In 1877 Le Verrier died, convinced

In 1877 Le Verrier died, convinced to the end of having discovered another planet. With the loss of its principal proponent, however, the search for Vulcan abated. After many years of searching, astronomers were seriously doubting the planet's existence.

In 1915 Einstein's theory of relativity, an entirely different approach to understanding gravity from classical mechanics, solved the problem.[1] His equations predicted exactly the observed amount of advance of Mercury's perihelion without any recourse to the existence of a hypothetical Vulcan. The new theory modified the predicted orbits of all planets, but the magnitude of the differences from Newtonian theory diminishes rapidly as one gets farther from the Sun. Also, Mercury's fairly eccentric orbit makes it much easier to detect the perihelion shift than is the case for the nearly circular orbits of Venus and Earth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1877 Le Verrier ตาย ความเชื่อมั่นตามมีการค้นพบดาวเคราะห์ดวงอื่น มีการสูญเสียของ proponent เป็นหลัก อย่างไรก็ตาม การค้นหาวูลแคนลดลง หลังจากหลายปีของการค้น นักดาราศาสตร์ได้อย่างจริงจังสงสัยมาดำรงอยู่ของดาวเคราะห์ใน 1915 ไอน์สไตน์ ของทฤษฎีสัมพัทธภาพ วิธีการที่แตกต่างเพื่อความเข้าใจแรงโน้มถ่วงจากกลศาสตร์คลาสสิก แก้ไขปัญหา [1] สมการเขาทำนายว่า สังเกตยอดเงินล่วงหน้าของ perihelion ของดาวพุธไม่มีเบี้ยใด ๆ เพื่อการดำรงอยู่ของวูลแคนสมมุติ ทฤษฎีใหม่ปรับเปลี่ยนวงโคจรเคลื่อนที่ของดาวเคราะห์ทั้งหมด แต่ขนาดของความแตกต่างจากทฤษฎีทฤษฎีค่อย ๆ หายไปอย่างรวดเร็วเป็นหนึ่งเรียก farther from อาทิตย์ ยัง วงโคจรค่อนข้างนอกรีตของปรอททำให้ง่ายมากที่จะพบกะ perihelion กว่ากรณีวงโคจรเกือบกลมของวีนัสและโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน Le Verrier 1877 เสียชีวิตเชื่อว่าจะถึงจุดสิ้นสุดของการค้นพบดาวเคราะห์ดวงอื่น กับการสูญเสียของผู้สนับสนุนหลัก แต่การค้นหาวัลแคนลดลง หลังจากหลายปีของการค้นหานักดาราศาสตร์ได้รับการอย่างจริงจังสงสัยการดำรงอยู่ของโลก. ในปี 1915 ทฤษฎีของ Einstein พัทธวิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในการทำความเข้าใจแรงโน้มถ่วงจากกลศาสตร์คลาสสิก, แก้ปัญหา. [1] สมการของเขาคาดการณ์ว่าจำนวนเงินที่สังเกตของความก้าวหน้าของดาวพุธ ใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุดโดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือในการดำรงอยู่ของวัลแคนสมมุติใด ๆ ทฤษฎีใหม่ที่ปรับเปลี่ยนวงโคจรของดาวเคราะห์ที่คาดการณ์ไว้ แต่ขนาดของความแตกต่างจากทฤษฎีของนิวตันลดลงอย่างรวดเร็วเป็นหนึ่งได้รับไกลจากดวงอาทิตย์ นอกจากนี้ดาวพุธโคจรผิดปกติค่อนข้างทำให้มันง่ายมากที่จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุดกว่าเป็นกรณีสำหรับวงโคจรเกือบกลมของดาวศุกร์และโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1877 เลอ แวรีเยตาย มั่นใจที่จะสิ้นสุดมีการค้นพบดาวเคราะห์อื่น กับการสูญเสียของผู้แสดงหลักของมัน อย่างไรก็ตาม การค้นหาวัลแคนซาลง หลังจากหลายปีของการค้นหา นักดาราศาสตร์อย่างจริงจังสงสัยการดำรงอยู่ของดาวเคราะห์

1915 ไอน์สไตน์ ทฤษฎีสัมพัทธภาพ วิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับความเข้าใจแรงโน้มถ่วงจากกลศาสตร์คลาสสิก , แก้ปัญหา[ 1 ] สมการของเขาคาดการณ์ว่าปริมาณของปรอทและล่วงหน้าของเพริฮีเลียน โดยไม่ต้องอาศัยการมีอยู่ของวัลแคนที่สมมุติ ทฤษฎีใหม่แก้ไขทำนายวงโคจรของดาวเคราะห์ทั้งหมด แต่ขนาดของความแตกต่างจากทฤษฎีนิวตันลดน้อยลงอย่างรวดเร็วเป็นหนึ่งได้รับไกลจากดวงอาทิตย์ นอกจากนี้ดาวพุธโคจรค่อนข้างประหลาดทำให้มันง่ายมากที่จะตรวจสอบหมายเลขดำกะกว่าเป็นกรณีสำหรับวงโคจรเกือบเป็นวงกลมของดาวศุกร์ และโลก