So far the distinction between crim

So far the distinction between crime and economy and crime economies might be drawn between structure and process. Traditionally, when considered along with economy, crime is talked of as an illegitimate component part. In this way the ‘economic’ propensity of crime can be overlooked. Enterprise theory, which has been successfully turned towards understanding organised crime, de-emphasises considerations of from and structure in favour of process and outcome. Greater emphasis on these will re-orient much of the popular moral panic generated by mythologies such as the Mafia
As with most of the other contexts we have considered so far, the existence of crime economies cannot be separated from their representation, and nor can the control strategies directed against them. The representation of the social threat posed by crime economies has generated a symbiotic relationship with political reaction, which through its discourse has tended to universalise crime economies and at the same time distance them from the state.This will be tested in the following case-study.
In popular crime culture two interconnected images are paramount:the crime family and organised crime.In many respects these crime scenarios have created a demonology and a romance repects with racist and class overtones.The economic reality of crime family structures and crime organisation has been largely overlooked within the mythology of organised crime.Taking the mystique of the mafia as a case-study, the reasons behind this obfuscation process become apparent.

Mafia is not an enemy which is outside the state and the instiitutions:on the contrary, it nonpenetrates and permeates and permeates them...Mafia is not a hidden power despite the ostrich-like use which is made of the word.Mafia is manifest power.Until the 1970s the Mafia was perceived by researchers, the media and the public as a conspiracy of national crime syndicates.That syndicate most frequently visited and represented comprised a largely invisible and omnipotent government of desperate expatriate Italians monopolising almost every organised operation of the underworld: The Kefauver Committee hearings of 1950-51,the Appalachian meeting of underworld figures in 1957, the McClellan Committee hearings of 1958,the Valachi papers, Mario Puzo’s “The Godfather”,and the Report of the United States President’sCommission on Law Enforcement and the Administration of Justice (1967), powerfully reinforced those beliefs
In Theft of a Nation (1969),Cressey argues for the reakity of such a conspiracy theory of the Mafia syndicate, and its essentially family focused institutional structure. Alan Block (1978), in a detailed analysis of the origins of cressey’s thesis,identifies as the source of its structural representation of the US Mafia the somewhat hazy recollections of Joseph Valachi. By the time Valachi elaborated on his limited local experiences as a New York mobster, the populist media, and even serious writers, were ready to universalise his experience to national proportions. The organisational dimensions of the Mafia, and the all-pervasive social threat which it posed, were fast becoming ‘fact in the mythology of organised crime. ‘Thus the myth of the “Godfather” was born, striking all as real because it conformed so perfectly to everyone’s fantasy
Like the almost continuous parliamentary inquiries in Italy since unification, the representation of the Mafia menace in the US had specific political origins. Moore (1974) describes how the activities of the Kefauver Crime Committee dominated the headlines in 1950-51 and swayed both professional and popular opinion toward an interpretation that major aspects of organised criminal activity were controlled and administered by a nation-wide conspiracy. The language and direction of the committee’s operations helped establish its chairman, in the public view of the day, as a symbol of bold, non-partisan action for controlling organised crime. Kefauver sought to exploit community concern about organised crime, fermented by print journalists and anti-gambling forces, in order to identify himself with a popular cause and promote the ideological purity of the political interests which he represented. The committee itself did little in the way of independent investigation, but merely dramatised the views of citizens’ crimes commissions, journalists and the Federal Bureau of Narcotics, each of which had a vested interest in a simple Mafia stereotype. Investigative and enforcement interests were comfortable with ‘comic strip’ villains to fight and expose. Any failure to destroy the ‘mob’ could similarly be explained against a background of secret societies, codes of silence and brotherhoods of crime. Moore estabishes that although there was some evidence that organised crime figures from major cities occasionally conferred and invested jointly, the committee tended to exaggerate the degree of centralised planning within the underworld, and misread its own evidence in finding a cohesive national conspiracy.
Moore distinguishes two interpretations of organised crime in the US; one socio-economic, one conspiratorial. The latter was significantly and effectively promoted by Kefauver. In so doing the committee ignored the sociological literature on which the former perspective relied. Moore observes that the Kefauver committee,s evidence did not support its conclusions: ‘Its work was a study in misdirection, the strengthening of old myths that should have been laid to rest. The real failure of the Committee, however, was not so much its conclusions but its hesitancy, for essentially political reasons, to consider opposing judgements or significant alternative interpretations of the nature of organised crime’(ibid.:280).
More recent critical writing on the Mafia has turned its attention to the reality and the mystique of this phenomenon. While not arguing away the existence of certain criminals of Italian ancestry with a strong sense of kinship and a heritage of defying authority, it has been the images of the Godfather ruling over international networks of organised crime which have been called into question. Such images of the Mafia are not the product of historical accident. As Smith (1975) indicates, the ‘Mafia’ has staked out an enormous claim on the American public’s attention, a public appetite which in turn has been abundantly accommodated by congressional committee hearings ,the press, popular fiction, the movies and so on.
Law-enforcement agencies, in America in particular, continue their investment in such claims. For example, the US Department of Justice, in its recently published national strategy, Attacking Organised Crime (1991), identifies, from information supplied by its ninety-four judicial districts, La Cosa Nostra as its most serious crime problem (ibid:5).The organized crime strategic plan of the New Jersey District elaborates on this :
[I]n the universe of organized criminal groups, the racketeering activities of the LCN [La Cosa Nostral] are the most protracted and sustained, the most impacted and entrenched, the most expensive and profitable, the most corrosive and deleterious to legitimate sectors of society, the most insinuating and subversive to government, the most resistant to enforcement efforts generally, and the most resilient in the aftermath of any single enforcement effort (ibid:7)
But why the creation of this mystique? Smith sees the explanation as resting with the community’s preferred perception of organised crime and the state’s justification for its contron. The Mafia fantasy supports the community’s need for a distinction between the ‘real criminal’ and the rest for society (see Box, 1983). Such a distinction was shaped into a series of firm expectation about Mafia-style organized crime. By simplifying and generalizing organized crime under the guise of this Mafia mystique, the true complexity and all-pervasive influence of capitalized criminal activity at all levels of American commercial and economic life is obfuscated. For Smith, the Mafia image was produced through a mixture of real events and media reporting. Promoters of this image needed to create super-criminals to account for the state’s failure to control the criminal activity such persons were said to organize, and to justify further expansion of the crime control mechanism to achieve future success.
Indicative of the rationalism which characterized writings on the Mafia in the 1970s, Smith concludes that so long as we imagine exotic enemies in our midst we are never going to understand the actual social significance of organized crime which such villains are said to monopolise. Smith’s attitude towards the social relevance of the Mafia mystique, consistent with a more realistic definition of organized crime, depends on a broad re-evaluation of community priorities. It is his view that organized crime is the product of forces that threaten values, not the cause of them. If society countenances violence, considers personal gain to be more important than equity, and is willing to bend the law in the pursuit of wealth, power and personal gratification, then society itself will always be receptive to illicit enterprise, Whether condoned, ignored or condemned. Such enterprise will become a reality whenever groups of people are selective law enforcement, violence or corruption in pursuit of their own wealth and power. Even the processes and institution may go to create an environment which will eventually facilitate their development (see Fine lay, 1990).
The new these about the nature of organized crime and the Mafia role within it argue that for as long as organized crime is understood as an alien conspiracy dominated by ethnic groups its operational existence will remain mystified: ‘The old conspiracy theory fails to quash the “symbolic” relationship among the reciprocal services performed by professional c

Mafia is not an enemy which is outside the state and the instiitutions:on the contrary, it nonpenetrates and permeates and permeates them...Mafia is not a hidden power despite the ostrich-like use which is made of the word.Mafia is manifest power.Until the 1970s the Mafia was perceived by researchers, the media and the public as a conspiracy of national crime syndicates.That syndicate most frequently visited and represented comprised a largely invisible and omnipotent government of desperate expatriate Italians monopolising almost every organised operation of the underworld: The Kefauver Committee hearings of 1950-51,the Appalachian meeting of underworld figures in 1957, the McClellan Committee hearings of 1958,the Valachi papers, Mario Puzo’s “The Godfather”,and the Report of the United States President’sCommission on Law Enforcement and the Administration of Justice (1967), powerfully reinforced those beliefs
 In Theft of a Nation (1969),Cressey argues for the reakity of such a conspiracy theory of the Mafia syndicate, and its essentially family focused institutional structure. Alan Block (1978), in a detailed analysis of the origins of cressey’s thesis,identifies as the source of its structural representation of the US Mafia the somewhat hazy recollections of Joseph Valachi. By the time Valachi elaborated on his limited local experiences as a New York mobster, the populist media, and even serious writers, were ready to universalise his experience to national proportions. The organisational dimensions of the Mafia, and the all-pervasive social threat which it posed, were fast becoming ‘fact in the mythology of organised crime. ‘Thus the myth of the “Godfather” was born, striking all as real because it conformed so perfectly to everyone’s fantasy
 Like the almost continuous parliamentary inquiries in Italy since unification, the representation of the Mafia menace in the US had specific political origins. Moore (1974) describes how the activities of the Kefauver Crime Committee dominated the headlines in 1950-51 and swayed both professional and popular opinion toward an interpretation that major aspects of organised criminal activity were controlled and administered by a nation-wide conspiracy. The language and direction of the committee’s operations helped establish its chairman, in the public view of the day, as a symbol of bold, non-partisan action for controlling organised crime. Kefauver sought to exploit community concern about organised crime, fermented by print journalists and anti-gambling forces, in order to identify himself with a popular cause and promote the ideological purity of the political interests which he represented. The committee itself did little in the way of independent investigation, but merely dramatised the views of citizens’ crimes commissions, journalists and the Federal Bureau of Narcotics, each of which had a vested interest in a simple Mafia stereotype. Investigative and enforcement interests were comfortable with ‘comic strip’ villains to fight and expose. Any failure to destroy the ‘mob’ could similarly be explained against a background of secret societies, codes of silence and brotherhoods of crime. Moore estabishes that although there was some evidence that organised crime figures from major cities occasionally conferred and invested jointly, the committee tended to exaggerate the degree of centralised planning within the underworld, and misread its own evidence in finding a cohesive national conspiracy.
 Moore distinguishes two interpretations of organised crime in the US; one socio-economic, one conspiratorial. The latter was significantly and effectively promoted by Kefauver. In so doing the committee ignored the sociological literature on which the former perspective relied. Moore observes that the Kefauver committee,s evidence did not support its conclusions: ‘Its work was a study in misdirection, the strengthening of old myths that should have been laid to rest. The real failure of the Committee, however, was not so much its conclusions but its hesitancy, for essentially political reasons, to consider opposing judgements or significant alternative interpretations of the nature of organised crime’(ibid.:280).
 More recent critical writing on the Mafia has turned its attention to the reality and the mystique of this phenomenon. While not arguing away the existence of certain criminals of Italian ancestry with a strong sense of kinship and a heritage of defying authority, it has been the images of the Godfather ruling over international networks of organised crime which have been called into question. Such images of the Mafia are not the product of historical accident. As Smith (1975) indicates, the ‘Mafia’ has staked out an enormous claim on the American public’s attention, a public appetite which in turn has been abundantly accommodated by congressional committee hearings ,the press, popular fiction, the movies and so on.
 Law-enforcement agencies, in America in particular, continue their investment in such claims. For example, the US Department of Justice, in its recently published national strategy, Attacking Organised Crime (1991), identifies, from information supplied by its ninety-four judicial districts, La Cosa Nostra as its most serious crime problem (ibid:5).The organized crime strategic plan of the New Jersey District elaborates on this :
[I]n the universe of organized criminal groups, the racketeering activities of the LCN [La Cosa Nostral] are the most protracted and sustained, the most impacted and entrenched, the most expensive and profitable, the most corrosive and deleterious to legitimate sectors of society, the most insinuating and subversive to government, the most resistant to enforcement efforts generally, and the most resilient in the aftermath of any single enforcement effort (ibid:7)
But why the creation of this mystique? Smith sees the explanation as resting with the community’s preferred perception of organised crime and the state’s justification for its contron. The Mafia fantasy supports the community’s need for a distinction between the ‘real criminal’ and the rest for society (see Box, 1983). Such a distinction was shaped into a series of firm expectation about Mafia-style organized crime. By simplifying and generalizing organized crime under the guise of this Mafia mystique, the true complexity and all-pervasive influence of capitalized criminal activity at all levels of American commercial and economic life is obfuscated. For Smith, the Mafia image was produced through a mixture of real events and media reporting. Promoters of this image needed to create super-criminals to account for the state’s failure to control the criminal activity such persons were said to organize, and to justify further expansion of the crime control mechanism to achieve future success. 
 Indicative of the rationalism which characterized writings on the Mafia in the 1970s, Smith concludes that so long as we imagine exotic enemies in our midst we are never going to understand the actual social significance of organized crime which such villains are said to monopolise. Smith’s attitude towards the social relevance of the Mafia mystique, consistent with a more realistic definition of organized crime, depends on a broad re-evaluation of community priorities. It is his view that organized crime is the product of forces that threaten values, not the cause of them. If society countenances violence, considers personal gain to be more important than equity, and is willing to bend the law in the pursuit of wealth, power and personal gratification, then society itself will always be receptive to illicit enterprise, Whether condoned, ignored or condemned. Such enterprise will become a reality whenever groups of people are selective law enforcement, violence or corruption in pursuit of their own wealth and power. Even the processes and institution may go to create an environment which will eventually facilitate their development (see Fine lay, 1990).
 The new these about the nature of organized crime and the Mafia role within it argue that for as long as organized crime is understood as an alien conspiracy dominated by ethnic groups its operational existence will remain mystified: ‘The old conspiracy theory fails to quash the “symbolic” relationship among the reciprocal services performed by professional c

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

จนอาจดึงความแตกต่างระหว่างอาชญากรรมเศรษฐกิจ และอาชญากรรมเศรษฐกิจระหว่างโครงสร้างและกระบวนการ ประเพณี เมื่อพิจารณากับเศรษฐกิจ อาชญากรรมเป็นพูดคุยของเป็นเป็นส่วนประกอบนอกกฎหมาย วิธีนี้ สามารถมองข้ามสิ่ง 'เศรษฐกิจ' อาชญากรรม ทฤษฎีองค์กร ที่ได้รับสำเร็จต่อการทำความเข้าใจเกี่ยวกับอาชญากรรมผลัด de-เน้นพิจารณาของจากและโครงสร้างลงกระบวนการและผลลัพธ์ ความสำคัญมากกว่านี้จะใหม่โอเรียนท์มากตกใจคุณธรรมนิยมสร้าง โดย mythologies เช่นมาเฟีย เท่ากับทั้งบริบทอื่น ๆ ที่เราได้พิจารณาเพื่อให้ห่างไกล การดำรงอยู่ของเศรษฐกิจอาชญากรรมไม่สามารถแยกออกจากตัวแทน และ ไม่สามารถกลยุทธ์ควบคุมโดยตรงกับพวกเขา แสดงของคุกคามสังคมเศรษฐกิจอาชญากรรมโดยได้สร้างความสัมพันธ์ symbiotic มีปฏิกิริยาทางการเมือง ซึ่งผ่านวาทกรรมได้มีแนวโน้มที่จะ universalise อาชญากรรมทางเศรษฐกิจ และในเวลาเดียวกันระยะห่างนั้นจากรัฐนี้จะถูกทดสอบในกรณีต่อไปนี้ศึกษา ในวัฒนธรรมสมัยนิยมอาชญากรรม รูปสองเชื่อมต่อกันเป็นสิ่ง: ครอบครัวอาชญากรรมและอาชญากรรมผลัดหลายประการ สถานการณ์อาชญากรรมเหล่านี้มีสร้าง demonology การและ repects โรแมนติก racist และ overtones คลาสข้ามความเป็นจริงทางเศรษฐกิจของโครงสร้างครอบครัวอาชญากรรมองค์กรอาชญากรรมภายในเทพปกรณัมของอาชญากรรมที่เกาะพีพีส่วนใหญ่การพร้อมติดของมาเฟียเป็นกรณีศึกษา เหตุผลอยู่เบื้องหลังกระบวนการ obfuscation นี้เป็นชัดเจน มาเฟียไม่ใช่ศัตรูที่อยู่นอกรัฐและ instiitutions: ดอก มัน nonpenetrates และบริเวณห่างออกไป และพวกเขาบริเวณห่างออกไป...มาเฟียไม่กำลังซ่อนอยู่แม้ มีการใช้เช่นนกกระจอกเทศซึ่งทำคำมาเฟียเป็นพลังงานรายการจนสาวๆ มาเฟียถูกมองเห็น โดยนักวิจัย สื่อ และประชาชนเป็นการสมคบคิดของอาชญากรรมแห่งชาติจากองค์กรอาชญากรรมซินดิเคทที่เยี่ยมชมบ่อยที่สุด และแสดงประกอบด้วยรัฐบาล omnipotent วัสด และมองไม่เห็นส่วนใหญ่ของชาวต่างชาติหมดหวังชาวอิตาเลียน monopolising ดำเนินการเกือบทุกผลัดของมังกร: Kefauver คณะกรรมการทรัพย์สินของ 1950-51 ประชุม Appalachian ของมังกรตัวเลข 1957 กรรมการ McClellan ทรัพย์สิน 1958 กระดาษ Valachi, Mario Puzo "ชอบชวนหาเรื่อง" และรายงานของ President'sCommission สหรัฐอเมริกาในการบังคับใช้กฎหมายและการบริหารความยุติธรรม (1967), powerfully เสริมแรงความเชื่อเหล่านั้น ในขโมยชาติ (1969), Cressey จนใน reakity ของดังกล่าวเป็นทฤษฎีสมคบคิดของซินดิเคทมาเฟีย และเน้นโครงสร้างสถาบันครอบครัวเป็นหลัก Alan บล็อก (1978), ในการวิเคราะห์รายละเอียดของจุดเริ่มต้นของวิทยานิพนธ์ของ cressey ระบุว่าเป็นแหล่งที่มาของการแสดงโครงสร้างของเรามาเฟีย recollections ค่อนข้างมัวของโจเซฟ Valachi โดยเวลา Valachi elaborated บนประสบการณ์ท้องถิ่นจำกัดเป็น mobster นิวยอร์ก สื่อประชานิยม และผู้เขียนยิ่งร้ายแรง ได้พร้อม universalise ชาติสัดส่วนประสบการณ์ของเขา ขนาด organisational มาเฟีย และภัยคุกคามของสังคมทั้งหมดชุมชนที่แพร่หลายซึ่งจะทำให้เกิด ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็น ' ข้อเท็จจริงในตำนานของอาชญากรรมผลัด ' ดังนั้น ความเป็นมาของการ "ชอบชวนหาเรื่อง" เกิด โดดเด่นทั้งหมดจริงเนื่องจากมันตามให้สมบูรณ์ทุกคนมีจินตนาการ เช่นนี้อย่างต่อเนื่องเกือบรัฐสภาสอบถามในอิตาลีตั้งแต่รวมกัน การแสดงของภัยคุกคามต่อมาเฟียในสหรัฐอเมริกามีต้นกำเนิดทางการเมืองเฉพาะ มัวร์ (1974) อธิบายวิธีการที่กิจกรรมกรรมการอาชญากรรม Kefauver ครอบงำพาดหัวในปี 1950-51 และ swayed ทั้งมืออาชีพ และนิยมความคิดเห็นต่อความว่า ประเด็นสำคัญของอาชญากรรมจัดควบคุม และดูแล โดยสมคบเนชั่นไวด์ ภาษาและทิศทางของการดำเนินงานของคณะกรรมการช่วยเหลือสร้างเป็นประธาน ในวัน เป็นสัญลักษณ์ของความหนา ไม่ถือเขาถือเราดำเนินการในการควบคุมอาชญากรรมผลัด Kefauver พยายามที่จะใช้ประโยชน์จากชุมชนกังวลเกี่ยวกับอาชญากรรมที่เกาะพีพี หมัก โดยนักข่าวพิมพ์และพนันต่อต้านกองทัพ การระบุตัวเอง ด้วยสาเหตุยอดนิยม และส่งเสริมความบริสุทธิ์อุดมการณ์ผลประโยชน์ทางการเมืองที่เขาแสดง กรรมการเองไม่น้อยทางสอบสวนอิสระ แต่เพียง dramatised มุมมองของคณะกรรมการประชาชนก่ออาชญากรรม ผู้สื่อข่าว และกลางสำนักของยาเสพ ติด ซึ่งมีชอบธรรมทั่ว ๆ มาเฟียอย่าง สนใจอื่น ๆ และบังคับสวยกับ 'การ์ตูน' คนร้ายต่อสู้ และเปิดเผย ในทำนองเดียวกันจะอธิบายความล้มเหลวที่จะทำลาย 'ม็อบ' กับพื้นหลังของสมาคมลับ รหัสของความเงียบและ brotherhoods ของอาชญากรรม Estabishes มัวร์ที่แม้ว่ามีหลักฐานบางอย่างที่จัดตัวเลขอาชญากรรมจากเมืองบางครั้งรางวัล และการลงทุนร่วม คณะกรรมการมีแนวโน้มที่จะ โอ้อวดระดับตุลาคมวางแผนภายในยมโลก และหลักฐานของตนเองในการสมคบคิดชาติควบตู่ตัว มัวร์แตกต่างตีความสองผลัดอาชญากรรมในสหรัฐอเมริกา สังคมเศรษฐกิจ หนึ่ง conspiratorial หลังเป็นอย่างมาก และมีประสิทธิภาพส่งเสริม โดย Kefauver ทำ คณะกรรมการละเว้นวรรณคดีสังคมวิทยาอาศัยมุมมองเดิม มัวร์พิจารณาว่า กรรมการ Kefauver, s หลักฐานไม่สนับสนุนข้อสรุปของ: ' ถูกศึกษาใน misdirection แข็งแกร่งในตำนานเก่าที่ควรมีการวางส่วนที่เหลือ ความล้มเหลวที่แท้จริงของกรรมการ อย่างไรก็ตาม ไม่บทสรุปของมากแต่ของ hesitancy เหตุผลทางการเมืองเป็นหลัก การพิจารณาแก่ judgements หรือตีความทางเลือกสำคัญของลักษณะของ crime'(ibid.:280) ผลัด ล่าสุดเขียนสำคัญในมาเฟียได้หันความสนใจกับความเป็นจริงพร้อมติดของปรากฏการณ์นี้ ขณะไม่โต้เถียงจากการดำรงอยู่ของอาชญากรบางวงศ์ที่อิตาลีมีความรู้ความสามารถของญาติและมรดกของ defying อำนาจ ได้รับภาพของชอบชวนหาเรื่องการปกครองผ่านทางเครือข่ายสากลอาชญากรรมผลัดที่ได้รับการเรียกเป็นคำถาม ภาพดังกล่าวของมาเฟียไม่ใช่ผลิตภัณฑ์ของอุบัติเหตุทางประวัติศาสตร์ เป็นสมิธ (1975) บ่งชี้ว่า 'มาเฟีย' มีกฏประจำออกอ้างเอาความสนใจของประชาชนอเมริกัน อาหารสาธารณะซึ่งจะมีการอุดมสมบูรณ์อาศัย โดยตั้งกรรมการทรัพย์สิน กด นิยายยอดนิยม ภาพยนตร์และ มีขนาดใหญ่ หน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย ในอเมริกาต่อการลงทุนในสิทธิเรียกร้องดังกล่าวโดยเฉพาะ ตัวอย่าง ในสหรัฐอเมริกากรมยุติธรรม ในกลยุทธ์แห่งชาติเผยแพร่ล่าสุด อาชญากรรมแหล่งโจมตี (1991), ระบุ จากข้อมูลจากเขตของตุลาการภิวัตน์ไนน์ตี้โฟร์ ลานอสต Cosa เป็นปัญหาอาชญากรรมร้ายแรงที่สุด (ibid: 5)แผนเชิงกลยุทธ์อาชญากรรมของนิวเจอร์ซีย์ elaborates นี้:[I] n จักรวาลของกลุ่มอาชญากรรม กิจกรรม racketeering ของ LCN [La Cosa Nostral] เป็นสุดยืดเยื้อ และ sustained คุดสุด และ entrenched แพงที่สุด และมีกำไร สุดกัดกร่อน และร้ายภาคสังคม ในที่สุด insinuating และ subversive รัฐบาลส่วนใหญ่ทนต่อการพยายามบังคับใช้ที่ถูกต้องโดยทั่วไป และยืดหยุ่นที่สุดผลพวงของความพยายามใด ๆ บังคับเดียว (ibid: 7)แต่ทำไมสร้างพร้อมติดนี้ สมิธเห็นคำอธิบายเป็นการพักผ่อนของชุมชนต้องรู้จัดอาชญากรรมและเหตุผลของรัฐสำหรับ contron ของ แฟนตาซีมาเฟียสนับสนุนของชุมชนต้องการความแตกต่างระหว่าง 'อาญาจริง' และส่วนเหลือในสังคม (ดูกล่อง 1983) พิเศษมีรูปร่างเป็นชุดของความคาดหวังของบริษัทเกี่ยวกับมาเฟียแบบอาชญากรรม โดยให้ generalizing อาชญากรรมภายใต้ครอบพร้อมติดนี้มาเฟีย ซับซ้อนจริงและอิทธิพลทั้งหมดชุมชนที่แพร่หลายของบันทึกกิจกรรมทางอาญาพาณิชย์อเมริกันทุกระดับ และ obfuscated ชีวิตทางเศรษฐกิจ สำหรับสมิธ ภาพมาเฟียถูกผลิต โดยการผสมผสานระหว่างเหตุการณ์จริงและสื่อรายงาน ก่อรูปนี้ต้องสร้างอาชญากรซุปเปอร์ให้ความล้มเหลวของรัฐในการควบคุมกิจกรรมทางอาญาบุคคลดังกล่าวได้กล่าวว่า การจัดระเบียบ และการเพิ่มเติมขยายกลไกควบคุมอาชญากรรมเพื่อให้บรรลุความสำเร็จในอนาคต ส่อ rationalism ซึ่งลักษณะงานเขียนมาเฟียในทศวรรษ 1970 สมิธสรุปว่า ตราบใดที่เราจินตนาการแปลกใหม่ศัตรูในใจของเรา เราไม่เคยจะเข้าใจความสำคัญสังคมจริงของอาชญากรรมซึ่งคนร้ายดังกล่าวได้กล่าวถึง monopolise ทัศนคติของสมิธที่มีต่อความสำคัญทางสังคมของการมาเฟียพร้อมติด สอดคล้องกับคำนิยามที่สมจริงมากขึ้นของอาชญากรรม ความกว้างใหม่ประเมินผลระดับความสำคัญของชุมชนนั้น มุมมองของเขาว่าเป็นผลิตภัณฑ์ของกองทัพว่าค่า สาเหตุของพวกเขาไม่ได้ ถ้าสังคม countenances รุนแรง พิจารณาประโยชน์ส่วนตัวสำคัญกว่าหุ้น และเป็นโค้งกฎหมายในการแสวงหาความมั่งคั่ง พลังงาน และพึงพอ ใจส่วนบุคคล ยอม แล้วสังคมนั้นมักจะเปิดกว้าง องค์กรลักลอบ ว่ายังคง ละเว้น หรือประณาม องค์กรดังกล่าวจะกลายเป็น จริงเมื่อใดก็ ตามกลุ่มคนใช้กฎหมาย ความรุนแรง หรือการทุจริตแสวงหาตนมั่งคั่งและอำนาจ แม้กระบวนการและสถาบันอาจไปสร้างสภาพแวดล้อมซึ่งในที่สุดจะช่วยพัฒนาตน (ดูปรับเลย์ 1990) ได้ ใหม่เหล่านี้เกี่ยวกับลักษณะของอาชญากรรมและบทบาทมาเฟียภายในนั้นโต้เถียงว่า สำหรับตราบใดที่อาชญากรรมจะเข้าใจเป็นการสมคบคนต่างด้าวครอบงำ โดยชนกลุ่มน้อยกลุ่มมีการดำเนินงานจะยังคง mystified: ' ทฤษฎีสมคบคิดเก่าไม่ปราบ "สัญลักษณ์" ความสัมพันธ์ระหว่างบริการอัตราแลกเปลี่ยนที่ดำเนินการ โดยมืออาชีพ c

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เพื่อให้ห่างไกลความแตกต่างระหว่างความผิดทางอาญาและเศรษฐกิจเศรษฐกิจและอาชญากรรมที่อาจจะวาดระหว่างโครงสร้างและกระบวนการ ตามเนื้อผ้าเมื่อพิจารณาตามภาวะเศรษฐกิจอาชญากรรมจะพูดคุยกันในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งองค์ประกอบที่ผิดกฎหมาย ด้วยวิธีนี้นิสัยชอบ 'เศรษฐกิจ' ของอาชญากรรมสามารถมองข้าม ทฤษฎีองค์กรที่ได้รับการประสบความสำเร็จในการเปิดไปสู่ความเข้าใจอาชญากรรมยกเลิกการเน้นการพิจารณาจากโครงสร้างในความโปรดปรานของกระบวนการและผลลัพธ์ เน้นย้ำการเหล่านี้จะปรับทิศทางมากของคุณธรรมตื่นตกใจได้รับความนิยมที่เกิดจากนิทานปรัมปราเช่นมาเฟีย
เช่นเดียวกับส่วนใหญ่ของบริบทอื่น ๆ ที่เราได้รับการพิจารณาเพื่อให้ห่างไกลการดำรงอยู่ของเศรษฐกิจอาชญากรรมไม่สามารถแยกออกจากการเป็นตัวแทนของพวกเขาและไม่สามารถ กลยุทธ์การควบคุมกำกับการแสดงกับพวกเขา เป็นตัวแทนของภัยคุกคามทางสังคมที่เกิดจากอาชญากรรมทางเศรษฐกิจได้สร้างความสัมพันธ์ทางชีวภาพกับปฏิกิริยาทางการเมืองซึ่งผ่านวาทกรรมที่ได้มีแนวโน้มที่จะ universalise เศรษฐกิจอาชญากรรมและในเวลาเดียวกันพวกเขาห่างจาก state.This จะมีการทดสอบในการศึกษากรณีดังต่อไปนี้ .
ในวัฒนธรรมอาชญากรรมที่เป็นที่นิยมสองภาพที่เชื่อมต่อกันเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง: ครอบครัวอาชญากรรมและการจัดระเบียบหลายประการ crime.In สถานการณ์เหล่านี้ได้สร้างความผิดทางอาญาและมอนโรแมนติก repects กับชนชั้นและชั้น overtones.The เป็นจริงทางเศรษฐกิจของโครงสร้างครอบครัวอาชญากรรมและองค์กรอาชญากรรมได้รับ ส่วนใหญ่มองข้ามภายในตำนานของการจัด crime.Taking ขลังของมาเฟียเป็นกรณีศึกษา, เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังกระบวนการ obfuscation นี้กลายเป็นชัดเจน. มาเฟียไม่ได้เป็นศัตรูที่อยู่นอกรัฐและ instiitutions: ในทางตรงกันข้ามมัน nonpenetrates และแทรกซึมและแทรกซึมพวกเขา ... มาเฟียไม่ได้เป็นพลังที่ซ่อนอยู่แม้จะมีการใช้งานเหมือนนกกระจอกเทศซึ่งทำจาก word.Mafia เป็นที่ประจักษ์ power.Until 1970 มาเฟียถูกมองโดยนักวิจัยสื่อและประชาชนที่สมรู้ร่วมคิด ขององค์การ syndicates.That อาชญากรรมแห่งชาติเยี่ยมชมบ่อยที่สุดและเป็นตัวแทนประกอบด้วยรัฐบาลส่วนใหญ่มองไม่เห็นและอำนาจทุกอย่างของอิตาลีชาวต่างชาติที่หมดหวังผูกขาดเกือบทุกการดำเนินการจัดระเบียบของนรก: การพิจารณาคณะกรรมการคีเฟเวอร์ของ 1950-1951 ที่ประชุมแนวของตัวเลขนรกในปี 1957 การพิจารณาของคณะกรรมการ McClellan ของปี 1958 เอกสาร Valachi มาริโอพูโซ "เจ้าพ่อ" และรายงานของสหรัฐอเมริกา President'sCommission ในการบังคับใช้กฎหมายและการบริหารงานยุติธรรม (1967) เสริมความเชื่อเหล่านั้นมีอำนาจในการขโมยของเนชั่น ( 1969) Cressey ระบุว่าสำหรับ reakity เช่นทฤษฎีสมรู้ร่วมคิดของการจัดกลุ่มมาเฟียและเป็นหลักของครอบครัวที่มุ่งเน้นโครงสร้างสถาบัน อลันบล็อก (1978) ในการวิเคราะห์รายละเอียดของต้นกำเนิดของวิทยานิพนธ์ Cressey ที่ระบุเป็นแหล่งที่มาของการเป็นตัวแทนของโครงสร้างของสหรัฐมาเฟียทรงจำหมอกบางส่วนของโจเซฟ Valachi โดยเวลา Valachi เนื้อหาเกี่ยวกับประสบการณ์ท้องถิ่นของเขา จำกัด เป็นนิวยอร์กนักเลงสื่อประชานิยมและแม้แต่นักเขียนอย่างจริงจังก็พร้อมที่จะ universalise ประสบการณ์ของเขาถึงสัดส่วนของชาติ ขนาดองค์กรของมาเฟียและภัยคุกคามทางสังคมทุกแพร่หลายซึ่งมันถูกวางได้อย่างรวดเร็วกลายเป็น 'ความเป็นจริงในตำนานของการก่ออาชญากรรม 'ดังนั้นตำนานของ "เจ้าพ่อ" เกิดที่โดดเด่นทั้งหมดเป็นจริงเพราะมันสอดคล้องอย่างสมบูรณ์แบบที่จะจินตนาการของทุกคนเช่นเดียวกับการสอบถามข้อมูลของรัฐสภาอย่างต่อเนื่องเกือบจะในอิตาลีตั้งแต่การรวมกันเป็นตัวแทนของการคุกคามมาเฟียในสหรัฐอเมริกามีต้นกำเนิดทางการเมืองที่เฉพาะเจาะจง มัวร์ (1974) อธิบายถึงวิธีการดำเนินงานของคณะกรรมการคีเฟเวอร์อาชญากรรมครอบงำพาดหัวข่าวใน 1950-51 และเปี่ยมไปทั้งความเป็นมืออาชีพและเป็นที่นิยมที่มีต่อการตีความว่าแง่มุมที่สำคัญของการจัดกิจกรรมทางอาญาถูกควบคุมและบริหารงานโดยสมรู้ร่วมคิดทั่วประเทศ ภาษาและทิศทางของการดำเนินงานของคณะกรรมการช่วยสร้างประธานในมุมมองของประชาชนในวันนี้เป็นสัญลักษณ์ของความหนา, การกระทำไม่ใช่พรรคพวกในการควบคุมอาชญากรรม คีเฟเวอร์พยายามที่จะใช้ประโยชน์จากความกังวลเกี่ยวกับชุมชนอาชญากรรมหมักโดยนักข่าวพิมพ์และกองกำลังต่อต้านการเล่นการพนันเพื่อที่จะพิสูจน์ตัวเองกับสาเหตุที่เป็นที่นิยมและส่งเสริมความบริสุทธิ์อุดมการณ์ของผลประโยชน์ทางการเมืองที่เขาเป็นตัวแทน คณะกรรมการที่ตัวเองไม่น้อยในทางของการสอบสวนที่เป็นอิสระ แต่เพียงลำนำความเห็นของคณะกรรมการการก่ออาชญากรรมของประชาชนนักข่าวและสำนักปราบปรามยาเสพติดของรัฐบาลกลางของแต่ละที่มีส่วนได้เสียในการตายตัวมาเฟียง่าย ผลประโยชน์ของการสืบสวนและการบังคับใช้มีความสะดวกสบายกับคนร้าย 'การ์ตูน' ที่จะต่อสู้และเปิดเผย ความล้มเหลวใด ๆ ที่จะทำลาย 'ม็อบ' ในทำนองเดียวกันสามารถอธิบายกับพื้นหลังของสมาคมลับ, รหัสแห่งความเงียบและ brotherhoods ของอาชญากรรม มัวร์ estabishes ว่าถึงแม้จะมีหลักฐานที่จัดตัวเลขอาชญากรรมจากเมืองใหญ่การประชุมเป็นครั้งคราวและการลงทุนร่วมกันบางอย่างที่คณะกรรมการมีแนวโน้มที่จะเกินจริงระดับของการวางแผนจากส่วนกลางภายในมาเฟียและผิดหลักฐานของตัวเองในการหาสมรู้ร่วมคิดของชาติเหนียว. มัวร์แตกต่างสอง การตีความของการก่ออาชญากรรมในสหรัฐอเมริกา; หนึ่งในทางเศรษฐกิจและสังคมซึ่งเป็นหนึ่งในสมรู้ร่วมคิด หลังได้อย่างมีนัยสำคัญและให้ความสำคัญอย่างมีประสิทธิภาพโดยคีเฟเวอร์ ดังนั้นในการทำคณะกรรมการไม่สนใจวรรณกรรมสังคมวิทยาที่มุมมองของอดีตอาศัย มัวร์ตั้งข้อสังเกตว่าคณะกรรมการคีเฟเวอร์, s หลักฐานไม่สนับสนุนข้อสรุปของมันทำงานของมันคือการศึกษาพลาดเป้าเสริมสร้างความเข้มแข็งของตำนานเก่าที่ควรได้รับการวางในส่วนที่เหลือ ความล้มเหลวที่แท้จริงของคณะกรรมการ แต่ก็ไม่มากข้อสรุป แต่ความลังเลใจของตนเพราะเหตุผลทางการเมืองเป็นหลักในการพิจารณาตัดสินของฝ่ายตรงข้ามอย่างมีนัยสำคัญหรือการตีความทางเลือกของธรรมชาติของการก่ออาชญากรรม '(อ้างแล้ว. 280). การเขียนที่สำคัญอื่น ๆ ที่ผ่านมา เกี่ยวกับมาเฟียได้หันไปให้ความสนใจกับความเป็นจริงและความลึกลับของปรากฏการณ์นี้ ในขณะที่ไม่เถียงออกไปการดำรงอยู่ของอาชญากรบางเชื้อสายอิตาเลียนด้วยความรู้สึกที่แข็งแกร่งของเครือญาติและมรดกทางวัฒนธรรมของท้าทายอำนาจจะได้รับภาพของการพิจารณาคดีเจ้าพ่อผ่านเครือข่ายระหว่างประเทศของการก่ออาชญากรรมที่ได้รับการเรียกเข้ามาถาม ภาพดังกล่าวของมาเฟียไม่ได้ผลิตภัณฑ์ที่เกิดอุบัติเหตุทางประวัติศาสตร์ ในฐานะที่เป็นสมิ ธ (1975) ระบุ 'มาเฟีย' ได้จับจองเรียกร้องอย่างมากในความสนใจของประชาชนชาวอเมริกัน, ความอยากอาหารของประชาชนซึ่งจะได้รับการรองรับอย่างล้นเหลือจากการพิจารณาของคณะกรรมการรัฐสภากดนิยายยอดนิยม, ภาพยนตร์และอื่น ๆหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายในอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อการลงทุนของพวกเขาในการเรียกร้องดังกล่าว ตัวอย่างเช่นกระทรวงยุติธรรมสหรัฐในกลยุทธ์ของชาติที่ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้, โจมตีอาชญากรรม (1991), ระบุ, จากข้อมูลที่จัดทำโดยไนน์ตี้โฟเขตตุลาการเมือง La Cosa Nostra เป็นปัญหาอาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุดของมัน (อ้างแล้ว: 5) ได้โดยง่ายอาชญากรรมแผนยุทธศาสตร์ของอำเภอนิวเจอร์ซีย์ elaborates เกี่ยวกับเรื่องนี้: [I] n จักรวาลของกลุ่มอาชญากรจัดกิจกรรมฉ้อโกงของ LCN [ลาโคซาน Nostral] เป็นส่วนใหญ่ที่ยืดเยื้อและยั่งยืนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดและยึดที่มั่น ราคาแพงที่สุดและผลกำไรที่มีฤทธิ์กัดกร่อนมากที่สุดและอันตรายที่จะถูกต้องตามกฎหมายของภาคสังคมมากที่สุดและสอดแทรกเพื่อล้มล้างรัฐบาลส่วนใหญ่ที่ทนต่อความพยายามบังคับใช้โดยทั่วไปและมีความยืดหยุ่นมากที่สุดในผลพวงของความพยายามบังคับใช้เดี่ยว ๆ (อ้างแล้ว: 7) แต่ทำไมการสร้างความลึกลับนี้หรือไม่? สมิ ธ เห็นคำอธิบายว่ายืนอยู่กับการรับรู้ของชุมชนที่ต้องการของการก่ออาชญากรรมและเหตุผลของรัฐสำหรับ contron ของ จินตนาการมาเฟียรองรับความต้องการของชุมชนสำหรับความแตกต่างระหว่าง 'ความผิดทางอาญาจริง' และส่วนที่เหลือของสังคม (ดูกล่อง, 1983) ความแตกต่างดังกล่าวเป็นรูปเป็นชุดของความคาดหวังของ บริษัท ที่เกี่ยวกับอาชญากรรมมาเฟียสไตล์จัด โดยลดความซับซ้อนและ generalizing อาชญากรรมภายใต้หน้ากากของความลึกลับนี้มาเฟียซับซ้อนจริงและมีอิทธิพลต่อทุกแพร่หลายของกิจกรรมทางอาญาทุนในทุกระดับของชีวิตการค้าและเศรษฐกิจอเมริกัน obfuscated สำหรับสมิ ธ , ภาพมาเฟียถูกผลิตผ่านส่วนผสมของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงและการรายงานของสื่อ โปรโมเตอร์ของภาพนี้จำเป็นในการสร้างอาชญากรซุปเปอร์บัญชีสำหรับความล้มเหลวของรัฐในการควบคุมกิจกรรมทางอาญาบุคคลดังกล่าวได้รับการกล่าวว่าในการจัดระเบียบและแสดงให้เห็นถึงการขยายตัวต่อไปของกลไกการควบคุมอาชญากรรมเพื่อให้บรรลุความสำเร็จในอนาคต. ที่บ่งบอกถึง rationalism ซึ่งลักษณะงานเขียน เกี่ยวกับมาเฟียในปี 1970 สมิ ธ สรุปว่าตราบใดที่เราคิดศัตรูที่แปลกใหม่ในท่ามกลางของเราที่เราไม่เคยไปที่จะเข้าใจความสำคัญทางสังคมที่เกิดขึ้นจริงของการก่ออาชญากรรมที่คนร้ายดังกล่าวจะกล่าวว่าจะผูกขาด ทัศนคติของสมิ ธ ที่มีต่อความสัมพันธ์ทางสังคมของความลึกลับมาเฟียสอดคล้องกับความหมายจริงมากขึ้นของการก่ออาชญากรรมขึ้นอยู่กับการประเมินผลอีกครั้งในวงกว้างของลำดับความสำคัญของชุมชน มันเป็นมุมมองของเขาว่าอาชญากรรมเป็นผลิตภัณฑ์ของกองกำลังที่คุกคามค่าไม่ได้เป็นสาเหตุของพวกเขา หากสังคมสีหน้าความรุนแรงพิจารณาผลประโยชน์ส่วนตัวจะมีความสำคัญมากกว่าทุนและยินดีที่จะโค้งงอกฎหมายในการแสวงหาความมั่งคั่งอำนาจและความพึงพอใจส่วนบุคคลแล้วสังคมตัวเองมักจะเปิดกว้างให้องค์กรที่ผิดกฎหมายไม่ว่าจะให้อภัย, ละเลยหรือประณาม . องค์กรดังกล่าวจะกลายเป็นความจริงเมื่อใดก็ตามที่กลุ่มคนที่มีการบังคับใช้กฎหมายที่เลือกใช้ความรุนแรงหรือการทุจริตในการแสวงหาความมั่งคั่งของตัวเองและการใช้พลังงาน แม้กระบวนการและสถาบันการศึกษาอาจจะไปเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมซึ่งในที่สุดจะอำนวยความสะดวกในการพัฒนาของพวกเขา (ดูวางศิลป์ 1990). ใหม่เหล่านี้เกี่ยวกับธรรมชาติของการก่ออาชญากรรมและบทบาทมาเฟียภายในยืนยันว่านานเท่าที่การก่ออาชญากรรมเป็นที่เข้าใจ เป็นสมรู้ร่วมคิดคนต่างด้าวครอบงำโดยกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีอยู่การดำเนินงานจะยังคงประหลาดใจ: 'ทฤษฎีสมรู้ร่วมคิดเก่าล้มเหลวในการล้มล้าง "สัญลักษณ์" ความสัมพันธ์ระหว่างกันและกันบริการที่ดำเนินการโดยคมืออาชีพ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

จนแยกความแตกต่างระหว่างอาชญากรรมและเศรษฐกิจและอาชญากรรมเศรษฐกิจอาจวาดระหว่างกระบวนการโครงสร้างและ ซึ่งเมื่อพิจารณาควบคู่กับเศรษฐกิจ อาชญากรรมก็คุยกันเป็นส่วนหนึ่ง ส่วนประกอบ ลูกนอกสมรส ในวิธีนี้ ' ความโน้มเอียงเศรษฐกิจ ' ของอาชญากรรมที่สามารถมองข้าม ทฤษฎีขององค์กร ซึ่งได้กลายเป็นอาชญากรรมต่อความเข้าใจ ,เดอ เน้นการพิจารณาจากโครงสร้างในความโปรดปรานของกระบวนการและผลลัพธ์ มากกว่าเน้นเหล่านี้จะเป็นประเภทของความตื่นตระหนกทางศีลธรรมที่นิยมสร้างโดยตำนานเช่นมาเฟีย
เช่นเดียวกับส่วนใหญ่ของบริบทอื่นๆ เราต้องพิจารณาเพื่อให้ห่างไกล การมีอยู่ของเศรษฐกิจอาชญากรรมไม่สามารถแยกออกจากการเป็นตัวแทนของพวกเขาและไม่สามารถควบคุม กำกับ การต่อต้านพวกเขา การเป็นตัวแทนของสังคม เศรษฐกิจ อาชญากรรม การคุกคามโดยได้สร้างความสัมพันธ์ symbiotic กับปฏิกิริยาทางการเมืองซึ่งผ่านวาทกรรมที่มีแนวโน้มที่จะ universalise เศรษฐกิจ อาชญากรรม และในเวลาเดียวกัน ระยะทาง จาก รัฐ นี้จะถูกทดสอบในกรณีต่อไปนี้
ในวัฒนธรรมที่นิยมสองภาพเป็นมหาเชื่อมโยงอาชญากรรม : อาชญากรรมและครอบครัว อาชญากรรม ในมาก ยอมรับสถานการณ์อาชญากรรมเหล่านี้ได้สร้างหมอผีและโรแมนติก repects กับชนชั้นและชั้นหวือหวา ความเป็นจริงทางเศรษฐกิจของครอบครัวอาชญากรรมโครงสร้างและองค์กรอาชญากรรมถูกมองข้ามไปในตำนานของอาชญากรรม .การ Mystique ของมาเฟียเป็นกรณีศึกษา เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังกระบวนการคลุมเครือนี้แจ่มแจ้ง

มาเฟีย ไม่ใช่ศัตรูที่ด้านนอกของรัฐและ instiitutions : ในทางตรงกันข้ามมัน nonpenetrates และแทรกซึมและแทรกซึม . . . . . . . มาเฟียไม่ใช่พลังที่ซ่อนอยู่แม้นกกระจอกเทศชอบใช้ซึ่งจะทําการ คำว่า มาเฟียก็ปรากฏพลังจนกระทั่งปี 1970 มาเฟียถูกรับรู้โดยนักวิจัย , สื่อและประชาชน เป็นแผนขององค์กรอาชญากรรมแห่งชาติ องค์กรที่เข้าชมบ่อยที่สุดและเป็นตัวแทนประกอบด้วยส่วนใหญ่มองไม่เห็นและผู้มีอำนาจของรัฐบาลหมดหวังชาวต่างชาติชาวอิตาเลียน monopolising เกือบทุกงานจัดของนรก : คณะกรรมการการพิจารณาของ 1950-51 kefauver ,ที่ห้องประชุมของตัวเลขแห่งนรกใน 1957 , คณะกรรมการพิจารณาเมิกเคลเลินของ 1958 , valachi เอกสาร " มาริโอ พูโซ่เจ้าพ่อ " และรายงานของ president'scommission สหรัฐอเมริกาในการบังคับใช้กฎหมายและการบริหารงานยุติธรรม ( 1967 ) , ที่ทรงพลังเสริมความเชื่อเหล่านั้น
ในการขโมยของประเทศ ( 1969 )ที่ตั้ง reakity โต้แย้งสำหรับเช่นทฤษฎีสมรู้ร่วมคิดของมาเฟีย เจ้าพ่อ และครอบครัวเป็นหลักเน้นโครงสร้างสถาบัน อลันบล็อก ( 1978 ) ในการวิเคราะห์รายละเอียดของการกำเนิดของที่ตั้งของวิทยานิพนธ์จะระบุเป็นแหล่งที่มาของการเป็นตัวแทนของโครงสร้างของมาเฟียเราค่อนข้างพร่ามัว recollections ของโจเซฟ valachi .โดยเวลา valachi elaborated ในประสบการณ์ของเขาจำกัดท้องถิ่นเป็นนิวยอร์กอาชญากร สื่อประชาธิปไตย นักเขียนและแม้แต่รุนแรง พร้อมที่จะ universalise ประสบการณ์ของเขาเพื่อสัดส่วนแห่งชาติ ขนาดภายในของมาเฟีย และทุกสังคม ซึ่งมันทำให้ภัยคุกคามที่แพร่หลายเป็นอย่างรวดเร็วกลายเป็น ' ความเป็นจริงในตำนานของอาชญากรรม .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.