The writer states in his final para

The writer states in his final paragraph that his intention is not only to “relieve the poor” but also to “give pleasure to the rich.” Swift’s other satires, too, mock the rich. “An Argument Against the Abolishing of Christianity,” for example, is narrated by a somewhat foppish narrator in order to expose the frivolities of the wealthy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เขียนระบุในย่อหน้าสุดท้ายของเขาว่าความตั้งใจของเขาไม่เพียง เพื่อ "บรรเทาคนจน" แต่ จะ "ให้ความสุขให้คนรวย" Swift อื่น ๆ satires เกินไป ล้อคนรวย "เป็นอาร์กิวเมนต์กับที่ Abolishing ของศาสนาคริสต์ ตัวอย่าง เป็นเล่าเรื่อง โดยผู้บรรยายค่อนข้าง foppish เพื่อแสดง frivolities ของมั่งคั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐนักเขียนในย่อหน้าสุดท้ายของเขาว่าความตั้งใจของเขาไม่ได้เป็นเพียงการ "บรรเทาความยากจน" แต่ยัง "ให้ความสุขที่จะอุดมไปด้วย." satires อื่น ๆ สวิฟท์, เกินไปเยาะเย้ยที่อุดมไปด้วย "การโต้เถียงกับยกเลิกของศาสนาคริสต์" ตัวอย่างเช่นมีการบรรยายโดยผู้บรรยายที่ค่อนข้างขี้โอ่ในการสั่งซื้อที่จะเปิดเผยปรนเปรอของเศรษฐี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เขียนระบุในย่อหน้าสุดท้ายของเขาที่เจตนาของเขาไม่ได้เป็นเพียงการ " แก้จน " แต่ยัง " ให้สุขให้รวย " Swift อีก satires ก็เยาะเย้ยที่อุดมไปด้วย " ทะเลาะกับทำลายศาสนาคริสต์ ตัวอย่างเช่น มีการเล่าเรื่องโดยการบรรยายค่อนข้างสำรวย เพื่อเปิด frivolities ของคนรวย