องเทศพริกไทย ( Piper พบว่า ) โรสแมรี่ ( rosmarinus officinalis ) ออริกาโน ( oreganum vulgare )ตัวทำละลายการสกัดที่แตกต่างกันถูกนำมาใช้ ( น้ำ เอทานอล และ สารสกัดเฮกเซน ) และทดสอบกับสี่อาหาร borne แบคทีเรีย Escherichia coli , Salmonella typhimurium monocytogenes Listeria และ Staphylococcus aureus ) โดยใช้การแพร่กระจายแผ่นวุ้นและน้ำซุปเจือจางยีน . ตัวทำละลายชนิดมีอิทธิพลอย่างมากฤทธิ์ต้านจุลชีพของเครื่องเทศและสมุนไพรยกเว้นพบว่า P . ,ซึ่งมีกิจกรรมเล็ก ๆน้อย ๆหรือไม่ โดยทั่วไป เครื่องเทศและสมุนไพร สารสกัดที่มีฤทธิ์ต้านจุลชีพที่ให้ผลต่อเชื้อแกรมบวกกว่าแบคทีเรียแกรมลบ สารสกัดจากสมุนไพร และเครื่องเทศ มีกิจกรรมภายใต้การใช้อย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะ อ. ข่าสารสกัดเอทานอลและเฮกเซนและเอทานอลและน้ำ เช่น staigerana สารสกัดมีฤทธิ์ต้านจุลชีพที่แข็งแกร่งกับเอส( และ / หรือ L . monocytogenes . น่าสนใจว่าปริมาณน้อยที่สุดการพิจารณาวิธี broth dilution และเส้นผ่าศูนย์กลางของการยับยั้งการแพร่โซนใช้แผ่นดิสก์โดยมีความสัมพันธ์อย่างยิ่ง ( R2 อยู่ระหว่าง 0.10 ถึง 0.70 ) สารสกัดส่วนใหญ่ แนะนำให้เลือกเพียงหนึ่งวิธีการทดสอบสารต้านจุลชีพอาจนำไปสู่ข้อสรุปที่แน่นอน .ปริมาณฟีนอลิกทั้งหมด 2 สารสกัดจากแต่ละเครื่องเทศและสมุนไพร ซีรั่ม เพื่อสร้างความสัมพันธ์ระหว่างฤทธิ์ต้านจุลชีพและระดับปริมาณสารประกอบฟีนอลิก แต่อย่างไรก็ตาม พบว่า มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดี ( R2 < 3 ) การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าง่ายสารสกัดจากนวนิยายภายใต้การใช้เครื่องเทศและสมุนไพรมีฤทธิ์ต้านจุลชีพที่อาจเกิดขึ้นกับอาหาร borne แบคทีเรียชนิดต่อไปก็พบว่าฤทธิ์ต้านจุลชีพในสมุนไพรและเครื่องเทศ อาจเป็นเพราะการปรากฏตัวของสารอื่นนอกจากสารประกอบฟีนอล .