The move away from ‘tendinitis’: de

The move away from ‘tendinitis’: decade of the 1990s
Initially recognised by Puddu et al4 as long ago as the 1970s, in chronic tendinopathy there is an absence of acute inflammatory cells in the load-bearing regions of tendons.4 As histological data became more readily available this view became increasingly recognised. Several studies demonstrated collagen separation, thinning and disruption without an inflammatory cell infiltrate.5–7 There was also evidence from some animal studies that degenerative non-inflammatory tendon changes could be experimentally introduced over a brief (1 or 2 week) period.8 The pathology of chronic tendon disorders was correctly recognised as being very different from that of a characteristically inflammatory disease, such as rheumatoid arthritis (RA).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ย้ายออกไปจาก 'tendinitis: ทศวรรษที่ผ่านมาของปี 1990
ได้รับการยอมรับในขั้นต้นโดย Puddu et AL4 ตราบเท่าที่ผ่านมาเป็นปี 1970 ใน tendinopathy เรื้อรังมีการขาดของเซลล์อักเสบเฉียบพลันในภูมิภาคแบกภาระของ tendons.4 เป็นข้อมูลกลายเป็นเนื้อเยื่อ มากขึ้นพร้อมมุมมองนี้กลายเป็นที่รู้จักมากขึ้น งานวิจัยหลายชิ้นแสดงให้เห็นถึงการแยกคอลลาเจนทำให้ผอมบางและการหยุดชะงักโดยไม่ต้องมีการอักเสบของเซลล์ infiltrate.5-7 นอกจากนี้ยังมีหลักฐานจากการศึกษาในสัตว์ว่าการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เสื่อมเส้นเอ็นอักเสบที่อาจจะนำมาทดลองในช่วงสั้น ๆ (1 หรือ 2 สัปดาห์) period.8 พยาธิสภาพของโรคเส้นเอ็นอักเสบเรื้อรังได้รับการยอมรับอย่างถูกต้องว่าเป็นความแตกต่างจากที่เป็นโรคอักเสบมีลักษณะเช่นโรคไขข้ออักเสบ (RA)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ย้ายไปจาก ' tendinitis ' : ทศวรรษของปี 1990
ตอนแรกที่ได้รับการยอมรับโดย puddu et al4 เป็นนานเป็นทศวรรษ ใน tendinopathy เรื้อรังมีการขาดเซลล์อักเสบเฉียบพลันในภาครับของเส้นเอ็น ที่ 4 เป็นข้อมูลผลกลายเป็นมากขึ้นพร้อมมุมมองนี้เป็นที่ยอมรับมากขึ้น หลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการแยกคอลลาเจนผอมบางและการหยุดชะงักโดยไม่มีเซลล์อักเสบแทรกซึม 5 – 7 ยังมีหลักฐานจากการศึกษาสัตว์ที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอาจจะเสื่อมอักเสบเส้นเอ็นนี้แนะนำผ่านสั้น ( 1 หรือ 2 สัปดาห์  ) ระยะเวลา 8 พยาธิวิทยาของโรคเส้นเอ็นเรื้อรังเป็นอย่างถูกต้องได้รับการยอมรับในฐานะที่แตกต่างกันมากจากที่ของโรคลักษณะอักเสบเช่นโรคไขข้ออักเสบ ( RA )