Patterns of copingBoth sets of care

Patterns of coping
Both sets of caregivers employed a wide range of coping
strategies to deal with the problems posed by patients.
Both adaptive methods, such as seeking social support
or problem-focused coping, and non-adaptive ones,
such as avoidance, collusion or coercion, were used.
Many previous studies have found a comparable broad
repertoire of coping, and a mixture of problem-focused
and emotion-focused styles among caregivers (Scafuza
and Kuipers 1999). In the present study, the most common
method of coping was to ask for advice and help
from doctors, family members or friends. All patients
were hospital attendees living with their relatives. Thus,
it was somewhat self-evident that caregivers should turn
to doctors and close ones for help in times of crisis. The
use of such methods could also be related to the high
perceived levels of support among caregivers suggesting
that they felt that they could rely on such persons during
difficult times. Further, it is possible that social support
was being sought so frequently because it is usual for people to use adaptive strategies in the first instance to
cope with stress (Lazarus and Folkman 1984). At the
same time, there is evidence to indicate that caregivers
often resort to emotion-focused strategies when faced
with chronically stressful situations (Magliano et al.
1998b). This would explain the very high prevalence of
collusion and at least one cognitive avoidant strategy
(i. e. hoping for miracles/praying, etc.) among caregivers
of this essentially chronically ill patient sample.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบการรับมือทั้งสองชุดดูแลจ้างหลากหลายรับมือกลยุทธ์การจัดการกับปัญหาที่เกิดจากผู้ป่วยวิธีการปรับตัวทั้งสอง เช่นแสวงหาการสนับสนุนทางสังคมหรือเน้นปัญหารับมือ และคนที่ไม่ปรับตัวเช่นหลีกเลี่ยง สำคัญ หรือการบีบบังคับ ถูกนำมาใช้หลายการศึกษาก่อนหน้านี้พบแบบคร่าว ๆ เทียบละครของรับมือ และส่วนผสมของการมุ่งเน้นปัญหาและรูปแบบที่เน้นอารมณ์ความรู้สึกในหมู่ผู้ดูแล (Scafuzaและ Kuipers 1999) ในการศึกษาปัจจุบัน ส่วนมากวิธีการรับมือคือการ ขอคำแนะนำและช่วยเหลือจากแพทย์ สมาชิกในครอบครัว หรือเพื่อน ผู้ป่วยทั้งหมดมีโรงพยาบาลเข้าร่วมประชุมกับญาติ ดังนั้นก็ค่อนข้างชัดเจนในตัวเองว่า ผู้ดูแลควรเปิดการแพทย์และปิดคนสำหรับความช่วยเหลือในภาวะวิกฤต การใช้วิธีดังกล่าวยังอาจจะเกี่ยวข้องกับสูงระดับการรับรู้การสนับสนุนระหว่างผู้ดูแลแนะนำพวกเขารู้สึกว่า พวกเขาอาจพึ่งพาบุคคลดังกล่าวในระหว่างการเวลาที่ยากลำบาก ต่อไป มันเป็นไปได้ว่าการสนับสนุนทางสังคมคือการขอบ่อยมาก เพราะมันเป็นปกติสำหรับคนที่จะใช้กลยุทธ์การปรับตัวไปรับมือกับความเครียด (ลาซารัสและ Folkman 1984) ที่ขณะเดียวกัน มีหลักฐานระบุว่าผู้ดูแลรีสอร์ทมักไปกลยุทธ์เน้นอารมณ์เมื่อเผชิญด้วยสถานการณ์ที่เครียดเรื้อรัง (Magliano et al1998b) . นี้จะอธิบายความชุกที่สูงมากของสำคัญและกลยุทธ์ทางปัญญา avoidant น้อยหนึ่ง(i. e. หวังปาฏิหาริย์อธิษฐาน ฯลฯ) ในกลุ่มผู้ดูแลอย่างนี้ป่วยเป็นโรคเรื้อรังผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบของการเผชิญปัญหา
ทั้งสองชุดของผู้ดูแลการจ้างงานที่หลากหลายของการรับมือ
กลยุทธ์ในการจัดการกับปัญหาที่เกิดจากผู้ป่วย.
ทั้งสองวิธีการปรับตัวเช่นที่กำลังมองหาการสนับสนุนทางสังคม
หรือปัญหาที่มุ่งเน้นการเผชิญปัญหาและคนที่ไม่ใช่การปรับตัว
เช่นการหลีกเลี่ยงการสมรู้ร่วมคิดหรือ ข่มขู่ถูกนำมาใช้.
ศึกษาก่อนหน้านี้หลายคนได้พบในวงกว้างเปรียบ
ละครของการเผชิญปัญหาและมีส่วนผสมของปัญหาที่มุ่งเน้น
รูปแบบและอารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งเน้นในหมู่ผู้ดูแลผู้ป่วย (Scafuza
และ Kuipers 1999) ในการศึกษาปัจจุบันที่พบมากที่สุด
วิธีการรับมือคือการขอคำแนะนำและความช่วยเหลือ
จากแพทย์สมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อน ผู้ป่วยทุกราย
ได้รับการเข้าร่วมประชุมของโรงพยาบาลที่อาศัยอยู่กับญาติของพวกเขา ดังนั้น
มันก็ค่อนข้างชัดเจนในตัวเองว่าผู้ดูแลผู้ป่วยควรเปิด
ให้แพทย์และคนใกล้ชิดเพื่อขอความช่วยเหลือในช่วงวิกฤต
การใช้วิธีการดังกล่าวอาจจะมีการเกี่ยวข้องกับการสูง
ระดับการรับรู้ของการสนับสนุนของผู้ดูแลบอก
ว่าพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาสามารถพึ่งพาบุคคลดังกล่าวในช่วง
เวลาที่ยากลำบาก ต่อไปก็เป็นไปได้ว่าการสนับสนุนทางสังคม
ถูกแสวงหาเพื่อให้บ่อยเพราะมันเป็นปกติสำหรับคนที่จะใช้กลยุทธ์การปรับตัวในกรณีแรกที่จะ
รับมือกับความเครียด (ลาซารัสและโฟล์คแมน 1984) ใน
เวลาเดียวกันมีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าผู้ดูแลผู้ป่วย
มักจะหันไปใช้กลยุทธ์มุ่งเน้นไปที่อารมณ์ความรู้สึกเมื่อต้องเผชิญ
กับสถานการณ์ที่เครียดเรื้อรัง (Magliano et al.
1998b) นี้จะอธิบายความชุกสูงมากของการ
สมรู้ร่วมคิดและกลยุทธ์การหลีกเลี่ยงอย่างน้อยหนึ่งองค์ความรู้
(เช่นหวังปาฏิหาริย์ / อธิษฐาน ฯลฯ ) ในหมู่ผู้ดูแลผู้ป่วย
ของกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยรายนี้เป็นหลักป่วยเป็นโรคเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบการเผชิญความเครียดทั้งชุดของผู้ดูแลที่ใช้ช่วงกว้างของปัญหากลยุทธ์ในการจัดการกับปัญหาถูกวางโดยผู้ป่วยวิธีการทั้งสองแบบ เช่น แสวงหาการสนับสนุนทางสังคมหรือปัญหาเครียด และไม่ใช่แบบที่เช่นการหลีกเลี่ยงการทุจริตหรือการบังคับขู่เข็ญ , ใช้การศึกษาก่อนหน้านี้ที่หลายคนได้พบเปรียบคร่าว ๆละครของความเครียดและปัญหาที่เน้นส่วนผสมของและอารมณ์ของผู้ดูแล ( scafuza เน้นรูปแบบและ คูเปร์ส 1999 ) ในการศึกษาที่พบบ่อยที่สุดวิธีรับมือ เพื่อให้คำแนะนำ และช่วยจากแพทย์ , สมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อน ผู้ป่วยทั้งหมดมีผู้เข้าร่วมประชุมโรงพยาบาลอาศัยอยู่กับญาติ ดังนั้นมันค่อนข้างตนเองว่า ผู้ดูแลควรเปิดแพทย์และคนใกล้ชิดเพื่อช่วยในยามวิกฤต ที่ใช้วิธีนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับ สูงการรับรู้ระดับของการสนับสนุนของผู้ดูแลแนะนำที่พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาสามารถพึ่งพา เช่น คน ใน ช่วงครั้งยาก ต่อไป เป็นไปได้ว่า การสนับสนุนทางสังคมถูกขอบ่อยๆ เพราะ มันเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่จะใช้กลยุทธ์ในการปรับตัวในตัวอย่างแรกรับมือกับความเครียด ( Lazarus and Folkman , 1984 ) ที่ขณะเดียวกัน มีหลักฐานบ่งชี้ว่า ผู้ดูแลมักจะใช้อารมณ์เน้นกลยุทธ์เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่เคร่งเครียดเรื้อรัง ( magliano et al .1998b ) นี้จะอธิบายถึงความชุกของการสูงมากการสมรู้ร่วมคิดและอย่างน้อยหนึ่ง avoidant กลยุทธ์ทางปัญญา( เช่น หวังปาฏิหาริย์ / ภาวนา ฯลฯ ) ของผู้ดูแลนี้เป็นหลักที่ป่วยเรื้อรังผู้ป่วยตัวอย่าง