we live in a galaxy, the Milky Way,

we live in a galaxy, the Milky Way, and when we peer out with our augmented telescopic eyes, we see galaxies everywhere we look. We see big ones, small ones, richly detailed spirals, and bulbous ellipticals. We see loner galaxies off on their own, galaxies that have captured smaller ones that wandered too close, and massive clusters with hundreds to thousands of galaxies swarming around one another. We are surrounded by galaxies in all directions, billions of them. So you would think we’d have a pretty good idea of how they got there. You’d be wrong. For as much as we’ve deduced about how the universe was born and evolved, we know surprisingly little about these ubiquitous structures.
Let’s start with what we do know. Galaxies started forming in the very early universe, just a few hundred million years after the Big Bang. The first ones were born out of halos of dark matter—a substance that astronomers still don’t understand but that interacts with visible matter (atoms like those in you and me) solely through gravity. These were not halos in the angelic sense, but rather quasi-spherical conglomerations on scales beyond our comprehension. The dark matter pulled together huge amounts of atoms, creating regions dense enough for nuclear fusion to ignite again and again, giving birth to stars, more stars, and eventually galaxies. At least, that’s what the leading theory says. These galaxies then grew and attracted other newly formed galaxies into clusters and superclusters, where they danced around one another, sometimes doing dangerously close fly-bys, sometimes colliding, sometimes merging. Some of them underwent traumatic processes such as galaxy harassment, stripping, strangulation, and even cannibalism—things that sound like they apply more to a violent criminal than to a galaxy.
Edwin Hubble, of the eponymous telescope, was the first to devise a classification scheme to attempt to make sense of the variety of nearby galaxies. In the 1920s, Hubble spent night after night taking pictures of the heavens with the 100-inch telescope at Mount Wilson Observatory near Pasadena, Calif. In Hubble’s day, the notion that other galaxies existed was debatable. But some astronomers theorized that the fuzzy objects they observed were just that. Hubble grouped his observations of what were later recognized to be galaxies according to their shape: elliptical or spiral.
For a long time Hubble’s system seemed to cover all the bases: Galaxies seemed to slot easily into each category and even into each subcategory. So easily, in fact, that we thought we had it all figured out. But with more and more observations, we find there are numerous galaxies that seem to defy characterization. Hubble somewhat anticipated this by adding a category for “irregulars.” We now know that the majority of irregular galaxies are actually interacting galaxies, gravitationally pulling each other apart into all sorts of odd shapes.
We also know there are more to galaxies than just stars. Until the middle of the 20th century, telescopes that detected visible light were the only game in town. With data from modern telescopes that collect light across the electromagnetic spectrum, we now know that in addition to stars, galaxies contain varying amounts of gas and dust, not to mention plasma, black holes, superheated jets, shock waves, and much more. The relative amounts of stars, gas, and dust revealed by infrared, ultraviolet, and X-ray light provide more detailed systems for classifying galaxies.
One such system is based on a galaxy’s color. Galaxies with lots of gas appear blue because they are dominated by regions of active star formation and hot, young stars. Galaxies with very little gas and filled with older, cooler stellar populations appear “red and dead” (yes, that’s the technical term). Most blue galaxies look like spirals and most red galaxies are elliptical in shape, therefore spirals are young galaxies and ellipticals are old: Spirals must evolve into ellipticals, right?
Maybe. Astronomers are studying how spiral galaxies could run out of gas, literally and figuratively, and turn into ellipticals. Exactly how this transformation takes place is still a mystery. Does losing its gas cause a galaxy to become an elliptical? Or does becoming an elliptical cause it to lose its gas? Which came (or went) first, the gas or the galaxy?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอยู่ในกาแลคซี่ ทางช้างเผือก และเมื่อเราเพื่อนออกที่ตายืดออกเมนต์ เราเห็นกาแล็กซีทุกที่ที่เรามอง เราเห็นคนใหญ่ คนเล็ก มาร์เซลลัสรายละเอียดมั่งคั่ง และเป็นแค่โป่ง เราเห็นดาราจักร loner ปิดบนตัวเอง กาแลคซีที่จับคนเล็กที่เดินกลุ่มใกล้ชิดเกินไป และมีขนาดใหญ่ มีหลายร้อยหลายพันของกาแล็กซีที่จับกลุ่มใกล้เคียงกัน เราถูกล้อมรอบ โดยกาแล็กซีในทุกทิศทาง พันล้านของพวกเขา ดังนั้นคุณจะคิดว่า เราจะมีความคิดดีงามของวิธีการที่พวกเขาได้มี คุณจะไม่ถูกต้อง สำหรับเท่าที่เราได้ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่าจักรวาลเกิด และพัฒนาเกี่ยวกับ เรารู้จู่ ๆ น้อยเกี่ยวกับโครงสร้างเหล่านี้แพร่หลายเริ่มต้น ด้วยสิ่งที่เรารู้ ดาราเริ่มขึ้นรูปในจักรวาลต้นมาก เพียงไม่กี่ร้อยล้านปีหลังบิ๊กแบง คนแรกเกิดจากจ้าในความมืด — สารที่นักดาราศาสตร์ยังคงไม่เข้าใจแต่ที่โต้ตอบกับเรื่องที่มองเห็น (อะตอมเช่นเดียวกับที่คุณและฉัน) แต่เพียงผู้เดียวผ่านแรงโน้มถ่วง เหล่านี้ได้จ้าในความรู้สึกที่ดีงาม แต่ค่อนข้างกึ่งทรงกลม conglomerations บนเครื่องชั่งเกินความเข้าใจของเรา สสารมืดมารวมกันจำนวนมากของอะตอม การสร้างภูมิภาคที่หนาแน่นพอที่ปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นจะจุดประกายอีกครั้งและอีกครั้ง ให้กำเนิดดาว ดาวเพิ่มเติม และในที่สุดดาราจักร น้อย นั่นคือทฤษฎีชั้นนำกล่าวว่า กาแล็กซีเหล่านี้เติบโต แล้วดึงดูดกาแลคซีอื่น ๆ จัดตั้งขึ้นใหม่ในคลัสเตอร์และ superclusters ที่พวกเขาเต้นรอบคนอื่น ทำ fly-bys ขับ ชนบางครั้ง บางครั้งบางครั้งการผสาน บางส่วนของพวกเขาได้รับบาดแผลกระบวนการเช่นกาแล็กซี่การล่วงละเมิด การลอก รัด และแม้ดุม — สิ่งที่เหมือนพวกเขาใช้การความผิดทางอาญาที่รุนแรงกว่ากาแลคซี่เอ็ดวินฮับเบิล ของกล้องโทรทรรศน์งานมหกรรม เป็นคนแรกที่ประดิษฐ์แบบจำแนกประเภทจะพยายามทำความเข้าใจในความหลากหลายของกาแล็กซีที่อยู่ใกล้เคียง ในปีค.ศ. 1920 ฮับเบิลใช้คืนภาพของฟากฟ้า ด้วยกล้องโทรทรรศน์ขนาด 100 นิ้วที่เมาท์วิลสันวิวใกล้พาซาดีน่า แคลิฟอร์เนีย ในวันที่ของฮับเบิล ความคิดที่ว่า กาแลคซีอื่น ๆ มีอยู่เป็นคุย แต่นักดาราศาสตร์บางมหาเศรษฐีวัตถุพร่าเลือนที่พวกเขาสังเกตเห็นได้เพียงว่า ฮับเบิลจัดกลุ่มสังเกตการณ์ของอะไรในภายหลังได้รับการเป็น กาแล็กซีตามรูปร่าง: รูปไข่ หรือสไปรัลเป็นเวลานานฮับเบิล ของระบบดูเหมือนจะ ครอบคลุมฐานทั้งหมด: กาแล็กซีปรากฏว่าห้องกว้างสล็อตได้ง่ายในแต่ละประเภท และแม้แต่ในแต่ละประเภทย่อย ได้ ในความเป็นจริง ที่เราคิดว่า เรามีมันทั้งหมดคิดออก แต่ มีข้อสังเกตมาก ขึ้น เราพบมีกาแล็กซีจำนวนมากที่ดูเหมือนจะท้าจำแนกลักษณะ ฮับเบิลค่อนข้างคาดนี้ โดยการเพิ่มประเภทสำหรับ "irregulars" ตอนนี้เรารู้ว่า ส่วนใหญ่ของกาแล็กซีที่ผิดปกติจริงโต้ตอบกาแล็กซี เย็นดึงกันกันในทุกประเภทของรูปร่างที่แปลกนอกจากนี้เรายังรู้ว่า มีอะไรมากกว่ากาแล็กซีดาวเพียง จนถึงกลางศตวรรษที่ 20 กล้องโทรทรรศน์ที่ตรวจพบแสงที่มองเห็นได้ในเกมเท่านั้นในเมือง ด้วยข้อมูลจากกล้องโทรทรรศน์ที่ทันสมัยที่รวบรวมแสงผ่านสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า เราตอนนี้รู้ว่า นอกจากดาว กาแลคซีประกอบด้วยจำนวนแตกต่างกันของก๊าซและฝุ่นละออง ไม่ต้องพูดถึงพลา หลุมดำ ไอดงเจ็ตส์ คลื่นช็อก และอื่น ๆ อีกมากมาย จำนวนสัมพัทธ์ของดาว แก๊ส ฝุ่น และเปิดเผย โดยอินฟราเรด รังสีอัลตราไวโอเลต แสงเอ็กซเรย์ให้รายละเอียดเพิ่มเติมระบบสำหรับการจัดประเภทดาราจักรระบบหนึ่งระบบดังกล่าวเป็นไปตามสีของกาแล็กซี่ กาแล็กซีที่ มีจำนวนมากของก๊าซปรากฏสีน้ำเงินเนื่องจากพวกเขาถูกครอบงำ โดยภูมิภาคงานก่อตัวดาวและดาวร้อน หนุ่ม กาแลคซีที่ก๊าซ และเต็มไปด้วยประชากรดาวฤกษ์เก่า เย็นปรากฏ "แดง และตาย" (ใช่ ที่เป็นศัพท์ทางเทคนิค) ดาราจักรสีฟ้าส่วนใหญ่ดูเหมือนมาร์เซลลัส และกาแล็กซีส่วนใหญ่สีแดงมีรูปไข่รูปร่าง ดังนั้นมาร์เซลลัสมีดาราหนุ่ม และเป็นแค่เก่า: มาร์เซลลัสต้องพัฒนาเป็นเป็นแค่ ขวาบางที นักดาราศาสตร์กำลังศึกษาวิธีฤกษ์สามารถเรียกใช้ออกจากก๊าซ อักษร และ figuratively และกลายเป็นแค่ ว่าวิธีการแปลงนี้เกิดขึ้นคือยังคง ลึกลับ ไม่สูญเสียก๊าซทำให้เกิดกาแลคซี่จะ เป็นรูปไข่ ไม่กลาย เป็นรูปไข่ทำให้เกิดการสูญเสียของก๊าซ ที่มา (หรือไป) ครั้งแรก ก๊าซหรือจักรวาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอยู่ในจักรวาลทางช้างเผือกและเมื่อเราเพียร์ออกมาพร้อมกับดวงตายืดไสลด์เติมของเราเราจะเห็นกาแลคซีทุกที่ที่เรามอง เราเห็นคนใหญ่, คนเล็กเกลียวรายละเอียดมั่งคั่งและทรงกลมเป็นกระเปาะ เราเห็นไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดออกกาแลคซี่ของตัวเองกาแลคซีที่มีการบันทึกคนเล็กที่เดินใกล้ชิดเกินไปและกลุ่มขนาดใหญ่ที่มีหลายร้อยหลายพันกาแลคซีปีนป่ายไปรอบ ๆ อีกคนหนึ่ง เราถูกล้อมรอบด้วยกาแลคซีในทุกทิศทางพันล้านของพวกเขา ดังนั้นคุณจะคิดว่าเราจะมีความคิดที่ดีงามของวิธีการที่พวกเขาได้มี คุณต้องการจะผิด ให้มากที่สุดเท่าที่เราเคยอนุมานเกี่ยวกับวิธีจักรวาลเกิดและพัฒนาเรารู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าแปลกใจเกี่ยวกับโครงสร้างเหล่านี้แพร่หลาย.
ขอเริ่มต้นด้วยสิ่งที่เราไม่ทราบ กาแลคซีเริ่มก่อตัวขึ้นในจักรวาลต้นมากเพียงไม่กี่ร้อยล้านปีหลังจากบิ๊กแบง คนแรกที่เกิดออกมาจากรัศมีของสสารมืด-A สารที่นักดาราศาสตร์ยังไม่เข้าใจ แต่ที่มีการโต้ตอบกับเรื่องที่มองเห็น (อะตอมเช่นผู้ที่อยู่ในคุณและฉัน) แต่เพียงผู้เดียวผ่านแรงโน้มถ่วง เหล่านี้ไม่ได้รัศมีในความรู้สึกที่ดีงาม แต่ conglomerations ค่อนข้างกึ่งทรงกลมบนตาชั่งเกินความเข้าใจของเรา เรื่องมืดดึงกันจำนวนมากของอะตอมสร้างภูมิภาคหนาแน่นพอสำหรับนิวเคลียร์ฟิวชันที่จะจุดชนวนอีกครั้งและอีกครั้งที่ให้กำเนิดดาวดาวมากขึ้นและในที่สุดกาแลคซี อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ทฤษฎีชั้นนำกล่าวว่า กาแลคซีเหล่านี้เติบโตขึ้นและดึงดูดกาแลคซีที่จัดตั้งขึ้นใหม่อื่น ๆ ลงในกลุ่มและซุปเปอร์กระจุกที่พวกเขาเต้นไปรอบ ๆ อีกคนหนึ่งที่บางครั้งทำอันตรายใกล้บินถานบางครั้งชนบางครั้งการควบรวมกิจการ บางส่วนของพวกเขาเปลี่ยนกระบวนการที่เจ็บปวดเช่นการล่วงละเมิดกาแล็คซี่ลอกบีบรัดและแม้กระทั่งกินกัน-สิ่งที่เสียงเหมือนพวกเขานำไปใช้มากขึ้นเพื่อให้ความผิดทางอาญาที่มีความรุนแรงกว่าที่จะกาแลคซี.
เอ็ดวินฮับเบิลของกล้องโทรทรรศน์บาร์นี้เป็นครั้งแรกในการออกแบบการจัดหมวดหมู่ โครงการจะพยายามที่จะให้ความรู้สึกของความหลากหลายของกาแลคซีในบริเวณใกล้เคียง ในปี ค.ศ. 1920 ฮับเบิลใช้เวลาทั้งคืนแล้วคืนเล่าการถ่ายภาพแห่งสวรรค์ด้วยกล้องโทรทรรศน์ 100 นิ้วที่วิลสันหอดูดาวที่อยู่ใกล้ Pasadena, Calif. ในวันฮับเบิล, ความคิดที่ว่ากาแลคซีอื่น ๆ ที่มีอยู่เป็นที่ถกเถียงกัน แต่นักดาราศาสตร์บางมหาเศรษฐีที่วัตถุเลือนพวกเขาสังเกตเห็นได้เพียงแค่ว่า ฮับเบิลจัดกลุ่มข้อสังเกตของเขาในสิ่งที่ได้รับการยอมรับในภายหลังจะเป็นกาแลคซีตามรูปร่างของพวกเขา. รูปไข่หรือเกลียว
เป็นเวลานานระบบฮับเบิลดูเหมือนจะครอบคลุมฐานทั้งหมด: กาแลคซี่ดูเหมือนจะสล็อตได้ง่ายในแต่ละประเภทและแม้กระทั่งในแต่ละหมวดหมู่ เพื่อให้ง่ายในความเป็นจริงที่เราคิดว่าเรามีมันทั้งหมดคิดออก แต่มีข้อสังเกตมากขึ้นและมากขึ้นเราพบว่ามีกาแลคซีจำนวนมากที่ดูเหมือนจะท้าทายตัวละคร ฮับเบิลค่อนข้างที่คาดว่าจะโดยการเพิ่มหมวดหมู่สำหรับ "ประจำการ." ตอนนี้เรารู้ว่าส่วนใหญ่ของกาแลคซีที่ผิดปกติเป็นจริงมีปฏิสัมพันธ์กาแลคซีแรงโน้มถ่วงดึงแต่ละอื่น ๆ ออกจากกันเป็นทุกประเภทของรูปทรงแปลก.
นอกจากนี้เรายังรู้ว่ามีมากขึ้นในกาแลคซีมากกว่าเพียงแค่ดาว . จนถึงช่วงกลางของศตวรรษที่ 20, กล้องโทรทรรศน์ที่ตรวจพบแสงที่มองเห็นเป็นเกมเดียวในเมือง ด้วยข้อมูลจากกล้องโทรทรรศน์ที่ทันสมัยที่เก็บแสงในสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้าตอนนี้เรารู้ว่านอกเหนือไปจากดาวกาแลคซีมีปริมาณที่แตกต่างกันของก๊าซและฝุ่นละอองไม่พูดถึงพลาสม่า, หลุมดำ, ยวดยิ่งเจ็ตส์คลื่นช็อกและอื่น ๆ อีกมากมาย จำนวนเงินที่ญาติของดาวก๊าซและฝุ่นละอองเปิดเผยโดยอินฟราเรดอัลตราไวโอเลตและแสง X-ray ให้บริการระบบรายละเอียดเพิ่มเติมสำหรับกาแลคซีการจำแนก.
หนึ่งระบบดังกล่าวจะขึ้นอยู่กับสีของกาแล็คซี่ กาแลคซี่ที่มีจำนวนมากของก๊าซปรากฏสีฟ้าเพราะพวกเขาจะถูกครอบงำโดยภูมิภาคของการก่อตัวดาวฤกษ์ที่ใช้งานและร้อนดาวหนุ่มสาว กาแลคซี่ด้วยก๊าซน้อยมากและเต็มไปด้วยความเก่าเย็นประชากรตัวเอกปรากฏ "สีแดงและตาย" (ใช่ว่าเป็นระยะทางเทคนิค) กาแลคซีสีฟ้าส่วนใหญ่มีลักษณะเหมือนเกลียวและมากที่สุดในกาแลคซีสีแดงเป็นรูปไข่ในรูปร่างจึงเกลียวเป็นหนุ่มสาวและกาแลคซีทรงกลมอายุ: วงต้องมีวิวัฒนาการใน ellipticals ใช่มั้ย?
บางที นักดาราศาสตร์กำลังศึกษาวิธีการที่กาแลคซีเกลียวสามารถวิ่งออกมาจากก๊าซ, ตัวอักษรและเปรียบเปรยและกลายเป็นทรงกลม ว่าวิธีการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เกิดขึ้นเป็นยังคงเป็นปริศนา ไม่สูญเสียก๊าซทำให้เกิดกาแลคซีที่จะกลายเป็นรูปไข่? หรือจะกลายเป็นรูปไข่ทำให้มันจะสูญเสียก๊าซของตนหรือไม่ ซึ่งมา (หรือเดิน) แรกก๊าซหรือกาแล็คซี่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอยู่ในกาแลกซีทางช้างเผือก และเมื่อเราออกกับเพื่อนของเรากดเติมตา เราเห็นกาแลคซีทุกแห่งที่เราดู เราเห็นคนใหญ่ , ขนาดเล็ก , รายละเอียดมั่งคั่ง spirals และบวมเป่ง ellipticals . ที่เราเห็นอยู่ในกาแลคซีจากตนเอง , กาแล็กซีที่มีการบันทึกขนาดเล็กที่เดินเข้าใกล้และกลุ่มขนาดใหญ่ที่มีหลายร้อยหลายพันของกาแล็กซีกลุ้มรุมรอบตัวอีกแบบหนึ่ง เรากำลังล้อมรอบกาแล็กซีในทุกทิศทาง หลายพันล้านคน ดังนั้นคุณจะคิดว่าเราจะมีความคิดที่ดีของวิธีการที่พวกเขาได้มี คุณจะผิด เท่าที่เราเคยลงความเห็นว่าจักรวาลเกิดและวิวัฒนาการมา เรารู้เพียงเล็กน้อยอย่างแปลกใจ เกี่ยวกับโครงสร้างทั่วไปเหล่านี้เริ่มต้นให้กับสิ่งที่เรารู้ กาแลคซีที่เริ่มก่อตัวขึ้นในจักรวาลต้นมาก แค่ไม่กี่ร้อยล้านปีหลังบิ๊กแบง ตัวแรกเกิดออกจากรัศมีแห่งความมืด matter-a สารที่นักดาราศาสตร์ยังคงไม่เข้าใจ แต่ที่ติดต่อกับมองเห็นเรื่อง ( อะตอมเหมือนคุณและฉัน ) แต่เพียงผู้เดียวผ่านแรงโน้มถ่วง เหล่านี้ไม่ได้รัศมีในความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน แต่กึ่งทรงกลม conglomerations ในระดับที่เกินความเข้าใจของเรา สสารมืดรวบรวมยอดเงินขนาดใหญ่ของอะตอม , การสร้างพื้นที่หนาแน่นเพียงพอสำหรับนิวเคลียร์ฟิวชั่นที่จะจุดอีกครั้ง และอีกครั้ง ให้กำเนิดดาว ดาวมากขึ้น และในที่สุด กาแลกซี่ อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ทฤษฎีชั้นนำกล่าวว่า กาแล็กซีเหล่านี้เติบโตและดึงดูดอื่น ๆที่จัดตั้งขึ้นใหม่ในกลุ่มกาแลคซี และ superclusters ที่พวกเขาเต้นรำรอบกันและกัน บางครั้งทำอะไรอันตรายที่อยู่ใกล้บินด้วย บางครั้งชน บางครั้งรวม บางส่วนของพวกเขาผ่านกระบวนการ เช่น การเกี่ยวกับกาแล็กซี่ , ลอก , ถูกบีบคอ และแม้แต่มนุษย์กินคนในสิ่งที่เสียงเหมือนพวกเขาใช้มากขึ้นเพื่ออาชญากรร้ายแรงกว่าจะเป็นกาแล็กซี่เอ็ดวิน ฮับเบิล กล้องโทรทรรศน์ของบาร์นี้เป็นครั้งแรก เพื่อเตรียมจัดโครงการเพื่อพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของความหลากหลายของกาแล็กซีใกล้เคียง ในช่วงปี ค.ศ. 1920 , ฮับเบิลใช้หลังจากคืนนั้นถ่ายรูปท้องฟ้าด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่หอดูดาวเมาท์วิลสัน 100 นิ้วใกล้ Pasadena , แคลิฟอร์เนียในฮับเบิลวัน ความคิดอื่น ๆกาแล็กซีอยู่ก็เป็นที่ถกเถียงกัน แต่นักดาราศาสตร์ theorized ที่คลุมเครือวัตถุพวกเขาพบแค่นั้น ฮับเบิลแบ่งการสังเกตของเขาสิ่งที่ก็รู้เป็นกาแล็กซีตามรูปร่าง : รูปไข่หรือก้นหอยเป็นเวลานาน ระบบของฮับเบิลจะครอบคลุมฐานทั้งหมด : กาแล็กซีดูเหมือนสล็อตได้ง่ายในแต่ละประเภท และแต่ละประเภทย่อย . ง่ายๆ ในความเป็นจริง ที่เราคิดว่าเราได้หมด แต่มากขึ้น สังเกต เราจะพบว่ามีหลายกาแล็กซีที่ดูเหมือนจะต่อต้านการ . ฮับเบิลค่อนข้างคาดการณ์นี้โดยการเพิ่มประเภท " irregulars . " ตอนนี้เรารู้ว่าส่วนใหญ่ของอาหารกลางวันจริงโต้ตอบกาแล็กซี gravitationally ดึงแต่ละอื่น ๆทุกประเภท แยกเป็นรูปร่างแปลกๆนอกจากนี้เรายังทราบว่ามีมากขึ้นในกาแล็กซีกว่าดาวเพียง จนถึงกลางศตวรรษที่ 20 , กล้องโทรทรรศน์ที่ตรวจพบแสงที่มองเห็นเป็นเกมเดียวในเมือง กับข้อมูลที่ได้จากกล้องโทรทรรศน์ที่ทันสมัยเก็บแสงในสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า ตอนนี้เรารู้แล้วว่า นอกจากดวงดาว กาแล็กซีมีการปริมาณของฝุ่นและก๊าซ ไม่ต้องพูดถึงพลาสม่า , สีดำหลุมยวดยิ่ง jets , คลื่นช็อก , และอีกมากมาย ปริมาณสัมพัทธ์ของดาวก๊าซและฝุ่นที่พบโดยอินฟราเรดอัลตราไวโอเลตและรังสีแสงให้รายละเอียดของระบบเพิ่มเติมเพื่อจำแนก กาแลกซี่ระบบดังกล่าวจะขึ้นอยู่กับสีของกาแล็กซี่ กาแล็กซีที่มีจำนวนก๊าซปรากฏสีฟ้าเพราะพวกเขาจะถูกใช้งานและการพัฒนาภูมิภาคของดาวร้อน ดาราสาวโดย กาแล็กซีกับก๊าซได้น้อยมาก และเต็มไปด้วยเก่าเย็นดาวฤกษ์ประชากรปรากฏสีแดงและตาย " ( ใช่ เป็นศัพท์ทางเทคนิค ) กาแล็กซีส่วนใหญ่เหมือนแบบสีฟ้าและสีแดงเป็นวงรีกาแล็กซีส่วนใหญ่ในรูปร่างจึงเป็นกาแล็กซีแบบหนุ่มสาว และ ellipticals เก่า : spirals ต้องคายลงใน ellipticals ใช่ไหมบางที นักดาราศาสตร์ศึกษาว่ากาแล็กซีก้นหอยจะวิ่งออกจากก๊าซแท้จริงและ figuratively และกลายเป็น ellipticals . ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้จะเกิดขึ้นก็ยังคงลึกลับ ไม่สูญเสียของก๊าซเพราะดาราจักรเป็นวงรี ? หรือจะเป็นรูปวงรีทำให้สูญเสียแก๊ส ? ซึ่งมา ( หรือเดิน ) , ก๊าซหรือจักรวาล ?