The displacement effect hypothesis

The displacement effect hypothesis was propounded by Peacock and Wiseman (1961). In the literature, it has been closely linked to the Wagner’s law although there are some difference between the two. Peacock and Wiseman argue that under normal conditions of peace and economic stability, changes in public expenditure are rather limited. These changes are bounded by “tolerable” limits of taxation. However, during crises and calamities, such as wars, people do not mind higher taxes and their threshold level of taxation rises permanently. Thus, government expenditure over time appears to outline a series of plateaus separated by peaks. However, empirical studies by Borcherding (1965) and others do not find much support for the hypothesis. Peacock and Wiseman also have a formulation for the Wagner’s law which we test.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานผลปริมาณกระบอกสูบถูก propounded โดยนกยูงและไวส์ (1961) ในวรรณคดี มันมีการใกล้ชิดเชื่อมโยงกฎหมายของวากเนอร์แม้ว่าจะมีความแตกต่างบางอย่างระหว่างสอง นกยูงและไวส์โต้เถียงภายใต้เงื่อนไขปกติของสันติภาพและความมั่นคงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงในรายจ่ายสาธารณะค่อนข้างจำกัด เปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะล้อมรอบ ด้วยวงเงิน "tolerable" เสียภาษี อย่างไรก็ตาม ในช่วงวิกฤตและ calamities เช่นสงคราม คนคิดภาษีสูงขึ้น และระดับขีดจำกัดของการจัดเก็บภาษีเพิ่มขึ้นอย่างถาวร ดังนั้น รายจ่ายรัฐบาลเวลาปรากฏสังเขปชุดคั่น ด้วยยอดราบ อย่างไรก็ตาม ผลการศึกษา โดย Borcherding (1965) และอื่น ๆ ไม่พบมากสนับสนุนทฤษฏี นกยูงและไวส์ยังได้กำหนดในกฎหมายของวากเนอร์ที่เราทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานผลการกำจัดที่ถูก propounded โดยนกยูงและ Wiseman (1961) ในวรรณคดีก็มีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับกฎหมายวากเนอร์แม้ว่าจะมีความแตกต่างระหว่างสองบาง นกยูงและผู้วิเศษยืนยันว่าภายใต้สภาวะปกติของความสงบสุขและความมั่นคงทางเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลงในค่าใช้จ่ายของประชาชนค่อนข้าง จำกัด การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะถูกล้อมรอบด้วยข้อ จำกัด "เลว" ของการเก็บภาษี อย่างไรก็ตามในช่วงวิกฤตและภัยพิบัติเช่นสงครามคนไม่คิดภาษีที่สูงขึ้นและระดับเกณฑ์ของพวกเขาของการเก็บภาษีเพิ่มขึ้นอย่างถาวร ดังนั้นค่าใช้จ่ายของรัฐบาลในช่วงเวลาจะปรากฏขึ้นเพื่อร่างชุดของที่ราบแยกจากกันโดยยอด อย่างไรก็ตามการศึกษาเชิงประจักษ์โดย Borcherding (1965) และอื่น ๆ ไม่พบการสนับสนุนมากสำหรับสมมติฐาน นกยูงและผู้วิเศษยังมีการกำหนดกฎหมายวากเนอร์ที่เราทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบเสนอผลการทดสอบสมมติฐานโดยนกยูง ไวส์แมน ( 1961 ) ในวรรณกรรม มันถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับวากเนอร์เป็นกฎหมายแม้ว่ามีความแตกต่างบางอย่างระหว่างสอง นกยูง Wiseman โต้เถียงว่า ภายใต้เงื่อนไขปกติของสันติภาพและเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ , การเปลี่ยนแปลงในการใช้จ่ายภาครัฐมีค่อนข้างจำกัดการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ล้อมรอบด้วย " พอดูได้ " ขีด จำกัด ของการเก็บภาษี อย่างไรก็ตาม ในช่วงวิกฤตและภัยพิบัติ เช่น สงคราม คนไม่คิดภาษีที่สูงขึ้นและระดับพิกัดภาษีอากรเพิ่มขึ้นอย่างถาวร ดังนั้นค่าใช้จ่ายของรัฐบาลในช่วงเวลาที่ปรากฏร่างชุดของที่ราบสูง แยกตามยอดเขา อย่างไรก็ตามการศึกษาเชิงประจักษ์ โดย borcherding ( 1965 ) และคนอื่น ๆไม่พบการสนับสนุนสำหรับสมมติฐาน นกยูงและคนฉลาด ยังมีกำหนดกฎหมายที่เราทดสอบ .