Believe it or not, until Easter 199

Believe it or not, until Easter 1996, I was a Lecturer in Chemistry at The Open University. I carried out research in analytical chemistry, particularly in the area of health, and I taught mainly organic chemistry. The teaching part of the job predominantly involved writing, with some radio, TV and video work. It also left very little time for fiction writing which I tackled mostly after midnight. Perhaps that is why some of my strongest scenes are set on dark nights! Anyway, I am now a full-time writer.
Many people think it odd and fascinating that a scientist should also be a novelist but I don’t find it strange. After all, scientists have to be creative and show perseverance to carry out research. They also write a lot; in particular, they produce textbooks and articles on their research. Anyone who is imaginative, can stick to a task, and knows how to construct a sentence has the credentials for writing a novel. On top of that, my chemical research was aimed at understanding a little better some aspects of human life. A novel also seeks to illuminate some aspects of human life. The aims are similar even if the tools are different.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อหรือไม่ จนถึงปี 1996 อีสเตอร์ ผมอาจารย์เคมีที่มหาวิทยาลัยเปิด ฉันดำเนินการวิจัยทางเคมี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของสุขภาพ และผมสอนหลักเคมีอินทรีย์ ภาคงานสอนส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเขียน วิทยุ โทรทัศน์ และวิดีโอการทำงาน มันยังเหลือเวลาน้อยมากสำหรับนิยายที่เขียนซึ่งผมแก้ได้หลังเที่ยงคืนเป็นส่วนใหญ่ บางทีนั่นคือเหตุผลที่บางฉากของฉันแข็งแกร่งไว้คืนมืด อย่างไรก็ตาม ฉันตอนนี้นักเขียนเต็มเวลาหลายคนคิดว่า มันแปลก และน่าสนใจว่า นักวิทยาศาสตร์ที่ควรจะเป็นคนเขียน แต่ไม่พบการผิดปกติ หลังจากที่ทุก นักวิทยาศาสตร์มีความคิดสร้างสรรค์ และแสดงความเพียรพยายามเพื่อดำเนินงานวิจัย พวกเขายังเขียนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาผลิตตำราและบทความเกี่ยวกับงานวิจัยของพวกเขา ทุกคนที่มีจินตนาการ สามารถติดงาน และรู้วิธีการสร้างประโยคมีข้อมูลประจำตัวสำหรับการเขียนนวนิยาย ด้านบนของที่ วิจัยเคมีของฉันถูกมุ่งทำความเข้าใจแง่มุมของชีวิตมนุษย์ดีขึ้น นวนิยายยังพยายามให้แสงสว่างบางด้านของชีวิตมนุษย์ จุดมุ่งหมายจะคล้ายกันแม้ว่าเครื่องมือจะแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื่อหรือไม่ จนกระทั่งอีสเตอร์ 1996 ฉันเป็นอาจารย์สาขาเคมี ที่มหาวิทยาลัยเปิด ผมทำการวิจัยเคมีวิเคราะห์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของสุขภาพ และส่วนใหญ่สอนเคมีอินทรีย์ การสอนเป็นส่วนหนึ่งของงานส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเขียน กับวิทยุ โทรทัศน์และวิดีโองานมันยังเหลือเวลาน้อยมากสำหรับนิยายเขียนซึ่งผมเล่นงานส่วนใหญ่หลังจากเที่ยงคืน บางทีนั่นคือเหตุผลบางส่วนของฉากที่ถูกตั้งค่าบนของฉันคืนเข้ม ! ยังไงก็ตาม ตอนนี้ฉันเป็นนักเขียนเต็มเวลา .
หลายคนคิดว่ามันแปลกและน่าสนใจที่นักวิทยาศาสตร์ก็ยังเป็นนักเขียน แต่ผมไม่คิดว่ามันแปลก หลังจากทั้งหมด นักวิทยาศาสตร์จะต้องสร้างสรรค์ และแสดงความเพียรที่จะดําเนินการวิจัยพวกเขายังเขียนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาผลิตตำราและบทความวิจัยของพวกเขา ใครมีจินตนาการ สามารถยึดติดกับงาน และรู้จักสร้างประโยคที่มีข้อมูลประจำตัวสำหรับการเขียนนวนิยาย ด้านบนของที่ , การวิจัยทางเคมีของฉันมีความเข้าใจดีขึ้น บางแง่มุมของชีวิตมนุษย์ นวนิยายยังพยายามชี้แจงบางแง่มุมของชีวิตมนุษย์วัตถุประสงค์คล้ายกันแม้เครื่องมือจะแตกต่างกัน .