“Finally, it’s time to start sculpt

“Finally, it’s time to start sculpting.”
The material for sculpting was a big boulder inside the cave.
After his sculpting mastery rose quite a bit, normal materials didn’t raise the fame stat that much.
Although he could have used ice instead, there were limits, and it wasn’t so good for expressing details, so he chose to work on a boulder instead.
Weed stood, staring at the boulder.
“What should I make?”
In the past, he wouldn’t have hesitate.
Fire!
Fire!
Or something warm.
It’s always the most effective to make something simple and straightforward.
It was easier on the mind when not considering the added benefits that were desired from the finished product and just focusing on the sculpture. But as his experiences built up, the eye for making sculptures became different.
“A sculpture doesn’t exist by itself. It’s more important to consider the situation.”
Even if he sculpts a campfire, it will only give a small warmth factor.
Sculpting is not that simple.
It is made to reflect genuine passion and the spirit of art!
Weed realized how his skill wasn’t on par with a master artisan.
But at the least he now knows the most important element of making a sculpture.
“The sculpture is as good as dead if it doesn’t contain emotion.”
He sculpted for his grandmother once in real life, in front of her who had aged with him for his entire life.
Of course, his sculpting skill was pathetic.
Even if he sculpted hundreds or thousands of times in virtual reality, it’s different in reality.
Considering how he was experimenting with sculpting, where the small touch from his fingertip made a huge difference in the sculpture itself, it was a very risky thing.
The sculpture he completed had many flaws.
When looked at closely, it had many places that weren’t properly finished and had scars because he put too much strength when carving.
Critical flaws to sculptures!
Still, it moved people’s hearts.
Because the sculpture had his grandmother’s life stored inside.
To someone who didn’t know, they would only think of it as a sculpture of a grandmother.
But to an elderly woman who had gone through various difficulties throughout her entire life, it would feel differently.
A face that became so familiar to the point that it almost came alive.
As he completed the sculpture, the face that had the trace of life melted in and gave the elderly expression various feelings.
Even if it was a famous artisan’s sculpture, it wouldn’t move people if it was only made with skill and without purpose.
In sculpting, time and life had to be invested into it.
Therefore, it was critical to match the sculpture to his situation.
‘Definitely, I can’t ignore the setting. I need to put in as much of my life as I can into it. I need a sculpture that honestly expresses the situation I am in.’
Then Weed thought of an idea.
A man and a woman were left in the cold, earth-freezing North.
A couple pained by extreme coldness.
Nature was nothing but cruel.
A blizzard came every day and hungry wolves cried.
Aohhhhh!
“Come this way.”
The man had the duty to protect the woman.
After going through many difficulties, they found a safe cave and took refuge inside, away from the vicious wolves. However, even if they managed to escape from dangerous enemies, hunger and cold still followed them.
The woman with bottomless beauty and immense kindness, the only one of her sort in the whole world, said to the man.
“I’m cold.”
The man could do nothing but watch her with sad eyes.
Because he was useless, he couldn’t protect the woman he loved.
Their lives stood on the verge of death.
If only I could sacrifice my life to save this woman!
The man would definitely have done it if it would save her life.
But the reality was that it would not change the situation, and the woman knew.
The woman did not blame the man.
“Still, thank you.”
“For what?”
“For staying with me until the end. And I love you.”
To the man who had a soft and gentle heart, her words where the best gift possible.
Wharak!
The man folded his arms around the woman.
“I love you too.”
No matter how cold the sky and earth was, it couldn’t freeze the hearts of this couple. They could feel a thread of warmth as they hugged each other.
“Yeah, this kind of concept would be the best.”
Weed took out his sculpting knife and approached the boulder.
Seeuk.
Rock powders fell.
Cutting the edge of the boulder, he slowly gave it shape.
Accenting the feeling of the couple who worry about and care for each another, he sculpted.
Of course, the story had different facts from the real situation.
It’s true that Weed and Seoyoon came to the North. But they were never separated and alone by themselves. Alveron was there, as well as the Wyverns and Bingryong.
“Can’t you fight well! You powerless, useless things!”
Weed harassed Bingryong and the Wyverns, and even forced the holy priest Alveron to work. But he hid all those truths.
And, the truth didn’t end with just that. The powerless woman who stirs up the instinct to protect and the woman Seoyoon were far different from each other!
The strong female warrior who can slay just about any monster, Seoyoon.
The appearance of hungry wolves was true at least, but the reason why they cried was different.
They were crying, pleading for mercy, merely tasty food that got slaughtered for food as soon as they were seen.
Even when they came to such place, Weed adapted instead of starving to death.
“Well, art needs some ignorance of reality from time to time.”
Even if it’s a hero who saved a country from danger, he will have to go to the restroom too.
One can sculpt about how he led a war to victory, but one can’t really draw or sculpt such a scene.
Whenever Weed moved the sculpting knife, rock slithers were sliced away.
The basic form took place.
Then, Seoyoon logged in and it became morning.
Depending whether it was night or day, battles happened periodically, so Seoyoon logged in when there would be hunting.
As the sun rose and bright light filtered in from the outside of the cave, the temperature rose a bit over night.
“Then, let’s go hunting.”
With the Wyverns, Weed headed to the Valley of Death.
Hunting when the sun’s up, sculpting when the sun’s down.
Like that, the sculpture started to take form after several days.
A man and a woman were hugging each other with the expression that they were about to cry out in inexplicable sorrow.
But Weed felt it was incomplete.
“It’s not enough with only hugging each other.”
Although the couple was so close to each other, there wasn’t much feeling coming from the scene.
They were just a couple that had great sadness and pain.
Weed carefully thought what was missing.
“What would I feel if I was the man?” he asked himself.
He would be desperate and feel powerless.
Looking at the lover who was slowly dying, trying to warm her up, the man would feel very sad.
The fact that he himself could not endure any more, and that he would have to say farewell to his lover, his heart would be heavy with sadness.
Farewell and death.
He lost family members before, so he knew how much sadness it brought.
Weed decided.
“This is failed product.”
Although he worked very hard for several days, he decisively abandoned it.
When knowing that it would be a failure, he couldn’t continue to make it.
Weed started sculpting a different boulder.
This time, the couple was hugging each other again.
As if he was trying to waste his time, there was not much difference from the other one.
Even if he makes a similar sculpture, Weed’s sculpting skill wasn’t as pathetic as before, so it would raise the mastery of it a bit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ในที่สุด มันเป็นเวลาที่จะเริ่มแกะสลัก"วัสดุสำหรับการแกะสลักหินขนาดใหญ่ภายในถ้ำได้หลังจากเป็นครูของเขา sculpting กุหลาบน้อย วัสดุปกติไม่ยกสถิติชื่อเสียงเท่านั้นถึงแม้ว่าเขาอาจใช้น้ำแข็งแทน มีจำกัด และมันไม่ได้ดีสำหรับการแสดงรายละเอียด ให้เขาเลือกทำงานบนหินแทนวัชพืชยืน จ้องโบลเดอร์"ว่าฉันควรทำ"ในอดีต เขาจะไม่มีลังเลไฟไหม้ไฟไหม้หรือสิ่งที่อบอุ่นมันเป็นเสมอที่มีประสิทธิภาพสูงสุดเพื่อให้สิ่งที่ง่าย และตรงไปตรงมามันเป็นเรื่องง่ายในจิตใจเมื่อไม่พิจารณาสิทธิประโยชน์เพิ่มที่ถูกต้องจากผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปและเน้นเพียงในงานประติมากรรม แต่เป็นประสบการณ์ของเขาสร้างขึ้น ตาทำประติมากรรมเป็นแตกต่างกัน"ประติมากรรมไม่มีอยู่ โดยตัวมันเอง ไม่จำเป็นต้องพิจารณาสถานการณ์"แม้เขา sculpts กับแคมป์ไฟ มันจะเพียงแต่ให้ตัวเล็ก ๆ อบอุ่นแกะสลักไม่ได้ง่าย ๆมันจะสะท้อนให้เห็นถึงความรักแท้และจิตวิญญาณของศิลปะวัชพืชรู้ว่าทักษะของเขาไม่ได้ไล่เลี่ยกับศิลปินเป็นหลักแต่ที่น้อยที่สุด เขารู้จักองค์ประกอบสำคัญของประติมากรรม"ประติมากรรมคือเหมือนตายไปแล้วถ้ามันไม่ประกอบด้วยอารมณ์"เขาแกะสลักสำหรับยายของเขาครั้งหนึ่งในชีวิตจริง หน้าของเธอที่มีอายุกับเขาตลอดชีวิตแน่นอน ทักษะของเขา sculpting ถูกละเมิดแม้เขาแกะสลักนับร้อยหรือพันเท่าในความเป็นจริงเสมือน มันจะแตกต่างในความเป็นจริงพิจารณาว่าเขาถูกทดลองกับแกะสลัก ที่สัมผัสจากปลายนิ้วของเขาเล็กทำความแตกต่างใหญ่ในประติมากรรมเอง มันเป็นสิ่งมีความเสี่ยงมากประติมากรรมที่เขาเสร็จสิ้นมีข้อบกพร่องหลายเมื่อมองอย่างใกล้ชิด มันมีหลายที่ไม่เสร็จสมบูรณ์อย่างถูกต้อง และมีรอยแผลเป็นเนื่องจากเขานำความแข็งแรงมากเมื่อแกะสลักข้อบกพร่องที่สำคัญการประติมากรรมยังคง จะย้ายหัวใจของผู้คนเนื่องจากงานประติมากรรมมีชีวิตของยายของเขาที่เก็บไว้ภายในกับคนที่ไม่รู้ พวกเขาจะเพียงคิดว่า มันเป็นประติมากรรมของยายแต่มีผู้สูงอายุหญิงที่เดินทางผ่านความยากลำบากต่าง ๆ ตลอดชีวิตของเธอทั้งหมด มันจะรู้สึกแตกต่างกันหน้าที่เป็นที่คุ้นเคยดังนั้นจุดที่เกือบจะมามีชีวิตอยู่เสร็จเขาประติมากรรม หน้าที่ติดตามชีวิตหลอมใน และนิพจน์ที่ผู้สูงอายุให้ความรู้สึกต่าง ๆแม้ว่ามันเป็นประติมากรรมของศิลปินที่มีชื่อเสียง มันจะไม่ย้ายคนถ้ามันถูกเท่านั้นทำให้ มีทักษะ และไม่ มีวัตถุประสงค์ในการแกะสลัก เวลาและชีวิตมีการจะลงทุนลงไปดังนั้น มันเป็นสำคัญตรงกับประติมากรรมสถานการณ์ของเขา' แน่นอน ฉันไม่สามารถละเว้นการตั้งค่า ต้องใส่ในชีวิตมากที่สุดเท่าที่ฉันสามารถลงไป ประติมากรรมที่สุจริตอย่างแสดงสถานการณ์ที่ฉันต้องการ 'แล้ว วัชพืชคิดว่า ความคิดชายและหญิงถูกปล่อยในเย็น แช่แข็งโลกเหนือคู่ pained โดยมากทั้งธรรมชาติมีแต่โหดร้ายพายุหิมะมาทุกวันและหมาป่าหิวร้องAohhhhh"มาทางนี้"คนที่มีหน้าที่ปกป้องผู้หญิงหลังจากผ่านความยากลำบากมาก พวกเขาพบถ้ำที่ปลอดภัย และเอาหลบภายใน จากหมาป่าอึมครึม อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจัดการเพื่อหลบหนีจากศัตรูอันตราย ความหิวและเย็นยังตามผู้หญิง bottomless และเมตตาอันยิ่งใหญ่ เพียงหนึ่งเดียวของเธอเรียงในโลกทั้ง พูดกับผู้ชาย"ฉันเย็น"มนุษย์สามารถทำอะไร แต่ดูเธอ ด้วยสายตาเศร้าเพราะไม่มีประโยชน์ เขาไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่เขารักชีวิตของพวกเขายืนเจียนตายหากเพียงฉันสามารถเสียสละชีวิตเพื่อบันทึกผู้หญิงคนจะแน่นอนได้แล้วก็ถ้ามันจะบันทึกชีวิตของเธอแต่ความเป็นจริงไม่ว่า จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ และผู้หญิงรู้ผู้หญิงไม่ได้ตำหนิคน"ยัง ขอบคุณ""สำหรับอะไรบ้าง""การอยู่กับผมจนจบ และฉันรักคุณ"เพื่อผู้ชาย ที่มี อ่อนโยนหัวใจ คำของเธอที่ดีที่สุดของขวัญสุดWharakคนพับแขนของเขารอบผู้หญิง"ฉันก็รักคุณ"ไม่ว่าท้องฟ้าและแผ่นดินเย็นอย่างไรได้ มันไม่สามารถตรึงหัวใจของคู่นี้ พวกเขาอาจรู้สึกว่าเธรดของความอบอุ่นพวกเขา hugged กัน"ใช่ แนวคิดชนิดนี้จะได้ดีสุด"วัชพืชเอาออกมีดเขา sculpting และประดับหินSeeukผงหินตกตัดขอบโบลเดอร์ เขาช้าให้รูปร่างAccenting ความรู้สึกของทั้งคู่ที่กังวล และดูแลแต่ละอื่น เขาแกะสลักแน่นอน เรื่องราวมีข้อเท็จจริงแตกต่างจากสถานการณ์จริงมันเป็นความจริงว่า วัชพืชและ Seoyoon มาทางทิศเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกออกจากกัน และอยู่คนเดียวเอง Alveron ถูก Wyverns และ Bingryong"คุณสู้ด้วย คุณอำนาจ ประโยชน์สิ่ง"วัชพืชข่ม Bingryong และ Wyverns และแม้กระทั่งบังคับพิธีศักดิ์สิทธิ์ Alveron การทำงาน แต่เขาซ่อนเว็บเหล่านั้นก ความจริงไม่สิ้นสุดเพียงที่ ผู้หญิงใช้ที่ stirs ขึ้นสัญชาตญาณการปกป้องและหญิง Seoyoon ได้ไกลแตกต่างกันแข็งแกร่งนักรบหญิงที่สามารถฆ่ามอนสเตอร์ใด ๆ เพียงเกี่ยวกับ Seoyoonลักษณะที่ปรากฏของหมาป่าหิวจริงน้อย แต่เหตุผลที่ว่าทำไมพวกเขาร้องแตกต่างกันพวกเขาได้ร้องไห้ ขอความเมตตา เพียงแค่รสชาติอาหารที่ได้ฆ่าสำหรับอาหารทันทีที่พวกเขาได้เห็นแม้ว่าพวกเขามาถึงสถานที่ดังกล่าว วัชพืชปรับแทนอดอยากตาย"ดี ศิลปะต้องบางไม่รู้ของจริงเวลา"แม้ว่าจะเป็นฮีโร่ผู้บันทึกประเทศจากอันตราย เขาจะต้องไปหน่อยเกินไปหนึ่งสามารถปั้นเกี่ยวกับว่าเขานำสงครามเพื่อชัยชนะ แต่จริง ๆ ไม่สามารถวาด หรือปั้นรูปฉากดังกล่าวเมื่อวัชพืชย้ายมีด sculpting, slithers หินถูกหั่นออกไปแบบฟอร์มพื้นฐานเอาสถานแล้ว Seoyoon เข้าสู่ระบบ และจะกลายเป็นเช้าขึ้นอยู่กับว่า มันเป็นกลางคืนหรือวัน การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อ Seoyoon เข้าสู่ระบบเมื่อมีจะสามารถล่าสัตว์ขณะที่แสงแดดสดใส และกุหลาบแสงถูกกรองในจากนอกถ้ำ อุณหภูมิกุหลาบเล็กข้ามคืน"แล้ว ลองไปล่าสัตว์"กับ Wyverns วัชพืชหัวหุบเขาตายล่าสัตว์เมื่อดวงอาทิตย์ของ แกะสลักเมื่อดวงอาทิตย์ของลงเช่นนั้น ประติมากรรมที่เริ่มใช้แบบฟอร์มหลังจากที่หลายวันหญิงและชายได้กอดกันกับนิพจน์ที่พวกเขาจะตะโกนในความเสียใจ inexplicableแต่วัชพืชรู้สึกไม่สมบูรณ์"มันไม่เพียงพอ มีเพียง กอดกัน"แม้ว่าคู่อยู่นั้นใกล้กัน ไม่มีความรู้สึกมากมาจากฉากพวกเพียงคู่ที่มีความเจ็บปวดและความโศกเศร้ามากวัชพืชอย่างระมัดระวังคิดว่า สิ่งขาดหายไป"อะไรจะรู้สึกถ้าผมผู้ชาย" เขาถามตัวเองเขาจะหมดหวัง และรู้สึกใช้มองคนรักที่ถูกช้าตาย พยายามอุ่นของเธอ คนจะรู้สึกเศร้ามากความจริง ที่เขาเองอาจไม่ทนอีก และ ที่จะต้องพูดอำลาคนรักของเขา หัวใจจะหนัก ด้วยความโศกเศร้าอำลาและตายเขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวก่อน เพื่อให้เขารู้ความโศกเศร้ามาก มาวัชพืชตัดสินใจ"นี่คือผลิตภัณฑ์ที่ล้มเหลว"ถึงแม้ว่าเขาทำงานหนักมากในหลายวัน เขารากฐานละทิ้งมันเมื่อรู้ว่า มันจะเป็นความล้มเหลว เขาไม่สามารถทำต่อไปเพื่อให้วัชพืชเริ่มแกะสลักหินต่าง ๆเวลานี้ คู่กอดกันอีกด้วยเหมือนกับว่าเขาพยายามที่จะเสียเวลาของเขา มีไม่มากแตกต่างจากอื่นถ้าเขาทำให้ประติมากรรมที่คล้ายกัน ทักษะการแกะสลักของวัชพืชไม่เป็นละเมิดเป็นก่อน ดังนั้นมันจะเพิ่มเป็นครูของบิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะเริ่มต้นแกะสลัก."
วัสดุสำหรับแกะสลักเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ภายในถ้ำ.
หลังจากการเรียนรู้การแกะสลักของเขาเพิ่มขึ้นไม่น้อยวัสดุที่ปกติไม่ได้ยก stat ชื่อเสียงที่มาก.
แม้ว่าเขาจะได้ใช้น้ำแข็งแทน มีข้อ จำกัด และมันก็ไม่ได้ดีสำหรับการแสดงรายละเอียดดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะทำงานบนก้อนหินแทน.
วัชพืชยืนจ้องมองที่ก้อนหิน.
"สิ่งที่ฉันควรจะทำ?"
ในอดีตที่ผ่านมาเขาจะได้ไม่ต้อง ลังเล.
ไฟ!
ไฟไหม้!
หรือบางสิ่งบางอย่างอบอุ่น.
ก็มักจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดที่จะทำให้สิ่งที่ง่ายและตรงไปตรงมา.
มันก็ง่ายขึ้นในใจเมื่อไม่พิจารณาเพิ่มสิทธิประโยชน์ที่ได้รับที่ต้องการจากผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปและเพียงแค่มุ่งเน้นไปที่รูปปั้น แต่เป็นประสบการณ์ของเขาสร้างขึ้นตาสำหรับการทำประติมากรรมกลายเป็นที่แตกต่างกัน.
"ประติมากรรมไม่ได้อยู่ด้วยตัวเอง มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาสถานการณ์. "
แม้ว่าเขาคชสารแคมป์ไฟก็จะให้ปัจจัยความอบอุ่นขนาดเล็ก.
Sculpting ไม่ง่ายที่.
มันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความรักแท้และจิตวิญญาณของศิลปะ!
วัชพืชรู้ว่าทักษะของเขา wasn 'ตันในหุ้นที่มีช่างฝีมือต้นแบบ.
แต่อย่างน้อยตอนนี้เขารู้ว่าองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของการทำประติมากรรม.
"ประติมากรรมดีเท่าที่ตายแล้วถ้ามันไม่ได้มีอารมณ์ความรู้สึก."
เขาแกะสลักสำหรับคุณยายของเขาครั้งเดียวในจริง ชีวิตในด้านหน้าของเธอที่ได้อายุกับเขาตลอดชีวิตของเขา.
แน่นอนทักษะการแกะสลักของเขาก็น่าสงสาร.
แม้ว่าเขาแกะสลักหลายร้อยหรือหลายพันครั้งในความเป็นจริงเสมือนมันแตกต่างกันในความเป็นจริง.
พิจารณาวิธีการที่เขาถูกทดสอบด้วยการแกะสลัก ที่สัมผัสเล็ก ๆ จากปลายนิ้วของเขาสร้างความแตกต่างอย่างมากในรูปปั้นตัวเองก็เป็นสิ่งที่มีความเสี่ยงมาก.
ประติมากรรมเขาเสร็จมีข้อบกพร่องหลาย.
เมื่อมองอย่างใกล้ชิดที่มันมีหลาย ๆ สถานที่ที่ไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้นอย่างถูกต้องและมีรอยแผลเป็น เพราะเขาใส่ความแข็งแรงมากเกินไปเมื่อแกะสลัก.
ข้อบกพร่องที่สำคัญประติมากรรม!
ยังจะย้ายหัวใจของผู้คน.
เพราะประติมากรรมมีชีวิตยายของเขาเก็บไว้ภายใน.
กับคนที่ไม่ได้รู้ว่าพวกเขาจะคิดว่ามันเป็นรูปปั้นของ ยาย.
แต่การที่จะหญิงชราคนหนึ่งที่ได้ไปผ่านความยากลำบากต่าง ๆ ตลอดทั้งชีวิตของเธอมันจะรู้สึกแตกต่างกัน.
ใบหน้าที่กลายเป็นที่คุ้นเคยไปยังจุดที่มันเกือบจะมามีชีวิต.
ขณะที่เขาเสร็จสิ้นการปั้นใบหน้าที่มีร่องรอย ของชีวิตละลายในและให้การแสดงออกของผู้สูงอายุความรู้สึกต่าง ๆ .
แม้ว่าจะเป็นรูปปั้นช่างฝีมือที่มีชื่อเสียงของมันจะไม่ย้ายคนถ้ามันถูกสร้างขึ้นมาเท่านั้นที่มีทักษะและไม่มีวัตถุประสงค์.
ในการแกะสลัก, เวลาและชีวิตที่จะต้องมีการลงทุนในมัน .
ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้ตรงกับรูปปั้นกับสถานการณ์ของเขา.
'แน่นอนฉันไม่สามารถละเว้นการตั้งค่า ฉันต้องการที่จะใส่ในเป็นอย่างมากในชีวิตของฉันที่ฉันสามารถเป็นมัน ฉันต้องการประติมากรรมที่แสดงออกถึงความซื่อสัตย์สุจริตสถานการณ์ฉันอยู่ใน. '
แล้วคิดวัชพืชของความคิด.
ชายและหญิงที่ถูกทิ้งไว้ในที่เย็นแผ่นดินแช่แข็งเหนือ.
คู่เจ็บปวดจากความหนาวเย็นมาก.
ธรรมชาติก็ไม่มีอะไร แต่ที่โหดร้าย
พายุหิมะที่มาทุกวันและหมาป่าหิวร้องไห้.
Aohhhhh!
"มาทางนี้."
คนมีหน้าที่ที่จะปกป้องผู้หญิง.
หลังจากผ่านความยากลำบากมากพวกเขาพบว่าถ้ำปลอดภัยและเข้าไปหลบอยู่ภายในออกไปจากหมาป่าดุร้าย อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าพวกเขาจะหนีรอดจากศัตรูที่อันตรายความหิวและความหนาวเย็นยังคงตามพวกเขา.
ผู้หญิงกับความงามลึกและความเมตตาอันยิ่งใหญ่เพียงคนเดียวของการจัดเรียงของเธอในโลกทั้งโลกพูดกับชาย.
"ฉันเย็น "
คนที่ไม่สามารถทำอะไร แต่ดูเธอด้วยสายตาเศร้า.
เพราะเขาก็ไม่มีประโยชน์เขาไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่เขารัก.
ชีวิตของพวกเขายืนอยู่บนปากเหวแห่งความตาย.
ถ้าเดียวที่ฉันจะเสียสละชีวิตของฉันที่จะบันทึกผู้หญิงคนนี้!
คนที่แน่นอนจะได้ทำมันถ้ามันจะช่วยชีวิตเธอ.
แต่ความเป็นจริงก็คือว่ามันจะไม่เปลี่ยนแปลงสถานการณ์และผู้หญิงคนนั้นรู้ว่า.
ผู้หญิงไม่ได้ตำหนิคน.
"ยังขอขอบคุณคุณ."
"เพื่ออะไร"
"สำหรับการเข้าพักกับฉันจนกว่าจะเสร็จสิ้น และฉันรักคุณ. "
เพื่อให้คนที่มีหัวใจที่อ่อนนุ่มและอ่อนโยน, คำพูดของเธอที่ของขวัญที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้.
Wharak!
คนพับแขนของเขารอบผู้หญิง.
"ฉันรักคุณมากเกินไป."
ไม่ว่าเย็นท้องฟ้าและ โลกคือมันไม่สามารถหยุดหัวใจของคู่นี้ พวกเขาอาจรู้สึกด้ายของความอบอุ่นที่พวกเขากอดกัน.
"ใช่ชนิดของแนวคิดนี้จะดีที่สุด."
วัชพืชหยิบเอามีดแกะสลักของเขาและเดินเข้ามาใกล้ก้อนหิน.
Seeuk.
ร็อคผงลดลง.
ตัดขอบของก้อนหิน, เขาค่อย ๆ ให้มันรูปร่าง.
เน้นความรู้สึกของทั้งคู่ที่กังวลเกี่ยวกับและดูแลกันอีกที่เขาปั้น.
แน่นอนเรื่องมีข้อเท็จจริงที่แตกต่างกันจากสถานการณ์จริง.
มันเป็นความจริงที่วัชพืชและ Seoyoon มาถึงภาคเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกจากกันและอยู่คนเดียวด้วยตัวเอง Alveron อยู่ที่นั่นเช่นเดียวกับ Wyverns และ Bingryong.
"คุณไม่สามารถต่อสู้กัน! คุณไม่มีอำนาจสิ่งที่ไร้ประโยชน์! "
วัชพืชคุกคาม Bingryong และ Wyverns และแม้กระทั่งบังคับให้พระสงฆ์ที่ศักดิ์สิทธิ์ Alveron ในการทำงาน แต่เขาซ่อนความจริงที่ทุกคน.
และความจริงก็ไม่ได้จบลงด้วยการเพียงว่า ผู้หญิงที่ไม่มีอำนาจที่ขยับขึ้นมาสัญชาตญาณในการปกป้องและหญิง Seoyoon อยู่ไกลแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ !
นักรบหญิงที่แข็งแกร่งที่สามารถฆ่าเพียงเกี่ยวกับมอนสเตอร์ใด ๆ Seoyoon.
ลักษณะของหมาป่าหิวเป็นความจริงอย่างน้อย แต่เหตุผลที่พวกเขา ร้องไห้คือที่แตกต่างกัน.
พวกเขากำลังร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาอาหารอร่อยเพียงว่าได้ฆ่าเพื่อเป็นอาหารให้เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาได้เห็น.
แม้เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่ดังกล่าววัชพืชดัดแปลงแทนของการอดอาหารไปสู่ความตาย.
"ดีศิลปะไม่รู้ความต้องการบางอย่าง ของความเป็นจริงได้ตลอดเวลา. "
แม้ว่าจะเป็นฮีโร่ที่ช่วยประเทศจากอันตรายเขาจะต้องไปที่ห้องน้ำเกินไป.
หนึ่งสามารถปั้นเกี่ยวกับวิธีการที่เขานำไปสู่ชัยชนะสงคราม แต่อย่างใดอย่างหนึ่งไม่สามารถจริงๆวาดรูปหรือ ปั้นฉากดังกล่าว.
เมื่อใดก็ตามที่วัชพืชย้ายมีดแกะสลัก, slithers หินถูกหั่นออกไป.
รูปแบบพื้นฐานที่เกิดขึ้น.
จากนั้น Seoyoon เข้าสู่ระบบและมันก็กลายเป็นตอนเช้า.
ขึ้นอยู่กับว่ามันเป็นกลางคืนหรือวันสงครามที่เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อให้ Seoyoon เข้าสู่ระบบ เมื่อจะมีการล่าสัตว์.
พระอาทิตย์ขึ้นและแสงสดใสกรองจากด้านนอกของถ้ำอุณหภูมิเพิ่มขึ้นเล็กน้อยข้ามคืน.
"จากนั้นให้ไปล่าสัตว์."
ด้วย Wyverns วัชพืชมุ่งหน้าไปยังหุบเขาแห่งความตาย
ล่าสัตว์เมื่อขึ้นของดวงอาทิตย์แกะสลักเมื่อลงของดวงอาทิตย์.
เช่นเดียวกับที่ประติมากรรมเริ่มที่จะใช้รูปแบบหลังจากที่หลายวัน.
ชายและหญิงได้รับการกอดกันด้วยการแสดงออกว่าพวกเขากำลังจะร้องไห้ออกมาในความเศร้าโศกอธิบายไม่ได้.
แต่วัชพืช รู้สึกว่ามันเป็นที่ไม่สมบูรณ์.
"มันไม่เพียงพอมีเพียงกอดกันและกัน."
แม้ว่าทั้งคู่ก็ให้ใกล้เคียงกับแต่ละอื่น ๆ ที่มีไม่ได้ความรู้สึกมากที่มาจากที่เกิดเหตุ.
พวกเขาเพียงไม่กี่ที่มีความโศกเศร้าและความเจ็บปวด.
วัชพืช อย่างรอบคอบคิดว่าสิ่งที่ขาดหายไป.
"สิ่งที่ผมจะรู้สึกว่าถ้าผมเป็นคน?" เขาถามตัวเอง.
เขาจะหมดหวังและความรู้สึกหมดหนทาง.
มองไปที่คนรักที่กำลังค่อย ๆ ตายพยายามที่จะให้ความอบอุ่นของเธอขึ้นคนจะรู้สึกมาก เศร้า.
ความจริงที่ว่าตัวเขาเองไม่สามารถทนได้อีกและบอกว่าเขาจะต้องบอกลาคนรักของเขาหัวใจของเขาจะหนักด้วยความโศกเศร้า.
อำลาและความตาย.
เขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวมาก่อนดังนั้นเขารู้วิธีการมากความเศร้ามัน นำ.
วัชพืชตัดสินใจ.
"นี่คือความล้มเหลวของผลิตภัณฑ์."
แม้ว่าเขาจะทำงานอย่างหนักเป็นเวลาหลายวันที่เขาทิ้งไว้เด็ดขาด.
เมื่อรู้ว่ามันจะเป็นความล้มเหลวของเขาไม่สามารถดำเนินการต่อไปให้มัน.
วัชพืชเริ่มแกะสลักหินที่แตกต่างกัน .
เวลานี้ทั้งคู่กอดกันอีกครั้ง.
ราวกับว่าเขากำลังพยายามที่จะเสียเวลาของเขามีไม่แตกต่างกันมากจากคนอื่น ๆ .
แม้ว่าเขาจะทำให้รูปปั้นคล้ายทักษะการแกะสลักของวัชพืชไม่ได้เป็นที่น่าสงสารเหมือนก่อน ดังนั้นมันจะยกระดับการเรียนรู้ของมันเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะเริ่มแกะสลัก "
วัสดุสำหรับแกะสลักเป็นหินใหญ่ภายในถ้ำ
หลังจากที่เขาสลักรอบรู้เพิ่มขึ้นนิดหน่อย วัสดุที่ปกติไม่เพิ่มชื่อเสียง stat มาก ถึงแม้ว่าเขาจะใช้น้ำแข็ง
แทน มีข้อจำกัด และมันไม่ได้ดังนั้น ดีสำหรับแสดงรายละเอียด , ดังนั้นเขาเลือกที่จะทำงานบนหินแทน .
วัชพืชยืนจ้องหิน
." ฉันควรทำอะไร ? "
ในอดีต เขาคงไม่ลังเล
ไฟ !
ไฟ !

หรืออะไรอุ่นๆ มันมีประสิทธิภาพมากที่สุดที่จะทำให้สิ่งที่ง่ายและตรงไปตรงมาเสมอ
มันง่ายต่อจิตใจ เมื่อไม่พิจารณาเพิ่มสิทธิประโยชน์ที่ต้องการจากผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป และเน้นในด้านประติมากรรม แต่เป็นประสบการณ์ที่สร้างขึ้นตาสำหรับการทำประติมากรรมก็แตกต่างกัน .
" ประติมากรรมไม่มีอยู่ด้วยตัวของมันเอง มันสำคัญมากที่จะต้องพิจารณาสถานการณ์ . "
ถ้าเขา sculpts แคมป์ไฟ ก็จะทำให้เป็นปัจจัยความอบอุ่นเล็กๆ
ตบแต่งมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น มันทำให้สะท้อน
ความรักแท้และจิตวิญญาณของศิลปะ !
วัชพืชตระหนักว่าทักษะของเขาไม่ได้เสมอกับปรมาจารย์ .
แต่อย่างน้อยตอนนี้เขารู้ว่าองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของการทำประติมากรรม .
" ประติมากรรมก็เหมือนตายไปแล้ว หากไม่ประกอบด้วยอารมณ์ "
เขารูปคุณย่าของเขาสักครั้งในชีวิต จริง ในหน้าของเธอที่มีอายุกับเขาสำหรับชีวิตทั้งหมดของเขา เขาสลัก
แน่นอน ทักษะที่น่าสมเพช .
ถ้าเขาแกะสลักหลายร้อยหรือหลายพันครั้งในความเป็นจริงเสมือนมันแตกต่างในความเป็นจริง .
พิจารณาว่าเขาได้ทดลองกับสลัก ที่สัมผัสเล็กๆจากปลายนิ้วของเขาทำให้ความแตกต่างขนาดใหญ่ในประติมากรรมเอง มันเป็นสิ่งที่เสี่ยงมาก
ประติมากรรมสมบูรณ์เขามีข้อเสียมากมาย
เมื่อมองใกล้ ๆ มันมีหลายสถานที่ที่ไม่ได้ถูกสร้างเสร็จ และมี แผลเป็นเพราะเขาใส่แรงมากเกินไป
เมื่อแกะสลักวิจารณ์ข้อบกพร่องกับรูปปั้น !
ก็ย้ายหัวใจของผู้คน
เพราะประติมากรรมมีชีวิตที่ย่าเก็บไว้ข้างใน
คนที่ไม่รู้ก็จะคิดว่ามันเป็นประติมากรรมของยาย .
แต่หญิงชราที่ได้ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ ตลอดทั้งชีวิตของเธอ มันจะรู้สึกแตกต่างกัน
ใบหน้าที่กลายเป็นที่คุ้นเคยไปยังจุดที่เกือบมีชีวิต
เขาเสร็จประติมากรรม ใบหน้าที่มีร่องรอยของชีวิตที่ละลายและให้ผู้สูงอายุ การแสดงออกต่าง ๆความรู้สึก .
ถ้าเป็นประติมากรรมที่มีชื่อเสียงของช่าง ก็ไม่ย้าย คนถ้ามันด้วยทักษะ และ โดยไม่ต้องมีวัตถุประสงค์
ใน sculpting , เวลา และชีวิตที่จะต้องลงทุนในมัน .
ดังนั้นมันสำคัญตรงประติมากรรมสถานการณ์ของเขา . . . . . .
'definitely ฉันไม่สามารถละเว้นการตั้งค่า ฉันต้องการที่จะใส่ในมากในชีวิตของฉันที่ฉันสามารถเข้าไป ฉันต้องการประติมากรรมที่สุจริตแสดงสถานการณ์ฉัน . '
วัชพืชคิดไอเดีย
ผู้ชายและผู้หญิงที่ถูกทิ้งไว้ในเย็น ดินแข็ง เหนือ คู่เจ็บปวดโดยมาก

ธรรมชาติ ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเย็นชา โหดร้าย
พายุหิมะมาทุกวันและหมาป่าหิวร้องไห้ .
aohhhhh !
" มาทางนี้ "
ผู้ชายมีหน้าที่ที่จะปกป้องผู้หญิง
หลังจากผ่านความยากลําบากมาก พวกเขาพบถ้ำที่ปลอดภัยและเข้าไปหลบข้างใน ห่างจากหมาป่าที่ดุร้าย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะหนีรอดจากศัตรูอันตราย ความหิว และเย็นก็ยังตามพวกเขา .
ผู้หญิงกับความงามลึกและเวิ้งว้าง ความเมตตาเดียวของการจัดเรียงของเธอในโลก กล่าวแก่มนุษย์ .
" ฉันหนาว "
ผู้ชายก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองเธอด้วยสายตาเศร้า
เพราะเขาไร้ประโยชน์ เขาไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่เขารัก ชีวิตของพวกเขายืนอยู่บน

ถ้าใกล้จะตาย ผมสามารถสละชีวิตเพื่อช่วยผู้หญิงคนนี้
คนที่จะทำมัน ถ้ามันช่วยรักษาชีวิตเธอ
แต่ความจริงก็คือว่ามันไม่ได้จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ และผู้หญิงที่รู้จัก
ผู้หญิงไม่ได้โทษผู้ชาย .
" ยัง ขอบคุณ "
" อะไร ? "
" ขอบคุณที่อยู่กับฉันจนถึงที่สุด และ ฉัน รัก เธอ "
กับคนที่มีจิตใจอ่อนโยน และอ่อนโยน คำพูดที่ของขวัญที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ wharak
!
ผู้ชายพับแขนของเขารอบ ๆผู้หญิง .
" ฉันก็รักคุณ "
ไม่ว่าเย็นท้องฟ้าและแผ่นดินโลกเป็นมันไม่สามารถหยุดหัวใจของคู่นี้ พวกเขาจะรู้สึกด้ายอบอุ่นพวกเขากอดกัน .
" อืม แนวคิดแบบนี้จะดีที่สุด "
วัชพืชหยิบมีดของเขาสลักและใกล้ Boulder .

seeuk ผงหินตก .
ตัดขอบของหิน เขาค่อยๆ ให้มันมีรูปร่าง .
accenting The ความรู้สึกของคนที่เป็นห่วงและดูแลกัน เขาแกะสลัก .
แน่นอน เรื่องนี้มีข้อเท็จจริงที่แตกต่างจากสถานการณ์จริง
จริงอยู่ที่วัชพืชและ seoyoon มาทางเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกจากกัน และ คนเดียวเอง alveron อยู่ที่นั่น เช่นเดียวกับและสัตว์ร้าย bingryong .
" คุณไม่สามารถต่อสู้กัน ! นายอำนาจ ไร้สาระ "
bingryong วัชพืชรบกวน และสัตว์ร้าย และบังคับให้ alveron นักบวชศักดิ์สิทธิ์เพื่อทำงานแต่เขาไม่บอกความจริงทั้งหมด .
แล้วความจริงไม่ได้จบเพียงแค่นั้น ที่ผู้หญิงที่กระตุ้นสัญชาตญาณการปกป้อง และผู้หญิง seoyoon อยู่ไกลที่แตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ !
ที่แข็งแกร่งที่สามารถสังหารนักรบหญิงเพียงเกี่ยวกับสัตว์ประหลาด seoyoon .
ลักษณะของหมาป่าหิวจริง อย่างน้อย แต่เหตุผลที่เขาร้องก็แตกต่างกัน
พวกเขาร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาเพียงแต่อาหารที่อร่อย ที่ถูกฆ่าเป็นอาหาร ทันทีที่เห็นพวกเขา .
เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่ วัชพืชดัดแปลงแทนที่จะอดตาย .
" อืม ปะ ต้องการรู้จริงเวลา . "
ถ้ามันเป็นฮีโร่ที่ปกป้องประเทศให้พ้นจากอันตราย เขาจะ ต้องไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน
หนึ่งสามารถสลักเกี่ยวกับวิธีการที่เขานำสงครามเพื่อชัยชนะแต่หนึ่งไม่สามารถวาดหรือปั้นฉากแบบนี้ .
เมื่อวัชพืชย้ายสลักมีดหินเลื้อยถูกทิ้ง
แบบฟอร์มพื้นฐานเกิดขึ้น .
แล้ว seoyoon เข้าสู่ระบบในและมันก็เช้า
ขึ้นอยู่กับไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ ดังนั้นเมื่อมี seoyoon เข้าสู่ระบบ สามารถล่า
เป็นดวงอาทิตย์ขึ้นและสว่างกรองจากด้านนอกของถ้ำอุณหภูมิเพิ่มขึ้นเล็กน้อยกว่ากลางคืน .
" งั้นเราไปล่า "
กับสัตว์ร้าย วัชพืช มุ่งหน้าไปยังหุบเขาแห่งความตาย .
ล่าสัตว์เมื่อตะวันขึ้น สลักเมื่อดวงอาทิตย์ลงไป .
แบบนั้น รูปปั้นเริ่มใช้แบบฟอร์มหลังจากที่หลายวัน .
ผู้ชาย ผู้หญิงกอดกันด้วยสีหน้าที่กำลังจะร้องไห้ออกมาในที่ลึกลับความทุกข์ .
แต่วัชพืช รู้สึกว่ามันไม่สมบูรณ์
" มันไม่เพียงพอ มีเพียงกอดกัน "
ถึงแม้ว่าคู่จึงใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ ไม่มีความรู้สึกที่ออกมาจากฉาก .
ก็คู่ที่มีความเศร้าและความเจ็บปวด
วัชพืชคิดอะไรหายไป .
" สิ่งที่ฉันรู้สึกว่าฉันคือ ผู้ชายคนนั้นเหรอ ? " เขาถามตัวเอง
เขาจะหมดหวังและรู้สึกหมดแรง .
มองคนรักที่กำลังค่อยๆตายพยายามจะทำให้เธออบอุ่น ผู้ชายจะรู้สึกเศร้ามาก
ที่ว่าเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป และว่าเขาจะต้องบอกลากับคนรักของเขา หัวใจของเขาจะหนักกับความเศร้า ลาก่อน

และความตาย เขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวมาก่อน เขารู้ว่ามันเศร้า นำ .
.
" ตัดสินใจ นี้เป็นผลิตภัณฑ์ล้มเหลว "
ถึงแม้ว่าเขาทำงานหนักมาหลายวันเขาและทิ้งมัน
เมื่อรู้ว่ามันจะล้มเหลว เขาไม่สามารถจะทำ .
วัชพืชเริ่มแกะสลักหินแตกต่างกัน
คราวนี้ คู่ก็กอดกันอีกครั้ง .
ถ้าเขาพยายามที่จะเสียเวลาของเขามีไม่แตกต่างกันมากจากคนอื่น ๆ
ถ้าเขาทำให้รูปปั้นคล้ายวัชพืช , Sculpting ทักษะไม่ได้น่าสงสารเหมือนเดิมดังนั้นมันจะเพิ่มการเรียนรู้ของนิดหน่อย