As soon as she arrived she went str

As soon as she arrived she went straight to the kitchen to see if the monkey was there. It was,
what a relief! She wouldn't have liked to admit that her Mother had been right. Monkeys at a birthday?
Her mother had sneered.
“Get away with you, believing any nonsense you're told!” She was cross, but not because of the
monkey, the girl thought; it's just because of the party.
"I don't like you going," she told her. "It's a rich people's party."
"Rich people go to Heaven too," said the girl, who studied religion at school.
"Get away with Heaven," said the mother.
"I’m going because I’ve been invited," she said. "And I’ve been invited because Luciana is my friend.
So there."
"Ah yes, your friend," her mother grumbled. She paused. "Listen, Rosaura," she said at last. "That
one’s not your friend. You know what you are to them? The maid’s daughter, that’s what."
Rosaura blinked hard: she wasn't going to cry. Then she yelled, "Shut up! You know anything about
being friends!"
Every afternoon she used to go to Luciana's house and they would both finish their homework while
Rosaura's mother did the cleaning. They had their tea in the kitchen and they told each other secrets.
Rosaura loved everything in the big house, and she also loved the people who lived there.
"I'm going because it will be the most lovely party in the whole world, Luciana told me it would.
There will be a magician and he will bring a monkey and everything."
The mother swung around to take a good look at her child, and pompously put her hands on her hips.
"Monkeys at a birthday?" she said. "Get away with you, believing any nonsense you're told!"
Rosaura was deeply offended. She thought it unfair of her mother to accuse other people of being
liars simply because they were rich. Rosaura too wanted to be rich, of course. If one day she managed to
live in a beautiful palace, would her mother stop loving her? She felt very sad. She wanted to go to that
party more than anything else in the world.
"I'll die if I don't go," she whispered, almost without moving her lips.
And she wasn't sure whether she had been heard, but on the morning of the party she discovered
that her mother had starched her Christmas dress. And in the afternoon, after washing her hair, her
mother rinsed it in apple vinegar so that it would be all nice and shiny. Before going out, Rosaura admired
2
herself in the mirror, with her white dress and glossy hair, and thought she looked terribly pretty.
Senora Ines also seemed to notice. As soon as she saw her, she said, "How lovely you look today,
Rosaura."
Rosaura gave her starched skirt a slight toss with her hands and walked into the party with a firm
step. She said hello to Luciana and asked about the monkey. Luciana put on a secretive look and whispered
into Rosaura's ear, "He's in the kitchen. But don't tell anyone, because it's a surprise."
Rosaura wanted to make sure. Carefully she entered the kitchen and there she saw it: deep in
thought, inside its cage. It looked so funny that the girl stood there for a while, watching it, and later,
every so often, she would slip out of the party unseen and go and admire it. Rosaura was the only one
allowed into the kitchen. Senora Ines had said: "You yes, but not the others, they're much too boisterous,
they might break something." Rosaura had never broken anything. She even managed the jug of orange
juice, carrying it from the kitchen into the dining-room. She held it carefully and didn't spill a single drop.
And Senora Ines had said: "Are you sure you can manage a jug as big as that?" Of course she could
manage. She wasn't a butterfingers, like the others. Like that blonde girl with the bow in her hair. As soon
as she saw Rosaura, the girl with the bow had said:
"And you? Who are you?"
"I'm a friend of Luciana," said Rosaura.
"No," said the girl with the bow, "you are not a friend of Luciana because I'm her cousin and I know
all her friends. And I don't know you."
"So what," said Rosaura. "I come here every afternoon with my mother and we do our homework
together."
"You and your mother do your homework together?" asked the girl laughing.
"I and Luciana do our homework together," said Rosaura, very seriously.
The girl with the bow shrugged her shoulders.
"That's not being friends," she said. "Do you go to school together?'
"No."
"So where do you know her from?" said the girl, getting impatient.
Rosaura remembered her mother's words perfectly. She took a deep breath.
"I'm the daughter of the employee," she said.
Her mother had said very clearly: "If someone asks, you say you're the daughter of the employee;
that's all." She also told her to add: "And proud of it." But Rosaura thought that never in her life would
she dare say something of the sort.
3
"What employee?" said the girl with the bow. "Employee in a shop?”
"No," said Rosaura angrily. "My mother doesn't sell anything in any shop, so there."
"So how come she's an employee?" said the girl with the bow.
Just then, Senora Ines arrived saying shh shh, and asked Rosaura if she wouldn't mind helping
serve out the hot-dogs, as she knew the house so much better than the others.
"See?" said Rosaura to the girl with the bow, and when no one was looking she kicked her in the
shin.
Apart from the girl with the bow, all the others were delightful. The one she liked best was
Luciana, with her golden birthday crown; and then the boys. . Rosaura won the sack race, and nobody
managed to catch her when they played tag. When they split into two teams to play charades, all the boys
wanted her for their side. Rosaura felt she had never been so happy in all her life.
But the best was still to come. The best came after Luciana blew out the candles. First the cake.
Senora Ines had asked her to help pass the cake around, and Rosaura had enjoyed the task immensely,
because everyone called out to her, shouting "Me, me.!" Rosaura remembered a story in which there was a
queen who had the power of life or death over her subjects. She had always loved that, having the power
of life or death. To Luciana and the boys she gave the largest pieces, and to the girl with the bow she gave
a slice so thin one could see through it.
After the cake came the magician, tall and bony, with a fine red cape. A true magician: he could
untie handkerchiefs by blowing on them and make a chain with links that had no openings. He could guess
what cards were pulled out from a pack, and the monkey was his assistant. He called the monkey "partner."
"Let's see here, partner," he would say, "Turn over a card." And, "Don't run away, partner: time to work
now."
The final trick was wonderful. One of the children had to hold the monkey in his arms and the
magician said he would make him disappear.
"What, the boy?" they all shouted.
"No, the monkey!" shouted back the magician.
Rosaura thought that this was truly the most amusing party in the whole world.
The magician asked a small fat boy to come and help, but the small fat boy got frightened almost at
once and dropped the monkey on the floor. The magician picked him up carefully, whispered something in
his ear, and the monkey nodded almost as if he understood.
"You mustn't be so unmanly, my friend," the magician said to the fat boy.
"What's unmanly?" said the fat boy.
4
The magician turned around as if to look for spies.
"A sissy," said the magician. "Go sit down."
Then he stared at all the faces one by one. Rosaura felt her heart tremble.
"You, with the Spanish eyes," said the magician. And everyone saw that he was pointing at her.
She wasn't afraid. Neither holding the monkey, nor when the magician made him vanish; not even
when, at the end, the magician flung his red cape over Rosaura's head and uttered a few magic words . . .
and the monkey reappeared, chattering happily, in her arms. The children clapped furiously. And before
Rosaura returned to her seat, the magician said, "Thank you very much, my little countess."
She was so pleased with the compliment that a while later, when her mother came to fetch her,
that was the first thing she told her.
"I helped the magician and he said to me, 'Thank you very much, my little countess.'”
It was strange because up to then, Rosaura had thought that she was angry with her mother. All
along Rosaura had imagined that she would say to her, "See that the monkey wasn't a lie?" But instead she
was so thrilled that she told her mother all about the wonderful magician.
Her mother tapped her on the head and said, "So now we're a countess!"
But one could see that she was beaming.
And now they both stood in the entrance, because a moment ago Senora Ines, smiling, had said,
"Please wait here a second."
Her mother suddenly seemed worried.
"What is it?" she asked Rosaura.
"What is what?" said Rosaura. "It's nothing; she just wants to get the presents for those who are
leaving, see?"
She pointed at the fat boy and at a girl with pigtails who were also waiting there, next to their
mothers. And she explained about the presents. She knew, because she had been watching those who left
before her. When one of the girls was about to leave, Senora Ines would give her a bracelet. When a boy
left, Senora Ines gave him a yo-yo. Rosaura preferred the yo-yo because it sparkled, but she didn't
mention that to her mother. Her mother might have said: "So why don't you ask for one, you blockhead?"
That's what her mother was like. Rosaura didn't feel like explaining that she'd be horribly ashamed to be
the odd one out. Instead she said, "I was the best-behaved at the party."
And she said no more because Senora Ines came out into the hall with two bags, one pink and one
blue.
First she went up to the fat boy, gave him a yo-yo out of the blue bag, and the fat boy left with his
5
mother. Then she went up to the girl and gave her a bracelet out of the pink bag, and the girl with the
pigtails left as well.
Finally she came up to Rosaura and her mother. She had a big smile on

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันทีที่เธอมาถึง เธอก็ตรงไปยังห้องครัวเพื่อดูถ้าลิงไม่มี มันเป็นสิ่งช่วย เธอไม่ได้ชอบการยอมรับว่า แม่ของเธอได้ถูกต้อง ลิงที่วันเกิดแม่ของเธอได้ sneered "รับไปกับคุณ เชื่อเหลวไหลการที่คุณบอก" เธอข้าม แต่ไม่เนื่องจากการลิง หญิงสาวที่คิด มันเป็นเพียง เพราะพรรค "ฉันไม่ชอบคุณไป เธอบอกเธอ "มันเป็นพรรคของคนรวย" "คนรวยไปสวรรค์มากเกินไป กล่าวว่า ผู้หญิง ที่เรียนศาสนาที่โรงเรียน "เข้ากับสวรรค์ กล่าวว่า แม่"ฉันจะเนื่องจากผมได้รับเชิญ เธอกล่าว "และผมได้รับเชิญเนื่องจาก Luciana เพื่อนของฉันจึงมีการ""อา ใช่ เพื่อน, " grumbled แม่ของเธอ เธอหยุดชั่วคราว "ฟัง Rosaura เธอกล่าวในที่สุด "ที่หนึ่งไม่ใช่เพื่อน คุณทราบอะไรไป แม่ของลูกสาว ที่เป็น" Rosaura คันนั้นกะพริบหนัก: เธอไม่ได้ไปร้อง แล้ว เธอ yelled "ปิดค่า คุณทราบอะไรเกี่ยวกับมีเพื่อน" ทุก ๆ บ่ายที่เธอเคยไปบ้านของ Luciana และพวกเขาจะทั้งทำการบ้านของพวกเขาในขณะที่แม่ของ Rosaura ไม่ได้ทำความสะอาด มีชาของพวกเขาในครัว และพวกเขาบอกความลับกันRosaura รักทุกอย่างในบ้านหลังใหญ่ และเธอยังรักคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น "ฉันไป เพราะมันจะเป็นฝ่ายน่ารักที่สุดในโลกทั้ง Luciana บอกฉันต้องการจะเป็นนักมายากล และเขาจะนำลิงและทุกสิ่งทุกอย่าง" แม่ swung รอบดูดีที่ลูกของเธอ และผึ่งผายใส่มือเธอสะโพกของเธอ "ลิงในวันเกิด" เธอกล่าว "รับไปกับคุณ เชื่อเหลวไหลการที่คุณบอก" Rosaura มนต์ลึกได้ เธอคิดว่า ไม่เป็นธรรมของแม่ของเธอกล่าวหาคนอื่นที่โกหกเพียงเพราะอุดมไปด้วย Rosaura เกินไปอยากจะรวย แน่นอน ถ้าวันหนึ่งเธอได้มีชีวิตอยู่ในวังสวยงาม จะแม่ของเธอหยุดรักเธอ เธอรู้สึกเศร้ามาก เธอต้องการไปที่ฝ่ายมากกว่าสิ่งใดในโลก "ฉันจะตายถ้าไม่ไป เธอกระซิบ เกือบไม่ มีเลื่อนริมฝีปากของเธอ และเธอไม่แน่ใจว่าเธอมีการได้ยิน แต่ในตอนเช้าของบุคคลเธอค้นพบว่า แม่ของเธอมี starched แต่งตัวคริสต์มาสของเธอ และ ในช่วง บ่าย คาวผมของเธอ เธอแม่ rinsed นั้นในน้ำส้มสายชูแอปเปิ้ลเพื่อว่ามันจะสวย และเงาทั้งหมด ก่อนที่จะออก Rosaura ชื่นชม 2ตัวเองในกระจก เธอเสื้อขาวผมเงา และคิดว่าเธอมองฟ้าสวย ซุบซิบสาว Senora ยังประจักษ์ แจ้ง ทันทีที่เธอเห็นเธอ เธอบอก "ดีอย่างไรคุณดูวันนี้Rosaura " Rosaura ให้กระโปรงของเธอ starched โยนเล็กน้อย ด้วยมือของเธอ และเดินเข้าไปในบริษัทกับบริษัทขั้นตอนการ เธอกล่าวว่า สวัสดี Luciana และถามเกี่ยวกับลิง Luciana ใส่ดูความลับ และเกมส์เข้าไปในหูของ Rosaura "เขาอยู่ในห้องครัว แต่อย่าบอกใคร เพราะเป็นความประหลาดใจ" Rosaura อยากให้แน่ใจ อย่างเธอป้อนห้องครัว และมีที่เธอเห็น: มากความคิด อยู่ในกรงของมัน มันดูตลกมากว่า หญิงสาวที่ยืนมีหนึ่ง ดู และทุกบ่อย เธอจะจัดส่งออกจากบริษัทไป และ unseen และชื่นชมมัน Rosaura เดียวเท่านั้นได้เข้าครัว ซุบซิบสาว Senora ได้กล่าวว่า: "คุณใช่ แต่ไม่อื่น ๆ ที่พวกเขากำลังมากเกินไปอึกทึกพวกเขาอาจทำลายสิ่งนั้น" Rosaura ได้ไม่เสียอะไร เธอได้จัดการเหยือกสีส้มน้ำ แบกจากห้องครัวเป็นห้องครัว เธอจัดขึ้นอย่างระมัดระวัง และไม่หกหล่นที่เดียวและทุ่งนา Senora ได้กล่าวว่า: "คุณแน่ใจคุณสามารถจัดการเหยือกใหญ่เท่านั้นหรือ" เธอสามารถแน่นอนจัดการ เธอไม่ได้เป็น butterfingers เช่นคนอื่น ๆ เช่นที่สาวสีบลอนด์กับโบว์ในผมของเธอ ทันทีขณะที่เธอเห็น Rosaura สาวกับโบว์ที่ได้กล่าวว่า: "แล้วคุณ คุณคือใคร" "ฉันเพื่อนของ Luciana กล่าวว่า Rosaura กล่าวว่า "ไม่ หญิงสาวกับโบว์ "คุณไม่ใช่เพื่อนของ Luciana เพราะผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ และฉันรู้เพื่อนของเธอทั้งหมด และไม่รู้คุณ" "ไง Rosaura กล่าว "ฉันมาที่นี่ทุก ๆ บ่ายกับแม่ของฉัน และเราทำการบ้านของเราร่วมกัน" "คุณและคุณแม่ทำการบ้านของคุณด้วยกัน" ถามสาวหัวเราะ "ฉันและ Luciana ทำการบ้านของเราด้วยกัน กล่าวว่า Rosaura จัง สาวกับโบว์ยักไหล่ไหล่ของเธอ "ที่ว่าไม่มีเพื่อน เธอกล่าว "ไปโรงเรียนด้วยกัน?' "หมายเลข" "ดังนั้นที่คุณรู้จากเธอ" ว่า ผู้หญิง การรัก Rosaura จำคำของแม่ของเธออย่างสมบูรณ์แบบ เธอเอาลมหายใจ "ฉันเป็นลูกสาวของพนักงาน เธอกล่าว แม่ของเธอได้อย่างชัดเจนว่า: "ถ้ามีคนถาม คุณบอกว่า คุณลูกสาวของพนักงานที่ได้ทั้งหมด" เธอยังบอกว่า เธอเพิ่ม: "และภูมิใจ" แต่ Rosaura คิดว่า ในชีวิตของเธอไม่เคยจะเธอกล้าพูดเรื่องการเรียงลำดับ 3 "อะไรพนักงาน" สาวกับโบว์ลกล่าว "พนักงานในร้านหรือไม่" "ไม่ กล่าวว่า Rosaura angrily "แม่ไม่ขายสิ่งใด ๆ ร้าน จึงมีการ" ความดังว่าเธอคือพนักงานกล่าวว่า สาว ด้วยการอนุโลม เพียง ทุ่งนา Senora ถึงว่า shh shh แล้วถาม Rosaura ถ้า เธอไม่รังเกียจช่วยบริการออกแบบ hot-dogs เป็นรู้บ้านมากดีกว่าคนอื่น ๆ "เห็นหรือไม่" ว่า Rosaura สาวกับโบว์ล และเมื่อหนึ่ง เธอเตะเธอในชิน นอกจากผู้หญิงกับโบว์ล อื่น ๆ ได้สะดวก ที่ชอบสุดคือLuciana กับมงกุฎของเธอวันเกิดทอง แล้วชาย . Rosaura ชนะการแข่งขันกระสอบ และไม่มีใครจัดการจับเธอเมื่อพวกเขาเล่นแท็ก เมื่อพวกเขาแบ่งออกเป็น 2 ทีมเล่น charades เด็กผู้ชายทั้งหมดอยากให้เธอในด้านของพวกเขา Rosaura รู้สึกว่า เธอไม่เคยมีความสุขในชีวิตของเธอ แต่ส่วนยังไม่มา ส่วนมาหลังจากที่ได้พัด Luciana ออกเทียน ครั้งแรกเค้กซุบซิบสาว Senora ได้ขอให้ช่วยส่งเค้กรอบ และ Rosaura มีความสุขงานอย่างกว้างขวางเพราะทุกคนเรียกเธอ ตะโกน "ฉัน ฉัน! " Rosaura จดจำเรื่องราวที่มีการราชินีที่มีพลังชีวิตหรือเสียชีวิตมากกว่าเรื่องของเธอ เธอได้เสมอรักที่ มีอำนาจชีวิตหรือความตาย เพื่อ Luciana และเด็กผู้ชาย ที่เธอให้ชิ้นที่ใหญ่ที่สุด และหญิงสาวที่มีโบว์เธอให้ชิ้นดังนั้นบางคนอาจดูผ่านได้ หลังจากเค้กมานักมายากล bony กับแหลมสีแดงดี และสูง นักมายากลจริง: ก็untie ผ้าเช็ดหน้า โดยเป่าได้ และทำให้โซ่ มีการเชื่อมโยงที่เปิดไม่ได้ เขาสามารถคาดเดาบัตรใดถูกดึงออกจากชุด และลิงเป็นผู้ช่วยของเขา เขาเรียกว่าลิง "พันธมิตร""ลองดูที่นี่ พันธมิตร เขาว่า "เปิดไพ่" และ, "ไม่หนี พันธมิตร: เวลาการทำงานตอนนี้" เคล็ดลับสุดท้ายมาก ๆ หนึ่งเด็กก็เก็บลิงในอ้อมแขนของเขาและหมอผีกล่าวว่า เขาจะทำให้เขาหายไป "อย่างไร เด็ก" พวกเขาทั้งหมดตะโกน "ไม่ ลิง" นักเล่นกลกลับตะโกน Rosaura คิดว่า นี้คือแท้จริงฝ่ายที่สนุกที่สุดในโลกทั้งเด็กอ้วนตัวเล็ก มาช่วยถามนักเล่นกล แต่เด็กไขมันขนาดเล็กได้กลัวเกือบเมื่อ และหลุดลิงบนชั้น นักเล่นกลรับเขาอย่างระมัดระวัง กระซิบบางอย่างในหูของเขา และลิงพยักหน้าเกือบเป็นถ้าเขาเข้าใจ "คุณจะสามารถเพื่อ unmanly เพื่อน, " นักเล่นกลว่า เด็กอ้วน คืออะไร unmanly "กล่าวว่า เด็กผู้ชายอ้วน 4 นักเล่นกลหันไปรอบ ๆ เหมือนหาสายลับ "แบบ sissy กล่าวว่า นักเล่นกล "ไปนั่งลง" แล้วเขาเริ่มที่หน้าหนึ่ง Rosaura รู้สึกว่าหัวใจของเธอสั่นเครือ "คุณ กับตาสเปน กล่าวว่า นักเล่นกล และทุกคนเห็นว่า เขาถูกชี้ไปที่เธอ เธอไม่กลัว ไม่จับลิง หรือ เมื่อนักเล่นกลทำให้เขาหาย ไม่แม้แต่เมื่อ ท้าย นักเล่นกลส่วนใหญ่เขาแหลมสีแดงเหนือหัวของ Rosaura และพูดไม่กี่คำวิเศษ...และลิง reappeared, chattering อย่างมีความสุขในอ้อมแขนของเธอ เด็กปรบมือเพื่อเรียกอย่างดุเดือด และก่อนRosaura กลับไปนั่ง นักเล่นกลกล่าวว่า, "ขอบคุณมาก เคาน์เตของฉันเล็กน้อย" เธอก็พอใจกับการบริการที่ในภายหลัง เมื่อมารดาของเธอมาดึงเธอที่เป็นสิ่งแรกที่เธอบอกว่า เธอ "ฉันช่วยนักเล่นกล และพูดกับฉัน, ' ขอบคุณมาก เคาน์เตของฉันเล็กน้อย ' " มันเป็นเรื่องแปลก เพราะถึงแล้ว Rosaura มีความคิดว่า เธอโกรธกับแม่ของเธอ ทั้งหมดตาม Rosaura มีจินตนาการว่า เธอจะพูดกับเธอ "เห็นว่า ลิงไม่มุสาวาทหรือไม่" แต่แทนที่เธอได้จึงรู้สึกตื่นเต้นที่เธอบอกว่า แม่ของเธอเกี่ยวกับนักมายากลมหัศจรรย์ แม่ของเธอเธอเคาะบนหัว และกล่าว ว่า "ตอนนี้เรามีเคาน์เต" แต่หนึ่งอาจเห็นว่า เธอได้อย่างเบิกบาน และตอนนี้ ทั้งคู่ยืนในทาง เพราะตะกี้ทุ่งนา Senora ยิ้ม ก็ว่า"เดี๋ยวนี่ที่สอง" แม่ของเธอก็ดูเหมือนกังวล "มันคืออะไร" เธอถาม Rosaura อะไรคืออะไร "ว่า Rosaura "มันคืออะไร เธอเพียงต้องการจะนำเสนอสำหรับผู้ที่มีออกจาก ดูหรือไม่" เธอชี้ไป ที่เด็กอ้วน และสาวกับ pigtails ที่ได้ยังรอ ถัดของพวกเขามารดา และเธออธิบายเกี่ยวกับการนำเสนอ เธอรู้ว่า เนื่องจากเธอได้ดูคนที่เหลือก่อนเธอ เมื่อหนึ่งหญิงสาวจะออกจาก ทุ่งนา Senora จะให้เธอสร้อยข้อมือ เมื่อเด็กผู้ชายซ้าย ทุ่งนา Senora ให้เขา yo-yo เป็น Rosaura ต้องการ yo-yo เนื่องจากมัน sparkled แต่เธอไม่ได้ที่พูดถึงแม่ของเธอ แม่ของเธออาจได้กล่าวว่า: "ดังนั้นทำไมไม่คุณขอหนึ่ง คุณบล็อกเฮด"นั่นคือแม่ของเธอที่เป็นเหมือน Rosaura ไม่อยากอธิบายว่า เธอจะละอายอย่างน่ากลัวให้ออกหนึ่งรอบ เธอว่า "ฉันจะถูก best-behaved ที่งานปาร์ตี้"และเธอกล่าวว่า ไม่ได้ เพราะทุ่งนา Senora ออกมาในฮอลล์ด้วยสองถุง ชมพูหนึ่ง และหนึ่งสีฟ้า ก่อน เธอไปถึงเด็กอ้วน ให้เขาเป็น yo-yo จากถุงสีฟ้า และทิ้งเด็กอ้วนกับเขา5แม่ แล้วเธอขึ้นไปให้กับหญิงสาว และให้สร้อยข้อมือกระเป๋าสีชมพู และสาวกับเธอซ้ายเช่น pigtailsสุดท้าย เธอมา Rosaura และแม่ของเธอ เธอมียิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันทีที่เธอมาถึงเธอก็เดินตรงไปที่ห้องครัวเพื่อดูว่าลิงอยู่ที่นั่น
มันเป็นสิ่งที่โล่งอก! เธอจะไม่ชอบที่จะยอมรับว่าแม่ของเธอได้รับสิทธิ ลิงในวันเกิด?
แม่ของเธอได้ sneered.
"รับไปกับคุณเชื่อเรื่องไร้สาระที่คุณกำลังบอกใด ๆ !" เธอข้าม
แต่ไม่ได้เพราะของลิงหญิงสาวที่คิดว่า; มันเป็นเพียงเพราะของพรรค.
"ผมไม่อยากให้คุณไป" เธอบอกเธอ "มันเป็นบุคคลที่คนที่อุดมไปด้วย."
"คนร่ำรวยไปสวรรค์เกินไป" หญิงสาวกล่าวว่าผู้ที่ศึกษาศาสนาที่โรงเรียน.
"รับไปกับสวรรค์" แม่กล่าวว่า.
"ฉันจะเพราะผมได้รับเชิญ " เธอพูด. "และฉันได้รับเชิญเพราะลูเซียคือเพื่อนของฉัน.
ดังนั้นมี."
"อาใช่เพื่อนของคุณ" แม่ของเธอบ่น เธอหยุดชั่วคราว "ฟัง Rosaura" เธอกล่าวในที่สุด
"นั่นคือหนึ่งไม่ให้เพื่อนของคุณคุณจะรู้ว่าสิ่งที่คุณมีให้กับพวกเขาลูกสาวของแม่บ้านที่ว่าเป็นสิ่งที่.."
Rosaura กระพริบตาที่ยากที่เธอจะไม่ร้องไห้ จากนั้นเธอก็ตะโกนว่า "หุบปาก!
คุณรู้อะไรเกี่ยวกับการเป็นเพื่อน!"
ทุกบ่ายเธอเคยไปที่บ้านของลูเซียและพวกเขาทั้งสองจะเสร็จสิ้นการบ้านของพวกเขาในขณะที่แม่ของ Rosaura ไม่ได้ทำความสะอาด
พวกเขามีชาของพวกเขาในห้องครัวและพวกเขาบอกความลับของแต่ละอื่น ๆ .
Rosaura รักทุกอย่างในบ้านหลังใหญ่และเธอยังรักคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น.
"ฉันจะเพราะมันจะเป็นบุคคลที่น่ารักที่สุดในโลกทั้งโลก ลูเซียบอกผมว่ามันจะ.
จะมีนักมายากลและเขาจะนำลิงและทุกอย่าง.
"แม่เหวี่ยงไปรอบๆ
เพื่อใช้ดูดีที่ลูกของเธอและวางท่าเอามือของเธอบนสะโพกของเธอ." ลิงที่วันเกิด? " เธอพูด. "รับไปกับคุณเชื่อเรื่องไร้สาระที่คุณกำลังบอกใด ๆ !"
Rosaura โกรธเป็นอย่างล้ำลึก เธอคิดว่ามันไม่เป็นธรรมของแม่ของเธอที่จะไปกล่าวหาคนอื่น ๆ
ของการโกหกเพียงเพราะพวกเขาที่อุดมไปด้วย Rosaura เกินไปอยากจะเป็นที่อุดมไปด้วยแน่นอน
ถ้าวันหนึ่งเธอจะมีชีวิตอยู่ในพระราชวังที่สวยงามแม่ของเธอจะหยุดรักเธอ? เธอรู้สึกเสียใจมาก
เธออยากจะไปที่บุคคลมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก.
"ฉันจะตายถ้าฉันไม่ไป" เธอกระซิบเกือบโดยไม่ต้องย้ายริมฝีปากของเธอ.
และเธอก็ไม่แน่ใจว่าเธอได้รับการได้ยิน แต่
ในตอนเช้าของบุคคลที่เธอค้นพบว่าแม่ของเธอได้แป้งชุดคริสมาสต์ของเธอ
และในช่วงบ่ายหลังจากล้างผมของเธอเธอแม่ล้างในน้ำส้มสายชูแอปเปิ้ลเพื่อที่มันจะเป็นสิ่งที่ดีและเงางาม ก่อนที่จะออก Rosaura ชื่นชม
2
ของตัวเองในกระจกด้วยชุดสีขาวและเส้นผมเงางามของเธอและคิดว่าเธอดูสวยชะมัด.
Senora Ines ก็ดูเหมือนจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ทันทีที่เธอเห็นเธอเธอกล่าวว่า "วิธีที่คุณมองที่น่ารักวันนี้
Rosaura."
Rosaura ให้แป้งกระโปรงของเธอโยนเล็กน้อยด้วยมือของเธอและเดินเข้าไปในงานปาร์ตี้กับ บริษัท
ขั้นตอน เธอกล่าวว่าสวัสดีกับลูเซียและถามเกี่ยวกับลิง ลูเซียใส่ในรูปลักษณ์และกระซิบความลับเข้าไปในหูของ Rosaura "เขาอยู่ในห้องครัว. แต่ไม่ได้บอกใครเพราะมันเป็นความประหลาดใจ." Rosaura ต้องการให้แน่ใจว่า ระมัดระวังเธอเดินเข้าไปในห้องครัวและมีเธอเห็นมันลึกลงไปในความคิดภายในกรง มันดูตลกมากว่าผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ที่นั่นในขณะที่ดูมันและหลังจากนั้นทุกคนจึงมักเธอจะไถลออกจากพรรคที่มองไม่เห็นและไปและชื่นชมมัน Rosaura เป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับอนุญาตเข้าไปในห้องครัว Senora Ines ได้กล่าวว่า "คุณใช่ แต่ไม่ได้คนอื่น ๆ ที่พวกเขากำลังอึกทึกมากเกินไปพวกเขาอาจทำลายบางสิ่งบางอย่าง." Rosaura ไม่เคยเสียอะไร เธอยังมีการจัดการเหยือกสีส้มน้ำผลไม้ถือได้จากห้องครัวเข้ามารับประทานอาหารที่ห้องพัก เธอจัดขึ้นอย่างระมัดระวังและไม่รั่วไหลหยดเดียว. และ Senora Ines ได้กล่าวว่า: "คุณแน่ใจหรือว่าสามารถจัดการเหยือกเป็นใหญ่เป็นที่" แน่นอนเธอจะจัดการ เธอไม่ได้ไม่มียางเหมือนคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับที่สาวผมบลอนด์กับโบว์ในผมของเธอ ทันทีที่เธอเห็น Rosaura, หญิงสาวที่มีคันธนูได้กล่าวว่า: "? และคุณคุณเป็นใคร" "ฉันเป็นเพื่อนคนหนึ่งของลูเซีย" Rosaura กล่าวว่า. "ไม่มี" กล่าวว่าหญิงสาวที่มีคันธนู "คุณ ไม่ได้เป็นเพื่อนของลูเซียเพราะฉันญาติของเธอและฉันรู้ว่าเพื่อนของเธอ. และผมไม่ทราบว่าคุณ. "" ดังนั้นสิ่งที่ "Rosaura กล่าวว่า "ผมมาที่นี่ทุกช่วงบ่ายกับแม่ของฉันและเราจะทำบ้านของเราด้วยกัน." "คุณแม่ของคุณทำบ้านของคุณกันได้หรือไม่" ถามสาวหัวเราะ. "ผมและลูเซียทำบ้านของเราด้วยกัน" Rosaura อย่างจริงจัง. กล่าวว่าหญิงสาวที่มีโบว์ที่ยักไหล่ของเธอ. "ที่ไม่ได้เป็นเพื่อน" เธอกล่าว "คุณไปโรงเรียนด้วยกันไหม? '" ไม่ใช่ "" เพื่อที่คุณจะรู้ว่าเธอมาจากไหน? "กล่าวว่าหญิงสาวที่เริ่มหมดความอดทน. Rosaura จำคำพูดของแม่ของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ. เธอเอาลมหายใจลึก." ฉันเป็นลูกสาวของ พนักงาน "เธอกล่าว. แม่ของเธอได้กล่าวอย่างชัดเจนว่า" ถ้ามีคนถามคุณว่าคุณธิดาของพนักงานนั้น.. นั่นคือทั้งหมด "นอกจากนี้เธอยังบอกให้เธอเพิ่ม:" และภาคภูมิใจของมัน "แต่ Rosaura ไม่เคยคิดว่าในชีวิตของเธอจะเธอกล้าพูดอะไรบางอย่างของการจัดเรียง. 3 "พนักงานคืออะไร?" กล่าวว่าหญิงสาวที่มีคันธนู. "พนักงานในร้านหรือไม่?" "ไม่มี" Rosaura โกรธกล่าวว่า "แม่ของฉันไม่ได้ขายอะไรในร้านใด ๆ เพื่อให้มี." "ดังนั้นวิธีมาเธอเป็นพนักงาน?" กล่าวว่าหญิงสาวที่มีโบว์. ตอนนั้น Senora Ines มาถึงบอกว่าจุ๊จุ๊ ๆ และถาม Rosaura ถ้าเธอจะไม่คิดช่วยทำหน้าที่ออกสุนัขร้อนขณะที่เธอรู้ว่าบ้านมากขึ้นกว่าคนอื่นๆ . "เห็น?" กล่าวว่า Rosaura เพื่อหญิงสาวที่มีคันธนูและเมื่อไม่มีใครมองเธอเตะของเธอในหน้าแข้ง. นอกเหนือจากหญิงสาวที่มีโบว์ที่คนอื่น ๆ ทั้งหมดเป็นที่น่ารื่นรมย์ หนึ่งเธอชอบที่ดีที่สุดลูเซียที่มีมงกุฎสีทองวันเกิดของเธอ; แล้วชาย . Rosaura ชนะในการแข่งขันกระสอบและไม่มีใครจัดการที่จะจับเธอเมื่อพวกเขาเล่นแท็ก เมื่อพวกเขาแยกออกเป็นสองทีมที่จะเล่นทายเด็กทั้งหมดที่อยากให้เธอสำหรับด้านของพวกเขา Rosaura รู้สึกว่าเธอไม่เคยมีความสุขมากในชีวิตของเธอ. แต่ที่ดีที่สุดก็ยังคงที่จะมา ที่ดีที่สุดมาหลังจากที่ลูเซียพัดออกเทียน ครั้งแรกเค้ก. Senora Ines ได้ขอให้เธอช่วยให้ผ่านเค้กรอบ ๆ และมีความสุข Rosaura งานอย่างมากเพราะทุกคนเรียกเธอตะโกนว่า"Me, me." Rosaura จำเรื่องราวที่มีราชินีที่มีพลังชีวิตหรือเสียชีวิตมากกว่าเรื่องของเธอ เธอรักเสมอที่มีอำนาจของชีวิตหรือเสียชีวิต เพื่อให้ลูเซียและเด็กชายที่เธอให้ชิ้นที่ใหญ่ที่สุดและหญิงสาวที่มีโบว์เธอให้เป็นชิ้นบาง ๆ หนึ่งเพื่อให้สามารถมองเห็นผ่านมัน. หลังจากเค้กมานักมายากลที่สูงและกระดูกที่มีเสื้อคลุมสีแดงที่ดี นักมายากลจริง: เขาจะแก้โดยการเป่าผ้าเช็ดหน้าที่พวกเขาและทำให้ห่วงโซ่ที่มีการเชื่อมโยงที่มีการเปิดไม่มี เขาสามารถคาดเดาสิ่งที่บัตรถูกดึงออกมาจากแพ็คและลิงเป็นผู้ช่วยของเขา เขาเรียกว่าลิง "พันธมิตร". "ให้ดูที่นี่หุ้นส่วน" เขาจะพูดว่า "พลิกการ์ด." และ "อย่าวิ่งหนีพันธมิตร: เวลาในการทำงานขณะนี้." เคล็ดลับสุดท้ายคือที่ยอดเยี่ยม หนึ่งในเด็กที่มีการถือลิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาและนักมายากลบอกว่าเขาจะทำให้เขาหายไป. "สิ่งที่เด็กได้หรือไม่" พวกเขาทั้งหมดตะโกน. "ไม่มีลิง!" ตะโกนกลับนักมายากล. Rosaura คิดว่านี่เป็นจริงบุคคลที่สนุกที่สุดในโลกทั้งโลก. ผู้วิเศษถามเด็กผู้ชายไขมันขนาดเล็กที่จะมาช่วย แต่เด็กเล็ก ๆ ที่มีไขมันกลัวเกือบจะในทันทีและปรับตัวลดลงลิงที่อยู่บนพื้น นักมายากลเลือกเขาขึ้นอย่างระมัดระวังกระซิบอะไรบางอย่างในหูของเขาและลิงพยักหน้าเกือบจะเป็นถ้าเขาเข้าใจ. "คุณต้องไม่ให้สมชายเพื่อนของฉัน" นักมายากลตรัสกับเด็กไขมัน. "มีอะไรสมชาย?" กล่าวว่าเด็กไขมัน. 4 ผู้วิเศษหันไปรอบ ๆ เช่นถ้าจะมองหาสายลับ. "น้องสาว A," หมอผีกล่าวว่า "ไปนั่งลง." จากนั้นเขาก็จ้องที่ใบหน้าหนึ่งโดยหนึ่ง Rosaura รู้สึกว่าหัวใจของเธอสั่น. "คุณมีดวงตาสเปน," หมอผีกล่าวว่า และทุกคนเห็นว่าเขาได้รับการชี้ไปที่เธอ. เธอเป็นคนที่ไม่กลัว ทั้งที่ถือลิงหรือเมื่อนักมายากลที่ทำให้เขาหายไป; ไม่ได้เมื่อปลายผู้วิเศษโยนเสื้อคลุมสีแดงของเขาเหนือหัว Rosaura และพูดคำไม่กี่มายากล . . และลิงกลับมา, การพูดพล่อยอย่างมีความสุขในอ้อมแขนของเธอ เด็ก clapped คึก และก่อนที่Rosaura กลับไปยังที่นั่งของเธอ, นักมายากลกล่าวว่า "ขอบคุณมาก, คุณหญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน." เธอเป็นคนที่ยินดีให้กับชมเชยว่าในขณะที่ต่อมาเมื่อแม่ของเธอมาถึงเรียกเธอว่าเป็นสิ่งแรกที่เธอบอกเธอ. "ฉันช่วยนักมายากลและเขาบอกกับผมว่า 'ขอบคุณมาก, คุณหญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน.'" มันเป็นเรื่องแปลกเพราะถึงแล้ว Rosaura เคยคิดว่าเธอโกรธกับแม่ของเธอ. ทั้งหมดพร้อมRosaura ได้คิดว่า เธอจะพูดกับเธอ "เห็นว่าลิงไม่ได้โกหก?" แต่แทนที่จะเธอตื่นเต้นเพื่อที่เธอบอกว่าแม่ของเธอทั้งหมดที่เกี่ยวกับนักมายากลที่ยอดเยี่ยม. แม่ของเธอเธอเคาะบนศีรษะและกล่าวว่า "ดังนั้นตอนนี้เรา ' อีกครั้งคุณหญิง! "แต่สิ่งหนึ่งที่จะได้เห็นว่าเธอเป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส. และตอนนี้พวกเขาทั้งสองยืนอยู่ที่ปากเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมา Senora Ines ยิ้มได้กล่าวว่า" กรุณารอที่นี่เป็นครั้งที่สอง. "แม่ของเธอทันใดนั้นดูเหมือนกังวล." ? มันคืออะไร "เธอถาม Rosaura." อะไรคือสิ่งที่ "Rosaura กล่าว." มันไม่มีอะไร? เธอเพียงแค่ต้องการที่จะได้รับของขวัญสำหรับผู้ที่เป็นออกเห็น? "เธอชี้ไปที่เด็กไขมันและในหญิงสาวที่มีผมเปียที่ยังรออยู่ที่นั่นต่อไปของพวกเขามารดา. และเธออธิบายเกี่ยวกับของขวัญ. เธอรู้เพราะ เธอได้รับการเฝ้าดูผู้ที่เหลือก่อนที่เธอ. เมื่อหนึ่งในสาว ๆ ที่กำลังจะออก Senora Ines จะให้เธอสร้อยข้อมือ. เมื่อเด็กผู้ชายซ้ายSenora Ines ให้เขา Yo-Yo. Rosaura ต้องการ Yo-Yo เพราะมัน ประกาย แต่เธอไม่ได้พูดถึงว่ากับแม่ของเธอแม่ของเธออาจจะกล่าวว่า. "ดังนั้นทำไมคุณไม่ขอหนึ่งคุณคนโง่" นั่นคือสิ่งที่แม่ของเธอเป็นเหมือน Rosaura ไม่ได้รู้สึกเหมือนว่าเธออธิบาย. ต้องการจะละอายใจอย่างน่ากลัวที่จะเป็นหนึ่งที่แปลกออกไป. แต่เธอกล่าวว่า "ผมได้รับสิ่งที่ดีที่สุดมีความประพฤติในงานปาร์ตี้." และเธอกล่าวว่าไม่มีเพราะ Senora Ines ออกมาเข้าไปในห้องโถงที่มีสองกระเป๋า, สีชมพูและสีฟ้า. เป็นครั้งแรกที่เธอเดินขึ้นไปที่เด็กอ้วนทำให้เขา Yo-Yo ออกจากถุงสีฟ้าและเด็กไขมันทิ้งให้อยู่กับเขา5 แม่. จากนั้นเธอก็ขึ้นไปยังสาวและทำให้เธอสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าสีชมพู และหญิงสาวที่มีpigtails ซ้ายเช่นกัน. ในที่สุดเธอก็มาถึง Rosaura และแม่ของเธอ เธอมีรอยยิ้มบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทันทีที่เธอมาถึง เธอเดินตรงไปที่ห้องครัว เพื่อดูว่าลิงอยู่ มันเป็น
โล่งอกไปที เธอคงไม่ชอบที่จะยอมรับว่า แม่ของเธอได้ถูก ลิงในวันเกิด
แม่ sneered .
" ออกไปกับคุณเชื่อเรื่องไร้สาระที่คุณบอก ! " เธอข้าม แต่ไม่ใช่เพราะ
ลิง หญิงสาวคิดว่า มันเป็นเพราะพรรค
" ฉันไม่ชอบคุณไป " เธอบอกเธอ " . มันเป็นงานของคนรวย "
" คนรวยไปสวรรค์ด้วย " เด็กหญิงพูด คนที่ไปเรียนศาสนาที่โรงเรียน .
" หนีไปสวรรค์ " แม่พูด .
" ฉันไปเพราะฉันได้รับ " เธอกล่าว และฉันได้รับเชิญ เพราะ ลูเซียน่า เป็นเพื่อนของฉัน
น่ะค่ะ "
" อ่าครับ เพื่อน " แม่ของเธอคร่ำครวญ . เธอหยุดชั่วคราว " ฟังนะ โรซอร่า ," เธอกล่าวในที่สุด . ที่
หนึ่งไม่ใช่เพื่อนคุณ คุณรู้ว่าสิ่งที่คุณมีให้พวกเขา ลูกสาวของแม่บ้าน นั่นคือสิ่งที่ "
โรซอร่ากระพริบตาอย่างหนัก เธอไม่อาจจะร้องไห้ แล้วเธอก็ตะโกนว่า " หุบปาก ! คุณรู้อะไรเกี่ยวกับ
เป็นเพื่อนกัน ! "
ทุกบ่าย เธอเคยไป Luciana ของบ้านและพวกเขาทั้งสองจะเสร็จสิ้นการบ้านของพวกเขาในขณะที่
แม่โรซอร่าทำทำความสะอาดพวกเขาดื่มชาของพวกเขาในครัวและพวกเขาบอกความลับให้กัน .
โรซอร่ารักทุกอย่างในบ้านหลังใหญ่ และเธอยังชอบคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น .
" ฉันไปเพราะมันจะสุดน่ารักในพรรคทั้งโลก ลูเซียน่า บอกว่านี่ .
จะมีผู้วิเศษและ เขาจะเอาลิงและทุกอย่าง "
แม่เหวี่ยงไปรอบ ๆเพื่อมาดูดีลูกของเธออย่างหรูหราและวางมือของเธอบนสะโพกของเธอ .
" ลิงในวันเกิด ? เธอกล่าวว่า " . หนีไปกับคุณ เชื่อ อะไรที่คุณบอก ! "
โรซอร่าโกรธมาก เธอคิดว่ามันไม่ยุติธรรม แม่ของเธอจะกล่าวหาคนอื่น ๆถูก
โกหกเพียงเพราะพวกเขาที่อุดมไปด้วย โรซอร่าด้วยอยากรวยแน่นอน ถ้าวันนึงเธอจัดการ

อยู่ในพระราชวังที่สวยงาม , แม่เธอจะหยุดรักเธอเธอรู้สึกเศร้ามาก เธออยากไปที่
พรรคมากกว่าอะไรทั้งนั้นในโลก .
" ฉันจะตายถ้าฉันไม่ไป " เธอกระซิบ แทบไม่ขยับริมฝีปาก
เธอไม่แน่ใจว่าเธอเคยได้ยินแต่ในช่วงเช้าของงานเธอค้นพบ
ที่แม่ของเธอได้ลงแป้งเครื่องแต่งกายวันคริสต์มาสของเธอ และในช่วงบ่ายหลังจากล้างผมของเธอเธอ
แม่ล้างไว้ในน้ำส้มสายชูเพื่อที่มันจะสวยและเงางาม ก่อนที่จะไป ,
2
โรซอร่าชื่นชมตัวเองในกระจก กับชุดสีขาวของเธอ และผมเงางาม และคิดว่าเธอดูโคตรสวย
นางเนสยังประจักษ์แจ้ง ทันทีที่เธอเห็น เธอกล่าวว่า " ท่านดูดีมากเลยวันนี้

โรซอร่า”โรซอร่าให้ลงแป้งกระโปรงโยนเล็กน้อย กับมือของเธอและเดินเข้างานกับบริษัท
ขั้นตอน เธอกล่าวทักทาย ลูเซียน่า และถามเกี่ยวกับลิง ลูเซียน่าใส่ดูลึกลับและกระซิบในหูของโรซอร่า
" เขาอยู่ในครัว แต่ไม่ได้บอกใคร เพราะมันเป็นเซอร์ไพรส์ "
โรซอร่าต้องการให้แน่ใจ อย่างระมัดระวัง เธอเข้าครัวและที่นั่นเธอเห็นมันลึกลงไปใน
คิดภายในกรง มันดูตลกมากที่หญิงสาวยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก เฝ้าดูมัน และต่อมา
ทุกบ่อย เธอจะออกจากพรรคไปและไปและชื่นชมมัน โรซอร่าเป็นคนเดียว
อนุญาต เข้าไปในครัว นางเนส ได้กล่าวว่า : " คุณค่ะ แต่ไม่คนอื่น ๆ พวกเขากำลังมากอึกทึกเกินไป
พวกเขาอาจแตก . . " โรซอร่าไม่เคยเสียอะไรเลยเธอจะนำเหยือกน้ำส้ม
, แบกมาจากห้องครัว เข้าไปในอาหาร เธอถือมันอย่างระมัดระวัง และไม่หกหยดเดียว .
แล้วนางเนส ได้กล่าวว่า : " คุณแน่ใจว่าคุณสามารถเหยือกใหญ่เท่าที่จัดการ ? " แน่นอน เธออาจ
จัดการ เธอไม่ได้เป็นคนที่ทำของตกหล่นบ่อย เหมือนคนอื่น ๆ ชอบสาวผมบลอนด์กับคันธนูในผมของเธอ ทันทีที่เธอเห็นโรซอร่า
,ผู้หญิงกับธนูได้กล่าวว่า :
" และคุณ นายเป็นใคร ? "
" ผมเป็นเพื่อนของลูเซียน่า " โรซอร่า .
" ไม่ " สาวน้อยพูดกับธนู คุณไม่ใช่เพื่อนของ ลูเซียน่า เพราะฉันเป็นญาติของเธอ และฉันก็รู้
เพื่อนของเธอทั้งหมด และฉันไม่รู้ว่าคุณ "
" แล้วกล่าวว่า " โรซอร่า” ฉันมาที่นี่ทุกบ่าย กับแม่ และเราทำ
การบ้านของเราด้วยกัน "
" คุณ แม่ ทําการบ้านกัน" เด็กหญิงถามหัวเราะ .
" ฉันและลูเซียน่า ทําการบ้านกัน " โรซอร่าเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงกับธนูยักไหล่ของเธอ .
" ที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน " เธอกล่าว คุณไปโรงเรียนด้วยกันมั้ย ? '

" " ไม่ " ดังนั้น ที่คุณรู้จักเธอ ? บอกว่า สาวใจร้อน .
โรซอร่าจดจำคำพูดของแม่อย่างสมบูรณ์แบบ เธอสูดหายใจลึก .