A clothes iron, also called a flati

A clothes iron, also called a flatiron or simply an iron, is a small appliance: a handheld piece of equipment with a flat, roughly triangular surface that, when heated, is used to press clothes to remove creases. It is named for the metal of which the device is commonly made, and the use of it is generally called ironing. Ironing works by loosening the ties between the long chains of molecules that exist in polymer fiber materials. With the heat and the weight of the ironing plate, the fibers are stretched and the fabric maintains its new shape when cool. Some materials, such as cotton, require the use of water to loosen the intermolecular bonds. Many materials developed in the twentieth century are advertised as needing little or no ironing.

The electric iron was invented in 1884 by Henry W. Seeley, a New York inventor. Seeley patented his "electric flatiron" on June 6, 1882.[1] His iron weighed almost 15 pounds and took a long time to warm up. Other electric irons had also been invented, including one from France (1882), but it used a carbon arc to heat the iron, a method which was dangerous.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเตารีดผ้า ยัง เรียกว่าเป็นเหล็กหรือเพียงเหล็ก เป็นอุปกรณ์ขนาดเล็ก: ชิ้นส่วนมือถือของอุปกรณ์แบน สามเหลี่ยมหยาบ ๆ ผิวที่ เมื่อผ่านความร้อน ใช้กดเอา creases ที่เสื้อผ้า ชื่อสำหรับโลหะซึ่งมักทำอุปกรณ์ และการใช้ของมันโดยทั่วไปเรียกว่ารีด รีดผ้าทำงาน โดยคลายความสัมพันธ์ระหว่างห่วงโซ่ยาวของโมเลกุลที่มีอยู่ในวัสดุพอลิเมอร์เส้นใย ด้วยความร้อนและน้ำหนักของแผ่นรองรีด เส้นใยยืดออก และผ้ารักษารูปร่างของใหม่เมื่อเย็น วัสดุบางอย่าง เช่นฝ้าย ต้องใช้น้ำพรวนพันธบัตร intermolecular มีโฆษณาหลายสื่อที่พัฒนาขึ้นในศตวรรษที่ยี่สิบเป็นต้องรีดน้อย หรือไม่มีเหล็กไฟฟ้าถูกคิดค้นใน 1884 โดย Henry W. Seeley ชาวอเมริกานิวยอร์ก Seeley จดสิทธิบัตรของเขา "เหล็กไฟฟ้า" ในเดือน 6 มิถุนายน 1882 [1] เขาเหล็กหนัก เกือบ 15 ปอนด์ และใช้เวลานานในการอุ่นเครื่อง เตารีดไฟฟ้าอื่น ๆ ก็ยังได้คิด ค้น รวมทั้งจากฝรั่งเศส (1882), แต่มันใช้อาร์คาร์บอนเหล็ก วิธีการซึ่งเป็นอันตรายต่อความร้อน [ต้องการอ้างอิง]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหล็กเสื้อผ้าที่เรียกว่าเหล็กหรือเหล็กเป็นเครื่องขนาดเล็ก: ชิ้นส่วนของอุปกรณ์มือถือที่มีพื้นผิวที่เรียบสามเหลี่ยมประมาณว่าเมื่อถูกความร้อนจะถูกใช้เพื่อกดเสื้อผ้าที่จะขจัดรอยยับ มันเป็นชื่อของโลหะซึ่งอุปกรณ์ที่ทำกันทั่วไปและการใช้งานของมันจะเรียกว่ารีดผ้า รีดผ้าทำงานโดยการคลายความสัมพันธ์ระหว่างโซ่ยาวของโมเลกุลที่มีอยู่ในวัสดุเส้นใยพอลิเมอ ด้วยความร้อนและน้ำหนักของแผ่นรีดผ้าที่เส้นใยจะถูกยืดและผ้ารักษารูปร่างใหม่เมื่อเย็น วัสดุบางอย่างเช่นผ้าฝ้ายต้องใช้น้ำเพื่อคลายพันธบัตรระหว่างโมเลกุล วัสดุหลายชนิดที่พัฒนาขึ้นในศตวรรษที่ยี่สิบมีการโฆษณาเป็นที่ต้องการน้อยหรือไม่มีรีดผ้า. เหล็กไฟฟ้าถูกคิดค้นในปี 1884 โดยเฮนรีดับบลิวซีลีย์, นักประดิษฐ์นิวยอร์ก ซีลีย์จดสิทธิบัตร "เหล็กไฟฟ้า" ของเขาในวันที่ 6 มิถุนายน 1882 [1] เหล็กของเขาชั่งน้ำหนักเกือบ 15 ปอนด์และใช้เวลานานในการอุ่นเครื่อง เตารีดไฟฟ้าอื่น ๆ ที่ได้รับการคิดค้นยังรวมถึงหนึ่งจากฝรั่งเศส (1882) แต่มันใช้คาร์บอนโค้งให้ความร้อนเหล็กวิธีการที่เป็นอันตราย. [อ้างจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหล็กเสื้อผ้า เรียกว่าไฟฟ้าหรือเพียงแค่มีเหล็กเป็นอุปกรณ์ขนาดเล็ก : มือถือชิ้นส่วนของอุปกรณ์ที่มีพื้นผิวแบน ๆรูปสามเหลี่ยม เมื่อถูกความร้อน ใช้กดเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยน . มันเป็นชื่อของโลหะซึ่งเป็นอุปกรณ์ทั่วไปได้ และใช้มันเป็นโดยทั่วไป เรียกว่า การรีดผ้างานรีดผ้า โดย loosening ความสัมพันธ์ระหว่างโซ่ยาวของโมเลกุลที่มีอยู่ในวัสดุเส้นใยพอลิเมอร์ กับความร้อนและน้ำหนักของแผ่นรีดผ้า ไฟเบอร์จะยืดและผ้ารักษารูปร่างใหม่เมื่อเย็น วัสดุบาง เช่น ฝ้าย ต้องใช้น้ำเพื่อคลายพันธบัตร์ .วัสดุที่พัฒนามากในศตวรรษที่ยี่สิบมีโฆษณาเป็นต้องการเพียงเล็กน้อยหรือไม่รีดผ้า

เหล็กไฟฟ้าถูกคิดค้นในปี 1884 โดยเฮนรี่ดับบลิว ซีลีย์ , นิวยอร์กนักประดิษฐ์ ซีลีย์จดสิทธิบัตรของเขาไฟฟ้า " ไฟฟ้า " เมื่อวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1880 [ 1 ] เหล็กของเขาหนักเกือบ 15 ปอนด์ และใช้เวลานานในการอุ่นเครื่อง ไฟฟ้าเหล็กอื่น ๆยังได้รับการคิดค้นขึ้น รวมทั้งจากฝรั่งเศส ( 1882 )แต่มันใช้คาร์บอนอาร์ค ความร้อนเหล็ก วิธีการที่เป็นอันตราย . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]