increasing drug partitioning into t

increasing drug partitioning into the skin.

The interaction of liposomes withhuman skin has been reviewed and it was concluded that they can be taken into the skin but cannot penetrate through intact healthy SC;

instead, they dissolve and form a unit membrane structure (Schaller and Korting, 1996).

The processes of adhesion onto the skin surface and fusion or mixing with the lipid
matrix of stratum corneum have been suggested for liposome lipids (Kirjavainen et al., 1996).


Phospholipids increased the partitioning of estradiol,


progesterone and propranolol into the stratum corneum lipid bilayers (Kirjavainen et al., 1999b).

It was also suggested that the major component of liposomes,


phospholipids, increased the continuity of the lipid matrix of the skin and thus facilitated the movement of lipophilic molecules (Keith and Snipes, 1982).

Based on this suggestion we should expect improved drug uptake from saturated aqueous
solution after skin pre-treatment with empty vesicles.

To further clarify the previous concepts, an uptake study was conducted (ElMaghraby et al., 1999) in which stratum corneum membranes were dipped into the test formulation or aqueous solution for a short time (10 min).

Drug uptake was increased only from medicated carriers indicating the necessity of coapplication of drug with the nano-structures.

The uptake ratios (URs) between the vesicles and solution ranged from 23 to 29 with no significant differences between individual formulations.


This significant uptake after such a short timemay imply high affinity of the vesicles for the stratum corneum.


Considering the superiority of deformable nano-aggregates over traditional liposomes in increasing transepidermal flux,


and that no significant differences were found in the URs at short contact time,

these finding suggest that ultradeformable vesicles could have promoted diffusion through the membrane rather than partitioning (uptake) into the tissue.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มยาพาร์ทิชันเข้าสู่ผิว มีการตรวจทานการโต้ตอบของ liposomes withhuman ผิว และจะถูกสรุปว่า พวกเขาสามารถนำเข้าสู่ผิว แต่ไม่ทะลุ SC สุขภาพเหมือนเดิม แทน พวกเขาละลาย และแบบโครงสร้างเมมเบรนหน่วย (Schaller และ Korting, 1996) กระบวนการของการยึดเกาะบนพื้นผิว และฟิวชั่น หรือผสมกับไขมันผิวหนังเมตริกซ์ของ stratum corneum มีการแนะนำสำหรับโครงการ liposome (Kirjavainen et al., 1996) Phospholipids เพิ่มพาร์ทิชันของ estradiol โปรเจสเตอโรและโพรพาโนลอลเป็น bilayers ไขมันของ stratum corneum (Kirjavainen et al., 1999b) เขายังแนะนำที่องค์ประกอบสำคัญของ liposomesphospholipids ความต่อเนื่องของเมทริกซ์ไขมันของผิวเพิ่มขึ้น และอำนวยความสะดวกการเคลื่อนที่ของโมเลกุล lipophilic (คีธและ Snipes, 1982) ดังนั้น ตามคำแนะนำนี้เราควรคาดหวังการอิ่มตัวการดูดซับยาปรับปรุงจากอควีแก้ปัญหาหลังจากผิวก่อนด้วยอสุจิที่ว่างเปล่า การศึกษาการดูดซับถูกดำเนิน (ElMaghraby et al., 1999) ในเยื่อหุ้ม stratum corneum ที่ถูกจุ่มลงในกำหนดทดสอบการละลายเป็นเวลาสั้น ๆ (10 นาที) เพื่อชี้แจงแนวคิดก่อนหน้านี้ เพิ่มเติม ดูดซับยาได้เพิ่มขึ้นจากสายการบินจำหน่ายที่ระบุความจำเป็นของ coapplication ของยามีโครงสร้างนาโนเท่านั้น ดูดซับอัตรา (URs) ระหว่างอสุจิและโซลูชั่นที่อยู่ในช่วงจาก 23 กับ 29 มีไม่แตกต่างกันระหว่างแต่ละสูตรนั้นดูดซับนี้สำคัญหลังจาก timemay สั้นเป็นสิทธิ์แบบความสัมพันธ์สูงที่การ stratum corneum อสุจิพิจารณาปมของนาโนเพิ่ม deformable ผ่าน liposomes ดั้งเดิมในการเพิ่ม transepidermal ไหลและที่ไม่แตกต่างกันพบใน URs ในเวลาสั้น ๆ ติดต่อ เหล่านี้ค้นหาแนะนำว่า อสุจิ ultradeformable อาจมีการส่งเสริมแพร่ผ่านเยื่อมากกว่าการแบ่งพาร์ติชัน (ดูดซับ) เป็นเนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เพิ่มขึ้นแบ่งยาเสพติดเข้าสู่ผิว. ปฏิสัมพันธ์ของไลโปโซม withhuman ผิวที่ได้รับการตรวจสอบและสรุปได้ว่าพวกเขาจะสามารถนำเข้าสู่ผิวได้ แต่ไม่สามารถเจาะผ่าน SC มีสุขภาพดีเหมือนเดิม; แทนพวกเขาละลายและรูปแบบเป็นหน่วยโครงสร้างเมมเบรน (Schaller และ Korting , 1996). กระบวนการของการยึดเกาะบนพื้นผิวและฟิวชั่นหรือผสมกับไขมันเมทริกซ์ของชั้น corneum ได้รับการแนะนำสำหรับไขมันไลโปโซม (Kirjavainen et al., 1996). Phospholipids เพิ่มขึ้นแบ่งพาร์ทิชันของ estradiol ที่กระเทือนและpropranolol เข้าไปใน ชั้น corneum ไขมัน bilayers (Kirjavainen et al., 1999b). นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าองค์ประกอบหลักของไลโปโซม, phospholipids เพิ่มขึ้นต่อเนื่องของเมทริกซ์ไขมันของผิวและทำให้การอำนวยความสะดวกการเคลื่อนไหวของโมเลกุล lipophilic นี้ (คี ธ และ Snipes 1982 ). อยู่บนพื้นฐานของข้อเสนอแนะนี้เราควรคาดหวังการดูดซึมยาเสพติดที่ดีขึ้นจากน้ำอิ่มตัววิธีการแก้ปัญหาหลังจากที่ผิวรักษาก่อนที่มีถุงที่ว่างเปล่า. เพื่อเป็นการชี้แจงแนวคิดก่อนหน้านี้การศึกษาการดูดซึมได้ดำเนินการ (ElMaghraby et al., 1999) ในการที่เยื่อชั้น corneum ถูกจุ่มลงไปในสูตรการทดสอบหรือสารละลายเป็นเวลาสั้น ๆ (10 นาที). การดูดซึมยาเสพติดเพิ่มขึ้นจากผู้ให้บริการยาแสดงให้เห็นความจำเป็นของการ coapplication ของยาเสพติดที่มีโครงสร้างนาโนที่. อัตราส่วนการดูดซึม (URS) ระหว่างถุงและการแก้ไขปัญหา อยู่ระหว่าง 23-29 โดยไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสูตรของแต่ละบุคคล. นี้การดูดซึมอย่างมีนัยสำคัญหลังจากนั้น timemay สั้นบ่งบอกถึงความสัมพันธ์สูงของถุงสำหรับชั้น corneum. พิจารณาความเหนือกว่าของมวลรวมนาโน deformable มากกว่าไลโปโซมแบบดั้งเดิมในการเพิ่มการไหลของทางผิวหนัง, และ ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบใน URS ในเวลาติดต่อระยะสั้นการค้นพบเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าถุงultradeformable จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งการแพร่ผ่านเยื่อมากกว่าแบ่งพาร์ทิชัน (ดูดซึม) ลงในเนื้อเยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพิ่มยาเข้าสู่ผิว

ปฏิสัมพันธ์ของไลโปโซม withhuman ผิวได้ตรวจสอบ และพบว่า พวกเขาสามารถนำลงในผิวหนัง แต่ไม่สามารถทะลุยังคงมีสุขภาพดี D ;

แต่มันละลายและรูปแบบโครงสร้าง ( หน่วยเยื่อแผ่นและชอเลอร์ korting , 1996 )

กระบวนการของการยึดเกาะบนพื้นผิวของผิวหนังและฟิวชั่น หรือผสมกับไขมัน
เมทริกซ์ของ stratum corneum ได้แนะนำสำหรับไลโปโซม ไขมัน ( kirjavainen et al . , 1996 )


ดเพิ่มการก่อน


โปรเจสเตอโรน และ โพรพราโนลอลใน stratum corneum ไขมันสองชั้น ( kirjavainen et al . , 1999b )

มันเป็นยังแนะนำว่าส่วนประกอบหลักของไลโปด

, ,