Geography[edit]Ranong is on the Kra

Geography[edit]
Ranong is on the Kra Isthmus, a narrow strip of land that connects Thailand with the Malay Peninsula, on the west of the Phuket mountain range. It has a long coast on the Andaman Sea. The province, together with Trat Province, is known for being one of the wettest places in Thailand, the rainy season lasting for about eight months.[1]

Ranong is the least populated province. Eighty percent of its area is covered by forests, and 67% is mountainous. In former years the major industry was tin mining, but most mines are now exhausted. White clay mining (for the production of porcelain) and fishing are now the main industries, along with rubber and cashew nuts.

The Ranong Biosphere Reserve in the north of Amphoe Kapoe, covering 303.09 km², was declared in 1997. It is the fourth biosphere reserve of Thailand, and the only one at the seacoast to protect the mangrove forests. Khlong Nakha Wildlife Sanctuary is in the south of the province.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้] ภูมิศาสตร์ระนองอยู่คอคอดกระ แถบแคบของแผ่นดินที่เชื่อมโยงประเทศไทยกับคาบสมุทรมลายู ทิศตะวันตกของเทือกเขาภูเก็ต มีชายฝั่งยาวในทะเลอันดามัน จังหวัด ร่วมกับจังหวัดตราด เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นหนึ่งในสถานฝนตกชุกในประเทศไทย ฤดูฝนนานประมาณ 8 เดือน [1]ระนองเป็นจังหวัดมีประชากรน้อย ร้อยละ 80 ของพื้นที่ครอบคลุม โดยป่าไม้ และ 67% เป็นภูเขา ในอดีต อุตสาหกรรมหลักเป็นเหมืองดีบุก แต่เหมืองส่วนใหญ่จะหมดแล้วตอนนี้ เหมืองแร่ดินขาว (สำหรับการผลิตเครื่องเคลือบดินเผา) และปลามีอุตสาหกรรมหลัก ยางพาราและมะม่วงหิมพานต์รับการประกาศเขตอนุรักษ์ระนองทางเหนือของอำเภอกะเปอร์ 303.09 km² ครอบคลุมในปี 1997 มันเป็นเขตอนุรักษ์สี่ของประเทศไทย และเพียงหนึ่งเดียวที่ฝั่งทะเลป่าชายเลน เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าของคลองนาคาอยู่ในตอนใต้ของจังหวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิศาสตร์ [แก้ไข]
ระนองอยู่บนคอคอดกระแถบแคบ ๆ ของดินแดนที่เชื่อมต่อกับประเทศไทยคาบสมุทรมาเลย์อยู่ทางทิศตะวันตกของเทือกเขาภูเก็ต แต่ก็มีชายฝั่งยาวในทะเลอันดามัน จังหวัดร่วมกับจังหวัดตราดเป็นที่รู้จักกันสำหรับการเป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีฝนตกชุกในประเทศไทยเป็นเวลานานในช่วงฤดูฝนประมาณแปดเดือน. [1] ระนองเป็นจังหวัดที่มีประชากรน้อย แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ถูกปกคลุมด้วยป่าไม้และ 67% เป็นภูเขา ในปีอดีตอุตสาหกรรมที่สำคัญคือการทำเหมืองดีบุก แต่เหมืองส่วนใหญ่จะหมดในขณะนี้ การทำเหมืองแร่ดินเหนียวสีขาว (สำหรับการผลิตของพอร์ซเลน) และตกปลาอยู่ในขณะนี้อุตสาหกรรมหลักพร้อมกับถั่วยางและเม็ดมะม่วงหิมพานต์. ระนองเขตสงวนชีวมณฑลทางตอนเหนือของอำเภอกะเปอร์ครอบคลุม 303.09 ตารางกิโลเมตรได้รับการประกาศในปี 1997 มันเป็นชีวมณฑลที่สี่ สำรองแห่งประเทศไทยและเป็นคนเดียวที่ฝั่งเพื่อปกป้องป่าโกงกาง คลองนาคารักษาพันธุ์สัตว์ป่าที่อยู่ในทางตอนใต้ของจังหวัด