Today, Jun Xie who had nothing to d

Today, Jun Xie who had nothing to do was talking to Little Ke. During this past month, the great changes which happened to Jun Xie caused Little Ke to be less fearful of him. Even though she was still unwilling to go too near him, at least she was no longer showing such extreme rejection towards him, especially towards his story telling. Every time at this hour, the little girl would carry an incense pot with her two hands as she listened attentively to his story, lest she missed a single sentence; her big eyes blinking as she sat in front of Jun Xie. She followed each story as each of the characters encountered happiness and sadness, laughter and tears. When a handsome prince appears, her eyes widened as she became uncontrollably excited…

Jun Xie once told the story of the little mermaid; it made the little girl so moved she burst into tears akin to a river breaching the dike, sobbing and weeping for one whole day… Ever since that day, Jun Xie swore to himself never to tell tragic stories to women!

Those tears… can drown a person to death!

“Young Master, Young Master Tang has arrived.”

Jun Xie was telling the story of how the monkey Sun was being captured in the Eight Diagrams Furnace, the little Lolita once again held on to the incense pot as she stood before him, her eyes kept blinking non-stop as she listened attentively, when a body guard suddenly rushed in to report.

“Young Master Tang?” Jun Xie raised his head, feeling confounded. He then pulled out the memories regarding this person out from his head. “Invite him in.”

From far across the courtyard, a meatball started ‘rolling’ towards him, as it rolled it shouted: “Third Young Master, Brother Moxie, save me! This is a really terrifying problem!”

Jun Xie stared with wide-open eyes, his mouth left hanging in the air, completely startled by the sight of the rolling meatball. It was simply unimaginable that a meatball could actually talk! It was only after the meatball came close to him did he realize that it was actually a human!

This person must certainly not have a neck, or at least it was not observable even with Third Young Master Jun’s eyesight. His shoulders were wide, his arms short and thick and his head round, spearheading the streamlined shape. Both his thighs were extremely short and thick! As he moved, his body fat surged magnificently, just like the constantly superseding waves of the Yangtze River. In short, he can be described as anything but bamboo like. However, he does not look like a human…

Walking in from the door of the courtyard, which spanned seemingly but a few steps had left him gasping for air, wiping his sweat non-stop and obviously very tired. This person was none other than Young Master of the Tang Family, whose position and fame was on par with the Jun Family: Tang Yuan!

He really does look like him, but he seemed even bigger than before. Jun Xie thought to himself.

“Uh… Young Master Tang, what is wrong with you? What could possibly happen for you to scream save me? Which blind idiot provoked you this time?” Jun Xie asked as he observed Jun Moxie’s best friend standing before him, holding back his desire to laugh.

“Bloody grannies! Who else if not those slops from the Li and Meng Families!” Young Master Tang was outraged; he strove to force his eyes to reveal themselves from among the thick flesh, succeeding in opening a narrow slit. “Brother, for the past few days I had been inside the Thousand Gold Hall for a good ten days, losing a total of a hundred and fifty thousand silver liangs! Third Young Master, you have to help! Otherwise… when I go home, my old man will beat me to death!”

[TL: Liang is a form of currency.]

“A hundred and fifty thousand silver liangs!” Jun Xie was shocked. “How did you lose so much money? Wait, where did you even get so much money?”

Tang Yuan gave a loud sigh. “In the beginning, I was actually winning. I won up to a total of fifty thousand…”

“If they do not let you win, would you continue gambling? What exactly were you playing there to lose so much? You really got some guts!” Jun Xie stared at him.

Tang Yuan dared not refute, and just grumbled: “Last month, didn’t you end up losing a hundred thousand liang yourself? Mine is just a little bit higher than yours, and yet you…”

“What is the point of telling me that? Besides, a mere hundred and fifty thousand silver liangs is not something your Tang family cannot part with. Was there any need to come here yelling save me?” Jun Xie suddenly realized that these people could not be evaluated using common sense. These people are your typical spend thrifty young masters!

“Even if it’s your old man, he would not possibly murder you just for a mere hundred and fifty thousand silver liangs. It’s not like you have never lost so much before…”

“But, but after I lost all my money, I told them that I would go home to get more. It was then that Li Bo incited me, saying that everyone is already tired and that they would go away if I were not

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ Jun อิงที่ไม่ถูกพูดกับ Ke น้อย ในช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ การเปลี่ยนแปลงที่ดีที่เกิดขึ้นกับ Jun เจียเกิด Ke น้อยจะน่ากลัวน้อยลงของเขา แม้ว่าเธอยังคงไม่เต็มใจที่จะไปใกล้เขามากเกินไป น้อยเธอก็ไม่แสดงการปฏิเสธดังกล่าวมากต่อเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อบอกเรื่องราวของเขา ทุกครั้งเวลานี้ สาวน้อยจะดำเนินการมีกระถางธูป ด้วยมือของเธอที่ฟังและทำความเข้าใจเรื่องราวของเขา เกรงว่าเธอพลาดประโยคเดียว ดวงตาของเธอใหญ่กะพริบขณะที่เธอนั่งหน้าอิง Jun เธอติดตามแต่ละเรื่องแต่ละตัวละครพบความสุข และความเศร้า เสียงหัวเราะ และน้ำตา เมื่อเจ้าชายหล่อปรากฏ widened ดวงตาของเธอขณะที่เธอกลายเป็นตื่นเต้นดะ...Jun อิงเคยบอกเรื่องราวของเงือกน้อย มันทำให้ลูกสาวย้ายดังนั้นเธอลุกน้ำตาคล้ายกับแม่น้ำทำลายทำนบ sobbing และร้องไห้ทั้งหนึ่งวัน... นับตั้งแต่วันที่ Jun เจียสาบานกับตัวเองไม่เคยจะบอกเรื่องราวน่าเศร้ากับผู้หญิงน้ำตาเหล่านั้น...สามารถจมน้ำตายคนตาย"หนุ่มต้น Tang หนุ่มหลักมาถึง"Jun อิงบอกเรื่องราวของวิธีลิงซันถูกถ่ายในเตาไดอะแกรมแปด โลลิต้าน้อยอีกครั้งวันที่หม้อธูปขณะที่เธอยืนอยู่ก่อนเขา ดวงตาของเธอยังคงกระพริบไม่หยุดเธอฟังและทำความเข้าใจ เมื่อร่างกายยามก็วิ่งในรายงาน"หนุ่มหลักถัง" เจีย Jun ยกศีรษะ รู้สึก confounded เขาแล้วดึงออกความทรงจำเกี่ยวกับบุคคลนี้ออกจากหัวของเขา "เชิญเขาใน"จากไกลทั่วลาน ลูกชิ้นที่เริ่ม 'กลิ้ง' ต่อเขา เป็นมันรีดมันตะโกน: "สามหนุ่มหลัก พี่ Moxie ช่วยฉัน นี้เป็นปัญหาน่ากลัวจริง ๆ "เจีย Jun จ้องมอง ด้วยดวงตา wide-open ซ้ายปากของเขาแขวนอยู่ในอากาศ สะดุ้งอย่างสมบูรณ์ โดยสายตาของลูกชิ้นกลิ้ง มันเป็นเพียงเป็นไปไม่ว่า ลูกชิ้นที่อาจพูดคุยจริง มันเป็นหลังจากลูกชิ้นมาใกล้กับเขา ไม่ได้เขารู้ว่า มันเป็นจริงมนุษย์คนนี้แน่นอนต้องเป็นคอ หรืออย่างน้อย ก็ไม่เบสแม้จะ มีสายตาสามหนุ่มหลัก Jun ไหล่ของเขาถูกกว้าง แขนของเขาสั้น และหนาและหัว กลม spearheading รูปร่างเพรียวบาง ต้นขาทั้งสองของเขาถูกมากสั้น และหนา เป็นเขาย้าย ไขมันในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นงดงาม เช่นเดียวกับคลื่นของแม่น้ำแยงซี superseding อย่างต่อเนื่อง ในระยะสั้น เขาสามารถถูกอธิบายเป็น anything but ไม้ไผ่เช่น อย่างไรก็ตาม เขาไม่เหมือนมนุษย์...เดินจากประตูของลาน ซึ่งเน้นที่ดูเหมือน แต่ไม่กี่ขั้นตอนมีเหลือเขา gasping สำหรับอากาศ เช็ดเหงื่อของเขาไม่หยุด และเหนื่อยมากเห็นได้ชัด คนนี้ไม่ใช่ใครอื่นครอบครัวถัง ตำแหน่งและชื่อเสียงที่มีบัณฑิตหนุ่มถูกหุ้นครอบครัว Jun: ทังหยวนเขาจริง ๆ เหมือนเขา แต่เขาดูเหมือนยิ่งใหญ่กว่าก่อน Jun อิงคิดกับตัวเอง" Uh... Tang หนุ่มหลัก ไม่ถูกกับคุณหรือไม่ อะไรอาจจะเกิดขึ้นคุณร้องบันทึกฉัน คนบ้าที่ตาบอดเคืองคุณเวลานี้" Jun อิงขอเป็นเขาสังเกตเห็น Jun Moxie เพื่อนยืนก่อนเขา การถือความปรารถนาของเขาจะหัวเราะ"เลือดเบ้อเริ่ม ใครถ้าไม่ slops ที่หลี่และครอบครัวง" หนุ่มต้น Tang ถูกเกรี้ยว เขา strove ให้ดวงตาของเขาจะเปิดเผยตัวเองจากเนื้อหนา ประสบความสำเร็จในการเปิดช่องแคบ "พี่ชาย ไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันได้รับภายในหอทองพันวันดีสิบ สูญเสียจำนวนร้อย และพันห้าสิบเงิน liangs สามหนุ่มหลัก คุณจะต้อง มิฉะนั้น...เมื่อฉันกลับบ้าน คนเก่าของฉันจะชนะฉันตาย! "[TL: เหลียงเป็นรูปแบบของสกุลเงิน]"การร้อย และพันห้าสิบซิลเวอร์ liangs" เจีย Jun ตกใจไป "วิธีคุณเสียเงินมาก รอ ที่แม้ได้เงิน"ทังหยวนให้อกเสียงดัง "ในการเริ่มต้น ฉันถูกจริงชนะ ได้ไม่เกินจำนวนห้าหมื่น...""ถ้าพวกเขาช่วยให้คุณชนะ จะคุณไปเล่นการพนัน อะไรว่าคุณเล่นมีการสูญเสียมากหรือไม่ คุณจริง ๆ กล้าบาง" เจีย Jun จ้องไปที่เขาทังหยวนกล้าโต้ และ grumbled เพียง: "เดือน ไม่ได้คุณจะสูญเสียร้อยพันเหลียงเอง เป็นเพียงเล็กน้อยสูงกว่าของคุณ และ ยังคุณ... "คืออะไรจุดบอกที่ , Liangs สีเงินร้อยเพียง และห้าหมื่นไม่ได้บางครอบครัวถังไม่ชิ้น ไม่มีใดต้องมาตะโกนนี่บันทึกฉัน? " เจีย Jun ก็รู้ว่า คนเหล่านี้ไม่สามารถประเมินโดยใช้สามัญสำนึก คนเหล่านี้เป็นของคุณโดยทั่วไปใช้ทริฟโทหนุ่ม"แม้ว่าจะเป็นของคุณคนเก่า เขาจะไม่อาจฆ่าคุณสำหรับร้อยเพียง และห้าหมื่น liangs เงิน ก็ไม่เหมือนคุณไม่เคยสูญเสียมากก่อน... ""แต่ แต่หลังจากที่ผมหายไปทั้งหมดเงินของฉัน ฉันบอกว่า พวกที่จะไปบ้านจะได้รับเพิ่มเติม ถูกแล้วที่ Li Bo incited ฉัน บอกว่า ทุกคนมีอยู่แล้วเหนื่อย และว่า พวกเขาจะหายไปหากฉันไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ จุนเซี้ยใครมีอะไรคุยน้อยไป . ในช่วงเดือนที่ผ่านมานี้ การเปลี่ยนแปลงที่ดีที่เกิดขึ้นทำให้จุนเซี้ยน้อยไปอาจจะน้อยลง กลัวเขา แม้ว่าเธอยังไม่เต็มใจที่จะไปใกล้เขา อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้แสดงเช่นสุดโต่งปฏิเสธต่อเขา โดยเฉพาะกับเรื่องราวของเขาบอก ทุกๆเวลา ณชั่วโมงนี้ สาวน้อยจะถือธูปหม้อด้วยสองมือของเธอขณะที่เธอฟังอย่างตั้งใจ เรื่องราวของเขา เกรงว่าเขาคิดถึงประโยคเดียว ตาใหญ่ของเธอกระพริบเมื่อนางนั่งอยู่ในด้านหน้าของจุนเซี่ย . เธอตามแต่ละเรื่องเป็นแต่ละตัวอักษรที่พบความสุขและความเศร้า เสียงหัวเราะ และน้ำตา เมื่อเจ้าชายรูปงามปรากฏขึ้น ดวงตาเบิกกว้าง เธอเริ่มหวาดกลัว ตื่นเต้น . . . . . . .จุนเซี่ยเมื่อบอกเรื่องราวของนางเงือกน้อย มันทำให้สาวน้อยมา เธอร้องไห้ออกมาคล้ายกับแม่น้ำพังทลายคันกั้นสะอื้นและร้องไห้หนึ่งวันเต็ม . . . . . . . ตั้งแต่วันนั้น จุนเซี่ยสาบานกับตัวเองไม่เคยบอกเรื่องราววิปโยคเพื่อผู้หญิง !น้ำตา . . . . . . . ผู้ที่สามารถทำให้คนถึงตาย !" นายน้อย นายน้อย ตังก็มาถึง .จุนเซี่ยได้บอกเรื่องราวของวิธีลิงซันถูกจับในแปดแผนภาพที่เตา โลลิต้าน้อยอีกครั้งจับธูปหม้อขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา สายตาของเธอยังคงกระพริบไม่หยุด เธอเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ เมื่อบอดี้การ์ดก็วิ่งเข้าไปในรายงาน" คุณชายถัง " จุน เซี่ย ยกศีรษะของเขา รู้สึกอับอาย จากนั้นเขาก็ดึงความทรงจำเกี่ยวกับคนๆนี้ออกไปจากหัว " เชิญเขาเข้ามา .จากไกลข้ามสนาม ลูกชิ้นเริ่มกลิ้งต่อเขา เป็นรีดมันตะโกน : " สามคุณชายพี่ Moxie , ช่วยฉันด้วย ! ปัญหานี้เป็นปัญหาที่น่ากลัวจริงๆ "จุนเซี่ยจ้องกับดวงตาเบิกกว้าง ปากด้านซ้ายของเขาแขวนอยู่ในอากาศ ก็สะดุ้งกับสายตาของกลิ้งลูกชิ้น . มันเป็นเพียงแค่จินตนาการว่าลูกชิ้นจะพูด ! มันเป็นเพียงหลังจากที่ลูกชิ้นมาใกล้เขา เขาตระหนักว่า จริงๆแล้วมันคือมนุษย์ !คนๆนี้ต้องไม่มีคอ หรืออย่างน้อยก็ไม่สังเกตถึงสายตาสามคุณชายจุน ไหล่ของเขากว้างแขนสั้นและหนา และหัวของเขารอบ หัวหอกรูปร่างเพรียวลม ทั้งต้นขาของเขาแสนสั้นและหนา ! เป็นเขาย้ายไขมันในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างงดงาม เหมือนตลอดเวลา superseding คลื่นของแม่น้ำแยงซี สั้นๆ เขาสามารถอธิบายได้ว่าอะไร แต่ที่ไผ่ชอบ แต่เขาดูไม่เหมือนมนุษย์ . . . . . . .เดินเข้ามาจากประตูของลาน ซึ่งถูกปรากฏอยู่ แต่ไม่กี่ก้าวซ้ายเขาขาดอากาศ เช็ดเหงื่อของเขาไม่หยุด และเห็นได้ชัดว่าเหนื่อยมาก คนๆนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายน้อยแห่งตระกูลถังซึ่งมีฐานะและชื่อเสียงได้เสมอกับครอบครัวจุน : ทังหยวนเขาทำเหมือนเขา แต่ดูเหมือนเขาจะยิ่งใหญ่กว่าก่อน จุนเซี่ยคิดกับตัวเอง" เอ่อ . . . . . . . คุณชายถัง เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? สิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นสำหรับคุณที่จะกรีดร้องออกมาช่วยฉัน ? ที่โง่ ตาบอด ยั่วคุณ ? " จุนเซี่ยถามขณะที่เขาสังเกตยืนเป็นเพื่อนจุน Moxie ก่อนที่เขาอดกลั้นความปรารถนาของเขาที่จะหัวเราะ" บลัดดี้ คุณยาย ! จะเป็นใครถ้าไม่ใช่อาหารจากลีและครอบครัวเมิง " คุณชายถัง โกรธแค้น เขาพยายามบังคับสายตาของเขาที่จะเปิดเผยตัวเอง จากเนื้อหนา ประสบความสำเร็จในการเปิดกรีดที่แคบ " พี่ชาย ผ่านมาไม่กี่วัน ผมได้เข้าไปพันทอง ฮอลล์ สำหรับสิบวันที่ดี สูญเสียทั้งหมดร้อยห้าสิบพันเงิน liangs ! สาม นายน้อย คุณต้องช่วย มิฉะนั้น . . . . . . . เมื่อผมกลับบ้าน พ่อจะตีผมให้ตาย "[ TL : เลี่ยงเป็นรูปแบบของสกุลเงิน . ]" หนึ่งแสนห้าหมื่น liangs สีเงิน " จุน เซี่ย ตกใจ " แล้วคุณต้องเสียเงินมาก เดี๋ยว , คุณจะได้รับเงินมากที่ ? "ทังหยวนถอนหายใจเสียงดัง " ในตอนแรกผมก็ชนะ ฉันจะให้ทั้งหมด ห้าหมื่น . . . . . . . "" ถ้าพวกเขาไม่ได้ช่วยให้คุณชนะ คุณจะยังคงการพนัน ? อะไรที่คุณเล่นนั้นเสียเหลือเกิน คุณต้องมีความกล้า ! " จุน เซี่ย จ้องมองเขาทังหยวน ไม่กล้าปฏิเสธ และคร่ำครวญ " เมื่อเดือนที่แล้ว คุณไม่ได้สิ้นสุดขึ้นการสูญเสียแสนเลี่ยงเอง ฉันเป็นเพียงเล็กน้อยที่สูงกว่าคุณ แต่คุณ . . . . . . . "" อะไรคือจุดบอกฉันแบบนั้น นอกจากนี้ เพียงหนึ่งแสนห้าหมื่น liangs เงินไม่ใช่สิ่งที่คุณตั้งครอบครัวไม่สามารถเป็นส่วนหนึ่งกับ มีอะไรที่ต้องมาตะโกน ช่วยชีวิตฉัน " จุน เซี่ย พลันตระหนักว่า คนเหล่านี้ไม่สามารถประเมินการใช้สามัญสำนึก คนเหล่านี้ของคุณโดยทั่วไปใช้จ่ายคุณชายประหยัด !" ถ้ามันเป็นพ่อ เขาก็ไม่อาจจะฆ่าเธอ แค่เพียงหนึ่งแสนห้าหมื่น liangs สีเงิน มันไม่เหมือนกับที่คุณเคยสูญเสียมากขนาดนี้มาก่อน . . . . . . . "" แต่หลังจากที่ฉันสูญเสียเงินทั้งหมดของฉัน ฉันบอกพวกเขาว่าฉันจะกลับบ้านได้อีก ตอนนั้น ลี โบ งค์