After starting learning French this

After starting learning French this year, the same kind of conversations has taken place again and again. My progress over this year is quite amazing, but the way I deal with multiple languages fascinates me even more. My first language is Mandarin, and I started learning English since primary school. I taught myself some Latin last summer, and now I’m learning French in college. With different extents of exposure to different languages learned through different methods, I find how the brain handles the task of learning languages, especially second languages, a topic worth exploring.

At present, we still can’t fully understand how the language learning process works in our brain, and why our ability of learning our first languages and our seconds are different. Linguists have posed various theories to explain their observations from related studies. Among them, Chomsky’s theory has gained much attention. He argues that our ability to learn a language is innate, and there is a “universal grammar” at the base of the structure of all existing languages, which enables infants to learn whichever language they are immersed in (1). This theory is often cited in studies on first language learning. On the basis of his theory, S. D. Krashen developed the concepts of second language acquisition and second language learning. He suggests that there are two independent systems of second language learning. Second language acquisition is a subconscious process that resembles the process of infants acquiring their first languages. It does not require knowledge of grammar and structure. Second language learning, on the other hand, is a conscious process involving theoretical knowledge and practice. This system involves logical thinking, and what we learn through it will not necessarily turn into the unconscious functions (2) (3). In 1977, T. D. Terrell put the theory into application by developing the Natural Approach to language teaching. He suggests that, instead of teaching grammar and giving tests, teachers need to engage the class time to communication related skills such as listening and speaking (4).

From my personal experience and my observations of people around me, the result of the Natural Approach is very rewarding. It is, in fact, much more effective than the traditional, grammar focused approach of teaching.

In the city I’m from, all primary school students are required to learn English from their primary school. My first year of English learning was a disaster. Although we didn’t really learn grammar, we didn’t speak or listen either. I remember looking at the textbook full of exotic combinations of letters, and write them down, five times for each word (as homework). I had no idea about what I was learning. The sentences made no sense to me at all.

Fortunately, my grandfather, a professor of Arabic (which he learned in Egypt with English), had his own opinion on how to teach children foreign languages. He found an English major student in his university to be my tutor. And rather than a teacher, my tutor was more of a friend to me. Once every week, we sat together and read some English text. She never talked much about grammar; she just let me read the text out loud and try to understand what it said. At first the tutor sessions didn’t seem useful, but after one year or two, I became aware of the difference. I could handle the English class better and easier. Unlike most of my classmates, I didn’t need to improve my English by memorizing the grammar and vocabulary – they just came to me naturally.

However, though I didn’t encounter problems in comprehension, I couldn’t speak. Grandfather’s approach helped me develop the intuition in using the language, but he couldn’t create an environment where I could listen and speak to native English speakers. Before coming to America for college, the perception of not being able to communicate with people troubled me. Again, Grandfather saved me. He said the ability to understand what people say is more important than phrasing sentences, so he suggested that I watch English movies, first with English subtitles, then without. I did as he said, and it worked. I didn’t experience the discomfort of miscommunication as I expected; the transition was rather swift and smooth after I came to America. Of course I’m not a great English speaker, but my skill is adequate.

Sometimes I do wish I could have a chance to be surrounded by native speakers so I could be better at English, but I still feel lucky not to have to learn English like most Chinese students do. It might sound unbelievable, but most Chinese student can’t even speak like an American first grader after graduating from college. I’ve been through all of the English classes and tests in China, and the only thing I learned from those is – forget about grammar, follow your instinct. My grandfather always said, “You need think in that language to actually learn it well.” And that it exactly what I find myself doing when using English, and what many Chinese English learners cannot do. I successfully acquired my English, while most of my friends stumbled through the years buried in grammar books and multiple-choice questions, only to find they cannot communicate with people at all. The traditional teaching method can be very effective for learning classical languages because we only need to understand the languages and translate them into modern languages (I studied Latin by reading a textbook full of grammar and vocabulary). The ability to converse with others, as we can all feel, is more innate, and therefore hard to achieve merely through the conscious process.

Compare to the thirteen-year ordeal of learning English, my experience of learning French is very enjoyable. On the first day of my college career, I entered the classroom with a pair of sweating hands; despite my love for learning languages, I was nervous. It was the intensive French class, with some students who had been studying French for several years, while I had no previous exposure to the language. And our professor said she would only speak French in her class. Not mentioning that I had to learn a language with my yet-to-master second language. I thought I wouldn’t survive the week. To my complete surprise, however, the class was not hard to follow. By relating similar English words, along with the help of our professor’s body language, I could understand her speech quite well. This knowledge brought me confidence and motivation, pushing me to do my best in class. In addition to our professor’s class every weekday, we spent three more hours having conversations with teaching assistants every week. Looking back at the end of the year, I can hardly believe how much progress I have made; The French I learned in this year is at least as much as the English I learned in five years. Even saying it rewarding is an understatement.

Surely my former knowledge of English helped my learning French, but I think it is the teaching method that made the real difference. Since we learn modern languages mainly for communication, speaking and listening are the fundamental skills. Because we usually don’t have many chances to engage in conversations with foreign speakers outside of classroom, practice of listening and speaking in class become crucial for improving these skills. Also, in my own case, studying French with the acquisition system is easier. During winter break, I reviewed my French by reading a grammar book to keep myself familiar with the language. However, when I got back to school, I discovered that what I could remember clearly was still things I learned during classes, and I couldn’t utilize things I learned from the grammar book as naturally. When I consciously think about a sentence, I stop thinking in French – which is never a good thing for using a language. After that, I further realized the advantage of acquiring a language – the subconscious process makes me think faster. And the conversation at the beginning of this paper can only occur when my brain switches to “French mode”, built by language acquisition. I think the unconscious switch of languages explains the name of Natural Approach – because acquisition is subconscious, we retrieve this part of information subconsciously as well, and therefore the process feels more natural.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่เริ่มเรียนภาษาฝรั่งเศสปีนี้ สนทนาชนิดเดียวกันได้เกิดขึ้นอีก ความคืบหน้าของฉันปีนี้ค่อนข้างตื่นตาตื่นใจ แต่วิธีผมจัดการกับหลายภาษา fascinates ฉันยิ่ง แมนดารินเป็นภาษาแรกของฉัน และฉันเริ่มเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ประถม ผมสอนตัวเองติบางร้อนสุดท้าย และตอนนี้ ฉันกำลังเรียนภาษาฝรั่งเศสในวิทยาลัย มีขอบเขตโดยรวมแตกต่างกันของการสัมผัสกับภาษาที่เรียนรู้ผ่านวิธีการต่าง ๆ ผมพบว่าสมองจัดการงานในการเรียนรู้ภาษา สองภาษา หัวข้อที่น่าเที่ยวโดยเฉพาะปัจจุบัน เรายังคงไม่เข้าใจภาษาเรียนรู้กระบวนการทำงานในสมองของเราอย่างไร และเหตุของความสามารถในการเรียนรู้ภาษาแรกของเราและวินาทีของเราแตกต่างกัน นักภาษาศาสตร์ได้เกิดทฤษฎีต่าง ๆ ที่อธิบายการสังเกตการณ์จากการศึกษาที่เกี่ยวข้อง ในหมู่พวกเขา ทฤษฎีของชัมสกีได้รับความสนใจมาก เขาจนว่า สามารถเรียนรู้ภาษาโดยธรรมชาติ และมี "ไวยากรณ์สากล" ที่ฐานของโครงสร้างของภาษาที่มีอยู่ทั้งหมด ซึ่งช่วยให้ทารกเรียนรู้ภาษาใด ๆ ก็ตามที่พวกเขาจะแช่อยู่ใน (1) มักมีอ้างทฤษฎีนี้ในการศึกษาการเรียนรู้ภาษาแรก ตามทฤษฎีของเขา S. D. Krashen ได้พัฒนาแนวคิดของสองภาษามาและเรียนรู้ภาษาที่สอง เขาแนะนำว่า มีสองระบบอิสระการเรียนรู้ภาษาที่สอง สองภาษามาเป็นกระบวนการ subconscious ที่คล้ายกับกระบวนการของทารกที่ได้รับภาษาแรกของพวกเขา มันไม่ได้ต้องการความรู้ด้านไวยากรณ์และโครงสร้าง เรียน ภาษาที่สองในอีก เป็นกระบวนการตระหนักรู้ทางทฤษฎีและปฏิบัติ ระบบนี้เกี่ยวข้องกับการคิดเชิงตรรกะ และสิ่งที่เราเรียนรู้ถึงมันจะไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นฟังก์ชันสติ (2) (3) ใน 1977, Terrell D. ต.นำทฤษฎีในแอพลิเคชัน โดยการพัฒนาวิธีการสอนภาษาธรรมชาติ เขาแนะนำว่า แทนการสอนไวยากรณ์ และให้ทดสอบ ครูต้องมีส่วนร่วมเวลาเรียนการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับทักษะการฟัง และการพูด (4)ผลของวิธีธรรมชาติคือไม่ดีจากประสบการณ์ส่วนตัวของฉันและฉันสังเกตคนรอบตัว จึง ในความเป็นจริง มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าไวยากรณ์แบบดั้งเดิม วิธีการสอนที่มุ่งเน้นในเมืองผมจาก นักเรียนประถมทุกคนจะต้องเรียนภาษาอังกฤษจากโรงเรียนของพวกเขา ปีแรกของการเรียนภาษาอังกฤษถูกภัยพิบัติ แม้ว่าจริง ๆ เราไม่ได้เรียนรู้ไวยากรณ์ เราไม่ได้พูด หรือฟังอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมจำตำราชุดแปลกใหม่ของตัวอักษร และเขียน ครั้งที่ 5 สำหรับแต่ละคำ (เป็นการบ้าน) ผมมีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ ประโยคได้รู้สึกกับฉันเลยโชคดี ปู่ของฉัน ศาสตราจารย์ของอาหรับ (ซึ่งเขาได้เรียนรู้ในอียิปต์กับภาษาอังกฤษ), มีความเห็นของเขาเองในวิธีการสอนภาษาต่างประเทศ เขาพบนักเรียนหลักการภาษาอังกฤษในมหาวิทยาลัยของเขาเป็น ครูสอนพิเศษของฉัน และแทนครู ครูสอนพิเศษของฉันถูกของเพื่อนผม หนึ่งครั้งทุกสัปดาห์ เรานั่งด้วยกัน และอ่านข้อความภาษาอังกฤษ เธอไม่เคยพูดคุยกันมากเกี่ยวกับไวยากรณ์ เธอเพียงแค่ผมอ่านข้อความดัง ๆ และพยายามเข้าใจมันพูด แรกช่วงกวดวิชาไม่ได้ดูเหมือนมีประโยชน์ แต่หลังจากปีหนึ่งหรือสอง ฉันเริ่มตระหนักถึงความแตกต่าง ฉันสามารถจัดการชั้นเรียนภาษาอังกฤษดีขึ้น และง่ายขึ้น ซึ่งแตกต่างจากทั้งเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องปรับปรุงจดจำไวยากรณ์และคำศัพท์ภาษาอังกฤษ – พวกเขาเพิ่งเข้ามาผมตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉันไม่ได้พบปัญหาในการทำความเข้าใจ ฉันไม่สามารถพูด วิธีของปู่ช่วยผมพัฒนาสัญชาตญาณในการใช้ภาษา แต่เขาไม่สามารถสร้างสภาพแวดล้อมที่ผมสามารถฟัง และพูดภาษาอังกฤษ ก่อนมาอเมริกาสำหรับวิทยาลัย การรับรู้ของไม่สามารถสื่อสารกับคนปัญหาฉัน อีก ปู่บันทึกฉัน เขากล่าวว่า ความสามารถในการเข้าใจคนพูดอะไรสำคัญกว่าการใช้ประโยค วลีเพื่อให้เขาแนะนำว่า ผมดูหนังภาษาอังกฤษ พร้อมคำบรรยายภาษาอังกฤษ ก่อนแล้วโดยไม่ ฉันไม่ ตามเขากล่าวว่า และทำงาน ฉันไม่พบสบาย miscommunication ตาม การเปลี่ยนแปลงได้ค่อนข้างรวดเร็ว และราบรื่นหลังจากผมมาอเมริกา แน่นอนฉันไม่ได้พูดภาษาอังกฤษดี แต่ทักษะของฉันเป็นเพียงพอ บางครั้งฉันต้องได้โอกาสที่จะถูกล้อมรอบ ด้วยภาษาดังนั้นฉันอาจจะดีกว่าที่อังกฤษ แต่ฉันยังคงรู้สึกโชคดีไม่ต้องเรียนรู้ภาษาอังกฤษเช่นนักเรียนจีนทำ มันอาจฟังไม่น่าเชื่อ แต่แม้ไม่พูดเช่นประถมแรกอเมริกันเป็นนักเรียนจีนสุดหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัย เคยผ่านการเรียนภาษาอังกฤษและทดสอบในประเทศจีนทั้งหมด และสิ่งเดียวที่ฉันได้เรียนรู้จากผู้ เป็น – ลืมเกี่ยวกับไวยากรณ์ การทำตามสัญชาตญาณของคุณ ตาของฉันเสมอว่า "คุณคิดว่า ภาษาที่จะ เรียนรู้ได้ดีขึ้น" และที่แน่นอนว่าพบตัวเองเมื่อใช้ภาษาอังกฤษ และเรียนภาษาอังกฤษจีนจำนวนมากไม่สามารถทำอะไร ฉันเสร็จเรียบร้อยมาอังกฤษ ส่วนใหญ่ของเพื่อนของฉัน stumbled ปีฝังอยู่ในหนังสือไวยากรณ์ และคำถาม multiple-choice จะพบพวกเขาไม่สามารถสื่อสารกับคนทั้งหมด วิธีการสอนแบบดั้งเดิมได้อย่างมีประสิทธิภาพมากในการเรียนรู้ภาษาคลาสสิกเนื่องจากเราต้องทำความเข้าใจภาษา และแปลเป็นภาษาสมัยใหม่ (เรียนภาษาละติน โดยการอ่านตำราไวยากรณ์และคำศัพท์) ความสามารถในการสนทนากับผู้อื่น เราสามารถทั้งหมดความรู้สึก เป็นข้อสอบมากขึ้น และดังนั้นยากที่จะให้บรรลุถึงการมีสติเพียง เปรียบเทียบกับการทรมาน 13 ปีของการเรียนภาษาอังกฤษ ประสบการณ์การเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสจะไม่แพงมาก วันแรกของอาชีพวิทยาลัยของฉัน ฉันป้อนชั้นเรียนกับคู่ของตากระตุกมือ แม้ความรักของฉันในการเรียนรู้ภาษา ผมประสาท เรียนภาษาฝรั่งเศสแบบเร่งรัด มีนักเรียนบางคนที่ได้รับการศึกษาฝรั่งเศสหลายปี ในขณะที่ผมไม่เปิดเผยก่อนหน้านี้ภาษา ได้ และอาจารย์ของเรากล่าวว่า เธอเพียงจะพูดภาษาฝรั่งเศสในชั้นเรียนของเธอ ไม่กล่าวถึงที่ ผมต้องเรียนภาษากับฉัน ได้การหลักสองภาษา ฉันคิดว่า ฉันจะไม่รอดในสัปดาห์ จะแปลกใจของฉันสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม เรียนได้ไม่ยากที่จะทำตาม โดยการเชื่อมโยงคล้ายคำภาษาอังกฤษ พร้อมความช่วยเหลือของอาจารย์ของเราภาษากาย ฉันสามารถเข้าใจคำพูดของเธอค่อนข้างดี ความรู้นี้นำฉันมั่นใจและแรงจูงใจ การผลักดันให้ฉันทำของฉันดีที่สุดในคลาส นอกจากชั้นเรียนของอาจารย์ของเรา ทุกวันทำการ เราใช้เวลา 3 ชั่วโมงขึ้นไปมีการสนทนากับผู้ช่วยการสอนทุกสัปดาห์ มองไปที่จุดสิ้นสุดของปี สามารถแทบไม่เชื่อความคืบหน้าเท่าไรฉันได้ ฝรั่งเศสที่ฉันได้เรียนรู้ในปีนี้ มีน้อยมากเป็นภาษาอังกฤษที่ฉันเรียนรู้ใน 5 ปี แม้ว่า จะให้รางวัลเป็นการโดดแห่ง แน่นอน ความรู้ภาษาอังกฤษของฉันอดีตช่วยให้ฉันเรียนภาษาฝรั่งเศส แต่ฉันคิดว่า มันเป็นวิธีการสอนที่ทำให้ความแตกต่างจริง ตั้งแต่เราเรียนภาษาสมัยใหม่ส่วนใหญ่สำหรับการสื่อสาร การพูด และการฟังเป็นทักษะพื้นฐาน เพราะเรามักจะไม่มีโอกาสในการมีส่วนร่วมในการสนทนาด้วยภาษาต่างประเทศนอกห้องเรียน ฝึกการฟัง และการพูดในชั้นเรียนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการพัฒนาทักษะเหล่านี้ ยัง ในกรณีของฉันเอง เรียนภาษาฝรั่งเศสกับระบบซื้อได้ง่ายขึ้น ในช่วงฤดูหนาวแบ่ง ฉันดูฝรั่งเศสของฉัน โดยการอ่านหนังสือไวยากรณ์เพื่อให้ตัวเองคุ้นเคยกับภาษา อย่างไรก็ตาม เมื่อผมกลับไปโรงเรียน พบว่า สิ่งที่ฉันสามารถจำชัดเจนยังคงสิ่งที่ฉันเรียนรู้ระหว่างเรียน และฉันไม่สามารถใช้สิ่งที่ฉันเรียนรู้จากหนังสือไวยากรณ์เป็นธรรมชาติ เมื่อสติคิดถึงประโยค ฉันหยุดคิดในฝรั่งเศส – ซึ่งไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับการใช้ภาษา หลังจากนั้น เพิ่มเติมรู้ประโยชน์ของการได้ภาษา – การ subconscious ทำให้คิดได้เร็วขึ้น และการสนทนาในตอนต้นของเอกสารนี้สามารถเท่านั้นเกิดขึ้นเมื่อสมองของฉันสลับ "ฝรั่งเศสโหมด" สร้างขึ้น โดยภาษาซื้อ ผมคิดว่า สลับสติภาษาอธิบายชื่อของวิธีธรรมชาติ – เพราะซื้อเป็น subconscious เราเรียกส่วนนี้ของข้อมูลเช่น subconsciously และดังนั้น การรู้สึกเป็นธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการเรียนรู้เริ่มต้นที่ฝรั่งเศสในปีนี้ชนิดเดียวกันของการสนทนาที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ความคืบหน้าของฉันมากกว่าในปีนี้เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก แต่วิธีที่ผมจัดการกับหลายภาษา fascinates ฉันมากยิ่งขึ้น ภาษาแรกของฉันคือแมนดารินและผมเริ่มเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ระดับประถมศึกษา ผมสอนตัวเองบางฤดูร้อนครั้งล่าสุดละตินและตอนนี้ฉันเรียนภาษาฝรั่งเศสในวิทยาลัย ด้วยขอบเขตที่แตกต่างกันของการสัมผัสกับภาษาที่แตกต่างได้เรียนรู้ด้วยวิธีการที่แตกต่างกันผมพบว่าสมองจัดการงานของการเรียนรู้ภาษาภาษาที่สองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่มูลค่าการสำรวจ. ในปัจจุบันเรายังคงไม่สามารถเข้าใจวิธีการทำงานของกระบวนการเรียนรู้ภาษา ในสมองของเราและเหตุผลที่ความสามารถของเราในการเรียนรู้ภาษาของเราครั้งแรกและวินาทีของเราจะแตกต่างกัน นักภาษาศาสตร์ได้ถูกวางทฤษฎีต่างๆที่จะอธิบายการสังเกตของพวกเขาจากการศึกษาที่เกี่ยวข้อง ในหมู่พวกเขาทฤษฎีชัมได้รับความสนใจมาก เขาระบุว่าความสามารถในการเรียนรู้ภาษาที่เป็นธรรมชาติและมี "ไวยากรณ์สากล" ที่ฐานของโครงสร้างของภาษาที่มีอยู่ทั้งหมดซึ่งจะช่วยให้ทารกที่จะเรียนรู้ภาษาใดก็ตามที่พวกเขาจะแช่อยู่ใน (1) ทฤษฎีนี้มักจะถูกอ้างถึงในการศึกษาเกี่ยวกับการเรียนรู้ภาษาแรก บนพื้นฐานของทฤษฎีของเขา, SD คราพัฒนาแนวความคิดของการเรียนรู้ภาษาที่สองและการเรียนรู้ภาษาที่สอง เขาแสดงให้เห็นว่ามีสองระบบที่เป็นอิสระของการเรียนรู้ภาษาที่สอง การเรียนรู้ภาษาที่สองเป็นกระบวนการที่จิตใต้สำนึกที่คล้ายกับกระบวนการของการรับเด็กทารกภาษาแรกของพวกเขา มันไม่ต้องใช้ความรู้ของไวยากรณ์และโครงสร้าง การเรียนรู้ภาษาที่สองในมืออื่น ๆ ที่เป็นกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการมีสติรู้ทางทฤษฎีและการปฏิบัติ ระบบนี้จะเกี่ยวข้องกับการคิดเชิงตรรกะและสิ่งที่เราได้เรียนรู้ผ่านมันจะไม่จำเป็นต้องกลายเป็นฟังก์ชั่นหมดสติ (2) (3) ในปี 1977 ทีดีเทอร์เรนำทฤษฎีลงในใบสมัครโดยการพัฒนาวิธีธรรมชาติในการเรียนการสอนภาษา เขาแสดงให้เห็นว่าแทนของไวยากรณ์การเรียนการสอนและการให้การทดสอบครูต้องมีส่วนร่วมเวลาเรียนทักษะการสื่อสารที่เกี่ยวข้องเช่นการฟังและการพูด (4). จากประสบการณ์ส่วนตัวของฉันและข้อสังเกตของผู้คนรอบ ๆ ตัวผมเป็นผลมาจากวิธีธรรมชาติ เป็นที่คุ้มค่ามาก มันเป็นในความเป็นจริงมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าแบบดั้งเดิมที่เน้นไวยากรณ์วิธีการของการเรียนการสอน. ในเมืองที่ฉันมาจากทุกนักเรียนชั้นประถมศึกษาจะต้องเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากโรงเรียนประถมศึกษาของพวกเขา ปีแรกของการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเป็นภัยพิบัติ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้จริงๆเรียนรู้ไวยากรณ์ที่เราไม่ได้พูดหรือฟังอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมจำได้ว่ากำลังมองหาที่ตำราเรียนเต็มรูปแบบของการรวมกันที่แปลกใหม่ของตัวอักษรและพวกเขาเขียนลงห้าครั้งสำหรับแต่ละคำ (ตามบ้าน) ฉันมีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ ประโยคที่ทำให้รู้สึกถึงฉันที่ไม่ทั้งหมด. โชคดีที่ปู่ของฉันศาสตราจารย์ภาษาอาหรับ (ซึ่งเขาได้เรียนรู้ในอียิปต์ด้วยภาษาอังกฤษ) มีความเห็นของตัวเองเกี่ยวกับวิธีการสอนเด็กภาษาต่างประเทศ เขาพบว่านักศึกษาเอกภาษาอังกฤษในมหาวิทยาลัยของเขาที่จะเป็นครูสอนพิเศษของฉัน และมากกว่าครู, ครูสอนพิเศษของฉันเป็นมากกว่าเพื่อนกับผม เมื่อทุกสัปดาห์เรานั่งด้วยกันและอ่านข้อความภาษาอังกฤษ เธอไม่เคยพูดคุยกันมากเกี่ยวกับไวยากรณ์ เธอเพียงแค่ให้ฉันอ่านข้อความออกมาดัง ๆ และพยายามที่จะเข้าใจสิ่งที่มันบอกว่า ตอนแรกการประชุมครูไม่ได้ดูเหมือนมีประโยชน์ แต่หลังจากหนึ่งปีหรือสองผมเริ่มตระหนักถึงความแตกต่าง ฉันสามารถจัดการชั้นเรียนภาษาอังกฤษที่ดีขึ้นและง่ายขึ้น ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของเพื่อนร่วมชั้นของฉันฉันไม่จำเป็นต้องพัฒนาภาษาอังกฤษของฉันโดยการท่องจำไวยากรณ์และคำศัพท์ -. พวกเขาก็มาหาผมตามธรรมชาติอย่างไรก็ตามแม้ว่าฉันไม่ได้พบปัญหาในความเข้าใจของผมไม่สามารถพูด วิธีการของคุณปู่ช่วยให้ผมพัฒนาสัญชาตญาณในการใช้ภาษา แต่เขาไม่สามารถสร้างสภาพแวดล้อมที่ฉันสามารถฟังและพูดคุยกับเจ้าของภาษา ก่อนที่จะมาถึงอเมริกาสำหรับวิทยาลัยการรับรู้ที่จะไม่สามารถที่จะสื่อสารกับคนที่มีความสุขฉัน อีกครั้งปู่บันทึกฉัน เขากล่าวว่าความสามารถในการเข้าใจสิ่งที่คนบอกว่ามีความสำคัญมากกว่าถ้อยคำประโยคเพื่อให้เขาเห็นว่าฉันดูหนังภาษาอังกฤษครั้งแรกกับคำบรรยายภาษาอังกฤษแล้วโดยไม่ต้อง ผมทำตามที่เขาพูดและการทำงาน ผมไม่ได้รู้สึกไม่สบายของ miscommunication ขณะที่ผมคาดว่า; การเปลี่ยนแปลงค่อนข้างรวดเร็วและเรียบเนียนขึ้นหลังจากที่ผมมาถึงอเมริกา แน่นอนฉันไม่ได้พูดภาษาอังกฤษที่ดี แต่ทักษะของฉันคือเพียงพอ. บางครั้งฉันหวังว่าฉันจะมีโอกาสที่จะถูกล้อมรอบโดยเจ้าของภาษาดังนั้นฉันอาจจะดีกว่าที่เป็นภาษาอังกฤษ แต่ฉันยังคงรู้สึกโชคดีไม่ได้ที่จะต้องเรียนรู้ ภาษาอังกฤษเช่นนักศึกษาจีนส่วนใหญ่ทำ มันอาจจะฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่นักศึกษาจีนส่วนใหญ่ไม่สามารถแม้แต่จะพูดเหมือนเกรดชาวอเมริกันคนแรกหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัย ฉันได้รับผ่านทุกชั้นเรียนภาษาอังกฤษและการทดสอบในประเทศจีนและสิ่งเดียวที่ผมได้เรียนรู้จากสิ่งที่เป็น - ลืมเกี่ยวกับไวยากรณ์ตามสัญชาตญาณของคุณ คุณปู่ของฉันมักจะบอกว่า "คุณต้องคิดว่าในภาษาที่จริงเรียนรู้ได้ดี." และว่าสิ่งที่ฉันพบว่าตัวเองทำเมื่อการใช้ภาษาอังกฤษและสิ่งที่เรียนภาษาอังกฤษจีนจำนวนมากไม่สามารถทำ ฉันได้รับการประสบความสำเร็จของฉันภาษาอังกฤษขณะที่ส่วนใหญ่เพื่อนของฉันสะดุดปีที่ผ่านมาฝังไว้ในหนังสือไวยากรณ์และคำถามแบบปรนัยเพียงเพื่อจะพบพวกเขาไม่สามารถสื่อสารกับคนที่ทุกคน วิธีการสอนแบบดั้งเดิมจะมีประสิทธิภาพมากสำหรับการเรียนรู้ภาษาคลาสสิกเพราะเราจะต้องเข้าใจภาษาและแปลให้เป็นภาษาสมัยใหม่ (ผมเรียนภาษาละตินโดยการอ่านตำราเรียนเต็มรูปแบบของไวยากรณ์และคำศัพท์) ความสามารถในการพูดคุยกับคนอื่น ๆ ในขณะที่เราสามารถรู้สึกทุกสิ่งที่เป็นธรรมชาติมากขึ้นและดังนั้นจึงยากที่จะประสบความสำเร็จเพียงผ่านกระบวนการสติ. เปรียบเทียบกับการทดสอบสิบสามปีของการเรียนรู้ภาษาอังกฤษจากประสบการณ์ของผมในการเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสเป็นที่สนุกสนานมาก ในวันแรกของวิทยาลัยอาชีพของฉันฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนกับคู่ของเหงื่อออกมือ; แม้จะมีความรักของฉันสำหรับการเรียนรู้ภาษาที่ผมประสาท มันเป็นระดับภาษาฝรั่งเศสแบบเร่งรัดมีนักเรียนบางคนที่ได้รับการเรียนภาษาฝรั่งเศสเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาในขณะที่ฉันไม่ได้มีการเปิดรับก่อนหน้านี้เพื่อภาษา และอาจารย์ของเราบอกว่าเธอจะพูดภาษาฝรั่งเศสในชั้นเรียนของเธอ ไม่ได้กล่าวถึงว่าฉันได้เรียนรู้ภาษาที่มียังไปหลักภาษาที่สองของฉัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่รอดสัปดาห์ สร้างความประหลาดใจทั้งหมดของฉัน แต่ชั้นก็ไม่ยากที่จะทำตาม โดยเกี่ยวข้องกับคำภาษาอังกฤษที่คล้ายกันพร้อมด้วยความช่วยเหลือของภาษากายอาจารย์ของเราที่ผมสามารถเข้าใจคำพูดของเธอค่อนข้างดี ความรู้นี้ทำให้ฉันมีความมั่นใจและแรงจูงใจที่ผลักดันให้ผมทำดีที่สุดในชั้นเรียนของฉัน นอกเหนือจากระดับอาจารย์ของเราทุกวันเราใช้เวลาสามชั่วโมงมีการสนทนากับผู้ช่วยสอนทุกสัปดาห์ มองย้อนกลับไปในช่วงปลายปีที่ฉันแทบจะไม่อยากเชื่อเลยว่าความคืบหน้ามากที่ฉันได้ทำ; ผมได้เรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสในปีนี้เป็นอย่างน้อยเท่าที่ผมได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษในห้าปี แม้จะบอกว่ามันคุ้มค่าคือการพูด. แน่นอนความรู้อดีตของฉันช่วยการเรียนรู้ภาษาอังกฤษภาษาฝรั่งเศสของฉัน แต่ฉันคิดว่ามันเป็นวิธีการสอนที่ทำให้แตกต่างที่แท้จริง เนื่องจากเราได้เรียนรู้ภาษาสมัยใหม่ส่วนใหญ่สำหรับการสื่อสารการพูดและการฟังเป็นทักษะพื้นฐาน เพราะเรามักจะไม่ได้มีโอกาสมากมายที่จะมีส่วนร่วมในการสนทนากับลำโพงต่างประเทศนอกห้องเรียน, การปฏิบัติของการฟังและการพูดในชั้นเรียนกลายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการปรับปรุงทักษะเหล่านี้ นอกจากนี้ในกรณีของตัวเองเรียนภาษาฝรั่งเศสกับระบบการเข้าซื้อกิจการเป็นเรื่องง่าย ในช่วงฤดูหนาว, ฉันสุดท้ายฝรั่งเศสของฉันโดยการอ่านหนังสือไวยากรณ์เพื่อให้ตัวเองคุ้นเคยกับภาษา แต่เมื่อผมได้กลับไปโรงเรียนผมค้นพบว่าสิ่งที่ฉันจำได้อย่างชัดเจนยังคงเป็นสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ในระหว่างการเรียนและผมก็ไม่สามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากหนังสือไวยากรณ์เป็นธรรมชาติ เมื่อผมมีสติคิดเกี่ยวกับประโยคที่ผมหยุดคิดในฝรั่งเศส - ซึ่งจะไม่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับการใช้ภาษา หลังจากนั้นฉันยังตระหนักถึงประโยชน์ของการรับภาษา - กระบวนการจิตใต้สำนึกทำให้ฉันคิดได้เร็วขึ้น และการสนทนาที่จุดเริ่มต้นของบทความนี้เท่านั้นที่สามารถเกิดขึ้นเมื่อสมองของฉันสลับไปโหมด "ฝรั่งเศส" ที่สร้างขึ้นโดยการพัฒนาทักษะภาษา ผมคิดว่าสวิทช์ที่หมดสติของภาษาอธิบายชื่อของวิธีธรรมชาติ - เพราะการเข้าซื้อกิจการเป็นจิตใต้สำนึกของเราดึงส่วนหนึ่งของข้อมูลนี้คืดเป็นอย่างดีและกระบวนการจึงให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากเริ่มเรียนภาษาฝรั่งเศสในปีนี้ , ประเภทเดียวกันของการสนทนาได้เกิดขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง ความคืบหน้าของฉันในปีนี้เป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก แต่วิธีที่ฉันจัดการกับหลายภาษา fascinates ฉันมากขึ้น ภาษาแรกของฉันคือภาษาจีนกลาง และผมเริ่มเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ประถม ผมสอนเองบางลาติน ซัมเมอร์ที่แล้ว และตอนนี้ผมกำลังเรียนภาษาฝรั่งเศสในวิทยาลัยที่มีขอบเขตที่แตกต่างกันของแสงที่แตกต่างกันภาษาเรียนรู้ผ่านวิธีการที่แตกต่างกัน พบว่าสมองจับงานของการเรียนรู้ภาษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสองภาษา เป็นหัวข้อที่น่าสำรวจ

ปัจจุบันเรายังไม่สามารถเข้าใจวิธีการทำงานกระบวนการการเรียนรู้ภาษาในสมองของเรา และทำไมถึงความสามารถของเราในการเรียนรู้ภาษาแรกของเรา และวินาทีของเราจะแตกต่างกันนักภาษาศาสตร์ได้วางทฤษฎีต่าง ๆเพื่ออธิบายการสังเกตของพวกเขาจาก ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา ในหมู่พวกเขา , ทฤษฎีชัมได้รับความสนใจมาก เขาแย้งว่า ความสามารถของเราที่จะเรียนรู้ภาษาโดยธรรมชาติและมี Universal " ไวยากรณ์ " ที่ฐานของโครงสร้างของภาษาที่มีอยู่ทั้งหมด ซึ่งช่วยให้เด็กเรียนรู้ภาษาใดก็ตามที่พวกเขาจะแช่ใน ( 1 )ทฤษฎีนี้มักจะอ้างในการศึกษาแรกของการเรียนภาษา บนพื้นฐานของทฤษฎีของเขา , S . D . krashen พัฒนาแนวคิดของการเรียนรู้สองภาษาและสองภาษา เขาแสดงให้เห็นว่ามีอยู่สองระบบอิสระครั้งที่สองของการเรียนภาษา สองภาษาเป็นจิตใต้สำนึกกระบวนการที่คล้ายกับกระบวนการของทารกรับภาษาแรกของพวกเขามันไม่ต้องใช้ความรู้ของโครงสร้างไวยากรณ์และ 2 การเรียนรู้ภาษา , บนมืออื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับ ทฤษฎี กระบวนการ คือ สติ ความรู้และการปฏิบัติ ระบบนี้จะเกี่ยวข้องกับการคิดเชิงตรรกะ และสิ่งที่เราเรียนรู้ผ่านก็จะไม่จําเป็นต้องเปิดฟังก์ชั่นหมดสติ ( 2 ) ( 3 ) ในปี 1977 ทีดีเทอร์เรลล์ เอาทฤษฎีในใบสมัครโดยการพัฒนาวิธีธรรมชาติเพื่อการสอนภาษา เขาแนะนำว่า แทนที่จะสอนไวยากรณ์และให้ทดสอบ ครูต้องเริ่มเรียนเวลาการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับทักษะเช่นการฟังและการพูด ( 4 ) .

จากประสบการณ์ส่วนตัวของฉันและฉันสังเกตจากคนรอบข้าง ผลของวิธีธรรมชาติจะคุ้มค่ามาก มันคือในความเป็นจริง , มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าแบบดั้งเดิม , ไวยากรณ์เน้นวิธีการสอน

ในเมืองผม นักเรียนระดับประถมศึกษาทุกคนต้องเรียนภาษาอังกฤษจากโรงเรียนของพวกเขา ปีแรกของการเรียนภาษาอังกฤษที่เป็นหายนะ ถึงแม้เราไม่ได้เรียนไวยากรณ์ เราไม่ได้พูดหรือฟังเหมือนกันผมจำได้ว่ามองหนังสือเต็มของชุดค่าผสมที่แปลกใหม่ของตัวอักษรและพวกเขาเขียนลงห้าครั้งสำหรับแต่ละคำ ( การบ้าน ) ผมไม่มีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ ประโยคที่ดูไม่สมเหตุสมผลเลย

โชคดี , ปู่ , อาจารย์ของอาหรับ ( ซึ่งเขาได้เรียนรู้ในอียิปต์กับภาษาอังกฤษ ) มีความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับวิธีการสอนภาษาเด็กเขาพบว่า นักศึกษาวิชาเอกภาษาอังกฤษ ในมหาวิทยาลัยเป็นติวเตอร์ของฉัน และแทนที่จะเป็นครูสอนพิเศษของฉันเป็นเพื่อนฉัน ทุกสัปดาห์ เรานั่งด้วยกัน และอ่านภาษาอังกฤษบางข้อความ เขาไม่เคยพูดเรื่องไวยากรณ์ เธอให้ฉันอ่านข้อความดังและพยายามที่จะเข้าใจในสิ่งที่มันพูด ตอนแรก ติวเข้ม ดูเหมือนจะไม่ได้ประโยชน์ แต่หลังจากหนึ่งปีหรือสองฉันเริ่มรับรู้ถึงความแตกต่าง ฉันสามารถจัดการเรียนภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นและง่ายขึ้น ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของเพื่อนร่วมชั้นของฉันฉันไม่ต้องการปรับปรุงภาษาอังกฤษของฉันจำไวยากรณ์และคำศัพท์ และพวกเขาก็มาตามธรรมชาติ

แต่ผมก็ปัญหาที่พบไม่ได้ในความเข้าใจผมก็พูดไม่ได้ วิธีของปู่ช่วยให้ฉันพัฒนาสัญชาตญาณในการใช้ภาษาแต่เขาไม่สามารถสร้างสภาพแวดล้อมที่ฉันสามารถฟังและพูดกับพูดภาษาอังกฤษพื้นเมือง ก่อนจะมาอเมริกาวิทยาลัย การไม่สามารถสื่อสารกับคนที่มีปัญหาผม อีกครั้งครับที่ช่วยฉันไว้ เขากล่าวว่า ความสามารถในการเข้าใจสิ่งที่คนอื่นพูด สำคัญกว่าการใช้ถ้อยคำ ประโยค เขาจึงแนะนำให้ผมชมภาพยนตร์ภาษาอังกฤษครั้งแรกกับคำบรรยายภาษาอังกฤษแล้ว โดยไม่ต้อง ฉันทำอย่างที่เขาพูด และมันได้ผล ผมไม่ได้มีประสบการณ์ความรู้สึกไม่สบายของ miscommunication ที่ผมคาดไว้ ; การเปลี่ยนแปลงค่อนข้างรวดเร็ว และราบรื่น หลังจากที่ฉันมาอเมริกา แน่นอน ฉันไม่พูดภาษาอังกฤษดี แต่ฝีมือผมก็เพียงพอ

บางครั้งฉันหวังว่าจะมีโอกาสถูกล้อมรอบโดยเจ้าของภาษาจะได้เก่งภาษาอังกฤษ