In the Nan’s travelling book, there

In the Nan’s travelling book, there is an explanation regarding Hoop-Tam at Phumin Temple that “…The picture of people of the mural painting on the wall reflects people’s life in those ancient time. The artist drew the people having round faces, half-moon eyebrows, playful eyes, small lips, and showing both happy and sad emotions by lifting and falling the corner of the mouth. This is a totally different style from drawing people in central Bangkok who do not express emotions through their faces. Therefore, the mural painting at Phumin Temple is undoubtedly unique…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหนังสือเดินทางของน่าน มีคำอธิบายเกี่ยวกับห่วง-Tam ที่วัดภูมินทร์ที่ "... ภาพคนภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนังบนผนังสะท้อนชีวิตของผู้คนในยุคโบราณนั้น ศิลปินวาดคนมีใบหน้ากลม ครึ่งดวงจันทร์คิ้ว ตาขี้เล่น ริมฝีปากเล็ก และการแสดงอารมณ์เศร้า และมีความสุข โดยการยกมุมปากตก นี้มีลักษณะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจากการวาดภาพคนอยู่ใจกลางเมืองที่ไม่แสดงอารมณ์ผ่านใบหน้าของพวกเขา ดังนั้น ภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังที่วัดภูมินทร์เป็นเฉพาะไม่ต้องสงสัย..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหนังสือเดินทางของจังหวัดน่านที่มีคำอธิบายเกี่ยวกับห่วง-Tam ที่วัดภูมินทร์ว่า "... ภาพของผู้คนในจิตรกรรมฝาผนังบนผนังสะท้อนให้เห็นถึงชีวิตของผู้คนในสมัย​​โบราณเหล่านั้น ศิลปินดึงคนที่มีใบหน้ากลมคิ้วครึ่งดวงจันทร์ตาขี้เล่นริมฝีปากขนาดเล็กและการแสดงอารมณ์ความรู้สึกทั้งสุขและเศร้าโดยการยกและลดลงที่มุมปาก นี่คือรูปแบบที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากการวาดภาพคนที่อยู่ในใจกลางกรุงเทพฯที่ไม่ได้แสดงอารมณ์ผ่านใบหน้าของพวกเขา ดังนั้นจิตรกรรมฝาผนังที่วัดภูมินทร์คือไม่ต้องสงสัยที่ไม่ซ้ำกัน ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหนังสือท่องเที่ยวของจังหวัดน่าน มีคำอธิบายเกี่ยวกับห่วงตั้มที่วัดภูมินทร์ ว่า " . . . . . . . รูปของผู้คนจากจิตรกรรมฝาผนังบนผนังสะท้อนให้เห็นถึงชีวิตของผู้คนในสมัยโบราณ . ศิลปินวาดคนที่มีใบหน้ากลม , ดวงจันทร์ครึ่งคิ้ว ขี้เล่น ดวงตา ริมฝีปากเล็กและแสดงทั้งสุขและเศร้า อารมณ์ โดยการยกและตกมุมปากนี้เป็นสไตล์ที่แตกต่างจากการวาดคนในกรุงเทพที่ไม่แสดงอารมณ์ทางใบหน้าได้ ดังนั้น จิตรกรรมฝาผนังที่วัดภูมินทร์ ไม่ต้องสงสัย " เป็นเอกลักษณ์ . . . . . . .