“Thank you for your work, Jongup.”

“Thank you for your work, Jongup.” Daehyun said, turning towards the teen. He reached into his suit jacket, pulling out a wad of cash, held tightly together by a rubber band. Daehyun reached out and gently put his hand on the teen's shoulder. “Welcome to the family, I expect great things from you.”

The teen grinned reaching out to take the cash, a sense of accomplishment washing over him. He'd finally completed his first task. It wasn't difficult, Jung Daehyun had simply told him to get close, as close as he possibly could to Junhong because he wanted to make it hurt just as badly as he'd been hurt by Yoo Youngjae. He wasn't sure what the drug lord was going to do now and to be honest, he really didn't care. All that mattered was he finally had a place and a family to go to now. Drug cartel or not, it was family and that was something he'd never had before. “You may leave.” The teen excused himself, leaving his friend, boss and Bang Yongguk behind.

“He's pretty, boss.” Yongguk leered and when Daehyun sent him a murderous look, he straightened up.

“Don't you dare lay a finger on him.” The man warned, his tone leaving no room for argument.

Things went silent for a moment, the two staring at Junhong. “Boss. . .” Yongguk paused for a moment. “. . . What are you planning?”

“Tie him up and get him into the car.” Daehyun said, ignoring the man's question. “We need to start preparing.”

“For what? What are we preparing for?”

Daehyun took in a deep breath before loudly exhaling. He finally looked towards his best man, his face cold and emotionless. “The end.” He answered. “We are preparing for the end.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ขอบคุณสำหรับการทำงานของคุณ Jongup" Daehyun กล่าวว่า เปิดต่อวัยรุ่น เขาถึงลงในเสื้อสูทของเขา ดึงออก wad การเงิน จัดกันแน่น ด้วยยางรัด Daehyun ถึงออก และค่อย ๆ วางพระหัตถ์บนไหล่ของวัยรุ่น "ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัว ฉันคาดหวังสิ่งที่ดีจากคุณ"

วัยรุ่น grinned เข้าใกล้ออกจะใช้เงินสด ความรู้สึกประสบความสำเร็จซักผ้ากว่าเขา สุดท้ายเขาได้เสร็จสมบูรณ์ภารกิจแรกของเขา มันไม่ได้ยาก Jung Daehyun ได้เพียงแค่บอกเขาไปปิด ปิดเป็นเขาอาจจะสามารถไป Junhong เพราะเขาต้องการให้มันเจ็บเพียงที่ไม่ดีที่เขาได้รับบาดเจ็บจาก Youngjae อยู่ ไม่แน่ใจว่ายาพระเจ้ากำลัง จะทำตอนนี้ และจะซื่อสัตย์ จริง ๆ ไม่ดูแล ที่ mattered ถูกและครอบครัวไปเขาได้ในที่สุดตอนนี้ ยากงสี หรือ ไม่ มีครอบครัว และที่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยมีมาก่อน "คุณอาจปล่อย" วัยรุ่นที่รับตัวเอง ปล่อยเขาเพื่อน เจ้านาย และด้านหลังบาง Yongguk.

"เขาน่ารัก เจ้านาย" Yongguk leered และ Daehyun ส่งเขาดู murderous เขา straightened up.

"ไม่คุณกล้าวางนิ้วมือบนเขา" คนเตือน เสียงของเขาออกจากห้องพักสำหรับอาร์กิวเมนต์

สิ่งที่ได้เงียบไปครู่ สองจ้อง Junhong "โธ่เจ้านาย" Yongguk หยุดชั่วครู่ “. . . สิ่งคุณวางแผนหรือไม่"

"รัดเขา และรับเขาเข้าไปในรถ" Daehyun กล่าวว่า ละเว้นคำถามของมนุษย์ "เราต้องเริ่มเตรียมการ"

"สำหรับอะไรบ้าง สิ่งที่เรากำลังเตรียมการ"

Daehyun เอาในลมหายใจก่อนดัง exhaling เขาก็ดูต่อคนของเขาดีที่สุด ใบหน้าของเขาเย็น และ emotionless "ท้าย" เขาตอบ "เรากำลังเตรียมสำหรับจุดสิ้นสุด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ขอบคุณสำหรับการทำงานของคุณจงออบ". Daehyun กล่าวว่าหันไปทางวัยรุ่น เขาเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อสูทของเขาดึงออกปึกเงินสดยึดไว้แน่นเข้าด้วยกันโดยแถบยาง Daehyun เอื้อมมือออกและค่อยๆใส่มือของเขาบนไหล่ของวัยรุ่น "ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวที่ฉันคาดหวังสิ่งที่ดีจากคุณ." วัยรุ่นยิ้มเอื้อมมือออกไปใช้เงินสดความรู้สึกของความสำเร็จซักผ้าเหนือเขา ในที่สุดเขาก็จะเสร็จงานแรกของเขา มันก็ไม่ยาก Jung Daehyun ได้เพียงแค่บอกให้เขาได้ใกล้ชิด, ใกล้ที่สุดเท่าที่เขาอาจจะไป Junhong เพราะเขาอยากจะทำให้มันเจ็บเช่นเดียวกับที่ไม่ดีในขณะที่เขาต้องการได้รับผลกระทบจากยูยอง เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ยาจะทำในขณะนี้และที่จะซื่อสัตย์เขาจริงๆไม่ได้สนใจ ทั้งหมด mattered ที่ในที่สุดเขาก็มีสถานที่และครอบครัวจะไปตอนนี้ ตกลงยาเสพติดหรือไม่ก็เป็นครอบครัวและนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยมีมาก่อน "คุณอาจจะออกจาก". วัยรุ่นขอตัวออกจากเพื่อนของเขาเจ้านายและบางหลังยงกุก"เขาเป็นคนสวยเจ้านาย". ยงกุก leered และเมื่อ Daehyun ส่งเขาดูการฆาตกรรมเขายืดขึ้น"คุณไม่กล้าวาง นิ้วบนเขา. "คนเตือนเสียงของเขาออกจากห้องสำหรับอาร์กิวเมนต์ไม่มีสิ่งที่เงียบไปสักครู่ทั้งสองจ้องมองที่ Junhong "เจ้านาย . ". ยงกุกหยุดสักครู่ " . . สิ่งที่คุณวางแผน " "ผูกเขาขึ้นและได้รับเขาเข้าไปในรถ". Daehyun กล่าวว่าไม่สนใจคำถามของชายคนนั้น "เราจำเป็นต้องเริ่มเตรียม". "เพื่ออะไร สิ่งที่เราเตรียมความพร้อมสำหรับ " Daehyun เอาในหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะเสียงดังหายใจออก ในที่สุดเขาก็มองไปที่ผู้ชายที่ดีที่สุดของเขาใบหน้าของเขาเย็นและอารมณ์ "จบ." เขาตอบ "เรากำลังเตรียมความพร้อมสำหรับการสิ้นสุด".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ขอบคุณสำหรับการทำงานของคุณ จงอ " แดฮยอนพูด และหันไปสู่วัยรุ่น เขาเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อสูทของเขา ดึงเอาเงินเป็นปึกๆ จัดแน่นด้วยยางรัดผม แดฮยอนถึงออก และค่อย ๆ วางมือบนไหล่ของวัยรุ่น . " ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัว ฉันคาดหวังสิ่งที่ดีจากคุณ . "

วัยรุ่นสแยะยิ้มเอื้อมมือไปคว้าเอาเงินสด , ความรู้สึกของความสําเร็จล้างมากกว่าเขาเขาจะสร้างเสร็จงานแรกของเขา มันไม่ได้ยาก จองแดฮยอนเพียงแค่บอกให้เขาเข้าใกล้ ปิดเท่าที่เขาจะสามารถที่จะ จุนฮง เพราะเขาอยากให้มันเจ็บดี เหมือนกับที่เขาได้รับบาดเจ็บ โดย ยู มินแจ เขาไม่แน่ใจว่าพ่อค้ายาเสพติดจะทำตอนนี้และจะซื่อสัตย์ เขาก็ไม่สนใจ ทั้งหมดที่สำคัญคือเขาก็มีสถานที่ และครอบครัวไป ตอนนี้การตกลงยาหรือไม่ ก็เป็นครอบครัว และนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อน " คุณไปได้ " วัยรุ่น excused ตัวเอง ทิ้งเพื่อน เจ้านาย และ บัง ยงกุกข้างหลัง

" เขา ค่อนข้าง บอส " ยงกุกมองอย่างเจ้าเล่ห์ และเมื่อแดฮยอนส่งให้เขาดูฆาตกรรม เขาลุกขึ้นได้

" อย่าบังอาจมาแตะต้องเขา . " เขาเตือน น้ำเสียงของเขาออกจากห้องไม่มีอาร์กิวเมนต์ .

ทุกอย่างเงียบไปชั่วขณะ ทั้งสองจ้อง จุนฮง . " เจ้านาย . . . . . . . " ยงกุกชะงักไปชั่วขณะ " . . . . . . . นายวางแผนจะทำอะไร ? "

" มัดมันไว้ แล้วพาเขาเข้าไปในรถ " แดฮยอนพูด ไม่สนใจคำถามของผู้ชาย " เราต้องเริ่มเตรียม "

" อะไร ? นี่เราเตรียม ? "

แดฮยอนต้องหายใจเข้าลึก ๆหายใจออกก่อนดัง . ในที่สุดเขาก็มองไปยังคนที่ดีที่สุดของเขาใบหน้าเย็นชาและไร้ความรู้สึกของเขา " จบ " เขาตอบ " เรา กำลัง จะจบ "